Ik heb de eerste 24 weken als héél heftig ervaren. Mijn baas had veel begrip, maar tegelijkertijd zei ze steeds, je ziet er zo goed uit! Zo voelde ik me absoluut niet en daardoor vond ik het wel moeilijker om me ziek te melden. Uiteindelijk heb ik ipv 3x8 4x6 waarvan 1 dag thuis gewerkt, maar zelfs die regeling trok ik vaak niet en heb al mijn vakantiedagen er doorheen gegooid. 1 week heb ik me 50% ziek gemeld en heeft het UWV uitbetaald.
Helemaal mee eens, Ik denk maar zo, ik ben zwanger en zwanger zijn is geen ziekte dus ga ik me ook niet ziek gedragen. En ik wil al helemaal niet behandeld worden als een zieke. Zwanger zijn is mooi en soms lastig maar dat hoort erbij. Zolang je niet elk half uur boven de pot hangt zeg ik doorbijten, het is tenslotte onze eigen keuze geweest zwanger te worden.
To is net 6 week zwanger. Eigenlijk dus 4, dus mischien sinds 3 weekjes last van vermoeidheid. Wat een aanstellerij, sorry hoor maar als dat en af en toe last van je darmen je klachten zijn, heb je geloof ik nix te klagen. Dan vraag ik me af hoe je de 40 weken wil volhouden. En sowieso bestaat er geen zwangere die niet dodelijk vermoeid is. Zorg dat je avonds vroeg gaat slapen, eet gezond.. Drink veeeeeeel water zodat je lichaam álle afvalstoffen kwijt kan. Scheelt al een hoop en voldoende vitamientjes natuurlijk
Sommigen zijn wel heel erg makkelijk hoor! Tuurlijk moet je blij zijn met het wonder om zwanger te zijn! Maar een zwangerschap gaat niet alleen maar over rozen bij iedereen! En je kunt al helemaal niet bepalen of een ander aan zich aanstelt! Moe zijn kan verschrikkelijk slopend zijn. Zo moe zijn dat je amper nog rechtop kan lopen de hele dag, zo moe dat je niet kan slapen, zo moe dat je niet meer normaal kunt praten, zo moe dat je niet meer normaa kunt eten en dus geen energie krijgt... ach je stelt je vast aan.... Last van je darmen kan beteken dat je dagen aan de schijterij bent, dat je uren ligt te creperen op de bank van de krampen... Tuurlijk hoort het erbij, maar ik vind dat je baas echt niet mag zeiken over je klachten als je zwanger bent. Dan ben je gewoon een eikel! Ik meld me ook liever niet ziek, maar als het lichaam daar om vraagt dan moet het wel! Je moet tenslotte ook goed voor het kindje in je buik zorgen, doorwerken en doorbeuken heeft je kindje echt niets aan! (En jijzelf ook niet) Maar kennelijk is zelfs hier het begrip ver te zoeken!
Ja maar wacht even, dat staat er allemaal niet bij. Er staat dat ze moe is en last heeft van haar darmen, op die informatie reageert iedereen.
Ik heb het op dit moment met me school Ik heb hetzelfde, moe en veel krampen door obsipatie maar ik heb zoiets van : ik voel wanneer ik wel en niet kan en luisteren naar me lichaam vind ik belangrijker dan wat dan ook op het moment. Het hoort erbij, dus ze moeten er zeker rekening mee houden. Vind ik dan.
Maar de opmerkingen leken meer richting de algemeenheid te gaan. Toen voelde ik me aangesproken. Maaar je weet niet precies wat er speelt. Dan vind ik het gewoon te kort door de bocht om zo te reageren op iemand zijn topic!
Dan moet de topic starter meer informatie geven. Zoals ik al zei, we reageren allemaal op wat er staat. Dan zijn de reacties niet kort door de bocht, maar gewoon reacties op de informatie die gegeven is.. Als de topic starter dat vervelend vindt had ze of geen topic moeten openen (want, meningen.) of dan had ze meer info moeten geven.
