Dag dames! Ik wil graag jullie advies. Het gaat wel over mijn schoonzus(zus van man), maar het ook een ander kunnen zijn. Een tijdje terug had ik met haar een aanvaring. Ik ga dat niet allemaal hier neerzetten. Maar zij bemoeit zich nogal graag en zij vind dat ze mij op alles moet aanspreken wat ik anders doe dan haar. Ik heb haar gezegd dat ik dat vervelend vind en dat ze daarmee moet stoppen. Nou goed, zij ziet dat anders toen had ik uit boosheid gezegd "ik wil je aanvallen" heel fout en ik heb ook mijn excuus toen aangeboden aan haar. Maar wat mij dwars zit is een uitspraak die zij toen heeft gedaan tegen mij. En dat is " jou kind zal niet eens jou achternaam dragen, hij zal mijn naam krijgen en zoals mij heten en hij zal van mijn vlees en bloed zijn". Dat heeft ze toen ook nog een paar keer herhaald. En die uitspraak zit mij nog zo dwars. Gelukkig was mijn man erbij en heeft dat ook gehoord. En ze heeft ook geen sorry nog gezegd. Maar ik wil haar eigenlijk helemaal niet meer in de buurt hebben als ons zoontje geboren word. Ik ben bang dat mijn man vind dat ik me eroverheen zal moeten zetten want ze is tenslotte de tante. Maar ik vertrouw haar nu niet meer en wil ook dat ze zo ver mogelijk bij mijn kind uit de buurt zal blijven. Wat zouden jullie doen als iemand zoiets zegt? Het is niet altijd zo geweest, we konden eerst heel goed met elkaar overweg maar zoals ik al zei ik vertrouw haar nu niet meer. Vooral omdat ze zelf geen kinderen kan krijgen. Ze zijn al 12 jaar bezig en ze heeft ook meerdere miskramen gehad. En dus ben ik bang dat zij ons kind ook als haar kind zal zien. Ik wil graag met mijn man hierover praten maar ik ben bang dat hij vind dat ik overdrijf en me niet moet aanstellen.
Het is niet haar kind en dat wordt het ook niet. Punt. Ze heeft emotioneel gereageerd en gezien haar geschiedenis kunnen we het plaatsen. Misschien ooit eens over hebben, als de gemoederen bedaard zijn. Maar jij bent de moeder en dat zul je met elke vezel voelen zodra je kindje er is. (Dat voel je nu natuurlijk ook al). Ik denk dat je moet proberen het niet zo 'groot' te maken dat je straks niet eens kunt verdragen dat ze jullie kindje oppakt, bijvoorbeeld. Ze is tante, en tantes zijn vaak heel trots en spelen en knuffelen graag maar geven het kindje uiteindelijk weer terug . Maak jezelf niet gek, ik hoop dat jullie het rustig kunnen uitpraten. Geef aan dat ze je echt liet schrikken met deze opmerking. trouwens, hoezeer van jouw vlees en bloed kan jouw eigen kind in je eigen buik zijn? Nog een fijne zwangerschap! ps wat bedoel je precies met 'ik vertrouw haar nu niet meer'? Waar denk je aan?
Duidelijk een jaloerse tante! Jeetje wat een naar mens zeg. Ik zou haar lekker uit je buurt houden. Je hebt geen relatie met haar, dus je hebt weinig met d'r te maken. Ik zou haar dus compleet links laten liggen (wel nadat je natuurlijk uit-ge-breid hebt laten weten hoe erg je van je zwangerschap geniet en nadat je alle babyfoto's hebt laten zien). Helemaal ideaal als ze niet meer thuis woont (ik weet niet hoe oud ze is?) Dus een beetje plannen wanneer je naar je schoonouders wil/gaat.
Maar gooi je dan geen olie op het vuur? Want laten we eerlijk zijn, je kunt je familie niet eeuwig ontlopen en dan wil je het 't liefst gezellig hebben, toch?
I know, ik las je reactie net en dacht gelijk "oh dat kan natuurlijk ook". Ik ben vaak een beetje tè rigoureus met mensen waar ik helemaal klaar mee ben.
Wat ik bedoel met het vertrouwen is dat als ik mij inbeeld dat ze bijv. zal oppassen zonder iemand erbij, dat geeft mij een naar gevoel. Het is ookn niet dat ik haar weg wil houden maar dit is een paar weken terug dat ze dat zei en ze heeft helemaal geen excuus voor gemaakt. Ook niet naar mijn man toe. Gister was mijn man bij haar, en toen zei ze tegen mijn man "maar ik heb dat toch helemaal niet zo gezegd?" Toen zei mijn man "ja dat heb je wel gedaan, waarom zeg je zoiets?" Nou omdat ze dus boos was. En dat begrijp ik nog wel, maar ik krijg niet de indruk dat ze daar een excuus voor zal geven. Laatst belde ze en had ik haar aan de tel. en ze had makkelijk sorry kunnen zeggen, maar dat doet ze niet. En daarom heb ik nu zo'n naar gevoel bij haar.
