klinkt als een doodnormale trotse (schoon)moeder! ja, sorry hoor, ik zou hier echt geen drama van maken. ze is gewoon helemaal in de wolken met die kleine. ze doet geen mens kwaad.
hahaha XD Ik ben het met Micchan eens, ik zou denk ik dat mens zelf het huis uit hebben gestuurd, als ze zich niet aan de afspraken die jullie samen hebben gemaakt wilt houden, is dat heel jammer voor haar.
Grensoverschrijdend? Mwoah... Ik vind het wel mee vallen maar irritant is ze wel. Hoeveel je je er van aantrekt is aan jezelf en heel duidelijk in wat je verwacht. Jullie zijn volwassen en de ouders dus jullie bepalen. MIJN frummeltje? Ja natuurlijk, haar kleinkind... dat mag. En ze is trots en gelukkig..geef haar ook die ruimte. En 1 ding....zorg dat je altijd op één lijn zit met je partner.
Weet je wat ik denk al die mensen die steeds in de schoonmoeder topics komen met het antwoord komen och gewoon een trotse schoonmoeder of iets dergelijks. Daar kan ik maar een ding over kwijt! Die hebben nooit meegemaakt dat hun grenzen niet gerespecteerd werden... Of het gevoel gehad dat hun en hun keuze's niet geaccepteerd waren anders zeiden ze zulke crap niet. En dat sommige zich niet druk maken over iets wat een ander wel doet. Iedereen heeft andere grenzen en regels en het gaat vaak meer om het niet respecteren ervan dan en dit speelt dan met meerdere dingen en niet met 1 waardoor het erger wordt dan wanneer gewoon een enkele keer de regel of grens overschreden zou worden.
Ik denk dat ik gewoon wat nuchterder ben en niet alleen maar aan mijn eigen gevoelens denk. Ik heb ook weleens het gevoel gehad dat mijn wensen/regels werden genegeerd door mijn schoonmoeder maar als ik dan verder kijk is dat niet om vervelend te zijn tegen mij maar omdat ze haar enthousiasme richting mijn zoontje niet in toom had. Moet ik daar dan boos om worden en moeilijk over doen, nee ik denk van niet .
En zo gebeuren er meer dingen die ik gewoon zo moeilijk vind.. De hele dag mag ze langskomen, behalve tussen 4 en 7 niet want dan komen mijn schoonvader en stiefmoeder ivm werk langs. En uiteraard probeert ze iedere dag om 4 uur af te spreken. Op het moment dat ze dat doet zou ik haar dus confronteren met de vraag: waarom doe je dat? Zij zegt bijvoorbeeld: ja maar ik wil graag om 4 uur komen. Dan zeg jij: Waarom doe je dat elke keer, je weet dat de afspraken anders zijn? Je mag de rest van de dag, waarom dan per se op dit tijdstip? En daarna natuurlijk je duidelijke NEE volhouden. Als we er wat van zeggen wordt ze boos en gaat ze bij haar zus uithuilen. Ben er heen gegaan en loopt ze te blaten dat ze altijd op de tweede plaats komt wat echt onzin is! Dit is dus dat stukje manipulerend gedrag: zielig lopen doen en jullie de schuld geven om jullie een schuldgevoel aan te praten waardoor jullie haar weer toelaten en zij haar gang weer kan gaan. Zeg elke keer waar het op staat: je bent welkom, maar er zijn grenzen en die grenzen geven wij aan. Ook pakt ze de kleine uit de box zonder het even te vragen. Dat irriteerde mij al behoorlijk maar hield me maar even in. Tot vandaag. Mijn vrouw was boven de was aan het doen, en ik zat beneden met mijn schoonmoeder. Ze pakt de kleine op en zegt, ja ik pak je even uit de box hoor, ook al zeggen je papa en mama dat het niet mag. Ik ben je oma en doe dat als ik dat wil. WTF!! (excuse my language). In het vervolg gelijk ingrijpen. Zeggen dat ze NU de kleine in de box legt. Ze weet dat het niet mag. (Weer vragen waarom ze dat doet en je NEE volhouden). En als er ruzie van komt (wat al vaker gebeurt is), komt ze weken niet langs omdat ze een hele harde kop heeft. Prima, lekker rustig toch? Wacht dan tot ze contact zoekt en ga dan om tafel om te bespreken wat er gebeurd is. Verder heeft ze bijna geen vrienden of kennissen,is alleen. en ook maar met 2 van haar vier kinderen contact. Dus buiten ons heeft ze bijna niemand meer. Heel jammer voor haar, maar je kan moeilijk haar dagbesteding worden. Ze is welkom in jullie leven maar alle dagen en op deze manier? Misschien kan je haar op een breiclubje doen ofzo Maar vind het heel moeilijk omdat ze niet zal accepteren dat wij bepalen wat er gebeurt en hoe, en ze zeker niet zal toegeven maar de machtsstrijd aan zal gaan. Ga niet de machtsstrijd aan maar geef je grenzen aan. (Desnoods pak je de kleine uit de armen!) Zeg duidelijk NEE. En anders kan ze gaan. Wees daarin heel duidelijk en consequent. Ga verder ook niet in op haar tranen/beschuldigingen/verwijten, als je dat doet DAN wordt het een machtsstrijd. Maak hierover afspraken met je vrouw. Reageren wij te heftig? Nee, je reageert niet te heftig. Het zijn alle dingen bij elkaar die gewoon teveel zijn. De een vindt dat oma's best de baby mogen pakken, de ander wil dat niet. Dat is aan jullie. Nogmaals: nee is nee, toch?
