Ik snap je laatste zin niet helemaal en met name die geeft me een beetje een vervelend gevoel. Met name omdat ik al meerdere keren heb gemerkt dat jij in elk topic over kinderen met een voorsprong / hoge intelligentie geroepen voelt om je even te melden. Waarom voel jij je daartoe toch geroepen? Bij kinderen met een achterstand in de ontwikkeling kunnen ouders tegen bepaalde vragen / problemen aanlopen. Dan kan het fijn zijn om hierover ervaringen uit te wisselen. Voor ouders met kinderen die voorlopen, is het ook fijn om eens met elkaar te praten over de dingen waar je tegenaan loopt. Want ook in die situatie kom je opvoedkundige uitdagingen tegen. En die zijn vaak net weer anders dan bij kinderen die zich in een ander tempo ontwikkelen.
tupp je hebt gelijk. ik heb laatst een vrouw ontmoet in de speeltuin. zij werkt als juf bij een speciale basisschool zei ze. met kinderen die in de gewoon onderwijs niet mee kunnen. kids met gedrags problemen, emotionele problemen. ze had in haar klas ook 3 hoogbegaafde kinderen die cognitief goed kunnen leren maar gedrags problemen hebben waardoor zij niet op gewone school kunnen zitten. verder heeft ze veel kinderen met achterstanden. 3 in een klas met 15 kinderen.
Interessant topic. Mijn dochter is bijna 5( december) leest avi start, schrijft uit zichzelf woordjes( pas op, vlinder, spin), kan heel gedetailleerd tekenen schilderen, maar inkleuren heeft ze dan weer moeite mee. Ze zit nu in groep 2. Ze zegt dat ze de werkjes die ze moet doen saai vindt. Hetzelfde zo met zwemles, het gaat haar te langzaam. Ze wil meer en sneller uitdaging. Ze mag nu boekjes uit de middenbouw halen om zelfstandig te lezen, maar dat wil ze eigenlijk samen met de juf doen. Ik merk dat daar weinig ruimte voor is. Begrijpelijk want ze is niet alleen in de klas. Ik heb zelf het idee dat ze een flinke ontwikkelingsvoorsprong heeft. Maar kan moeilijk inschatten hoever dat nou is en wil ook niet te veel pushen omdat ik het " kleuteren" ook zo belangrijk vind. Aan de andere kant vind ik ook dat ze wel uitgedaagd moet worden. Vind het wel moeilijk dit op een juiste manier over te brengen aan de juf hoor, iemand tips?
@Freya, waarom mogen ze op school niet weten dat hij woordjes heeft leren lezen? Deed mijn dochter ook voor ze naar school ging. Ik heb dat nooit verteld ofzo, maar ze hadden t vanzelf wel door. Tja, pushen. Ik heb mijn dochter op een gegeven moment wel letters en woordjes aangeboden. Dat ze t ook daadwerkelijk interessant vond en begreep wat ze ermee moest is wat anders. Net als cijfers en rekenen. Dat heeft ze niet zelf verzonnen ofzo. Er zijn ook ouders die daar totaal niet mee bezig zijn en dat dus ook helemaal niet (spelenderwijs) aanbieden. Ik heb geen idee of ze er zelf naar gevraagd zou hebben, als ik het niet had aangeboden. Dus ik snap op zich wel dat het soms gezien wordt als 'pushen'. Al is het meer sturen denk ik. Op t moment wil ze (thuis iig) maar weinig lezen en ook daar heb ik weinig invloed op. Als ik dr ga pushen, wil ze alleen maar minder, lijkt me. Op school vindt ze de leesspelletjes die ze mag doen wel leuk. Volgens mij heeft het (bij haar) niet met aanpassen oid te maken. Ze heeft wel vaker periodes gehad dat ze minder geinteresseerd was in bepaalde dingen. En na een tijdje pikt ze het weer op.
