Ik doe eigenlijk nooit mijn verhaal hier, maar ik moet het even van me afschrijven. Door omstandigheden heb ik geen contact meer met mijn vader. Er is te veel gebeurd, en het is goed zo. Met mijn opa en oma van mijn vaders kant heb ik altijd een hele fijne band gehad. Opa overleed 11 jaar geleden, en samen met mijn vader heb ik zelfs de uitvaart deels geregeld. Maar ons contact bleef slecht. Jaren later krijg ik van mijn tante een belletje dat mij vader niet meer op familie-aangelegenheden zal komen als hij mij zou tegenkomen. Oke? Omdat ik niet wilde dat mijn oma zou moeten kiezen heb ik op zulke momenten afstand genomen. Maar mijn contact met oma is gebleven, waarom niet? Nu is oma op een hele mooie leeftijd van 92 overleden, en natuurlijk ben ik daar verdrietig om. Maar nu werd ik gisteren door mijn tante gebeld, dat er eigenlijk geen plaats is voor mijn aanwezigheid tijdens de uitvaart!? Mijn vader wil het niet hebben. En dat doet zo zeer. Oma heeft 14 kleinkinderen waarvan ze de helft nooit zag. Ik kwam er vroeger (tot ik naar de andere kant van het land verhuisde) iedere week, deed de boodschappen, belde geregeld, had een fijne band. En ik word gevraagd niet te komen, terwijl mijn nichtjes en neejes amper weten wie oma was, en vooraan zitten. Ik wist niet dat je op je 35ste je nog zo klein kon voelen!
Jeetje, wat oneerlijk! Geen afscheid te kunnen nemen van je oma terwijl je zo een fijne band met haar had. Ik wens je iig heel veel sterkte!
Wat afschuwelijk dat je vader zichzelf zo belangrijk vindt dat hij jou dit afscheid misgunt, en kennelijk ook niet bezig is met wat zijn moeder gewild zou hebben. Dat is dubbel respectloos. Ik kan me voorstellen dat je je vernederd en superverdrietig voelt. Het is geen oplossing voor het hele probleem, maar je zou een eigen ritueel kunnen houden, als afscheid. Bijvoorbeeld door op het moment vd plechtigheid (of op een ander moment) een ballon of ballonnen op te laten op een mooie plek. Dat heb ik gedaan toen ik niet bij het afscheid van mijn oma kon zijn, en ik vond het heel erg intiem en heb er goede herinneringen aan. Sterkte, dit is dubbel verdriet.
Jeetje meid wat vreselijk naar. Als ik in jou schoenen stond, zou ik wel gewoon gaan, je komt er tenslotte om afscheid te nemen van je lieve oma! Wat je vader ook zegt. Ik vind niet dat hij jou kan verbieden te komen. Sterkte de komende tijd en gecondoleerd!
Knuffel voor jou! Verder geen advies wat je ermee aan moet, want zelfs ik voel me klein na het lezen van je bericht.. Dat mensen zo kunnen denken..
Vreselijk zeg, Je zou het motuarium op kunnen bellen of je nog bij oma mag kijken en zo afscheid nemen van haar Heb je haar toch nog voor de laatste keer kunnen zien Sterkte met het verlies
Is het een openbaar afscheid? Dan ga je toch gewoon, dan kun je alleen niet vooraan zitten. Och meis ik vind het zo gemeen! Kun je je niet tante niet weer eens bellen? Of had je alleen echt contact met oma?
Nee ik heb met alle ooms en tantes nog contact, maar het was een gezamelijk besluit om dit aan mij en mijn zusje mee te delen. Ik begreep dat ik vandaag wel een rouwkaart ontvang, maar daar een briefje inzit dat er voor mij een andere mogelijkheid om afscheid te nemen.....
gecondoleerd. ik weet niet waar je oma opgebaard ligt, is er anders geen mogelijkheid, dat je tante je mee wil nemen naar je oma, op een moment dat je vader er niet is? ik vind het heel vervelend voor je dat je niet naar de uitvaart kan, maar dat je op die manier nog afscheid van haar kan nemen? dat je vader geen contact meer wil ok, maar ik vind dit wel heel hard, om je dit te ontzeggen. sterkte
Ik zou gewoon gaan gewoon zeggen ik kom wel het is mijn oma en ik kom Mijn vader heeft zich indeze maar aan te passen en te gedragen
Gecondoleerd met je oma! Als ik jou was ging ik mn vader opbellen om hem te zeggen dat hij zich diep diep moet schamen dat hij dit soort situatie's gebruikt om zijn kind te straffen. Wat een rotzak. En ook jouw ooms en tantes mogen zich diep schamen! Dat zij hier in meegaan zeg, bah.
