Altijd als ik vragen lees over het voorkeur hebben voor een bepaald geslacht lees ik overal: Ik heb voorkeur voor een jongen/meisje maar het belangrijkste is dat het gezond is. Waarom zegt iedereen dit altijd? Dat komt op mijn over alsof het hebben van een voorkeur iets fouts is. Voorkeur voor geslacht heeft toch ook niks met de gezondheid van het kindje te maken? Of zie ik dat verkeerd.
Het is volgens mij best logisch om dat zo te zeggen. Men bedoelt dat er wel een voorkeur is, maar dat de grootste voorkeur toch wel een gezond kindje is. Als dat het is, dan maakt het niet zoveel uit als het toch een jongetje/meisje blijkt te zijn (dus dat wat je voorkeur niet had). Persoonlijk vind ik voorkeuren wel een beetje raar, maar dat is misschien alleen omdat ik zelf geen voorkeur heb en het me ook niet kan voorstellen. Ik vind het niet fout of zo...
Ik heb echt totaal geen voorkeur, het maakt me gewoon niks uit, echt niet, helemaal niks, nada, noppes. gezondheid staat er los van, maar vind ik wel veeeeeeeeele malen belangrijker dan geslacht, hoewel, klinkt misschien stom, het mij ook niet uit maakt of het wel of niet gezond is, tenminste, voor mijzelf maakt het niks uit, ik vind een kindje met een handicap ook geen probleem hoor. Maar wat zegt gezondheid nou? zijn ze 5, krijgen ze leukemie o.i.d. Je kunt dat van te voren niet zeggen, ik ben blij met alles wat komt, zolang het verenigbaar is met het leven..
Ik had stiekem de voorkeur voor een meisje. Kennelijk is het not done om daar eerlijk voor uit te komen. Toch gaat je grootste voorkeur altijd uit naar een gezond kindje.
Na twee jongens en een miskraam nu zwanger van de derde. En dan nog vroegen mensen, je hoopt zeker wel op een meisje. Nou na een miskraam maakt het je echt geen zak meer uit hoor! (ook al had ik de miskraam niet gehad, dan nog niet!) We hebben gekozen voor een derde kindje en niet voor een jongetje/meisje. Nu ben ik zwanger van een meisje en ik ontken niet dat ik dat wel heel speciaal vind na twee jongens. Gewoon het gevoel alsof ik alles weer voor een eerste keer meemaak. Maar een jongen had net zo welkom geweest! Een forumdinnetje van me zei eens, als het maar gelukkig is en dat vind ik zo mooi!
Toen wij mensen vertelden dat we een meisje verwachten kregen we vaak een reactie 'Als het maar gezond is, dat is het belangrijkste'. Schoonmoeder interesseerde het niet eens of het een jongen/meisje werd, wederom met dezelfde zin over gezondheid. Op 't laatst schoot ik uit mijn slof, denk je dat wij niet kiezen voor gezondheid? Is het niet logisch dat ieder HOOPT op een gezond kind. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand het geslacht belangrijker vind dan gezondheid. Gezondheid is belangrijkste van allen, maar dat neemt niet weg dat je niet blij mag zijn met een jongen of een meisje. Was er op een gegeven moment echt klaar mee om dat te horen hoewel ik mij zeer bewust ben dat een gezond kindje niet vanzelfsprekend is maar dat terzijde.
Ik had ook geen voorkeur na negen miskramen ben je allang blij dat het een keer goed ga en of het dan een jongen of een meisje is dat maakt dan echt niet uit. Als we besluiten om voor een tweede te gaan zou het me weer niks uitmaken dan kan ik alleen maar hopen dat het in 1x goed zal gaan
Is idd erg cliché, maar ik sta er wel achter. Ben zo blij dat ik zwanger ben, dat dit wondertje in mijn buik groeit, dat het me echt absoluut geen ene drol uit maakt wat het geslacht is van dit kleine mensje. En tuurlijk wil ik graag dat het gezond is! Ik zelf kan me ook niet echt voorstellen dat je "teleurgesteld" bent als het geslacht anders is dan dat je gevoel zij of dat je wens is. Ik heb zelf het idee dat ik een meisje in m'n buik heb, maar op het moment dat het eruit komt en het blijkt een jongen te zijn, zal ik echt niet ff moeten slikken. Dit bedoel ik absoluut niet als aanval naar de mensen toe dit dit wel hebben ervaren hoor!!!!!! Iedereen maakt een zwangerschap weer op zijn of haar eigen manier mee.
Ik vind dat het er wel aan ligt hoever je voorkeur gaat! Ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn eerste kind een dochter zal zijn en toen mijn moeder afgelopen mei veel te jong overleed (ik was toen 18 weken zwanger), hoopte ik stiekem heel erg op een meisje zodat ik haar naar mijn moeder kon vernoemen. Ik heb bij de echo enorm moeten huilen toen we na een hele goede 20-weken echo te horen kregen dat we een meisje verwachten. Alsof het zo heeft moeten zijn.. ik kon het wel van de daken schreeuwen. Máár.. zou het een jongetje zijn geweest, dan was hij natuurlijk ook hartstikke welkom en zouden we ook enórm blij en gezegend zijn! Ik zie/lees/hoor ook wel eens verhalen dat mensen heel erg teleurgesteld zijn, dagen huilen en maar niet kunnen wennen aan het idee dat ze een kindje van het 'andere geslacht' krijgen. Persoonlijk vind ik dat best erg en dan denk ik wel; Jeetje.. als het maar gezond is toch?