@pinquin Als je meisje op vierjarige leeftijd al avi start leest en actief kan schrijven is dat gewoon een flinke voorsprong. ( eigenlijk zijn de hersens onder de zes niet rijp genoeg om losse klanken tot woorden om te vormen : buh oe kuh= boek) Ik zou hoe moeilijk dat ook is het open bespreken met de leerkracht of ib-er. Deel je zorgen! Wees gewoon eerlijk en zeg ook dat je het lastig vindt dit goed over te brengen en dat je bang bent om opschepperig oid over te komen. Als je kind een flinke achterstand zou hebben zou je ook je zorgen delen. Hier is het precies het zelfde! Samen moeten jullie dan bedenken hoe het wat beter kan gaan. Want ik denk dat het streven van zowel school als jullie is, het beste voor het kind. Wat betreft het "kleuteren" lekker spelen is zeker belangrijk, maar niet ieder kind heeft dezelfde behoeftes. Misschien is woordjes lezen voor jouw dochter ook lekker spelen. Bekijk wat haar behoeftes zijn!
Onze oudste zit nu net 2 weken op een Nederlandse school en de juf heeft aangegeven dat hij enorm voorloopt op algemene ontwikkeling, kennis en bepaalde functies. Nu blijft hij echter nog maar maximaal vijf weken op deze school voordat hij in een ander land naar de internationale school gaat. Hij leest niet, maar dat is meer omdat hij daar gewoon geen zin in heeft. Pikt wel razendsnel het Engels op maar dat heeft meer te maken met zijn meertaligheid denk ik. En omdat wij binnen nu en vijf weken verhuizen buiten Europa weet ik niet hoeveel waarde ik hier aan moet hechten. In andere landen lijkt het veel minder een issue. Hiervoor woonden wij in Duitsland. Daar gaan alle kinderen pas met 6/7 naar de basisschool en vanaf dan wordt er ook gestart met een eventuele diagnose. Ik ben vooral wel trots op het feit dat zijn Nederlands net zo goed was als het Nederlands van eentalige kinderen terwijl hij drie (binnenkort 4) talen leert. Maar goed, ik weet niet wat ik met deze uitspraken van de juf aanmoet omdat we toch weer weggaan van de school straks.
@Arevinol Van mij mag school het wel weten maar van mijn zoontje niet Hij is erg bezig met wat wel of niet "hoort" Hij krijgt te horen dat hij pas 3 is en kindjes van 3 kunnen niet veel. Wat betreft pushen: Ik denk zelf dat iets pushen wordt als iemand iets niet kan en de ouder blijft erop hameren dat het geleerd moet worden, tegen de zin van een kind in. Als een kind bepaalde talenten of interesses heeft en je gaat daar op in en mee verder, is het in mijn ogen stimuleren. Vergelijk het maar met voetballen. Het is pushen als je als ouder wil dat je kind het nieuwe supertalent moet worden en je dwingt hem elke dag te oefenen. Terwijl het kind liever een boek leest. Als je ziet dat het kind van nature aanleg heeft voor voetballen, dan is het stimuleren als je het kind op voetbal doet en elke zaterdag langs de lijn staat te juichen! En als jouw dochter geen zin heeft in lezen maar in spelen heeft ze groot gelijk! Het zou inderdaad pushen zijn als ze moet blijven oefenen met lezen terwijl het niet nodig is!
