Yep, een persoonlijk topic. Sorry. Maar ik vraag het me echt af, of ik nou erg overdrijf met mijn gevoelens in een bepaalde situatie. Mijn jongste wordt op 26 november 1 jaar. Aangezien dat op een dinsdag is hebben wij besloten het die zondag ervoor te vieren. Heb mijn beider zussen uitgenodigd om dan langs te komen. Nu geeft mijn oudste zus aan een vakantie te willen boeken van 18 tot en met 26 november, ze zou dus niet kunnen komen op de verjaardag. Bij mijn oudste was ze ook al niet op zijn 1e verjaardag (ook vakantie ). Ik vond dat toen echt niet leuk, ben echt wekenlang boos geweest.. Nu voel ik me eigenlijk een beetje gekwetst dat ze mijn kinderen, haar neefjes, niet zo belangrijk lijkt te vinden.. Ze is ook niet zo'n iemand die dan zegt 'als ik terug ben dan kom ik gelijk langs'. Eigenlijk heb ik nu de behoefte haar voorlopig helemaal niet meer te zien. Op mij is ze nooit echt als een trotse tante overgekomen en het maakt niet uit als je niet veel met kinderen hebt, zo'n verjaardag kan je dan toch wel komen? Wat vinden jullie, zijn mijn gekwetse gevoelens overdreven? Zit al de hele avond met mijn telefoon in mijn handen, weet niet wat te zeggen tegen haar.
Klinkt niet leuk. Je mag best een beetje je mening geven tegen over je zus. Dat ze op vakantie wil wanneer zij wil is haar ( goed recht) Wel zou ik het ook leuk vinden als de tante.s van mijn kinderen lang.s zouden komen. Maar ja je hebt je zelf er meer mee om de kogel door de kerk te gooien. ( bij wijze van spreken). Er komt meestal meer ellende van dan iets goed.s aan de andere kant ze is je zus. Je kunt haar waarschijnlijk op een normale manier vertellen wat je er van vind. Soms is het beter om het maar te laten gaan.
Ik vind het nogal overdreven, maar wij houden in de familie sowieso geen rekening met verjaardagen dus tja.
Ja, ik vind dat je overdrijft. Dat je het niet leuk vind, ok. Maar om hier weken boos over te zijn? Als ik een vakantie zou boeken dan zou ik absoluut geen rekening houden met een neefje of nichtje wat een jaar word. Kind heeft het ook niet in de gaten. Dus wat is het probleem? Mijn zusje houd ook geen rekening met een 1e verjaardag en dat verwacht ik ook niet van naar.
Ik denk dat het iets heel persoonlijks is. Zelf doe ik altijd mijn best om op dat soort momenten aanwezig te kunnen zijn. Maar ja, ik vind dat ook belangrijk. Mijn broer is een schat, maar heeft dat gevoel helemaal niet. Hij bedoelt het dan niet rot, maar zou mij echt raar aan staan kijken als ik daar moeilijk over zou doen.
Denk inderdaad dat het persoonlijk is. Het zou mij echt niet interesseren. En je kindje zal al helemaal niet merken dat ze er niet bij is. Juist leuk als de kadootjes over wat meer momenten verdeeld worden.
Om heel eerlijk te zijn zou ik er zelf niet zoveel problemen mee hebben. Zou het zelfs fijn vinden voor mijn zusje dat ze een keer met vakantie gaat. Natuurlijk wel jammer dat ze er niet bij zou kunnen zijn, maar daar ga ik echt geen halszaak van maken. Als jij er wel een probleem mee hebt, waarom dan niet de verjaardag de zondag erna vieren zodat je zus er ook bij kan zijn?
Misschien wel ja iets te overdreven.Ten eerste is hij die zondag niet echt jarig, dus voor t zelfde geld had je t die zondag daarna gevierd en dan was ze er misschien wel bij dus.....maak de band niet stuk. waarschijnlijk komen er wel mensen die je ook graag ziet
ik hou ook geen rekening met verjaardagen van andere familieleden. Sterker, wij zijn zelfs meestal met de verjaardag van man en dochter op vakantie. Verjaardagen vallen meestal in de meivakantie en dan gaan we kamperen met vrienden. Ik probeer wel altijd meteen een vervangende afspraak te maken en stuur een kaartje of bel ff op.
