Ja ik snap wel hoe dat voelt ja! echt verschrikkelijk, en je emotie zit echt in een achtbaantje. Ik ben ook echt benieuwd naar 30 oktober! Kom je wel ff melden hier denk ik ofnie?
Momenteel heb ik nog niet echt de behoefte om openbaar te praten over 'dat' traject. Het voelt toch een beetje als iets van ons samen, waarvan niet iedereen de details hoeft te kennen.. Maar misschien denk ik er tegen die tijd wel heel anders over. En anders PBen we!
Ahw, lief dat je eraan denkt! Alles is goed gegaan. Had jij destijds ook een afspraak met Tessman? Wat een lieve vrouw is dat. Als het allemaal even meezit kunnen we over 2 weken al beginnen met IUI.
Nee die naam komt me niet bekent voor. Maar wel fijn over 2 weken al beginnen! Spannend! Hoe sta je erin?
Ik zie eigenlijk vreselijk op tegen IUI, ik was liever meteen doorgegaan voor IVF. Met IUI is het al tig keer gebeurd dat ik 4 weken aan het spuiten was en dat er dan eindelijk één follikeltje groeide, en soms zelfs dan nog niet.. Volgens de arts kán het zo zijn dat een lichaam alleen reageert op hoge doseringen. Maar goed, het is maar 3 keer en als het niet goed loopt, kunnen we eventueel altijd nog eerder overstappen op IVF. We kopen zaad in voor 6 pogingen, dus na 3 keer IUI is er gelukkig wel nog genoeg over voor IVF. Ik was bang dat we zo 1650 euro in de prullenbak gooiden, door alles te verspillen aan IUI (ik heb er echt geen vertrouwen in ), maar dat is dus gelukkig niet zo. De verklaring van de notaris is al klaar. Dat was het enige wat geregeld moest worden om het over 2 weken door te kunnen laten gaan, dus dat is inmiddels alweer zeker. Moet nu alleen nog zien te regelen dat het ziekenhuis mijn cyclus wil regelen. DD wil deze keer niet dat ze alleen de FM's doen, zoals bij ICSI, maar dat zij alle medicatie voorschrijven. Ik heb echt geen flauw idee waarom, maar na ons laatste bezoek daar, betwijfel ik of ze daarmee akkoord gaan. Ik heb maandag een afspraak, we zullen zien! Hoe gaat het met jou en jullie meisje?
Oke, welke hormoon/hormonen ga je gebruiken? probeer toch een beetje vertrouwen te krijgen in de behandeling. Is moeilijk na zo'n tijd, maar hoe leg ik dit uit.. uhm.. je kan beter positief een een behandeling beginnen, dan er al negatief tegenover te staan.. snap je een beetje wat ik bedoel? hier gaat t goed! meisje groeit als kool, en is onwijs lief leuk en schattig hahaha.. Wij gaan ons met haar 1e verjaardag weer aanmelden in het ziekenhuis!!!!!!!!!!! nog 6 pogingen voor een broertje of zusje.. en dan is t over voor ons.
Gelukkig weer Menopur! Ik hoop echt dat dat het wondermiddel voor mij blijkt te zijn. Clomid werkt niet meer, met Gonal en Puregon moest ik steeds tig weken spuiten en met Gonal waren er bij ICSI 1 van de 9 eicellen ook maar 2 bruikbaar (niemand zegt met zekerheid dat dat aan de Gonal heeft gelegen, maar met Menopur waren er van de 9 eicellen 8 bruikbaar). Ik voel me momenteel een beetje verdwaald in MMM-land. Alsof ik totaal de verkeerde kant opgestuurd wordt. Ik vind het zo'n gedoe, voor IUI elke keer naar DD op en neer, elke keer opnieuw toestemming vragen aan de verzekering (ook zoiets, waarom geven ze niet gewoon toestemming voor 3 of 6 keer?). Al dat geregel.. Misschien denk ik er anders over als we eenmaal gestart zijn hoor, en op het moment van de behandeling en tijdens de wachtweken is de hoop ongetwijfeld weer net zo groot, maar momenteel zie ik er nog erg tegenop. Ik zit nog een beetje vast in het TESE-ICSI-verhaal geloof ik. We hebben maanden van operatie naar uitslag naar punctie naar uitslag geleefd en ineens is alles voorbij, én over en uit. Ik heb het nog niet helemaal achter me kunnen laten, denk ik. Wat spannend dat je je dan weer aan gaat melden! Willen jullie na die 6 pogingen niet meer verder? Of is er geen donorzaad van dezelfde donor meer beschikbaar? Wel fijn dat het zo goed gaat met je meisje! One of Kind, dankjewel meissie! Ik hoop voor jou natuurlijk hetzelfde!
