Ben nu voor de derde keer zwanger, het is de laatste keer want we wilden graag 3 kindjes. Nu dacht ik dat ik het jammer zou vinden die laatste keer zwanger zijn, nu is het ergens wel zo dat ik het besef en het wel jammer vindt. Maar de bevalling en je kleintje vasthouden daar kan ik deze keer gewoon niet op wachten! Ik had me van te voren bedacht dat ik deze zwschap als een soort van afscheid moest gaan beleven...maar ik heb dat helemaal niet zo erg. Ergens ook wel fijn omdat ik nu ook echt denk, na deze zwschap ben ik er helemaal klaar mee. Al had ik gewoon gedacht dat ik veel meer zou genieten en emotioneler zou zijn. Wie had dat ook?
Ik herken het wel een beetje. Ik probeer bewust te genieten van de bewegingen en mijn buik maar ik kan ook eigenlijk niet wachten. Ik had me ook voorgenomen om nu een curcus oid te gaan doen maar ik doe het toch maar niet. Mis het ook niet.... Maar net wat je zegt; ik dacht van te voren ook dat ik graag zwanger wilde zijn maar eigenlijk wil ik gewoon graag dat kindje
Lov, dat is zo herkenbaar Bij de tweede had ik dat al... dat zou voor ons eigenlijk de laatste keer zijn. Heb de hele zwangerschap geklaagd, maar ook omdat ik steeds overal last van had en het gewoon geen fijne zwangerschap was. Daarna zei ik ook, als ik dadelijk weer zwanger ben dan ga ik echt genieten als dit kindje wel gezond blijkt te zijn.... maar nu ben ik volgens mij nog meer aan het klagen dat ik het zat ben Ik vind ook wel als de zwangerschap achter de rug is en je een tijdje niet meer zwanger bent dan lijkt het weer zo'n mooie tijd... maar zodra ik zwanger ben, dan ben ik weer zo moe etc en dan weet ik weer hoe het is en dan mag het van mij weer heeeeel snel voorbij gaan
Heb hetzelfde... dit is de 2e en waarschijnlijk de laatste, maar ze mag nu wel komen terwijl we nog even moeten...
Heel herkenbaar! Kan niet wachten om haar te knuffelen!!!! Ik geniet wel van haar bewegingen en dat ze nu lekker van mij alleen is maar ik ben de kwaaltjes zat en wil mijn eigen lichaam terug.....
Oh bij de derde had ikdat ook heel erg. Ik herken het wel. Ik zat mezelf daardoor juist in de weg. Ik heb nu het vorrnemen alles te laten komen zoals het gaat, en tot nu toe geniet ik juist van elk dagje... Misschien ook omdat het echt heel zeker en definitief is dat dit de laatste keer is, want na deze zwangerschap laat ik me steriliseren....
Soit het is hier ook de laatste en geniet ook wel, maar ik had gedacht dat ik bang was om momenten enz te missen en dat ik er té krampachtig mee zou omgaan. Maar eigenlijk niet, ergens juist wel fijn natuurlijk. Wel zie ik een beetje op tegen de bevalling, maar ook besef je veel beter wat het is om weer een kindje op de wereld te zetten...Dus ja... Allemaal dubbel gewoon
Hier ook hoor. Ik ben ook zwanger van de derde en persoonlijk wil ik geen vierde meer. Ook niet omdat ik chronisch ziek ben. Op dit moment krijg ik van deze zwangerschap veel meer dubbele signalen en kwaaltjes dan bij mijn tweede. Ik ben dan weer enorm moe en dan weer niet. Dan weer zit ik onder puistjes en dan weer niet etc. Ik vind deze zwangerschap op de een of andere manier ook geestelijk zwaarder dan de vorige zwangerschappen. Ik krijg as maandag een echo. Dan wordt het waarschijnlijk ook weer allemaal concreter. Als ik nu bijv. aan een vierde zwangerschap denk word ik geestelijk al moe 'alsjeblieft niet'. Nee, wat mij betreft is dit echt het laatste kindje. De kers op de taart.
