Speelafspraakjes - niet streng genoeg?

Ik laat ze altijd eerst beneden spelen om te kijken hoe het gaat en wat voor kind het is. Ik moet ook zeggen dat ze ook heel vaak beneden blijven omdat ze dat gezelliger vinden.

Dochter heeft nu alleen vriendinnetjes met wie het prima gaat, maar vorig jaar deed ze onder invloed van de groep 2 meiden ook weleens dingen die niet mochten of liet ze zich daartoe over halen.

Heb je een idee van wie het kattenkwaad uitging?

 

Ik herken het wel. Er zitten kinderen tussen die gewoon stout zijn en dan gaat je eigen kind daar best makkelijk in mee. Op een gegeven moment weet je met wie het goed gaat en wie niet en dan kan je daarop aansturen. Naarmate je langer bezig bent met school krijg je ook meer een idee van de kinderen die lastiger zijn en niet.

Ik ben altijd wel streng maar op zich hoeft het hier niet. Maar dochterlief is nu 6 dus het is vaak aan tafel knutselen, kleuren of in haar kamer met poppen in de tent. Sowieso haalt ze nooit kasten leeg en als een ander kind dat bij mij zou doen dan zou ik gewoon boos worden en even duidelijk maken dat dat bij ons niet gebeurd. En sowieso ruimen ze samen op.

Heb wel eens gehad, en dat merk je als ze 5 zijn, dat ze echt een grote mond krijgen. Zo was er een vriendinnetje die al meteen bij binnenkomst bij ons de vriezer in dook voor een ijsje waar we het in de auto over hadden gehad. Ik heb haar gezegd dat ze aan tafel moest gaan zitten en dat ik haar het ijsje zou geven. Even later riep ze 2 x in rondte, zonder het gericht aan mij te vragen, dat ze trek had en toen vroeg ik: hoe vragen we dat netjes?

Echt als andere kinderen zich niet gedragen bij mij zeg ik er gewoon wat van. Maar inderdaad, wie haalde de kattenkwaad uit? weet je dat?

Je moet het gewoon per keer bekijken maar om ze maar alles te laten doen lijkt mij niet een goed plan. En ohhh dat stoepkrijt..ha ha...hier altijd de hele tuin onder net als het 3 weken niet gaat regenen...

 

Hier pas één speelafspraakje bij ons thuis gehad en daar ben ik zoveel mogelijk bij gebleven. Ook omdat de moeder van het meisje me een beetje had 'gewaarschuwd' en omdat ik weet dat J. nogal mee kan gaan in het gedrag van anderen omdat ze er vaak geen kwaad in ziet. Als ik de kinderen waar ze mee speelt beter ken, dan wil ik ze zeker meer los laten, maar dan weet ik ook met welk kind het wel kan en met welke het beter is van niet.

 

Ja dat klopt, maar als ik kijk naar mijn eigen kind, dan kan ie superlief alleen spelen, maar als ie dan samenspeelt met 1 bepaald kindje bij ons thuis is hij (mijn zoon dus )echt degene die een grote mond heeft, niet luistert, druk doet etc. soort bravoure-gedrag. Volgens mij is het dus de cobinatie en ligt het niet aan het andere kind (perse)
Ik hou ze best kort, omdat ik weet dat mijn zoontje zo kan zijn. Zeker de eerste keer mogen ze niet zonder toezicht (boven bijv) spelen. Even checken hoe de combinatie is.

 

Ik merk hier ook wel erg dat er soms het eea ingefluisterd wordt bij dochterlief. En die herhaalt alles braaf, zonder vooraf even na te denken wat ze nou precies zegt.

 

hier word er beneden nog gespeeld
daar staat ook al het speelgoed

en kan ik ze ook in de gaten houden

 

Herkenbaar, onze meid heeft die neiging ook wel eens. Ik denk niet dat het aan een ander kind ligt, maar meer te maken heeft met de grenzen opzoeken om te kijken hoe je reageert als er een ander bij is. Hier resulteert dat ook in dingen doen die niet mogen: kasten leeg trekken, op de bank springen, niet luisteren, om snoep of koekjes zeuren, gillen, enz. Natuurlijk gedraagt het ene kind zich beter dan het andere, je hebt altijd je voorkeur wat speelkameraadjes betreft. Sommige kinderen zie ik hier liever niet. Maar ik denk niet dat je alles op een ander kind kunt afschuiven, hoe lief je eigen kind ook kan zijn.

