Mijn kindje is NIET blij als ik haal ophaal bij de peuterspeelzaal :x Ze is boos, zegt dat ik naar huis moet gaan en begint te slaan.. Uiteindelijk gaat ze wel mee maar is op de terugweg ook niet te genieten en gaat thuis gillend op de vloer liggen! Ik vind het echt heel vervelend, schaam me en weet niet hoe ik op zo'n moment moet reageren. Of hoe ik voorkom dat ze zo gaat reageren. Tips?
Voorkomen kun je het niet. Wat ik zou doen, en wat ook werkt bij die van mij, is het allemaal kort houden. Dus: binnenkomen met de jas, aantrekken en hup naar buiten. Thuis even laten uitrazen, en dan over tot de orde van de dag. Slaan mag absoluut niet, dan gaan ze waar ik ook ben even in de hoek staan. Je kan je gewoonlijke straf toch ook daar geven? Mij lijkt dat geen probleem. En wat maakt het uit wat een ander van je vind op zo'n moment? Iedereen die daar is heeft dat wel eens meegemaakt, hoor.
Zo te horen heeft je kind moeite met de overgang, tenminste dat denk ik. Helpt het om daar even een kopje thee te drinken en te zeggen over 5 minuten gaan we naar huis? Dat apart zetten wat river song zegt doe ik ook. Gisteren nog naast een man op een bankje. De man keek wat verbaasd maar zei niks, hihi! Ik maak ook wel eens de opmerking 'wie heeft er een stukje behang over?' vaak moeten anderen dan lachen en zeggen ze 'maar ze is toch heel lief?' Uhum, ja zo ziet ze eruit maar schijn bedriegt soms, haha! Afleiden wil ook nog wel eens helpen; wie als eerste bij het hek is! of beer heeft je gemist, zullen we snel een kus geven? of ik heb thuis een tent gebouwd, zullen we gaan kijken?
Blijkbaar vindt ze het erg leuk daar! Zou ons ook wel eens kunnen gebeuren over een jaartje of zo... Als ik haar nu ga halen bij mijn schoonouders is het 'hee mem' en dan gaat ze weer heel snel spelen... Meestal drink ik dan even een bakje koffie en gaan we daarna de boel inpakken. Ik zou er zelf denk ik een beetje om moeten lachen... Liever dit dan wanneer ze een scene schoppen juist als jij weg gaat... Aankondigen dat jullie zo gaan, geef haar een minuutje en dan echt gaan, doorpakken.
Waarschijnlijk gaat ze nog maar pas naar de psz? Mijn oudste werd in het begin ook heel erg boos als ze naar huis moest. Inmiddels weet ze prima dat als de moeders komen dat alle kindjes en de leidsters naar huis gaan. Hier hielp het vaak wel even een leidster erin te betrekken ("Janet gaat zo ook naar huis toch Janet?") of anders even vijf minuten wachten tot de meeste kindjes zijn opgehaald. Dan is het meestal niet meer zo aantrekkelijk om te blijven.
Wat hier ook hielp, want ik herken het wel een beetje, is om alles goed door te nemen met je kind. Vóórdat je haar weg brengt naar de pzs haar goed duidelijk maken wat er precies gaat gebeuren zodat ze dit in gedachten houdt. " we gaan nu naar de psz, daar blijft mama eventjes bij je spelen, dan gaat mama weg en kan jij lekker spelen met de andere kindjes, en dan komt mama je later ophalen en dan gaan we naar huis zoals alle andere kindjes die met hun mama/papa naar huis gaan " En je kindje dit dan goed laten herhalen wat er de komende 2 - 3 uur gaat gebeuren. Hier helpt het bij verschillende situaties) heel goed. En je hoeft je hier echt niet voor te schamen, dit maken zoveel ouders mee hoor...
