Wie weet is hooggevoeligheid wel een evolutie ding Over 200 jaar hebben de mensen geen telefoon meer nodig, dan appen ze gewoon even telepathisch
Hier thuis hebben we geen tv (aub geen discussie hierover) geen stereoinstallatie die de hele dag aan staat, geen smartphones,enz. En toch een overprikkeld (adhd) kind. Hij wordt al 'gek' van de aanwezigheid van andere kinderen en in andere situaties (in de vakantie of met verjaardag bijv) Ik denk zelf, dat als kinderen op 'normale' situaties extreem reageren er wel degelijk iets aan de hand is. Als je onrustig wordt van alle multiamedia om je heen ben je in mijn ogen overprikkeld.
Ik heb een tijdje geleden een stuk gezien over verschillende aandoeningen... Die blijken bijna allemaal helemaal geen diagnoses te zijn maar worden alleen omschreven. Zelfs schizofrenie zou daar onder vallen. Verder denk ik dat er steeds meer van mensen wordt verwacht en dat je dus eerder in een keurslijf moet. Pas je daar niet in...ja dan ben je anders.....
ik denk dat de ratrace gewoon doorgeslagen is. Mijn vader vertelde dat toen hij begon te werken er 1 man aan 1 machine stond in de fabriek. En elk jaar werd het competetiever op het einde bediende 1 man 10 machines en als deze opgebrand is dan nemen ze gewoon een volgende. Laatst hier ook een artikel over: op 1 jaar tijd zijn er 3 ongelukken geweest op dezelfde ophaalbrug (voetgangers die mee omhoog gehesen werden). En iedereen maar afgeven op de brugwachter. Maar toen bleek dat die 1 brugwachter wel verantw is voor 16 ophaalbruggen. Dan kan je je job gewoon niet goed meer doen. We MOETEN gewoon teveel van deze maatschappij. Op mijn werk ook, toen ik er 3 jaar geleden werkte werd het werk gedaan door 5 personen. Nu door 2,5 en we zijn met nog teveel. Resultaat: er komt een onderzoek van de arbeidsgeneesheer want de uitval in ons bedrijf is niet meer tellen de laatste maanden
Het klopt dat je meer moet in de maatschappij van tegenwoordig, dat begint vaak al op school. Maar als je dat niet redt, heb je dan gelijk AD(H)D, PDD-NOS, of iets dergelijks?
idd, er is een boek over. Heet heet "we leven in borderline-times". Niet de mensen zijn individueel gek, de mtij is gek. Maar wat ik ook ervaar is dat ik dus tot op de minuut getimed ben. Ik moet s ochtends om 7u15 vertrekken. Anders zit ik in de file, mijn werk is stress( te weinig mensen en die die er nog zitten lopen allemaal chagrijnig) en dan s avonds terug. Tegen dan ben ik al onnozel gedraaid, maar dan moet ik de kinderen ook nog opvangen. Tegen dat ik om 21u in de sofa zit, val ik doodmoe in slaap en zo gaat dat bij veel van mijn collega's en familie. Denk dat het dat ook is: er wordt gewoon teveel ge-eist van de mensen en die werken het dan thuis af. Ooit eens volgend verhaal gehoord/ Man krijgt op zijn kop van zijn baas, man gaat naar huis helemaal opgefokt en veegt vrouw de pan uit. Vrouw loopt chagrijnig en oudste kind doet iets verkeerd en krijgt de volle laag. Oudste kind ook beetje kwaad en jongste kind krijgt een mep. Jongste kind boos en opstandig en geeft de hond een trap. Ik kan me dit systeem goed inbeelden
maar... allemaal niet aangetoond (de lichamelijke klachten natuurlijk wel...) Ik weet niet of de maatschappij zoveel meer van ons eist.. .vroeger (getver wat klinkt dat toch naar...) had je ook veel minder hulpmiddelen. Zo was je als huisvrouw gewoon echt een hele dag bezig met de huishoudelijke klussen omdat het allemaal met de hand moest. Ik denk dat het heel veel zelf opgelegde drukte is. Je vindt dat je moet werken, moederen, sporten, vriendinnen, familie etc etc... Ik heb zelf zelden last van stress (meer..) doodsimpel omdat ik goed keuzes kan maken en helemaal niet vind dat ik maat 38 moet hebben, drie keer in de week moet sporten, mijn vriendinnen wekelijks moet zien, de ideale vrouw moet zijn en de leukste