Ja ik snap het wel, het is ook gewoon letterlijk een achtbaan van emotie. Ik heb (in Düsseldorf) ook een tijd gehad, dat de behandelingen enz. Toch allemaal voor niks zou zijn, had er ook geen goed gevoel meer bij (ook een rede geweest dat we gestopt zijn daar) Aan de ene kant wil je er graag vertrouwen in hebben, en geloven in de artsen, hun zijn namelijk de arts, en hun weten wel wat ze doen. Maar aan de andere kant.. waarom is het dan nog steeds niet gelukt. Ik kan me dat gevoel nog helemaal terug halen. Ja na deze 6 pogingen houd de weg op voor ons. We hebben nog 6 pogingen om voor een vol broertje of zusje voor ons meisje te gaan. We willen niet verder met een andere donor. En onze donor is dus een ''restje'' van wat we uit Düsseldorf meegenomen hebben, ik denk niet dat we daar rietjes kunnen opkopen terwijl we daar geen behandelingen doen. Ook is er nog het financieel plaatje. Ik ben thuisblijfmoeder geworden, we redden het prima zo, maar we kunnen niet meer ''eventjes'' 1650 euro zomaar neerleggen om nieuwe pogingen in te kopen. Dus ik hoop zo met heel mijn hart dat ons geluk nog binnen die 6 pogingen ligt. En (tot nu toe) is het gevoel ook anders, de druk van het MOET lukken of we staan met legen handen is eraf. We staan immers niet meer met lege handen. Maar ik gun t mijn meisje zo erg om een broertje of zusje te hebben.
Ik heb trouwens nooit toestemming gevraagd aan mijn zorgverzekering om te mogen starten met behandelingen in Düsseldorf. Ik heb gewoon de rekeningen opgestuurd en kreeg delen vergoed. Nooit problemen mee gehad. (VGZ)
Weet je, in principe is dit natuurlijk onze eerste, echte kans. We gaan nu IUI doen, maar dan wel met topzaad! We hebben dat alleen al zo vaak gedacht.. 'Dit is onze eerste echte kans'. Toen ik met Clomid begon, dachten we dat. Bij de eerste ICSI, dachten we dat. Na de TESE, dachten we dat. Heel eerlijk; ik vind het steeds moeilijker om er nog vertrouwen in te hebben. We zijn nog steeds overtuigd van de kwaliteiten van Düsseldorf, maar toch is er steeds dat stemmetje in m'n hoofd.. Ik begin ook steeds meer moeite te krijgen met zwangere vrouwen, baby's en zelfs reclames die ook maar een kléín beetje met baby's of dikke buiken te maken hebben. Die reclame van Ikea, ken je die? Als ik die zie heb ik echt de neiging om de bedenker daarvan persoonlijk op te zoeken en hem ik weet niet wat aan te doen Ach, misschien als alles straks geregeld is en ik me alleen nog maar hoef te focussen op de behandeling zelf, dat de positiviteit dan komt. Ik ben best nerveus voor maandag. Ik heb gelogen tegen het ziekenhuis, gezegd dat er een follikelmeting gedaan moet worden, omdat de afspraak anders pas over een paar weken gepland kan worden, en dat is natuurlijk te laat. Daar praat ik me wel weer uit natuurlijk, dan zeg ik dat er geen follikelmeting gedaan moet worden maar dat ik wilde bespréken dat dit ziekenhuis de FM's gaat doen. Dan moet ik alleen ook nog vragen of zij de medicatie voor willen schrijven, want dat wil DD graag (geen idéé waarom). Ik denk echt niet dat ze daarmee akkoord gaan.. Dinsdag moeten we naar de notaris. We hebben de akte al gezien, dus in principe is het alleen even een handtekeningetje zetten, maar het is toch spannend. Meissie, ik hoop ontzettend dat één van de zes pogingen bij jou gaat lukken! Ik las gisteren iets moois; Soms is je kinderwens al vervuld, maar is de gezinswens nog steeds enórm groot. Jij en ik hebben allebei een prachtig gezin natuurlijk, maar als je dat gezin graag verder uit wilt breiden, kan die wens weer opnieuw intens groot zijn.. Het is een berg geld he? Vreselijk oneerlijk eigenlijk..