Bedankt voor de tips! Ze is inderdaad nog maar een aantal keren geweest, hopelijk geeft de structuur haar wat duidelijkheid.
ja hier ook zo`n fase gehad.. nog wel eens dat ze niet mee wil. Hier i.d. de overgang die ze lastig vind. ( andersom heeft ze het ook.. ze wil er vaak ook niet heen.. ) Ze wil vaak ook niet mee fietsen.. maar ook niet stoppen.. I.d wat meer overgang helpt haar. Eerst toon ik begrip / heb aandacht voor wat ze aan het doe is.. zooo wat ben jij daar aan het knutselen/ wat heb je daar / ben je aan het lezen .. etc etc.. en dan daarna probeer ik niet te zeggen dat we naar huis moeten, maar meer in de iets van; " ga je mee kijken of papa ook al thuis is ?" of .. " zullen we thuis verder knutselen/lezen/ spelen ?" of " zeg jij de juf en de kindjes gedag pak ik vast je jas.. etc etc.. Gaat meestal goed
Het gaat nu goed maar mijn dochter heeft er ook een handje van. En het is denk idd de overgang van het kdv naar huis toe. Lekker aan het spelen word je in eens weg gehaald door je moeder/vader. Nu rent ze naar mij toe en zegt dan zo ben een van de eerste die vandaag is opgehaald. Haha. Wat doe ik soms als ze moe is en dat heb ik snel door dan weet ik eigenlijk al dat ze thuis dwars gaat liggen. Meestal zeg ik zo wij gaan vandaag bruinen bonen eten ( lieverlingsgerecht van haar) Of als wij thuis komen mag je zo mama helpen met ( de afwas) even wat anders vertellen. Soms gaan we ook zingend de galerij over. Als ik merk dat ze dwars kan gaan liggen en dan aan het einde van de galerij is ze vrolijk aan het mee zingen of stampen.
Nou ze heeft het in iedergeval wel naar haar zin dat is fijn om te weten toch! Helaas geen tips voor je, ik heb namelijk precies het tegenovergestelde probleem.. Mijn dochter klampt zich aan mij vast en gaat hartverscheurend huilen en nee en mama roepen omdat ik niet weg mag.
Poeh wat ben ik blij dat ik niet de enige ben met dit probleem zeg! Dochterlief (2,7) gaat sinds maart naar de psz. Sinds een tijdje is het drama als ik haar ophaal. Dan zet ze het op een krijsen alsof er God-weet-wat gebeurt thuis. En dan voel ik me ook heel lullig hoor. Zeker als de juf dan nog even fijntjes vermeldt dat ze haar zo echt niet kennen..... Als we eenmaal onderweg naar huis zijn, is het meestal wel weer goed trouwens. Ik denk dat het een combinatie is van goed naar haar zin hebben, heel veel prikkels en vermoeidheid. Ik probeer het afscheid maar zo kort mogelijk te houden, maar met een peuter die tegenwerkt en zich schrap zet is dat niet altijd makkelijk. Zeker nu het weer toch vereist dat ze schoenen en een jas aanheeft.... Als ik haar ophaal bij mijn schoonzusjes, waar ze wekelijks komt als ik werk, gaat het overigens net zo.... Zucht..... ik hoop maar dat we de piek van het puberen bijna gehad hebben, maar ik vrees het ergste....
Heel herkenbaar, hier doet zl het ook Echt zo vervelend, 1x was het echt enorm erg! Hij wilde gewoon echt niet mee, hij heeft moord en brand gegild en rende steeds weg. Omdat ik zijn broertje ook bij me heb en moet tillen kon ik hem niet pakken. Oh als ik eraan terug denk word ik weer rood, pff Ik heb hem op een gegeven moment over mijn schouder gegooid en zijn broertje onder mijn arm en ben zo naar de fiets gelopen. Was toen een vervangende leidster, die sluiten de dag niet af zoals ze altijd doen. Dan zitten ze in de kring met hun jas en tas en zingen nog wat liedjes. Nu was hij nog heerlijk het spelen, en wilde dus echt niet naar huis. Hij wilde binnen dus al niet mee, dus zei nou dan gaat mama wel alleen naar huis met je broertje en liep naar buiten. Meestal komt hij dan achter mij aan, maar nu ging die leidster met hem mij zoeken, van ohh is mama weg, ze wacht echt wel hoor, pff en ja hoor toen hij mij zag begon het weer van voor af aan :S Toen we thuis waren heb ik wel even een hartig woordje met hem hierover gesproken en het is tot nu toe niet meer voor gekomen haha