In het begin reageerde ik er in mindere mate op, omdat je het gezellig wilt houden en wilt dat een ander kindje het hier leuk vindt. Ik ben inmiddels wel strenger geworden. Als er iets gebeurt, wat normaliter ook niet mag, dan zeg ik er iets van. Als ze (onze meid of samen) ermee doorgaan, dan heeft dat consequenties voor het spelen. Als een ander kind zich hier structureel absoluut niet weet te gedragen, is het hier niet welkom (gelukkig nog niet gebeurd). Sindsdien gaat het een stuk beter, omdat ze door heeft dat de regels er ook zijn als er een vriendje of vriendinnetje is.

 

Ik vind speelafspraakjes ook wel lastig. Gelukkig hebben ik nog geen lastige momenten gehad, maar mijn moeder wel (het vriendinnetje mocht toen bij uitzondering komen spelen). Ze waren toen beide wat brutaal. Ik merk ook wel verschil tussen de meisjes die komen spelen. Met rustige mee gaande meisjes is onze dochter redelijk rustig, maar bij wat drukkere kinderen ligt onenigheid echt wel op de loer en moet ik ook opletten dat ze niet vervelend gaat doen bij de poes bijvoorbeeld.

 

Ik vond het in het begin helemaal niks..
Ik wilde helemaal geen politieagentje spelen.

Inmiddels zit ze alweer 2 jaar op school en ben ik er wel uit wat ik wel en niet wil. Gewoon dezelfde regels als anders dus.
En bij niet luisteren kan ook het bezoek dus gewoon straf krijgen.

Dat is exact 1x gebeurd in al die tijd.. Dat meisje deed enorm stiekem, stookte mijn dochter daar ook nog mee op. Toen ik zei dat er hier geen spullen van de trap gegooid werden en ik me omdraaide landde er precies iets op m'n hoofd... Ben toen best boos geworden incl allerlaatste waarschuwing en prompt 10 minuten later hoorde ik hoop lawaai... Kwam dat nou uit mijn kamer? Ja hoor.. Waren ze samen op m'n bed aan het springen.
Ik was in staat om d'r ouders te bellen om d'r op te komen halen was het niet dat die 20 minuten later sowieso zouden komen.

De dames hebben dus eerst 5 minuten elk op een eigen hoekje van de bank gezeten en na een stevige preek heb ik de tv aangezet en ze verboden uit hun hoek te komen of iets anders te doen dan tv kijken.

Ik was doodop

Inmiddels wat ouder... Gaat het veel makkelijker..
Drinken wat, snoepje... Gaan boven spelen of in de tuin.. en rond 5 uur roep ik naar boven dat het tijd is om op te ruimen en dat gaat meest van de tijd eigenlijk vrij soepel.

 

Wel erg herkenbaar (helaas). Hier is het ook zo dat als zoonlief bij een ander speelt het veel beter gaat dan dat hij thuis komt met een vriendje, herkenbaar voor meerdere?

Verder is het eerst beneden wat eten/drinken en daarna spelen. Soms gaan ze naar boven en ik loop dan regelmatig een stukje de trap en op om te kijken hoe dat gaat. Tot nu toe gaat het spelen goed, maar na 1,5 á 2 uur is het genoeg en wordt ons zoontje moe en vervelend.

 

Heel herkenbaar, ik had het zelf geschreven kunnen hebben. Hier worden de kinderen ook veel brutaler als er vriendjes zijn en maken ze ineens enorm veel zooi, terwijl ze normaal vaak wel min of meer hun speelgoed achter zich op ruimen.

En ik vind het ook heel vervelend. Ik hou niet van herrie en troep en dat is precies wat je krijgt als er andere kinderen komen spelen. En ik vind het ook nog lastig om er tegen op te treden, hoewel ik daar wel steeds makkelijker in wordt.