Ik snap jouw reactie ook hoor. Maar op de lange termijn geeft het veel meer stress en gedoe. En ts moet kunnen genieten! (betekent niet dat ze alles hoeft te pikken)
Dus als ik het goed begrijp wil je een excuus hiervoor. Zou je dat zelf tegen haar kunnen zeggen? Anders gaat het zo via je man. Weet ze eigenlijk wel hoe rot je je hierover voelt? En weet je, ik had ook mensen die ik liever niet zag oppassen en die heb ik dan ook nooit gevraagd. Daarin ben je echt zelf de baas hoor.
Ik vind het ook wel een creepy uitspraak, maar zou haar niet compleet ontlopen/weghouden.. Ik ben ook stapelgek op m'n neefje (zoontje van zus), en toen hij nog een stuk jonger was en af en toe per ongeluk een klank die op mama leek liet horen terwijl hij naar mij toe kwam, vond ik stiekem heel leuk om te horen, maar denken of uitspreken dat het mijn kind is? Hell no!
Misschien schaamt ze zich voor haar uitval? Ik snap dat je graag een excuus wilt, maar als het niet uit haarzelf komt wordt haar een excuus afgedwongen en is hij waarschijnlijk niet oprecht genoeg. Ik zou haar niet gaan ontlopen, maar wel alles goed in de gaten blijven houden. En nadat ze weer een rotopmerking maakt gelijk, hup er wat van zeggen! Niet weken of maanden achteraf, want dan "kan ze het zich ineens niet meer herinneren" als je snapt wat ik bedoel
Je weet dat ze er een rare gedachtengang op na houdt, anders zegt ze dergelijke dingen niet. Probeer daar boven te staan en hou de eer aan jezelf. Jouw kind is ook haar familie, dus ik vind niet dat je jouw kind bij haar uit de buurt moet houden. Maar laat haar nooit alleen met je kind. Dus niet laten oppassen of iets dergelijks. Probeer jezelf er overheen te zetten en maak er niet meer woorden aan vuil, er valt hier niets te winnen.
Haar vlees en bloed? Die is gek. Ik zou wel met haar praten, dat ze een grens over is. Ook wel rekening houden met haar gevoelens hierin, want ik denk dat het voor haar heel moeilijk is. De confrontatie van jouw zwangerschap en zij niet. Maar zij moet der grenzen kennen. Zou daar niet vaag maar heel duidelijk over zijn: Joh luister ik vind het fijn dat jij ook zo enthousiast bent over de komst van onze kleine, maar laat het even duidelijk zijn dat je grenzen hebt. Dus of je gaat deze grenzen over door steeds dit gedrag (benoemen) te herhalen, of je accepteerd onze grenzen en we hebben het er niet meer over. Kies wijs, want je krijgt bij mij maar 1 x een 2de kans. Meer kan ik je niet geven, dus hou het oprecht. En accepteer. Op der plek zetten en der een paar woordjes helpen, te blijven waar ze wezen moet.
pardon jeetje een klein beetje meeleven zou je sieren, ik vind dit heel erg om te lezen, dat mag je iemand nooit gunnen en dat soort steken onder water vind ik echt onmenselijk bah @TS ik denk dat de gemoederen iets te hoog opgelopen zijn, sowieso is jullie kindje natuurlijk meer jou vlees en bloed als van schoonzus, en dat ze dezelfde achternaam krijgen, tja ook dat is misschien nu wel waar, maar ik hoop voor schoonzus dat zij in de toekomst ook zal trouwen dan klopt haar achternaam dus ook niet meer ik denk dat jullie beide fouten hebben gemaakt, ik zou eens een goed gesprek aangaan en proberen haar toch te vergeven, ze is en blijft de tante van jullie kindje en die rol kan haar echt heel veel helpen in haar pijn en verdriet, wil je haar die rol echt ontnemen om eigenlijk een heel domme opmerking (fout van jullie beide)
Bedankt voor de adviezen. Toch handig zo'n forum, anderen kijken toch vanuit een ander perspectief. En mijn sz is al 12 jaar getrouwd hoor . Maar ik ben toch wel van die uitspraak geschrokken en weet gewoon niet zo goed hoe ik daar verder mee om moet gaan. Ik hoop dat we misschien nog eens in gesprek kunnen gaan. Maar dat is met haar erg lastig omdat zij altijd vind dat ze in haar recht staat, terwijl ze zelf echt een groot aandeel heeft. Ze heeft vaker dingen tegen mij gezegd wat helemaal niet waar is en ze verzint ook een hoop zelf. (Gelukkig beaamt mijn man dat). Wij konden echt goed opschieten, maar op een gegeven moment was ik het zat dat ze elke keer kritiek levert als ik dingen anders doe dan hoe zij vind dat iets hoort en dat heb ik dus gezegd. Maar zij ontkent alles.