Bij mn eerste na 27 uur een spoedks gekregen en bij de 2e een geplande ks.. en dan hoor je de mensen zeggen: je gaat liggen en je kind is er, van onder is alles nog als vanouds, je hoeft er niks voor te doen.. Je bent kapot man! 2 weken later: hoezo kan je niet ver lopen, hoezo kan je niet poetsen.. nu 6 weken later (wond is open gesprongen en is nog steeds een stukje open): makkie he! Grrr wordt gek van die mensen.. een ks wordt gewoon egt zwaar onderschat! En nee je hoeft idd niks te doen, maar daarna dan? Zeker de eerste dag! Pff wat een hel was dat.. als je teveel bezoek krijgt de eerste dagen ben je helemaal op dan heb je zon last (niemand die het begrijpt) je moet weer leren lopen (snappen ze ook niet).. ik weet nie hoe een normale bevalling gaat met persen en uitscheuren enz.. en 27 uur weeen was ook een hel! Maar gvd een keizersnee is egt niet alleen liggen en hoppaa je baby is er! Het is gwn super hard werken, met name de dagen erna!!
Joyciejj, van mij krijg je helemaal gelijk. Ik heb een 'normale' bevalling gehad, gewoon vaginaal, ingeknipt en hechtingen, maar ik was om 20.35 uur in het ziekenhuis, om 22.30 uur bevallen en om 01.15 uur weer thuis, mét ons kleine mupke. Pijn gehad? Ja, maar niet te vergelijken met mijn beste vriendin, die bijna 1,5 dag heeft moeten worstelen met weeën en uiteindelijk bij 9 cm ontsluiting alsnog een keizersnee kreeg. Na een kleine week heb ik al bijna 4 km gewandeld met de kinderwagen, zij kon na twee weken een blokje om het huis lopen en was daarna helemaal uitgeput. Het herstel bij haar duurde veel langer dan bij mij, dus van mij krijg je helemaal gelijk. Echt schandalig dat sommigen mensen doen alsof het een feestje is, zo'n keizersnee, kan ik me ook echt kapot aan ergeren! Ik kan alleen maar blij zijn met de voorspoedige, natuurlijke bevalling en dito herstel dat ik heb gehad. Dat gun ik iedereen! xxx
Dat had jij snel gedaan! Bevallen en weer snel naar huis eigenlijk! Ook weer zo ja, bij een ks (hier tenminste) moet je minimaal 3 dagen in het ziekenhuis blijven.. En idd ik gun ook iedereen een gewone voorspoedige bevalling! Had ik ook op gehoopt bij mn 2e mja helaas..
ik denk dat als mensen het niet zelf of van heel dichtbij hebben meegemaakt het zich niet kunnen indenken dat het zoveel inpact heeft op je lichaam. er zijn natuurlijk uitzonderingen. maar mensen gaan uit van hun eigen ervaringen. ik was bij mn dochter flink ingeknipt haar schouder zat vast maar ik had er juist helemaal geen last van had na 2 dagen een spijkerbroek aan en zat te hupsen op de bank van plezier. mensen die hechtingen hadden gehad begrepen er helemaal niks van. zelfs de kraamverzorgster vroeg zich af of ik wel spoorde, want ik hoorde juist pijn te hebben en al helemaal niet met mn kont in een spijkerbroek te zitten. dus ik denk dat het ontwetendheid is.
Ik snap het ook niet. Er wordt ook zo makkelijk gekozen voor een keizersnee, bijv bij een stuitligging. Het is gewoon een zware buikoperatie. En bij iedere andere operatie vindt men het normaal dat je daarna een week in bed blijft liggen en dan eens kijkt of je al langzaam aan wat kan doen. Maar een keizersnee is kennelijk peanuts. Je hebt een kindje gekregen. Nou, dat duurt een dag of twee, ofzo. Geen ervaring met welke buikoperatie dan ook (gelukkig), maar ik snap het in ieder geval niet.
Ik vind het ook bizar. Hier ook een spoedks bij 9 cm ontsluiting.... Mijn moeder na 2 weken: je doet wel pas weinig hé? Jezus mens ik ging nog dood van pijn en slikte nog om de 6 uur 2 paracetamol... Na 3 weken ben ik naar de huisarts gegaan omdat iedereen om mij heen zo verbaasd was dat ik nog maar zo weinig kon. Gelukkig gaf huisarts aan dat dit gewoon is na een ks maar door alle mensen in mijn omgeving dacht ik echt dat ik een uitzondering was, een zwakkeling. Ben blij dat de huisarts me weer even met beide benen op grond zette en aangaf dat ik het niet moest onderschatten vooral omdat ik ook nog eens 3 dagen weeen heb gehad...
Dit vind ik wel een vreemde opmerking. Ben je op de hoogte van de eventuele risico's van een stuitbevalling? Ik Nederland zijn ze echt niet zo gemakkelijk wat betreft keizersneden, je krijgt er echt niet zo maar een. Een ks ivm stuit is dan ook absoluut een weloverwogen keuze die je samen met je behandelend gyn maakt! Niks geen "makkelijke" uitweg (want daar gaat dit topic toch over?) maar een bewuste keuze om als moeder de risico's op je te nemen! TS: ik herken je gevoelens. Ik heb beide gehad, een ks en een natuurlijke bevalling. Van beide ben ik goed en snel hersteld maar ik verkies absoluut de natuurlijke bevalling!