Ik reageer op de post boven me met de generieke "dit soort kinderen".... HET HB kind bestaat niet, ze zijn allemaal anders. En waarom ik me geroepen voel om er iets te roepen? Misschien omdat ik hier een kind heb met een ontwikkelingsvoorsprong en uit een gezin kom met zeer hoge intelligentie / HB'ers. Ik vind dat veel te snel geroepen wordt dat een kind mogelijk HB is en we vergeten massaal dat scholen feitelijk cateren op VMBO niveau en dat dus een goeie toekomstige vwo'er al snel opvalt en buiten het reguliere pakket valt. Afhankelijk van de school is dit een probleem of niet. Hoge intelligentie is geen afwijking.... HB vaak wel... en daar is speciaal onderwijs voor nodig, gewenst Ik snap heel goed dat het fijn is om te praten met gelijkgestemden maar.... bij kleuters kan je nauwelijks spreken van gelijkgestemden.... deze kinderen ontwikkelen zich nog zo enorm... en ja tijdig signaleren is ook belangrijk maar ik zou iedereen willen adviseren om het label hb vooral niet te koppelen aan een (grote) cognitieve voorsprong. Enne...ik meld me meestal maar eveb omdat ik mezelf en mijn kind nauwelijks herken in de andere hb topics (of het hb forum). En geen behoefte voel om te roepen dat hij al leest, rekent etc etc... dat zijn namelijk niet de dingen waar hij problemen mee heeft. Daarnaast hebben wij vooraf gekozen voor een passende school met veel peers en dus "gelijkgestemde" ouders (die dus allemaal verschillende uitdagingen hebben en daar vooral heeeeel anders mee om gaan) Hopelijk genoeg?
toevoeging.... ik wil niemand hier niet serieus nemen. Een kind wat gedragsproblemen geeft, is gewoon ontzettend lastig en zorgelijk en natuurlijk wil je het daar over hebben maar ik hoop ook dat mensen snappen dat hoewel gedragsproblemen hetzelfde kunnen zijn, de achtergrond heel anders kan zijn en dat 4 jarigen ontzettend van elkaar veschillen en dat heel veel van die verschillen na 2-3 jaar heel veel kleiner zijn geworden. HB en hoge inteliigentie zijn niet per definitie hetzelfde en vragen een andere aanpak... dat is wat ik mee wil geven. Kijk verder dan je neus lang is en buiten het cognitieve veld (wanneer dit kan). School kan vaak maar beperkt oplossingen bieden, als ouder kun je vaak meer. En kijk vroeg naar een passende basisschool... Wij hebben gekozen voor een kleinenschool met EN regulier onderwijs EN Leonardo onderwijs. Niet iedereen heeft die keuze maar doorvragen en zelf goed op,de hoogte zijn van wat kleuters allemaal moeten leren is heel handig.
Ah ok, haha. Ja mijn dochter is idd ook erg gevoelig voor hoe dingen horen. Zo reed ik laatst een keer met de fiets even snel door rood, er kwam niets aan (zondagmorgen). Zij keihard in de remmen. Dus ik zeg, kom maar, er komt niets aan. Helemaal overstuur... mag niet van de politie. Oja, oeps . Maar anderzijds geldt t niet wanneer t haar niet goed uitkomt. Zo zei ze gisteren nog: wat je zegt ben je zelluf.. behalve als ik het zeg Maarreh, bij mijn dochter in de klas zijn wel meer kindjes (vooral meisjes, volgens de juf) die best al wat kunnen lezen hoor. Ze zit in groep 1, de eerste kindjes worden in december 5.