Ik herken 't ook. Werk zelf in de zorg met lichamelijk zwaar gehandicapten. Ik merkte al met een paar weken zwangerschap dat t al zwaarder werd maar met 15 weken pas heb ik een stapje terug gedaan omdat ik gewoon merkte dat het echt niet meer ging. En inderdaad veel onbegrip van mensen. Zelfs van mijn manager. Ohja, en zelfs van 1 van de verloskundiges Daardoor voelde ik me best schuldig waardoor ik dus toch dingen ging doen die te veel voor me waren. Uiteindelijk mocht ik naar de bedrijfsarts, had zelf wel verwacht dat ik nog op therapeutische basis zou mogen werken, maar zelfs dat vond hij niet verstandig. Ik zit nu dus al vanaf week 20 thuis. Ben er achteraf eigenlijk heel erg blij mee want ik merk dat t steeds zwaarder word. Maar ik zat er niet echt op te wachten, had ook veel liever door willen blijven werken voor ik met verlof ga. Werkte nachtdiensten van 23:00 tm 7:30 maar die werkte ik na ongeveer 10 weken niet meer. Daarna ben ik van 21:00 tm 3:00 gaan werken en dit trok ik ook op een gegeven moment niet meer. Daarna de middag diensten maar dan word er gewoon geen rekening met je gehouden en ben je van 15:00 23:00 gewoon echt druk bezig.
Wow vanaf week 20 al helemaal thuis en nu met 24 weken zeggen dat je er blij mee bent omdat je merkt dat het steeds zwaarder wordt.... Ik wil je veel succes wensen de komende 16 weken en dan heb je je bevalling nog niet eens gehad.
Ik zat tussen week 6 en week 16 tegen HG aan. Had een emmer in de auto als ik naar mijn werk ging. Het eerste wat ik daar deed was overgeven Ben een dag of 3 thuis geweest in die tijd. Dus ja, ik vind soms dat mensen zich aanstellen! Kom op meid, beetje doorzetten!!!!
Helemaal mee eens! Ik was de 1e maanden ook kotsenkotsmisselijk. Voelde me zo beroerd dat ik soms zelfs dacht: en waarom heb ik ook alweer zoveel moeite gedaan om zwanger te raken? Toen was er ook een vriendin die tegen me zei:nou, ik heb geen medelijden met je hoor, dit wilde je toch zo graag? Wtf??! Heb dit later wel met haar besproken en toen heeft ze haar excuses aangeboden. Iedere zwangere ervaart een zwangerschap nu eenmaal anders.
Ik vind dat mensen nooit over andere mensen kunnen zeggen dat ze zich aanstellen. Ik voel niet wat een ander voelt. Ik zelf was de eerste 10 weken doodziek. Daarbij opgenomen geweest omdat ik geen water kon binnenhouden met als gevolg dat ik uitgedroogd was. En daardoor zo moe dat ik mijn arm niet eens kon optillen. En indd, ik kreeg totaal geen begrip! Was een aansteller. Je wilde toch zelf zwanger worden etc... Na die opname ging het steeds beter en vanaf een week of 16 kan ik alles weer. Nu 40+3 en ik ervaar mijn zwangerschap als erg makkelijk. Echt nergens last van. Maar nu willen mensen ineens rekening met mij houden, mijn huis komen poetsen, boodschappen doen etc. Terwijl ik dat makkelijk zelf kan. Daar kan ik dus nu nog boos over worden. Op het moment dat ik het nodig heb mijn een aansteller noemen en nu ik alles zelf kan ineens van alles willen doen en dan ook nog zeggen dat ik meer moet rusten en aan mijn kindje moet denken :x
Nou, werken in de zorg met zwaar lichamelijk beperkte mensen is toch echt een heeeeeel stuk zwaarder dan een kantoorbaantje of iets waarbij je veel kunt zitten. Ik vind het apart dat vrouwen eerder stoppen met werken wanneer ze gewoon de hele dag kunnen zitten terwijl ik wel begrip heb voor vrouwen die de hele dag zwaar lichamelijke arbeid moeten verrichten. Dat vele tillen is gewoon gevaarlijk voor de kleine.
Inieminie@ het kan bij jou dus nu ieder moment gebeuren! Hier had ik nergens last van en opeens braken mijn vliezen en 7 uur later was mijn dochter geboren. Heel veel succes!
Werk je zelf in de zorg? Er zit wel verschil tussen lichamelijk zwaar werk en kantoorwerk... Ik heb dat soort werk vroeger ook gedaan en ik had het deze zwangerschap ook echt niet meer kunnen doen met deze termijn, door harde buiken en bekkenklachten. Ik ben dan wel zwanger van een tweeling waardoor alles extra snel groeit en mijn buik als bij iemand van 4 wk verder is..maar toch. Ik heb er 3 jaar over gedaan om zwanger te worden en had er alles voor over. Toch begrijp ik nu de zwangeren die ik maar vond klagen voorheen een heel stuk beter . Zwanger zijn is behoorlijk pittig en je kunt nooit weten hoe de ander zich voelt..dus ik ben nu helemaal voorzichtig met oordelen. Met 6 weken ellendig voelen is net zo naar als later in de zw schap.. het kan best dat TO zich straks een stuk beter voelt...