Wat heeft jouw KS een nare nasleep zeg... Ik wil je veel beterschap wensen, hoop voor je op een spoedig herstel Ik ben alleen wel zo iemand die makkelijk over een KS denkt, door eigen ervaring. Zal het hieronder even neerzetten, om het wat te verhelderen. Vruchtwater van 1 vd tweeling was opeens vrijwel op, ze was ook al twee weken niet gegroeid. Dus ik werd gelijk weggereden naar de ok, kreeg infuus geprikt (in 7 keer, dat vond ik wel hels). Het blauwe gordijntje kwam ervoor, ik voelde ze sjorren en opeens klonk het gehuil van ons eerste dochtertje, die het zo moeilijk heeft gehad in de buik. Ons tweede dochtertje zat klem bij mijn ribben, hier is uiteindelijk vacuum aan te pas gekomen, ze kregen haar er niet uit. Heb 4 dagen in het zh gelegen en toen naar huis, na 2 weken deed ik vrijwel alles weer. En ik ben prachtig gehecht, had binnen een maand mijn strakke buik weer terug en was onderaan inderdaad nog intact. Voor mij was de KS dus een makkie, aangezien ik gigantisch op zag tegen een gewone bevalling. Nu bij nr 3 gewoon bevallen, prachtige ervaring, maar wat deed het gemeen zeer. Gescheurd en 12 hechtingen. Heb een week amper kunnen lopen en plassen door de pijn aan mn onderkantje. En mn strakke buikje is weg (niet dat dat me boeit, maar voor het vergelijken ) Ik ben daardoor dus inderdaad geneigd te zeggen dat een keizersnee een makkie is vergeleken met een natuurlijke bevalling. Maar elke zwangerschap/bevalling/herstel verschilt per persoon, dus het zegt niets.... Dat blijkt maar al te goed uit jouw verhaal, nogmaals, sterkte en beterschap meid, hopelijk ben je snel de oude!
Dankje Infuus was bij mn eerste ook hels brr 5x geprobeerd :s Nu was de catheter een drama, zeker 20 x geprobeerd werd gek zoo pijn.. hadden ze besloten om het te doen zodra ik de ruggeprik zou hebben, kwam er een vk die moest het tog weer proberen (moest ik eerst ff zelf gaan plassen, damn wat een pijn als je blaas zo geirriteerd is) toen lukte het gelukkig! En de nacht na de ks, ging dat ding weer los gvd ohh drama drama dus.. Ik moet zeggen dat bij de eerste het herstel ook makkelijker was dan nu, had ook een mooi litteken alles.. maar evengoed veel pijn gehad, kwam toen misschien omdat ik pad na 2 dagen uit bed moest dus extra lang mogen rusten.. nu moest ik na 1 dag al uit bed pff die dag was egt hel! En dat was dus egt niks zo vroeg al en blijkbaar was het te vroeg.. als ik na de wc moest nam ik mn man maar mee want ik kon nog niet eens mn maandverband verwisselen, wat ik bij mn eerste wel kon.. Het verschilt ook heel erg.. en bij normale bevallingen ook. De een heeft veel.last de ander niet.. tis allemaal geen pretje hihi.. maar mensen kijken er gewoon veel te licht tegen aan.. en dan heb ik ook nog de verhalen gehoord: van gepland herstel je beter dan van spoed.. nou dat was mn hoop ma helaas was het andersom..Gelukkig he ik bij mngeplande ks wel mee mogen kijken op scherm, dat maakte alles goed! Aangezien ik bij mn eerste niks heb gezien en ze huilde pas na 5 min.. rn ze dronk niet dus lag ze niet bij mij op de kamer in het zh.. doordat alles heb ik wel tegen een depressie aangelopen.. dus heeft dat meekijken nu alles goed gemaakt en geniet zo van mn mannetje maar pff wat kan t pijn doen he..En die mensen die er zo makkelijk tegenaan kijken, ik reageer er nog niet meer op hoor mar ik kan me dr gewoon echt aan ergeren! En dan ook echt mensen die je vaak zien zoals mn schoonouders.. toen dacht ik echt van mens zie je nniet hoe ik erbij loop?!
mijn eerste was een spoedkeizersnede, en de tweede keer een geplande omdat mijn dochter in een stuit lag! ik wilde heel graag een ks omdat ik niet wist wat vaginaal bevallen was !! maar niet omdat ik het niet wilde dolgraag !! maar in een stuit word het dan wel moeilijker. de tweede keer was zo zwaar pff !! en veel mensen in de omgeving ach meid kom op je bent nog zo jong !! (heupdysplasie, keizersnede gehad ja dan kan je de hele wereld aan !! pff not ) vreselijk ze onderschatten het idd zo erg bah. had ook liever gewoon bevallen maar goed gelukkig twee gezonde kindjes! en een mooie wond waar mijn twee kindjes zijn uitgekomen !! Dames die een ks krijgen of net hebben gehad, onderschat het aub niet !! die 6 weken zijn echt heel belangrijk !!