@Freya... ik bedoel (onhandig) te zeggen dat een kleuter die kan lezen of tot 1000 kan tellen mij niet veel zegt. Ik heb hier een meisje in de klas van mijn zoon die absouut HB is maar geen letter kan (of wil) lezen en een jongetje van nog geen 5 wat uitstekend leest en zeker geen HB is (mama is wel juf en een grote leesfanaat. Veel HB kinderen zijn veel meer gebaat bij filosofie, natuurkunde / biologie projecten, diepgang etc dan bij nog meer lezen of rekenen. De juiste begeleiding is dus absoluut een vereiste om een gelukkig kind te hebben, Kinderen met een cognitieve voorsprong zijn in die zin makkelijker mee te nemen in het reguliere schoolsysteem (oppassen met versnellen). Nogmaals, ik wil niemand niet serieus nemen... gemiddeld is veel makkelijker maar kijk heel goed wat het kind laat zien en kijk ook vooral heel goed wat je daar zelf in kunt betekenen. PS... je doet trouwens de aanname dat ZP een afspiegeling is van de NL samenleving. Ik weet vrij zeker dat dat niet zo is en daarbij is 900 niet bepaald een betrouwbare steekproef
@arevinol Dat met dat rode licht heb ik ook. Zo heb ik op vakantie wel eens als enige met mijn zoontje eeuwen voor het rode licht gestaan. Ik mocht echt pas doorlopen als hij op groen sprong. De rest wie wel doorliep was stout en zou wel eens aangereden kunnen worden. Wat betreft het lezen. Jawel met 4 jaar actief losse letters tot woordjes verklanken is wel degelijk erg bijzonder! Waarschijnlijk zit jouw kindje op een school met veel hoogopgeleide ouders. Intelligentie is namelijk erfelijk. Leren lezen met 6 jaar is echt de norm. Velen vinden dat dat nog te jong is en dat we in Nederland te vroeg beginnen waardoor we dyslectie in de hand werken. ( In Finland beginnen ze pas met 7 en daar is het onderwijssysteem een stuk beter dan bij ons. @Cygnet Ik denk dat we het eigenlijk volledig met elkaar eens zijn en dat we hetzelfde bedoelen. Lezen oid is niet per se een teken van hb. Vandaar dat ik ook die link heb geplaatst in een vorig bericht. En verrijkingsmateriaal op andere gebieden aanbieden is zeker van groot belang. Zeker als het bij de interesse van het kind past. Maar we zitten in het topic van kleuters en peuters en jij hebt al een boel kennis op dit gebied. Een andere ouder zit met een kind wat voorloopt en vastloopt en weet niet wat te doen of wat normaal is. Vandaar dat het handig is om hier ervaringen en tips uit te wisselen zonder dat mensen het gevoel krijgen op te scheppen. Dat is namelijk het probleem op dit gebied. Trek je niets aan van al die moeders die roepen kijk mijn kind eens. Een onzekere moeder geholpen en een kind wat weer lekker in zijn of haar vel kan zitten is er een toch? ps: Ik ben het alleen niet eens met je wat betreft mijn statistiek. Op zp zitten vrouwen die graag kennis opdoen en informatie opzoeken. Dus de wat intelligentere. Hb kan erfelijk zijn. We zitten inmiddels al over de duizend lezers en 1000 is een mooie steekproef laten we zeggen dat er hier min 25 hb'ers tussen zitten
@Cygnet2: De toonzetting in je eerste bericht kwam op mij wat onplezierig over. Maar dat is natuurlijk altijd een probleem bij tekst vs. face-to-face. En ik ben het met je eens dat de (zichtbare) verschillen ij wat oudere kinderen inderdaad vaak weer kleiner is dan op peuter/kleuter leeftijd. En het is inderdaad altijd belangrijk om te kijken of een basisschool bij jouw kind / gezin past. Als je nu ziet dat een kind een voorsprong heeft, is het wel handig om al eens te kijken hoe diverse scholen daar mee omgaan. Dan kunnen ze in ieder geval een goede start maken. En als ze voorsprong groot blijft, hoef je dan niet alsnog op zoek naar ets anders. Terug ontopic: onze zoon is ook wel van 'het het hoort'. Mijn man en ik worden regelmatig door hem opgevoed. Ik zat vanmiddag even op zijn tafeltje. Die toon waarop dan wordt gezegd "Niet op de tafel