Maar dat zeg ik ook he? Onze oudste kan nu duidelijk uiten wat ze wil en die zou het liefste bij mij in bed slapen. Die zou het liefste mij aan zich vast-tapen en me overal mee naar toe nemen, zodat ik altijd bij haar zou zijn. Dat zou ik kunnen doen, (in theorie dan ), maar dan bereik ik idd dat ze niets zelf durft en kan en alles alleen maar met mij erbij wil en kan doen. Dus na een paar nachten ziek-zijn, (dat is momenteel hooguit 2 keer per jaar) en bij mij in bed slapen, roept ze altijd wel als ze weer beter is, dat ze bij mij in bed wil, maar dat doen we niet. Weer beter=zelf slapen in eigen bed. Dus: ik stuur wel degelijk. Ik ga alleen pas sturen als mijn kind niet meer overstuur is, (waarmee ik niet bedoel dat jij dat wel al doet/verkeerd zou doen), omdat hier gewoon echt niets anders lekker werkt voor haar welzijn. Zou ik gaan dwingen tot zelf slapen in bed bij ziek-zijn, dan krijg ik hier een kind dat gewoon angstig en paniekerig is. Dat is geen aangeleerd gedrag: dat had ze al van jongs af aan, maar zoals gezegd: ze had ook al van jongs af aan een hoop meer pijn dan een gemiddeld gezond kindje... Om nog even te illustreren: iedere ouder kent dat huilen (krijsen) van z'n kind, waarbij je DIRECT weet: het is mis. Als je kind zo hard gevallen is dat er geen twijfel mogelijk is: die heeft pijn en veel ook. Dat huilen hebben we hier gewoon heel veel gehad. En daar reageer ik dus op. Dan kan een CB me zeggen: laten huilen, gaat wel over. Maar dat doe je ook niet als je kind van de trap af gevallen is. Als je dan tegen je kind zou zeggen: joh, zoek maar uit, gaat vanzelf over, zou iedereen een melding bij het AMK logisch vinden. Maar als het onze nachtrust gaat verstoren, wordt er wel heel gemakkelijk, (veel te gemakkelijk) geroepen dat je maar moet laten huilen. Dat ga ik dus niet doen als mij aan alle kanten duidelijk is dat mijn kind pijn heeft. Dat zou geen enkele moeder doen, volgens mij.
Nou rozemarijke ik ben het helemaal met je eens.... Hier heb ik ook wel eens een kindje in bed gehad als ze erg ziek waren. Maar dan zijn ze nu ook 5 en 3 dus dat vindt ik dan idd wat anders dan een baby. Dat van het huilen ben ik ook met je eens hoor, daarom zeg ik ook dat iedere ouder zelf moet inschatten wat wel en niet kan.
Uren lang? Kijk dat is het, ik laat echt mijn kind geen uren achter elkaar huilen! En ik ken inmiddels ook echt zijn verschillende huiltjes wel, maar als meneer gewoon zijn dag niet heeft, moet hij er toch echt maar aan wennen dat ik niet altijd met hem kan gaan zitten........ heb hier als de 2ling niet naar school hoeft of ze zijn uit school echt wel meer te doen.......... Iedereen mag zijn of haar eigen menig hebben, maar geef niet een ander het gevoel dat hij of zij in de opvoeding of in het liefde geven te kort schiet! Ik kreeg zelfs laatst van mijn ha een compliment dat S zo goed gehecht was aan me en dat hij vertrouwen had dat ik weer tevoorschijn kwam............
Hoe ga je het vanavond aanpakken ? Ik zou eens niet gelijk iets geven maar pas als hij gaat huilen. Want om al een zetpil te geven terwijl er nog "niks" aan de hand is zou ik dan weer niet doen. Hoop dat het snel beter gaat worden meid ... Zijn er misschien nog andere dingen waardoor hij verdrietig kan zijn? Gaan ze niet dromen rond die tijd of is dat te vroeg nog
@lov23 - ik denk dat ik idd wacht tot hij wakker wordt en dan geef ik hem een zetpil als hij weer zo'n verdriet heeft. Vandaag was hij bij mijn zus en ook daar was het drama met slapen. Over dromen lees ik verschillende berichten, maar dat zou natuurlijk ook kunnen. Tjonge.. als ik naar mijn puber leerlingen kijk die 's ochtends hun bed niet uit te krijgen zijn, denk ik: nog even volhouden, over een jaar of 12 is hij zijn bed niet uit te krijgen
Succes meid....en blijf rustig ga mee met de flow.... Ik hoop voor je dat het beter zal gaan vanavond. Ja dat van het dromen viel me net in... Misschien heeft hij daar last van. Maar ja zou hij dan niet gewoon troostbaar moeten zijn he...misschien is het een combi van een hoop dingen ..
