Ga idd hulp zoeken bij de ha. Want als je vriend een kort lontje heeft dan ben jij of de kleine straks die hij slaat. Zijn gedrag zou ik niet accepteren. Wees sterk en bescherm jezelf en de kleine.. Heel veel sterkte meis!
Ik vind dit toch wel schokkend! Ik denk dat je moet kiezen voor jezelf en je kind en jou man voor een keuze moet stellen...therapie voor zijn woede of vertrekken. Dit is geen gezonde leef omgeving voor jou en je kind! Hoe was hij voordat je zwanger was?
Zo zo das niet mis. Ik zou het niet accepteren al geprobeerd om hier rustig over te praten als je zoontje op bed ligt? Waar komt dit vandaan bij hem??
Hoe gaat het? Hopelijk kom je eruit met je man/vriend. En ik hoop dat je nog een reactie gaat geven op alle reacties die je hebt gekregen, want die zijn niet mis.................
Het eerste wat ik denk is; wat als je kindje straks.... - alles onder poept en volledig onder de poep zit - alles onder spuugt (door ziekte oid) - gaat draaien op het aankleedkussen - gaat tijgeren/kruipen en OVERAL aan gaat zitten (er zijn altijd dingen die je liever niet hebt) - in de peuterpubertijd is en continu dwars is. - etc. Voor jou en je kindje is dit geen gezonde levenssituatie.
Ga snel hulp zoeken... want wil je dat je kind op deze manier opgroeit en zijn manieren overneemt? Dat gaat echt niet vanzelf goed komen! Ik vind het al heel bijzonder dat je met hem aan een kind begonnen bent. Bij de eerste keer schelden kreeg hij een forse waarschuwing, bij de tweede keer stond hij meteen buiten. Wat zeg je tegen jezelf dat je het goedpraat dat hij je zo uitscheldt? Want je praat het zeker weten goed, want je pikt het van hem. Dus het hulp zoeken geldt wat mij betreft niet alleen voor hem, maar ook zeker voor jezelf.
TS hoe is het met jullie? Heb je er al over kunnen praten met je man? Laat even iets van je horen aub, heb er vannacht gewoon wakker van gelegen en andere lezers met mij denk ik. Ik snap dat je hele heftige reacties krijgt van iedereen en dat je misschien niet goed weet hoe te antwoorden, maar laat even iets horen.
Ik moet er ook de hele tijd aan denken...... Laat wat van je horen ts Zijn idd heftige reactie maar we menen die alleen op je wakker te schudden, we hebben het beste met je voor en je kindje.
Ze is gisteravond om 23:10 uur zo te zien in haar profiel, nog online geweest. Jammer dat ze niet meer reageert... Speklapje, hoe is het nu met je? Wij veroordelen je niet, maar willen wel graag weten hoe het gaat.
Vind het jammer dat je niet reageert terwijl je wel online bent geweest. Hoop dat het goed met jou en je zoontje gaat.
Misschien had TS mildere reacties verwacht. Denk dat ze niet goed beseft dat dit niet normaal is daar ze al tijden in deze relatie zit.