Ik vind dat je blij mag zijn met wat je gegeven is!! ... Dat je zó blij mag zijn dat je een kindje bij je mag dragen.. ik ben zo blij dat ik dit kindje mag dragen wat gewoon van onszelf is.. dat is toch zo bijzonder ongeacht het geslacht..
Ik had ook een lichte voorkeur maar het belangrijkste is idd dat je kindje gezond is en dan komt de rest pas. Net wat Zonnig25 zegt je moet blij zijn dat het je is gegund om zwanger te zijn. Het geslacht komt daarna wel. Ook vind ik mocht je het je voorkeur niet zijn dat je je daar gewoon heel erg snel overheen moet stappen. En niet moet blijven hangen in wat je graag had willen hebben maar gaat kijken wat je wel gaat krijgen. Je wilde zwanger worden van een kindje en als je zwanger wil worden van perse een dochter of perse een zoon dan moet je eerst eens naar jezelf kijken. Een voorkeur mag maar je moet niet doordraaien want dat is niet eerlijk tegenover je kind.
Je moet het anders zien... het omdraaien. Het gaat er niet om dat het hebben van een voorkeur slecht is.... hoewel sommigen dat wel zo brengen... maar om het feit dat het hebben van een gezond kind niet iets vanzelfsprekends is en het allerbelangrijkste. Ik denk dat de meesten best wel een lichte voorkeur hebben, maar niemand zal dat boven gezondheid zetten lijkt me.
Mooi gezegd Sandana. Wie van dichtbij heeft meegemaakt dat het krijgen van een gezond kindje niet vanzelfsprekend is, zal ook beseffen dat het überhaupt al een rijkdom is om kindjes te krijgen.
Ik heb het altijd zo gezegd als men aan mij vroeg wat ik hoopte wat het zou worden ... " ik hoop dat het een baby wordt"
Ik denk dat veel mensen ook niet goed weten wat ze anders moeten zeggen. Als ik vertel dat ik een jongetje krijg zeggen mensen vaak "o wat leuk". Nou vind ik dat zeker leuk maar een meisje is ook leuk (had geen voorkeur). Dus voor mij voelde die reactie ook wat vreemd. Dus ja, wat moet je dan voor reactie geven?
Tja, ik heb gewoon echt geen voorkeur. Ik hoop vooral heel erg dat m'n kindje straks gezond is! En dat vind ik dus echt het allerbelangrijkste! Of het dan een jongetje of meisje is, dat maakt me echt niet uit.. Beide heeft z'n leuke kanten! Maar ik heb er best veel voor moeten doen en ben altijd bang geweest dat 't nooit zou lukken, dus alleen al 't feit dat ik zwanger ben, is een wonder en dan maakt 't geslacht niet meer uit.
Waarom vind je voorkeuren raar? Ik denk dat merendeels van de mannen en vrouwen wel een voorkeur hebben. Dit betekend niet dat ze niet gelukkig zijn als het wat anders word dan wat ze graag willen maar het is even omschakelen en dit is niet meer dan logisch!! Als man zijnde vind je het gewoon leuk om een zoon te krijgen.. waar je mee kan voetballen en vissen en echte mannendingen. en als vrouw zijnde vind je een dochtertje helemaal gewelding!
Ik vind dat je wel een voorkeur mag hebben, dat gezonheid is van zelfsprekend toch. Ook ik had een "voorkeur" maar al was het en meid was ik even gelukkig. Het kindje wordt je idd gegund ondanks geslacht, maar vind niet dat we boos kunnen worden op de voorkeur. Ik wou overigenseen jongentje odat ik ongeplant zwanger raakte en het leuker voor me vriend vond, hij zou dan graag willen voetballen ect, maar hij zei ook als het een meisje is dan is ze even mijn prinsesje.
Hier is het zolang hij/zij maar gelukkig is. Bij mijn zwangerschap had ik wel een voorkeur, ik had mezelf altijd met een meisje gezien. Maar vanaf een week of 17 kreeg ik het vermoeden dat er een jongetje in mijn buik zat. En dat was ook zo! Helemaal op en top gezond met de 20 weken echo. Tot ik met 23 weken opgenomen werd, toen was overleven het belangrijker. Dan krijg je de keus; wel of niet actief behandelen. Gelukkig die keuze nooit hoeven doorzetten, omdat onze vent nog 7 weekjes bleef zitten. Hij werd geboren, deed het super goed voor een 30 weken baby! Echt een super baby. Tot we na 3 weken het nieuwe kreeg dat hij een flinke hersenbeschadiging had opgelopen. Wat is het toekomstbeeld dan? De hoop op een gelukkig en rijk leven voor onze man! Wat boeit die hele gezondheid nou.. Zolang hij maar goed in z'n vel zal zitten, zich veilig voelt en weet dat wij hoe dan ook onvoorwaardelijk van hem houden. Inmiddels is hij bijna 1 (morgen!) en echt geen makkelijke baby geweest. Maar hij is zo vrolijk en hij kan zo heerlijk knuffelen. Hij is echt mijn lieve stoere knappe vent. Wat de toekomst brengt zien we wel, wij zijn er voor hem en stimuleren en helpen hem zo veel we kunnen. Toch snap ik de voorkeur voor gezond absoluut. Maar 'ongezond' hoeft niet alles te bepalen en hoe vaak weet je pas na de geboorte dat er iets niet goed is. Dan maakt dat je niks meer uit, het is jouw kind waar je hoe dan ook voor door het vuur gaat. En ja, mijn volgende zwangerschap zal ik een voorkeur hebben voor een meisje. Dat we ons koningspaar compleet hebben. En ook zullen we hopen op een goede 20-weken echo, maar ook heel bewust zijn dat dat niks garandeert.