Ja het is ook moeilijk, en idd zoals je al zegt; je hebt vaker gedacht ''dit is onze 1e echte kans'' Bedoel je dat filmpje met papadag van de ikea? Ik heb dat ook een hele tijd gehad, elke zwangere vrouw grrrrrr elke baby die ik zag prikkelde de tranen achter in mijn ogen. Als er ook maar iemand klaagde over zwanger zijn, kwaaltjes e.d oh dan kon ik ze wel schieten Ik hoop dat het ziekenhuis erin mee gaat, scheelt een hoop ritjes naar Düsseldorf. Even een tip, en misschien weet je dit al, maar houd t aantal km bij dat je rijd voor het ziekenhuis. Je kan vanaf een bepaalde km geld terug krijgen van de belasting. Ja dit is ook zo, de kinderwens is vervuld, maar de gezinswens nog niet. Toch voel ik niet die druk die ik altijd heb gevoelt. Misschien komt dat nog hoor, als we echt gaan beginnen voor een 2e. Maar tot nu toe heb ik best de rust erin, en dat voelt ook wel erg prettig.
Nee, ik bedoel die reclame met 'Stel nou dat de liefde sneller groeit dan jullie huis'. Mevrouw is onverwachts zwanger, hieperdepiep hoera. 'Met een beetje passen en meten, is jullie huis zo klaar voor de kleine.. OF MISSCHIEN WEL TWEE!'. Aaaargh! De papadag-reclame heb ik nog niet voorbij zien komen. Zag hem net wel tussen de nieuwe reclames op Youtube staan, maar ik ga het mezelf maar niet aandoen om 'm daar te bekijken Ik weet het van de kilometers inderdaad.. Geldt ook voor het donorzaad en alle kosten die we zelf hebben moeten betalen aan de TESE en de ICSI. Volgens mij is dat trouwens alleen dit jaar nog zo en schaffen ze dat in 2014 af? Of was dat maar gedeeltelijk? Nouja, hopelijk hoeven we ons er volgend jaar niet meer druk om te maken. Hier is de druk wel enorm. Ik ben dolblij met Damiën en vraag me af en toe ook af of ik hier zo mee had kunnen dealen als we hem niet hadden gehad, maar door al het gedoe tijdens mijn zwangerschap van Damiën en tijdens de eerste jaren, is het verlangen naar een leuke zwangerschap, waarin je samen met je man naar de verloskundige en de echo's kunt en waarin je kleertjes kunt gaan kopen in de winkel, in plaats van dat je af moet wachten wat je krijgt van mensen die je hun oude spullen geven, echt enorm groot. Bij Damiën was ik een alleenstaande tienermoeder en moest ik me constant verantwoorden, dat zal nu niet hoeven. Ik kan niet wachten tot we sámen mee kunnen maken hoe het is om zo'n klein frummeltje in huis te hebben en om dat alle zorg en liefde te bieden die het nodig heeft. Ik verheug me zo op de blik van Damiën, als hij naar z'n kleine broertje of zusje kijk. Ik verheug me op de eerste verjaardag, het leren praten en lopen en op de leuke uitspraken tijdens de peuter- en kleuterjaren. Man, ik verheug me zelfs op de slapeloze nachten, de peuterpubertijd en alle driftbuien die daarbij horen. Vind het voor jou ontzettend fijn dat je nu de rust nog hebt. Eerst lekker genieten van jullie kleine meisje. Je focussen op de behandelingen komt straks wel weer!
Shadixxx ik ga zo voor je duimen dat de eerste iui gelijk raak zal zijn!! Snap heel goed dat je nu verlangt naar een relaxte zwangerschap! Je was een alleenstaande tienermoeder dus je hebt al bewezen hoe sterk je bent dus je verdiend dit nu ook gewoon!