ik ga even heel hard zijn en ik hoop met heel mn hart dat ik het fout heb maar ik denk dat ts alleen aandacht zoekt hiermee. ik kom namelijk zelf uit een gewelddadige relatie en je weet zelf dondersgoed dat er iets niet goed zit, je denkt alleen dat je het zelf kunt verbeteren (wat je niet kunt maar daar ben je op dat moment nog wel heilig van overtuigd) en ik heb het nooit iemand verteld omdat ik me schaamde (ik ben niet iemand die zomaar over me heen laat lopen namelijk) maar daarnaast ook omdat ik WIST wat mensen zouden zeggen "ga bij hem weg e.d." dus om hier zielig neer te zetten "wat moet ik hier nu mee" vind ik nogal raar. Ze weet dondersgoed dat het niet goed is, niet gezond is en wat anderen (inclusief jullie allemaal) van de situatie zullen vinden. En als het echt zo is zoals jij schrijft TS dan hoop ik met heel mijn hart dat jij net zoals ik uiteindelijk uit je bubbel klapt en ziet dat het niet aan JOU ligt en dat jij daar dan ook NIETS aan kunt veranderen. Want ookal pak jij alles perfect aan blijft je man een kort lontje hebben en zijn uiteindelijk je kids aan de beurt. Ik had toen gelukkig nog geen kinderen maar ik denk dat als je even goed in de ogen van je kleine kijkt, je dondersgoed weet wat je moet doen en ik hoop dat je sterk genoeg bent OM het te doen. Mocht je hulp nodig hebben mag je me altijd een PB sturen maar dit zo hier op het forum knallen heeft natuurlijk geen enkele zin. Hoeveel mensen ook vertellen wat je moet doen, je zal het toch niet doen tot je er zelf heilig van overtuigd bent DAT je het moet doen en op dat moment heb je echt geen adviezen van andere nodig.
Oef, wat heb ik een moeite met ervaringsdeskundigen, die precies voor een ander weten in te vullen hoe het zit. Ga even heel hard terug zijn, maar met je eigen ervaring ga je lekker naar je eigen therapeut. Je staat niet in ts d'r schoenen, je weet bijzonder weinig van de situatie om zulke bizarre conclusies te trekken... Ja, ik vind sommige reacties hierop ontzettend overtrokken. Ts verteld over een bepaalde mate van verbaal geweld in dr relatie. Ze verteld niet hoe het zich heeft opgebouwd, hoe het zich ontwikkeld. Ze verteld verder weinig over dr man. Ze verteld niets over haar eigen reactie erop. Of zij ook een aandeel in het geheel heeft.. Toch wordt de conclusie getrokken dat ze blind zou zijn, dat ze dr kind opzettelijk blootsteld aan mishandeling, dat ze waarschijnlijk een kind heeft genomen om dr relatie te redden, dat ze zich als vuil laat behandelen. Zelfs dat ze hier alleen maar post om aandacht te vragen... Geweld is niet altijd duidelijk als je er middenin zit. Het ontwikkeld zich geleidelijk. De meeste mensen zullen het inderdaad niet pikken wanneer er acuut grenzen worden overschreden.. maar als die grenzen bijna onmerkbaar oprekken... als je steeds een heel klein meebuigt... dat is een heel ander verhaal.. Heeft iemand dr al over nagedacht dat dit misschien wel 2 mensen zijn die van elkaar houden, en desondanks geleidelijk in een steeds geweldadigere situatie belanden... dat ze daar wellicht allebei wel van balen.. dat ze er misschien wel aan willen en kunnen werken.. ik weet natuurlijk niet of dat in dit geval zo is.. maar het is zomaar een optie... Ts vraagt, wat moet ik hiermee. Nee, vast niet omdat ze denkt dat het accepteren van dit huiselijk geweld een goede optie is. Ze beseft zelf ook wel dat het niet kan. Ik zie haar vraag meer als een vraag hoe ze dit aan moet pakken. Waar ik het wel mee eens ben is dat geweld aangepakt moet worden, dat het vaak van kwaad naar erger gaat. Ik zou er dan ook over in gesprek gaan met mn partner, samen ermee naar de huisarts gaan. Kijken of jullie dit samen aan kunnen pakken. En mocht je man daar niet aan mee willen werken, dan houdt het op. Je kunt hem niet veranderen, dat kan hij alleen zelf.. Ik hoop dat ts wat aan de adviezen heeft, maar ik begrijp het wel mocht zij na dit alles ff met dr mond vol tanden zou staan. Ik zou ook ff niet weten hoe op sommige reacties te reageren geloof ik.. Al zie ik ook wel dat de meesten het goed bedoelden en het beste met ts voorhebben. Maar het mag wel iets genuanceerder volgens mij..