Ja, vanaf mijn 16de. Met uitzondering van ogen en huid. Vind overigens ook dat iedereen donor is, tenzij anders aangegeven, Dus het tegenovergestelde systeem van nu. Mijn man heeft ook niks aangegeven, maar wil niet. Ik vind dat hij dat dan moet aangeven. Als hij komt te overlijden en ze vragen mij naar organen, zal ik moeten beslissen en dat vind ik niet tof! Ook hebben we al besproken dat onze kinderen donor zijn. Hoop dat het nooit nodig is, maar vind het heel erg belangrijk. Zelf heb ik ook vaak bloed en plasma gegeven ivm bloedgroep. Nu mag ik dat niet meer ivm medicijnen, maar ben blij dat ik het heb kunnen doen. Hetzelfde geldt voor MvM!
Ja! Als ik of 1 van mijn geliefden een orgaan nodig zou hebben zou ik het ook graag willen hebben van een ander. Beetje oneerlijk om dan zelf niet te geven. Ik geloof in dood = dood, dus eng vind ik het niet. Eerder prachtig dat het kan!
Mee eens. Maar dan wel de uitzondering dat als je donor zou willen zijn, maar het om medische redenen niet mag, je dan wel recht er op hebt. Maar niet voor mensen die zelf geen donor zijn uit principe.
Al jaren twijfel ik. Sinds ik mama ben nog meer. Ik vind het zo'n eng idee. Zo stom eigenlijk! Dus ik twijfel nog of ik mij ga aanmeldn. En dan puur om de reden dat ik het ook graag wil hebben als dat nodig is
Hier het tegenovergestelde, sinds ik moeder ben heb ik nog véél meer het gevoel dat ik donor moet zijn. Ik wil namelijk dat in de samenleving waarin mn dochter groot wordt iedereen donor is, zodat er zoveel mogelijk mensen kunnen overleven en er zo min mogelijk mensen onnodig sterven (of lijden). Ja, dus .
Nee ben geen donor. Wel ben ik van plan om bloed donor te worden. En als het nodig is en het de juiste match is stamceldonor voor mijn broer.
Ja, omdat ik zelf ook wil dat er een donor is als iemand van mijn naasten of ikzelf een donor nodig heeft. Als ik dood ben heb ik er toch niks meer aan.
Ja ik ben donor. Dit omdat ik zelf, mocht ik ernstig ziek worden (ik hoop natuurlijk van niet) en zelf organen nodig hebben, die organen met beide handen dolgraag aanpak om de kwaliteit en levensduur van mijn leven te verlengen. Ik vond het dus hypocriet om wel te pakken - en dan niet zelf te geven en mee te doen. Ik vond dat IK dat niet kon maken of verantwoorden. Nou ja, verder wil ik er liever niet aan denken en tot aan mijn 120ste kerngezond blijven - maar hier dus een 'ja'.
Ja hier donor, mijn man ook en we hebben ook besloten dat, ik moet er niet aan denken, maar onze kinderen ook donor zijn als het zover zou komen. Vind het een fijne gedachte dat er toch nog iets positiefs gebeurt bij zoiets verdrietigs.
hier een ja... Helaas is donatie bij ons hot item. Mijn man heeft in mei een nier afgestaan aan mijn jongste zoon, helaas is dit niet gelukt. Momenteel wachten wij af of ik kan doneren of misschien een ander familielid. Mocht dat niet kunnen zal hij op de donorlijst moeten wachten op een geschikte nier. De volgende nier zal (hopelijk) niet zijn laatste nier zijn, een nier gaat momenteel max 20 jaar mee, gemiddelde ligt lager... Helaas zijn wij niet de enige in dit schuitje... Genoeg donoren is dus erg belangrijk
Nee geen donor, ik wil me graag niet bezig houden met de dood als ik nog leven ben, aangezien ik daar te angstig voor ben. Mijn nabestaanden mogen beslissen.
Ja ik ben donor. Ik vind het een mooi idee om misschien nog voor iemands leven iets te kunnen betekenen als ik kom te overlijden. En ik zou zelf ook dolblij zijn als ik een donor orgaan van iemand zou krijgen mocht dat ooit nodig zijn.
Ik moet trouwens wel zeggen dat ik vroeger ook zo inzat... het er niet over durven nadenken...maar nu wel geregistreerd omdat ik dn het idee hebben dat ze ssnelleriets aan mijn organen hebben ipv eerst op een heel moeilijk moment de nabestaanden ee mee te belasten
Meid wat heftig! Bewijst maar weer dat het toch echt nodig is om meer doneren te hebben. Ik ben donor. Vind ook dat ze iedereen donor moeten maken en als je het niet wilt dat je je af kan melden.
Ik zou zelf heel graag een orgaan accepteren, als ik het ooit nodig zou hebben. En als één van mijn naasten een orgaan nodig zou hebben, hoop ik ook dat er op tijd één beschikbaar is. En dat lukt alleen als er donors zijn. Dus ja: ik ben donor. Mijn man is ook donor. En aan de ene kant lijkt het me een naar idee dat er na zijn dood nog in hem gesneden wordt. Aan de andere kant, kan ik me voorstellen dat er ook een bepaalde troost van uit kan gaan dat er uit de dood van een geliefde misschien nog iets goeds kan voortkomen. Maar ik hoop daar nog niet achter te komen! Ik ben trouwens normaal gesproken ook bloeddonor (plasma). Maar daar is door verschillende zwangerschappen al lang niks meer van gekomen. En ik heb vorige keer tijdens de periode van de bv gemerkt dat het dan voor mij ook niet echt handig is om ook nog te doneren. Dus ik denk dat ik mij opnieuw zal moeten aanmelden tegen de tijd dat ik klaar ben met het voeden van onze volgende druif. Maar dat ben ik dan ook zeker weer van plan!
kijk, dat vind ik lef hebben! Ik heb die vraag dus aan mezef gesteld." Wat nou als ik gered zou kunnen worden met het hart oid van een ander?!" Dan wil ik dat. Daarom ben ik donor. Als ik dood ben, mogen ze alles van me hebben. Ben zelfs bereid om bij leven -voor familie- een nier of bloed te geven. vriend is helaas nog niet geregistreerd. Hij vind dat ik mag beslissen, maar wil dat niet vast leggen helaas.
Wij zijn allebei ook donor. Als wij er niks meer aan hebben en het kan iemand anders nog helpen, waarom niet
Dat weet ik Maar ik denk dat jij mijn antwoord ook wel weet: Nee, als ik een orgaan nodig heb, wil ik die niet, dus ben ik niet egoistisch
Oh? Nooit geweten, dan MAG ik geen eens donor zijn blijkbaar, mijn netvlies raakt om de zoveel jaar los, ben al meerdere keren gelaserd.