Enige lichtpuntje: ik waardeer na zo'n speelafspraakje altijd meer hoe goed mijn kinderen normaal gesproken luisteren en hoe beleefd ze meestal zijn.

 

Maar hebben jullie soms niet dat je het moeilijk vind dat je niet weet wanneer je kind bij iemand anders speelt of ze zich daar wel (echt) gedragen en netjes dankjewel en zo zeggen?

Ik vind dat altijd zo moeilijk. Mijn dochter is heel lief en netjes, heeft wel haar mondje mee dus hoop altijd bijvoorbeeld dat ze niet brutaal is en zo ergens anders. Maar volgens mij gaat en moeder of vader van school die je nog niet zo goed kent dat niet zo maar tegen je zeggen.

Een buurmeisje die hier vaak is groet ons bijvoorbeeld nooit als wij hallo zeggen en bedankt dus ook NOOIT voor het spelen of de pannenkoeken oid. Ze is ruim 7. Je zou er bijna wat van willen zeggen tegen de moeder maar dat durf ik dus niet, vind dat niet gepast.

Hoe zien jullie dat?

 

Ja, dochter luistert bij een ander ook beter dan thuis. Gelukkig, beter dan andersom toch!

Maar hier merk ik ook dat ze steeds slechter luistert als er een vriendinnetje komt spelen. Expres door blijven gaan.
En vriendinnetjes ook hoor, als dochter even naar de wc is, toch voorzichtig dat ene doen waarvan ik had gezegd dat het niet mag en mij dan heel ondeugend strak aankijken. Grr.

En dingen het eerst willen of allebei hetzelfde, ook zo irritant.

Maar over het algemeen vind ik het prima hoor. Ok, je moet ze wat meer in de gaten houden, maar dochter speelt wel veel beter en leuker als er een vriendinnetje is.

Nu ik de meisjes wat beter ken, ben ik wel wat strenger voor ze. Vond t eerst moeilijker om nee te zeggen, wist ook niet wat ze gewend waren (bv qua tussendoortjes na school; hongerrrr!)

1x heb ik gedreigd met straf als ze doorgingen. Dochter vroeg: mogen we dan samen op de gang? Ja, wat dacht je?! Nee, dan ga jij alleen naar je kamer en X mag op de gang.
Verder ben ik ook nog steeds wel geneigd om het vriendinnetje iets voor te trekken tov dochter. Maar verder zoveel mogelijk gelijk als het kan en om de beurt.

Vorige week waren er 2 tegelijk spelen. Dolle boel! Maar ging eigenlijk best goed. En toen moest ik ook de strengheid een tandje bijstellen.
Al merkte ik wel snel dat één iets meer buiten de boot viel, terwijl dochter daar normaal gesproken als ze met zn 2en zijn super leuk mee kan spelen. Dus dat doen we maar niet al te vaak meer.

 

Ik zou het meer naar het kind zelf toe doen. Ik zou bijv oogcontact zoeken, ooghoogte zodat het duidelijk is dat je een antwoord terug verwacht. En ik zou bijv vragen: zo vond je de pannekoeken lekker? Of vond je het gezellig om hier te spelen? Ik vond het ook gezellig dt je er was. En mijn kind dan ook het goede voorbeeld laten geven. Ik zou hierover de ouders ook niet aanspreken. Het kan misschien dat ze verlegen is?
Mijn zoontje (5) bijv weet ook dat hij netjes alsjeblieft en dankjewel moet zeggen en dit maak ik ook regelmatig duidelijk. Maar het kan best zijn dat ie ineens verlegen is bij iemand en dit dus niet doet. Tja als ouders kun je daar dan weinig meer aan doen denk ik.
Belangrijker (en dus wat ik wel met de ouders zou bespreken) vind ik als een kind (scheld)woorden gebruikt die ik niet wil hebben, of schopt/slaat oid.

 

Ik richt het idd ook op het kind. Meer als afscheid, niet omdat ik iets van ze verwacht.