Ik zou het wel jammer vinden als mijn zussen niet zouden komen. Zeker als de vakantie nog niet besproken is vind ik wel dat ze er rekening mee kan houden. Dit zou ik zelf wel doen. Ik zou niet weken boos zijn, maar wel teleurgesteld. Ik denk ook dat iedereen hier een andere mening over heeft en zou het bespreekbaar maken met je zus.
Ik zou het jammer vinden dat een voor mij belangrijk persoon er niet bij zou zijn, maar boos....nee. Hier is het altijd een hele klus om een vakantie te plannen met ons vijven dus kan dan onmogelijk ook rekening met anderen houden en dat verwacht ik dus ook van een ander niet. En als je wil dat ze erbij is, vier je het de zondag erop.
Als ik rekening moet gaan houden met alle verjaardagen, kan ik nooit meer op vakantie en dus hou ik er geen rekening mee. Dus ja, ik vind dat je overdrijft. Ze komt toch gelijk als ze terugkomt?
Ik denk dat het persoonlijk is en wij je geen goed advies kunnen geven want de een is een heel Erg familie mens en de ander totaal niet!! Ik heb aan mezelf gemerkt dat ik het helemaal Niet leuk vind als mijn broers of zussen niet kunnen komen naar de verjaardagen van mijn kinderen... Maar goed dat is hun verlies zoals ik het dan altijd zeg!
Hier zou het absoluut niet in ons opkomen om op zulke dagen een vakantie te boeken. Maar dit scheelt per familie. Ik zou dus ook zeker gekwetst zijn en boos en zeker als het al de tweede keer is.
Mijn zus en ik zijn heel close. Ik zou het zeker vervelend vinden als ze er niet bij kan zijn. Maar er weken boos om zijn? nee. Ik zou even geïrriteerd zijn, zeker. En ik zou dit ook zeker tegen haar zeggen. Maar mijn zus heeft haar eigen leven, en op vakantie gaan is haar goed recht. Ik zou het tegen je zus zeggen, dat je het vervelend vind. En spreek misschien een datum af om elkaar na de verjaardag te zien (met de kleine erbij). Maar boos worden heeft geen zin.
Ik kan de verjaardag dus niet meer verzetten eigenlijk omdat er meerdere mensen voor die dag speciaal vrij hebben gevraagd. En ik ben zelf half november jarig dus wilde de verjaardagen tussenin combineren. Het is in ieder geval verhelderend voor mij om meerdere meningen te lezen omdat ik mij snel in emoties mee kan laten slepen (dat deed ik dus 3 jaar geleden, toen mijn oudste 1 werd.. ) Ik ben zelf anders met verjaardagen dan mijn zus. Zij vindt verjaardagen nooit echt belangrijk (en vakantie wel, ze gaat vaak). Op zich best, maar ik vind het zo jammer! Voor mij is een 1e verjaardag wel belangrijk, ook al weet een kind het zelf niet, het is symbolisch bijzonder dat hij zijn eerste levensjaar erop heeft zitten (van mijn dochter* nooit mogen vieren, dus voelt als extra bijzonder..). Daarnaast voel ik me snel het buitenbeentje in de familie dus als ze weer eens niet kan voelt het als persoonlijke afwijzing (die heb ik in mijn jeugd véél van haar gehad, misschien maakt dat dit topic ook wat duidelijker). O en ze komt niet gelijk als ze terug is. Ze pakt niet uit zichzelf een andere optie ervoor. Dat moet ik doen.
Normaal zou ik het erg vinden als mn zus er niet bij zou kunnen zijn maar zij klinkt niet echt als een leuke zus. Als de leuke mensen er maar zijn. Ik zou haar ook niet meer uitnodigen voorlopig maar verder wel gewoon normaal doen en het er niet meer over hebben. Stel ze hoort een keer dat ze niet uitgenodigd is en ze wordt boos zal ik alles rustig vertellen wat daarvan de achterliggende reden is.
Als het de tweede keer is dat ze zoiets flikt, dan kon ze het bij mij in 't vervolg vergeten om uitgenodigd te worden. 1 keer kan nog, maar 2 keer en dat terwijl de vakantie nog niet eens geboekt is ... nee dank je. Ik ben ook het type dat met zulke dingen wel rekening houd. Zeker een 1ste verjaardag.