Allereerst gecondoleerd. wow dat is hard!! Ik lees dat het overigens een gezamenlijk besluit is van alle ooms en tantes? Voor mij zou het dan ook gelijk einde contact zijn met hun. Dat hun hier in mee gaan vind ik onbegrijpelijk. Jij had goed contact met je oma ,ik snap niet hoe ze hier zomaar aan voorbij kunnen gaan. Ik wil je veel sterkte toewensen.
Als eerste; gecondoleerd... Als tweede; Wat ontzettend laag van je vader om dit zo te doen! Het is jouw oma dus jij hebt recht op afscheid! Als je de rouwkaart ontvangt,staat er vaak wel op hoe en waar oma begraven/gecremeerd wordt.Ik zou gewoon gaan als ik jou was! Heel veel sterkte!
Jeetje wat oneerlijk zeg! En hoe kinderachtig en vreselijk naar dat hij om zoiets niet even zijn gevoel op zij kan zetten. Iedereen moet toch afscheid kunnen nemen? Wat belachelijk dat hij zo doet. Sterkte meid en ik hoop dat je toch nog afscheid kunt nemen van Oma. Bah wat is je vader respectloos zeg!
Gecontroleerd! Wat naar dat je niet mag komen. Heel eerlijk zou ik persoonlijk wel gegaan zijn. Jij bent altijd contact gehouden Mss niet vooraan gaan zitten maar achter.
Verschrikkelijk kinderachtig. Zou ook nog maar een nadenken over contact met rest van de fam. Heel veel sterkte
Gecondoleerd met het overlijden van je oma. Tja en ik merk dat ik over de hele familiekwestie heel boos wordt. Wat kinderachtig van je vader! Ongelooflijk ook dat de familie er in mee gaat! Pffffffffffff Wat verstandig is weet ik niet. Mijn eerste reactie is gaan en schijt hebben aan de rest maar....... Als de hele familie er mee instemt dat je niet mag komen levert dat ook weer toestanden op. Dat zegt natuurlijk meer over hen dan over jou maar ze kunnen je wel een trap nageven. Misschien vooraf aangeven dat je wel komt, dat het openbaar is en dat jij gewoon afscheid wilt nemen. Dat het niet aan hen is om mensen uit te sluiten. Dan zijn ze voorbereid en kunnen ze zich erbij neerleggen. Ja ik denk dat ik dat zou doen. Maar ik weet niet hoe het is om voor zo'n situatie te staan en wat er natuurlijk allemaal meespeelt. Wat zegt je gevoel?
Ik zat in een heel ander situatie maar mij (en mijn zus) is wel toegang ontzegd bij de begrafenis van mijn oma. Ik ben toen bij mijzelf nagegaan wat ík graag wilde en dat heb ik gedaan. (ik zelf ben niet gegaan maar heb het op een andere manier afgesloten) maar niemand kan jou toegang ontzeggen. Het is niet het afscheid van je vader maar die van je oma en het draait hier dus niet om hem. Persoonlijk vind ik het nogal echoïstisch dat hij vindt dat het wel om hem draait deze dag. Maar aan de andere kant wil je geen herrie en ruzie midden in een afscheid, voor jezelf maar ook uit respect voor je oma's afscheid. Moeilijk voor jou! Doe wat goed voelt voor je! Ik heb persoonlijk dat een crematie/begrafenis voor mij meer symbolisch is en niet per sé een essentieel onderdeel van het afscheid maar dat kan voor jou natuurlijk weer heel anders voelen. Sterkte meid!
Ach, dat ik niet bij de familie zou horen bij de uitvaart wist ik natuurlijk al. Maar samen met mijn man, kan ik een hoop aan. Ik heb ook nooit gemerkt dat mensen zo over me dachten dat ik geen afscheid kan nemen tegelijk met de familie. Mijn ooms en tantes zijn op mijn huwelijk geweest, op kraamvisite, bij de doop van mijn kinderen etc. Maar niemand durft het nu voor me op te nemen. Dat doet denk ik nog het meeste pijn?