Chebu ergens ook gewoon fijn dat je dat beseft niet? Soms lees je wel eens van vrouwen waarbij het maar blijft kriebelen
ik had het ook heel erg.... maar nu ik steeds verder kom heb ik zoiets van wow wat gaat het snel. het gaat me eigenlijk zelfs iets te snel.. en dat is best bijzonder want zwanger zijn vind ik het ergste wat er is. of nou ja vond ik denk ik dan. toen ik rond de 15 weken was had ik zo'n zin in het einde en wilde ik zo graag ons kindje vast houden. nu ben ik bijna 33 weken en denk ik. oh jee waar is de tijd gebleven.... de ramen moeten nog gedaan worden door ml van binnen en buiten. de badkamer moet nog in de chloor. mn keukenkastjes moeten nog schoon de bijkeuken opgeruimd alle babyspullen nog uitwassen en strijken en de laatste dingetjes nog aanschaffen. en dan te bedenken dat ik over 4 weken zou kunnen bevallen! als ik daar aan denk vlieft het me aan. de tijd is zo ontzettend snel gegaan veel sneller als met die andere 2 toen kwam er geen einde aan. het begint nu wel weer zwaarder te worden. kan amper bukken mn lichaam begint zeer te doen ik slaap slecht enz enz dus wat dat beterft....... maar snel alles afmaken en dan wachten en ontspannen hahahaha
Na mijn 2de dochter wou ik ook geen derde... toen ik zwanger bleek te zijn wou ik het wel en was er ook enorm blij mee..Wat je schrijft ervaar ik ook - het is ook zwaarder met 2 andere kinderen er bij... Ben er nog steeds blij mee maar got o got wat duuuuuurt dit nu lang... Hierna dus ook geen vierde.. Ik geloof dat mijn lichaam nu echt op is .. kan mij ook niet voorstellen dat er vrouwen zijn die extreem veel zwanger zijn denk maar aan 10 of 14 kinderen .. pfff.. Zou ik echt niet trekken...
Dat is ook waar. En net als wat Oktober13 zegt. Als ik aan gebroken nachten en luiers denk. Ik doe het nog allemaal 1 keer met veel liefde. Maar daarna mag alles weg (als ik zometeen een tweeling heb ofzo denk ik dat ik wel even van de kaart ben LOL) en daarna hoeft het ook niet meer. Ik denk dan ook niet dat ik echt verdrietig ben omdat de maxi cosi of de wipstoel eruit moet. Wij wilden er altijd 3. Mijn man zag ons nog wel met vier. Maar dat hoeft echt echt niet meer. Ik heb ook het gevoel dat mijn lichaam hierna helemaal op is. Ik heb altijd gezegd: op mijn 35e moeten alle kinderen uit de luiers zijn. Ik haal het nog net. Ben rond mijn verjaardag uitgerekend. Dan word ik 32. Maar nu je het zegt, ben ook wel ongeduldig. De weken kruipen echt letterlijk voorbij. In tegenstelling tot bij de tweede groei ik ook nog helemaal niet. Ja in de breedte. Maakt me onzeker. Hihi het is nooit goed Jij bent al veel verder haha. Ik wou dat ik al zover was.
Heel herkenbaar! Ik ben nu zwanger van onze laatste Het is een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik blij dat dit de laatste keer zwanger zijn is maar aan de andere kant ga ik t misschien ook wel een beetje missen. Ik heb wel te gevoel dat als ik over een paar maanden bevallen ben van dit kindje dan is mijn lichaam weer helemaal van mij hihihi
Hier geen normale zwangerschap gehad maar ik mis het totaal niet. Ben blij dat ik nooit meer 'hoef' en dat dit hoofdstuk afgesloten is. Ik ben echt niet verdrietig dat ik dit nooit meer mee ga maken. Ik denk ook niet dat ik dat gehad zou hebben als het wel vlekkeloos was gegaan. En ook nu ben ik niet verdrietig dat ik nooit meer een baby zal hebben. Ik geniet van elke ontwikkeling en de kleertjes die te klein worden