Een ander kind hoeft van mij echt niet perse netjes dankjewel enzo te zeggen. Natuurlijk leer ik het mijn dochter wel, maar tja als ze het zelf vergeten.. (doet mijn dochter ook vaak genoeg, als ik haar niet even eraan herinner).
Nee, van een ander kind kan mij dat weinig schelen. Vind het wel netjes als ze het wél doen, maar ook niet onbeschoft ofzo als ze het niet doen.
Van een 7 jarige is het misschien wel iets anders, dat kan ik nog niet zo goed inschatten.

Ik voel mijzelf niet verantwoordelijk om een ander kind op te voeden.
(Overigens heb ik laatst wel de haren van een kindje netjes gedaan toen de schoolfoto werd gemaakt, omdat oma het was vergeten. Maar das niet uit opvoeding, meer omdat ik t zo sneu voor dr vond.)


Oh, en ja ik vraag me soms ook wel eens af hoe dochter nu écht is bij anderen thuis.
Heb wel een keer teruggekregen van een moeder (die ik al wat langer ken, dus wat vertrouwder) dat ze steeds kwam vragen wanneer dat beloofde ijsje eens kwam
En ook, toen ik dr kwam ophalen, dat ze vroeg of ze een snoepje mocht (lag een -dichte- zak op tafel).
Daarna heb ik dr wel ff bijles gegeven over het om-eten/snoep-vragen bij anderen!!!
Maar van vriendinnetjes ook al wel vaker die vraag gehad hoor. Mogen we een snoepje/boterham (heb je hagelslag?!)
Tja, ze doet vast nog wel meer dingen die ik niet weet..
Ging dochter laatst ophalen. Moeder was aan het vertellen hoe lief ze gespeeld hadden. Kwamen ze naar binnen gelopen, was dochter door vriendin helemaal ondergekliederd met viltstift..oepsss (zojuist gebeurd).
Zolang ze maar geen haren gaan knippen...

 

Ons zoontje zal ook nooit 'hallo' tegen buurjongetje/z'n moeder zeggen, terwijl hij daar ook wel komt spelen. En 'dank je wel' zeggen doet hij ook nooit. Maar dat heeft meer met zijn karakter te maken, onzeker/verlegen. Dus tsja...

De andere dingen die hier genoemd worden herken ik wel heel sterk. Ik ben ook absoluut niet ontspannen als er iemand komt spelen... Heb dan het gevoel dat ik niks kan doen in huis.
Ben er inmiddels wel achter dat ik de kinderen voorlopig níet boven laat spelen. Beneden ligt genoeg speelgoed.

 

Mmm....kan inderdaad aan verlegenheid liggen dus dan laat ik het even. De kinderen hebben wel veel plezier samen.

Ik denk dat je vanzelf wel ontspannend wordt naarmate bepaalde kindjes vaker over de vloer komen. Ik ga altijd gezellig erbij zitten aan tafel en vraag dan van alles, over school, wat ze doen en zo. Je went er wel aan. En ik stuur ook sowieso altijd aan op korte middagen. Tussen 15:15 en 17:00....de tijd vliegt zo voorbij...

Groetjes

 

Ach ja, 't is ook wel grappig. Laatst was buurjongetje hier, vroeg ie aan ons zoontje D. "Hoe komt het dat hier zoveel troep ligt?" Er lag namelijk nog veel speelgoed op de grond dat D. niet had opgeruimd. D.: "Oh uh... dat heeft mijn zusje niet opgeruimd..."

 

Ik laat ze wel boven spelen, mits ze daarvoor lief beneden hebben gespeeld en ik het kindje ook een beetje ken.
MAAR ik zet wel de video-babyfoon aan Ze mogen alleen op haar kamer spelen.

Ik ben op zich wel relaxed en doe gewoon klusjes. Laatst toen ze met zn 3en waren heb ik ook tussendoor gekookt. Ze zaten lekker armbandjes te maken. Alleen af en toe even puntjes afknippen. Prima te doen hoor, wat zitten mensen toch altijd te zeuren dat t met meer kinderen zo druk is (geintje)