zitten!" is pijnlijk herkenbaar, haha. En zo kreeg mijn man een strenge berisping toen hij iets van tafel pakte waarvan ik aan mijn zoon had uitgelegd dat het voor de sier is en niet om mee te spelen, haha. Ook met het terugleggen van spullen, aanschuiven van stoelen e.d. os het een Pietje Precies. En over een aantal jaar heeft een supermarkt er een prachtige vakkenvuller aan, want hij kan het nu al niet laten om producten te spiegelen of afgevallen slablaadjes in de prullenbak te gooien. Hij neemt dingen ook vrij letterlijk en is soms erg precies. Laatst bij het consultatiebureau. Verpleegkundige tekende een cirkel en vroeg "Kun jij net zo'n rondje tekenen?" "Nee, want jouw potlood is rood en die van mij is grijs." En dan is het dus een heel ander rondje. Ik merk dat wij altijd behoorlijk nauwkeurig moeten zijn als we iets vragen of uitleggen. Zelf is dat niet zo'n probleem, je volgt toch automatisch je eigen kind daarin. Maar het is soms lastig bij anderen. In deze situatie maakte dat trouwens niet zo uit hoor, ze zei gelijk dat het ook een grijs rondje mocht zijn en dan tekent hij het wel gewoon. Maar andere dingen vertikt hij wel te tekenen, want dan zegt hij dat hij dat niet kan. Als ik hem gewoon vraag om een gezicht te tekenen, doet hij dat niet. Hij kan inderdaad nog niet iets tekenen dat echt op een gezicht lijkt. Maar als ik vraag om een cirkel met ogen en een mondje, doet hij het wel. En dat soort dingen vind ik soms wel spannend voor de toekomst. Treft hij straks een juf die vindt dat hij iets niet kan, omdat hij de opdracht weigert uit te voeren? Of krijgt hij een juf die het aankan / aandurft om dingen anders te vragen, waardoor hij wel gewoon doet wat de bedoeling is.
tupp: ik herken de behoefte aan precieze taalgebruik niet bij mijn zoon. hij hft meer behoefte aan 'begrijpen' wat de achterliggende bedoelingen zijn. met 3 jaar controle moest hij ook een rondje tekenen. tja hij zegt wel meteen: "a- je bedoelt een 'cirkel'". maar op de vraag of hij ook zo een kon tekenen zei hij: 'ja dat kan ik wel'. maar absoluut geen behoefte aan dat haar te laten zien of zo...dan vraagt de mevrouw: kun je dat dan laten zien of je het kan? zegt hij dan: waarom? ....en tja hij hft van die gedachten: wat gebeurt er als ik het niet kon tekenen.. waarom wil ze dat, waarom moeten ze me controleren, ben ik ziek? wie is ze? is ze een arts? etc...en hij vroeg ook netjes om haar potlood vr hij ging tekenen. een cirkel daarna 'wat wil je nog meer zien?' tja toen tekende zij een kruis, zoontje dus ook na... zo blijft het een vreemde ervaring voor hem. wat is toch hier de bedoeling??? bij hem speelt dus meer van "'waarom gelooft ze me niet, als ik zeg dat ik dat wel kan" de begaafdheiddeskundige heeft ons een lijst gegeven van wat wel en niet doen: daar stond dat wij aan zoontje geen vragen moeten stellen met 'kunnen'. correcte vraag is: 'probeer eens....' . wanneer het als een speel gepresenteerd wordt doet hij wel makkelijker mee. dus alleen for fun... ik denk dat jij aan de juf wel kan vertellen straks dat je zoon soms een opdracht weigert omdat hij bij de woorden blijft of zoiets. dat is toch handig om te weten voor de juf? maar tot hij 4 is leert hij ook zoveel meer. de echte taal en communicatie ontwikkelt tussen 3-4 jaar. enorme taal sprongen moeten nog komen. er gaat dus zo veel veranderen met de taal tot je zoon 4 is... hehehe een rommelige bericht weer...
tupp: ik zou dus niet teveel het kindje volgen met de taal. omdat hij nog zo jong is. hij leert door te zien en horen hoe men communiceert. praat juist op de normale manier. hij moet geen aangepaste taalgebruik aanleren. je kunt wel uitleggen, maar blijf daarna bij de gewone gebruik. taal is nooit echt precies. gebruik juist verschillende manieren om een zelfde ding te verwoorden. een tekening hoeft ook niet precies te lijken etc...