Oh die reclame! Ja kan me voorstellen dat dan t liefst de tv ingooit met iets. Zulke dingen ga je je dan ineens persoonlijk aantrekken. Ik weet niet of dat af word geschaft, zal wel... ze zullen eens iets in ons voordeel gaan doen. Ik ben ook bang dat als we weer gaan starten, dat die druk terug komt. Gelukkig nu nog geen last van. Ik wist niet dat je een tienermoeder was! Maar kei stoer dat je er toen voor gegaan bent. Het gevoel van een normale zwangerschap willen beleven ken ik wel. Ik gun t je ook van harte! Heb je t er wel eens met Damien over? Over broertjes en zusjes enz. Of hij tegen jou? (t lukt me niet om 2 puntjes op de e te krijgen)
Damiën is van alles op de hoogte.. Die werd er vreselijk onrustig van; elke keer naar de oppas terwijl papa en mama 'weg' gingen en hij niet wist waarheen. Omdat we ook minstens een uur om moeten rijden om hem bij m'n moeder te brengen, is hij ook regelmatig mee geweest naar het GG en later ook naar DD. Hij weet dat we steeds naar de dokter gaan om even naar m'n buik te kijken, om te zien of er eitjes zitten, en dat er later zaadjes bijgestopt worden en dat, als die het eitje vinden, er een baby komt. Hij kent zelfs het twee-streepjes-principe Eerst vroeg ik me af of je een kind zulke dingen wel moet vertellen, maar echt, hij gaat er zo makkelijk mee om. Als ik m'n test niet opgeruimd heb en hij ziet 'm, zegt ie; 'Oh, je hebt geen twee streepjes, dan krijgen we geen baby. Da's wel jammer he?', en dan gaat 'ie weer vrolijk verder met waar hij mee bezig was. Hij weet ook dat we nu 'zaadjes van een andere meneer' gaan gebruiken, omdat die van papa niet zo goed zijn. Dat is voor hem helemaal niet vreemd, want we hebben hem ook altijd uitgelegd dat W. z'n papa is, maar dat het zaadje waarmee hij gemaakt is, van iemand anders komt. Voor hem is dit dus eigenlijk precies hetzelfde. Soms vind ik het wel lastig hoor.. Één van zijn juffen is zwanger en dan vraagt hij zich af waarom de juf wél een baby krijgt, en wij niet. Dan kun je weer uitleggen dat de zaadjes het eitje nog niet hebben gevonden en dat het soms heel lang duurt voordat dat lukt. Het is wel fijn dat hij met die uitleg ook gewoon genoegen neemt. Het is vast niet de keuze van alle ouders, maar wij vinden het wel belangrijk om (op kinderniveau in ieder geval ) eerlijk te zijn over alles wat er speelt. Wij ervaren eigenlijk alleen maar dat hij het heel makkelijk opneemt. Jij bent ook een keer in het GG geweest, toch? Kun je je toevallig dat grote schilderij met die enorme eicel, met allemaal zaadcelletjes eromheen nog herinneren? Volgens Damiën is dat een maan met haren.. Kinderen hebben voor dingen die ze niet begrijpen vaak zo'n simpele verklaring.. Heerlijk! @Poppetje; Dankjewel meissie! Jij bent gewoon alweer 15 weken zwanger! Gaat alles goed?
Wat fijn dat hij er zo goed mee om gaat! Kinderen snappen vaak meer dan je denkt. Wist je (vast wel) Dat er ook voorleesboekjes zijn voor peuters/kleuters waarin op een goede wijze uitgelegd word hoe het in zijn werk gaat met donoren enz. Dat schilderij komt me enigszins ergens wel bekend voor haha.. maan met haren hahahaha dies wel heel leuk! Oh ik ben eigenlijk wel heeeeel erg benieuwd naar de reactie van je zoontje als die 2 streepjes ziet ipv 1 !! oeh! als het zover is, dan mag je best wel speciaal voor mij die reactie filmen hoor!
Bedoel je die boekjes van Wereldwondertje? Ik weet wel dat ze er zijn ja, ook over IVF e.d. Misschien dat we die bij een (hopelijk) volgend kindje wel in huis halen. Ik kan me op dit moment nog niet zo in het taalgebruik en de plaatjes vinden Weet je wat ik wel heel vaag vond? Dat Scholtes zei dat kinderen van een donor vrijwel nooit de behoefte voelen om de donor op te zoeken. Dat dat voornamelijk bij geadopteerde kinderen gebeurt. Ik kan me dat eigenlijk niet voorstellen.. Als ik zou weten dat ik van een donor afkomstig zou zijn, zou ik die behoefte wel hebben denk ik. Maar goed, dat is iets waar we op z'n vroegst over 18 jaar achter zullen komen Hebben jullie daar veel over nagedacht?