moeder. Dat scheelt al een heleboel. Grootste valkuil van deze tijd: internet / googlen / FB .... kennis is macht... nou echt niet.. kennis is funest in veel gevallen. Het gras lijkt altijd groener bij de buren (FB), iedereen is dunner, mooier etc.. Ik geloof daar allemaal niet zo in. ADHD en Autisme zijn natuurlijk verschijnselen die echt voorkomen, laten we wel wezen maar de definitie is heel breed en ik vrees dat juist de mensen die de diagnose werkelijk nodig hebben veel last hebben van de mensen die de diagnose 'gebruiken'. Voor veel psychiatrische aandoeningen geldt dat dit niet fysiek aangetoond kan worden en dat is het dus afhankelijk van definitie en interpretatie. Om die reden werken psychiaters ook volgens de DSM
Ik moet dus gewoon bio gaan eten en vooral niet uit zakjes koken dan verdwijnen mn klachten vanzelf.. Ohh laat ik dat nou al doen en mn klachten zijn er nog steeds
Bij mij doet voeding wel veel: er zijn producten die ik niet teveel moet eten, anders krijg ik depressieve gevoelens. Beetje vreemd, maar het is wel zo bij mij. @Sannebc: mij hoor je niet over geen tv, kun je prima mee leven! En natuurlijk heb je mensen en kinderen die moeite hebben met de minste prikkels. Het gaat mij meer om de massa aanstekelijkheid die het lijkt te hebben. Laat ik het zo zeggen: ik ben mijn hele leven al apart, heb mijn eigen mening en vind niet alles leuk dat het gros wel leuk vind en ik ben er trots op! Was niet altijd makkelijk, maar ben trouw geweest aan mijn karakter en aard. ....iemand een idee wat ik mankeer? (niet al te letterlijk nemen natuurlijk) Maar ik loop ook niet "in de pas", maar heb absoluut geen behoefte om te bekijken of ik wel of niet in een bepaald plaatje pas qua psychische stoornis, of hoe je dat dan ook kunt omschrijven.
Mijn reactie om niet te reageren op geen tv was trouwens niet alleen voor jou bedoeld hoor. Dat was meer in z'n algemeenheid, voor je 't weet is het topic veranderd in een 'waarom geen tv' discussie... Ik wilde eigenlijk duidelijk maken dat er veel kinderen zijn die een 'diagnose' krijgen omdat ze niet met bepaalde prikkels om kunnen gaan. Er wordt dan vaak geroepen dat het kind één of andere 'afwijking' zou hebben. Hierdoor krijgen buitenstaanders wel een bepaald beeld bij diagnoses zoals ADHD. Ik ben absoluut een voorstander en rust en regelmaat. Elk kind is hier enorm gebaat bij. Ga daar eerst eens thuis of op school mee aan de slag. Als je dan nog merkt dat er dingen zijn die niet goed gaan kan je altijd aan de bel trekken bij een kinderpsycholoog voor een evt diagnose. Ik vind het zelf wel eens moeilijk dat er door buitenstaanders soms een beetje lacherig wordt gedaan over ADHD. Echt zo van: ja hoor, daar heb je er weer ééntje... Mijn zoontje liet vanaf zijn peutertijd al afwijkend gedrag zien. Op de psz trokken de juffrouws al aan de bel. Op het cb kwamen ze met precies hetzelfde. Ik wilde geen etiketje voor mijn zoontje en ben niet naar een hulpverleningsinstantie gegaan. Aan het einde van groep 1 zijn we met de juf tot de conclusie gekomen dat er echt iets met hem aan de hand moest zijn. Als ouders zijn wij toen naar een kinderpsychologe gegaan. Daar hebben we bijna 2 jaar intensieve ouderbegeleiding gehad. Helaas had dat nog niet het gewenste resultaat. Onze zoon redde het niet in groep 3, in groep 2 mocht hij niet 'blijven zitten' omdat hij absoluut geen spelgedrag had. Toen we zagen dat het in groep 3 een drama was hebben we toch een diagnose laten stellen, zijn we gestart met medicatie en mocht onze zoon groep 3 nog een keer over doen. We hebben nu een totaal ander kind die het prima doet. Zo zie je maar dat het beeld wat veel mensen hebben van ADHD toch in de praktijk ook heel anders kan zijn. Dus pas op, als buitenstaander, met een etiketje plakken op ouders/kinderen die het ADHD etiket al hebben.