Ja ik heb wekenlang een stuitliggertje gehad en alles is uitgebreid besproken en geinformeerd. Je hoort alleen in de 'volksmond' altijd: "oh, dan neem je dus even een keizersnee." Alsof het niets is. De risico's van een keizersnee zijn ook echt aanzienlijk. Ik denk dus dat er een goede afweging gemaakt moet worden en niet klakkeloos een bepaalde kant op gestuurd moet worden.
Oke dan vatte ik je post in die zin verkeerd op. Neemt niet weg dat ik de risico's van een stuitbevalling niet op vind wegen tegen een KS, waarbij de exacte ligging natuurlijk ook van belang is. Het is in ieder geval nooit een gemakkelijke keuze! Het herstel van een KS is wel heel erg verschillend per persoon. Ik kan namelijk niet zeggen dat ik veel langer moest herstellen van mijn geplande KS als van mijn bevalling met flinke knip. Alleen de psychische kant word vaak vergeten als je het mij vraagt. Na een bevalling heb je toch een heel ander gevoel als na een KS.
Ja ik heb het anders ervaren. Mijn herstel en vermoeidheid bij de andere 2 vond ik zwaarder als bij mn derde met keizersnede. Na 2 dagen mocht ik naar huis en een week naar de keizersnede bracht ik gewoon mn kinderen naar school en deed boodschappen. Bij mn normale bevallingen was ik gewoon helemaal uitgeput, bij mn keizersnede niet. Misschien omdat ik nog 2 kleintjes had lopen ik ook gewoon wat sneller weer dingen ben gaan doen enzo, maar het viel me niet tegen.
ja ik kan je de hand schudden! Hele weekend met weeen rondgelopen zeg maar 72 uur..en uiteidelijk spoedkz gehad waar in ook voelde dat ze gingen snijden..tot 3x aan toe..vervolg, hup onder narcose heb er emdr behandelingen voor gehad.. heb er ook een lange nasleep aan gehad..niet tillen enzo..maar ook mijn wond ging ontsteken en ben er flink ziek van geweest...en heeft lang geduurd voordat t allemaal weer wat beter ging..en mn wond is ook schots en scheef..maar goed ik weet dat mn mannetje daaruit is gekomen..trots op mn schatje
Ik vind het kwetsend als mensen dat zeggen, echt dat doet me zoveel pijn. Ik vond het vreselijk dat ik een keizersnede moest (zoon lag in een stuit, en in Turkije doen ze niet aan vaginale bevallingen met stuit), ik had zo graag een normale bevalling gehad. Mijn keizersnede was onder narcose, dus ik werd wakker en mijn kindje was al schoon en aangekleed... Ik had niet eens het gevoel dat het mijn kindje was, ze konden hem wel verwisseld hebben, weet ik dat. En nog weken daarna pijn Ik hoop van zege dat de volgende keer vaginaal kan!
Hoezo makkelijk gekozen? Mijn dochter lag ook in stuitligging en had vanwege een verstrengeling nooit normaal geboren kunnen worden, dus GELUKKIG hebben wij hebben meteen gekozen voor een keizersnee, vind dat een rare uitspraak van jou. Bij stuitligging kan ik het volledig begrijpen als er meteen voor een ks gekozen wordt,alleen al om de risico's voor het kindje. Zelf ben ik bij de 1e bevallen dmv een ks, en echt ik zou het zo weer doen. Bij de 2e normaal bevallen, en mede door een slechte start en de rompslomp die daar aan vast zat heb ik daar meer last van gehad als van de ks, ik vond het echt peanuts
Ik krijg ook een keizersnede. Toen ik het mijn schoonzusje vertelde zei ze: ow, dat is lekker makkelijk! heb je ook geen pijn enzo! Ik zie op tegen het fysieke gedeelte, maar kijk enorm op tegen het emotionele aspect van de keizersnede. Ik weet nog niet zo lang dat ik een keizersnede krijg en telkens kan ik weer huilen om het feit dat ik niet normaal zal bevallen. Ik voel het echt alsof het me ontnomen wordt. Ik kan mijn kind niet zelf op de wereld zetten. Met een beetje pech maak ik de geboorte niet bewust mee (door volledige narcose). Ik heb het er echt heel moeilijk mee en niemand lijkt het echt te begrijpen.
De pijn van het litteken had ik niet zo erg verwacht. Was nog nooit geopereerd. Dus de eerste keren dat ik liep was echt geen pretje. En vooral als ik moest lachen of hoesten (dat was het allerergste) Toch lijkt mij een normale bevalling nog veel enger. Dus heb liever wat langer herstel dan zo'n verschrikkelijke pijn tijdens de bevalling. Ben zo'n watje! Toch ging mijn herstel sneller dan ik dacht. Moest ook telkens 2 trappen in mijn huis lopen voor mijn slaapkamer. En dat ging best goed en na een week heb ik een blokje om gedaan.