Haha, ja, daar troost ik me ook maar mee: straks als ze in de puberteit zitten wil ik ze juist hun bed UIT hebben....
Ik denk dat jij het zo voelt. Zoals ik nou al een paar keer heb gezegd, zeg ik wat ik denk. Zo zeg jij ook wat jij denkt. Die meningen mogen er toch allebei zijn, neem ik aan. Ik zeg nergens dat mensen die het anders doen, het niet goed doen, zo interpreteer jij dat. Ik geef alleen aan hoe ik erover denk. Als jij het hebt over 'begrenzen', klinkt dat mij gewoon best heftig in de oren. Niet voor een peuter, maar wel voor een baby. Daarbij geloof ik ook best dat iedereen doet wat hij/zij het beste vindt. Maar goed, dit wordt nu even een losse discussie. Om even to the point te komen, TS ik denk niet dat je zoontje verpest of verwend is of kan worden.
Ik sluit me hierbij aan. Zo is het bij ons ook gegaan. Met het enige verschil dat wij haar ledikant op de kamer hebben genomen. We hebben haar niet in bed genomen omdat ze het zelf niet wilde en we niet optimaal sliepen dan. Misschien is dat ook een optie? Ook werkte even laten huilen (de 5/10 min. Methode). Na een jaar laat ik haar ook pruttelen. Als het krijsen wordt ga ik er wel naar toe want dat houdt vaak niet snel op en dan ben ik ook gewoon bang dat er iets is. Het komt echt goed (wel met het nodige geduld).
Dat advies kreeg ik ook van het cb preventief een zetpil geven s'avonds om de pijnpiek van de doorkomende kiezen (s'nachts) voor te zijn. Punt klopte wel dat het pijn was want ze ging alleen slapen na het zetten van een zetpil. Ik ben daar zelf niet zo van dus belde of hun een andere tip hadden buiten dentinox en een zetpil. Ik vond het maar een raar advies inderdaad dus hier wordt alleen bij pijn en ontroostbaar huilen van de pijn een zetpil gegeven.
Ok, als we toch bezig zijn met meningen uitwisselen. Ik denk dat je een kind wel kan verwennen maar niet met 8 maanden.
Laat ik voorop stellen dat een ieder het moet doen op de manier die zij denken dat het beste is. Hier slaapt onze zoon ook wel eens bij ons in bed als hij 's nachts wakker wordt, dan slapen we allemaal heerlijk. Doe ik dit niet dan raakt hij helemaal overstuur en vertikt het ook om de komende uren te gaan slapen. De ene keer wordt hij dagen achter elkaar wakker en slaapt hij tussen ons in verder, en van de ene op de andere dag kan dit ook weer ineens over zijn. Mijn ervaring leert dus dat het vanzelf weer over gaat, hij zal je wel hard nodig hebben op dat moment.
Goedemorgen meiden! Lief dat jullie benieuwd zijn hoe het gegaan is Tijn is gisteren om 19.00 naar bed gegaan en werd om 22u even wakker, toen heb ik hem getroost en terug in bed gelegd en toen kwam hij pas om 2.30 weer! Heel fijn, als is deze tijd natuurlijk verre van ideaal. Ik heb hem toen weer bij me genomen (in zijn kamer) en met hem geknuffeld. Hij was echter klaarwakker! Omdat ik weer gewoon vroeg mijn bed uit moest voor mijn werk, heb ik hem om 4u weer bij mij gelegd en toen was het eventjes snikken, maar hij viel uiteindelijk weg tot 5.45.. Niet perfect dus, maar ietsje beter. Na vandaag heb ik herfstvakantie en dan ga ik hem proberen in zijn eigen bed te laten. Dan kan ik overdag 'opladen' na zware nachten. Hebben jullie tips hoe ik hem leer zelf in slaap te vallen? (Overdag) Eerst jammert hij wat, dat laat ik gaan, maar uiteindelijk begint hij heel erg te huilen en raakt hij overstuur.. Elke 5 a 10 minuten troosten probeer ik wel, maar zodra ik hem terug leg, is het weer raak Soms heb ik het gevoel mijn geduld te verliezen.. dan voel ik me zo wanhopig en denk ik dat het nooit goed zal komen.
Hihi nou dat bepaalt het CB niet hoor, maar aangezien zij ervan overtuigd zijn dat dit mijn zoontjes karakter is (terwijl hij tot een maand terug wel gewoon doorsliep), lijkt het me pittig om er een tweede bij te hebben.
Ja natuurlijk is het pittiger maar je spreekt natuurlijk ook over de verlatingsangst fase! Haha wat was ik boos op jouw cb