Erg herkenbaar, niet alleen naar ons gericht, maar ook naar andere kinderen en onbekende! Als het hier in dit topic nu toch gaat om tegen 'problemen' aan lopen heb ik nog wel een vraag voor jullie. Sinds een paar dagen heeft dochter het er over dat niet iedereen hetzelfde is. Ik heb haar uitgelegd dat iedereen gelijk is, maar wel allemaal anders, dat iedereen andere dingen leuk vind en dat dat alleen maar goed is. Ze zegt dan dat ze gewoon hetzelfde als andere wil zijn, ze vroeg zelfs dat als ze een jonge zou zijn dat ze misschien wel hetzelfde als andere zou zijn. Ze zegt dit heel serieus en ernstig, ik vind dit best moeilijk. Het kan naar mijn idee van twee dingen / gebeurtenissen af komen. We waren een paar dagen geleden op een verjaardag waar een kindje was die straks ook bij haar in de klas komt. Dit tegen haar gezegd, maar ze kon echt helemaal niks met hem, hij reageerde niet op haar vragen, speelde 'anders' etc. De volgende dag waren we in een dierentuin, je kon door een microscoop naar van die minivisjes kijken. Ze vind dit altijd leuk om te doen, maar het stond iets te hoog om het alleen te doen dus ik moest haar optillen. Zegt die vrouw die er bij stond dat het geen nut heeft om haar dit te laten doen omdat ze dit pas vanaf 5 jaar kunnen. Zegt Quincy in mijn oor dat ze het wel kan en wat ze had gezien, ze was er best een beetje verdrietig om.
debb: waarom heb je dan over 'gelijken zijn' en 'anders zijn' samen uitgelegd? dat uitleg is volgens mij niet echt nodig op deze toestand/leeftijd. dat een kindje niet door haar gewenste gedrag toont is iets dat zij zonder veel theorie moet accepteren toch? toen zoontje ook zoiets zei; dat ik het heel leuk zou vinden dat iedereen hetzelfde was. als alle kinderen allemaal precies als mijn zoon waren, want dan heb ik zo veel zonen...o wacht die kinderen hebben ook hun eigen moeders. omdat een kind precies is zoals mijn zoon betekent niet dat hij dan mijn zoon is? of wel? maar t zou heel moeilijk zou zijn om hem te kunnen vinden onder zoveel TIM's. bij het ophalen van psz bijvoorbeeld. kijk; als er een zo een tricky gedachte komt ga ik dan op een grappige manier een voorstelling maken van zijn wens. hij luistert als een verhaal en doet ook mee. ik voer nooit echt een serieus gesprek over zijn problemen. altijd een verhaal, sprookje, metafor, voorbeelden, tekening etc. dat laat zijn fantasie werken. en zo verwerkt hij zo een gedachte. maar dat 'anders zijn' gedachte hebben we op veel jongere leeftijd gehad. dat was niet echt moeilijk om overheen te komen. ik denk dat je kindje ook niet heel lang daar last van zal hebben. als jij zelf dat soort gedachten hebt dan moet je natuurlijk opletten dat je niet projecteert in je uitleg.
Ik heb dat zo uitgelegd omdat ons buurjongetje een handicap heeft en zelf zegt dat hij soms iets niet kan omdat hij zo anders is. (Dit zegt hij overigens tegen mij en mijn man, niet tegen andere kinderen). Hij wordt ook vaak gepest. Over dat pesten heb ik het met mijn dochter wel gehad, N kan soms dingetjes niet zoals andere kindjes, daarom moet je maar extra lief doen en je mag hem daar zeker nooit om plagen. Dat zou niemand leuk vinden toch. Hiermee komt dat gelijk en anders wel eens ter sprake, dus hierom heb ik haar dat op deze manier uitgelegd.
hoe weet je dat? hoe weet je dat dat ander kindje geen HB is? kijk, dat kunnen zien is een deskundigheid. hier zijn er 2 cognitieve wetenschappers die graag van je willen weten hoe jij dat zo vast kon stellen? echt zo triest dat men naar de kinderen van haar zoons klas op deze manier kijkt en beoordeelt. pff. ik wordt hier zo verdrietig van...