Dit heb ik ook. Ik weet vaak dat iemand niet thuis is, dat er iets raars gebeurd, dat iemand zwanger is... Ik kan er de vinger vaak niet op leggen, maar achteraf denk ik altijd 'zie, ik wist het!'
Toen ik een heel stuk jonger was hadden we een hond die ziek was. Elke x als ze weer naar de dierenarts moesten voor controle knuffelde ik m en zei tot straks terwijl mijn ouders zoiets hadden van die komt niet terug. Dat zeiden ze ook. Maar ik zei dat hij wel terug kwam. Bij de zoveelste keer dat hij op controle moest nam ik afscheid van m en toen kwam hij idd niet terug. Een aantal maanden geleden was t licht ineens aan in de kamer terwijl ik deze de avond van te voren nog uit had gemaakt. Van het weekend had mijn vriend vanalles gehoord beneden. Hij dacht dat t de kat was maar het leek een inbreker. Hij is gaan kijken. Hij hoorde hevig kabaal. Toen hij beneden kwam was alles stil...
Grappig, dat herken ik heel erg ja. Het gevoel het fijn te vinden dat je je kind kan helpen, ondersteunen en dat hij zichzelf mag zijn omdat je het kent. Bij mij als kind was niemand hier bekend mee en werd het óf genegeerd óf ik moest maar normaal doen. Wat fijn dat jouw dochter er overheen gegroeid is. Het paranormaal zijnnkan heel zwaar zijn en als ze later, als ze volwassen is, toch besluit er wat mee te willen kan dat altijd als het zo moet zijn.
Zit te lezen en in de tussentijd komt er een mail met geluid binnen waardoor ik bijna langs de bank lig ben niet bang weg gelegd hoor, heb ook al het een en ander meegemaakt, ik zie vaak op dezelfde plaats in de huiskamer een waas enz enz. Nu hadden we laatst dat ik om 4.00 wakker werd en onze tv aan stond. Er zit een timer op onze tv waardoor hij na drie uur stand by gaat (tenzij de knopjes gebruikt worden) we waren om half elf naar bed gegaan....werd al boos op mijn vriend aangezien die nogal eens iets uit vergeet te zetten maar die riep al meteen dan had de timer hem toch uit gezet... Verder heeft de hond sinds een aantal weken dat ie erg angstig uit zijn ogen staart naar een bepaalde plek....
Wat een verhalen zeg hier! Krijg van sommige echt tranen in m'n ogen. Mijn opa overleed toen ik op vakantie was, iets waar ik me een hele tijd schuldig over negen gevoeld. Was nog wel op tijd thuis voor zijn begrafenis gelukkig. Een paar weken later zat ik op mijn kamer te huilen en zei hardop: sorry opa! Op dat moment begint een hartjeslampje waarvan de batterij al heel lang op was te branden. Heb dat lampje daarna ook nooit meer aan gekregen.
Ik denk dat je mij bedoeld. Ik heb er allleen nooit een topic over geopend maar gereageerd in een soort gelijk topic als dit. We zijn inmiddels zoon 2 jaar en 5 buren verder en nummer 6 gaat er komende maand uit....
M'n vader en oma hebben dit ook. Nooit geweten, maar toen ik tegen m'n vader vertelde dat we zwanger waren reageerde die met 'Ja zie, ik wist dat. Zat er gister aan te denken'. Toen kwamen we daar zo op, en vertelde dat hij dat wel vaker heeft ook.
Moet zeggen dat ik dat ook vaak heb maar ik denk dat je dan gewoon bepaald 'gedrag' gewoon makkelijk oppikt.
Een keertje was ik alleen thuis en hoorde ik plotseling uit het niets achter me: "Op mijn crematie wil ik..." Dus ik schrok me helemaal rot. Bleek ik per ongeluk iets op de afstandsbediening te hebben gezet en was het een tv-reclame voor een uitvaartverzekering oid. Echt paranormaal is het niet maarja.
De avond dat m'n vader overleed, moesten we dus zijn moeder op de hoogte brengen. We wilden dat er een bepaalde vriendin van haar bij zou zijn, maar we kenden enkel haar voornaam. Geen enkele manier dus om haar te contacteren. Terwijl de begrafenisondernemer bij ons is gaat de telefoon. Is het die dame toch wel niet?? Ze vroeg hoe het met m'n vader ging. Toen ik haar zei dat hij 2 uur eerder overleden was, zei ze me dat ze gewoon wist dat ze moest bellen (was de eerste keer dat ze naar ons thuis belde). Ze had ergens een naar gevoel en helaas had ze gelijk. Vind het tot de dag van vandaag nog steeds bizar dat ze net dan telefoneerde...
Ooooh ja volgens mij wel ja! Maar het stond toen nog leeg? En je had toch ook geluidsopnames gemaakt? Hoor je het nog steeds?
Vroeger hoorde ik altijd s'nachts kinderen rennen door het huis bij de buren. Er woonde alleen een omaatje van in de 80. Ben 100% zeker dat ik het écht heb gehoord, uit haar huis. (meerdere keren) Een keer kwam ik uit de tram en wilde oversteken. Maar ineens voelde ik handen om mijn nek die mij grepen, maar er was niemand. Het voelde benauwd en nam een stap naar achter en bleef daar stil staan. Op dat moment komt er een taxi aanrijden met een enorme snelheid en steekt iemand wel over. Degene werd geschept door de taxi. Alsof mijn beschermengel mij tegen hield. Als ik eraan terug denk, krijg ik nog steeds kippenvel.
Oke, misschien moet ik nu even de cd van K3 heel hard opzetten en meezingen Whaah waarom lees ik dit voor het slapen gaan