@Sannebc.. precies wat ik bedoel met de diagnose nodig hebben! Vervelend hoor dat je naast de troubles van de aandoening ook nog moet dealen met de buitenwereld. Ik heb Jaren in de psychiatrie gewerkt (en hoop daar weer terug te keren na deze geboorte) en heb daar van meerdere hulpverleners begrepen dat zij veel last hebben van ouders die willen dat hun kind een diagnose krijgen en dat de kinderen die de diagnose NODIG hebben daar eigenlijk de dupe van worden. In de beeldvorming, in tijd, in financiering etc etc.
Dat is idd precies wat ik bedoel. Het verschil tussen het willen hebben van een diagnose of het nodig hebben van een diagnose. Onze zoon had een diagnose nodig om groep 3 nog een keer te mogen doen. Als we die niet hadden had hij echt naar groep 4 gemoeten.... Ik was ook altijd anti diagnose. En ook anti medicatie. Ik heb hier dus altijd van alles over geroepen. En ben daar dus echt op terug gekomen. Maar ik blijf er toch van overtuigd dat ik niet kan/mag oordelen over de vele diagnoses die tegenwoordig gesteld worden. Natuurlijk heb ik ook mijn gedachten over ouders die gelijk medicatie gaan geven. Die niet kiezen voor ouderbegeleiding oid. Maar er zijn ook situaties dat gelijk medicatie geven juist een 1e goede stap is waardoor er rust onstaat en ouders en kind open staan voor begeleiding. Elk kind is anders, elke situatie is anders!
Dokter Bijsterveld is toch al tientallen jaren dood? Het leuke is dat elke generatie klaagt over: de jeugd van tegenwoordig, de drukte van tegenwoordig, de ziekten van tegenwoordig, de noem maar op van tegenwoordig. Wie hoor je nog over MBD-kinderen? Of over zure regen? Of de vernietigende werking van voetbalplaatjes bij Rizla-vloeitjes op de schooljeugd?
Het is ook zeer zeker belangrijk dat er, bij gedrag dat vraagtekens oproept, gekeken wordt naar de reden daarvan en kinderen zijn zeker gebaat bij de juiste diagnose. Het gaat mij ook meer om de vraagstelling waar de explosie van mensen en kinderen vandaan komt die zeggen aan iets te lijden. Komt dit door de maatschappij, eten, hormonen etc of is het een evolutionair iets?
Volgens een website... Mogelijke oorzaken van toegenomen gevoeligheid: - inentingen tegen ziekten - voeding en kleurstoffen, suiker, conserveringsmiddelen e.d. - meer stress, thuis, op school, op straat (verkeer) - een tekort aan lichaamsbeweging - luchtvervuiling - communicatiegebrek, spreken over gevoelens, vanwege TV, video, computer. We praten te weinig met elkaar, omdat we geen tijd hebben. - elektrosmog (computer, TV, GSM) - het kind krijgt geen tijd, om in alle rust, zijn energetisch lichaam op te bouwen en te versterken. Al vroeg gaan veel kinderen de deur uit naar dagverblijven, kinderopvang, oppas, speelzaal, of welk ander instituut dan ook, buiten het gezin. Denk zeker dat er bepaalde punten bij zijn die bijdragen aan overgevoeligheid voor prikkels.
precies! en nu hebben we google om onze eigenaardigheden te onderzoeken en wellicht te verklaren. Ik was in mijn basisschooltijd extreem verlegen en was praktisch onzichtbaar in een klas met 35 drukke kinderen waarvan je tegenwoordig zou zeggen dat ze allemaal minstens ADHD zouden hebben. Of dat ik een vorm van autisme zou hebben.