Open kaart spelen, ik heb niet zo'n schoonmoeder zoals jij maar wel zijn mijn schoonouders gescheiden en schoonmoeder en schoonvader kunnen niet in 1 ruimte zijn met elkaar, zeker niet als de nieuwe vrouw van mijn schoonvader er bij is. Dus wij spelen open kaart. We zeggen het gewoon dat ze zich niet kunnen gedragen bij elkaar en daarom plannen wij dingen in. Bijv, Sinterklaas komt schoonvader en kwetst komt schoonmoeder. Volgend jaar draaien we het om. Dat neemt veel spanningen weg. En doen ze moeilijk komen ze maar niet. Het zijn volwassene en ze hebben zich ook maar te gedragen Succes in ieder geval!
Ik herken in het verhaal mijn moeder voor een deel! Het provoceren van de situatie tussen haar en haar ex en zijn huidige vrouw en dan vrouwe onschuld ook nog durven uithangen. Toen mijn man weer ging werken heeft mijn stiefmoeder aangeboden op de dag dat hij koopavond moest draaien, zij even kwam helpen met de kleine of waar ik anders hulp nodig had. Mijn moeder kwam diezelfde dag langs (onze band is niet heel geweldig). Heb haar toen ook verteld dat stiefmoeder ook kwam, toen kreeg ik het verwijt dat ik haar niet had gevraagd twerk Ik mijn stiefmoeder ook niet gevraagd heb. Ik ben niet van het vragen. Ze is toen blijven wachten tot stiefmoeder kwam en toen het tijd was voor de fles gaf ze triomfantelijk aan dat zij die wel ging geven want zij was DE oma. Nou die fles heb ik zelf gegeven, ik hou niet van provocatie. Voor mij zijn zij allebei evenveel oma! Dit is en van de vele voorbeelden. Ik kan alleen maar zeggen later naar jullie gevoel, probeer subtiel jullie grenzen aan te geven en de lieve vrede te bewaren. Met ruzies bereik je zo weinig. Ik ben na talloze voorvallen zover dat ik mijn moeder gedoog zeg maar (weet niet goed hoe ik dat moet zeggen). Onze deur staat open. Ze mag dr kleindochter zien wanneer ze wil en wij proberen van onze kant uit door een deur te gaan met haar, maar wij bepalen wel wat er wel of niet kan mbt tot onze dochter. Na lange tijd gaat dit eindelijk goed. Het contact is niet reuze maar het is voor haar wel heel duidelijk nu dat wij ons leven in delen zoals wij dat willen en dat wij dat door iedereen gerespecteerd wensen te zien ookal maken wij misschien beslissingen waar anderen zich niet in kunnen vinden. Wij respecteren keuzes van anderen ook, ookal Zijn dat niet altijd de keuzes die wij zullen maken, wij wijzen dan niet. Succes! Hopelijk kunnen jullie ook tot een punt waar iedereen vrede mee kan hebben.
Dit is heel erg en natuurlijk helemaal niet leuk voor jullie. Maar in tegenstelling tot wat velen zeggen over grenzen stellen, ruzie aangaan, haar op haar plaats zetten zou ik zeggen: Laat haar. Ik heb ook zo een SM en heel eerlijk gezegd bereik je alleen maar ruzie en ellende met het op hun plaats zetten van (schoon)moeders. Ze is nu eenmaal zo en dat ga je niet veranderen. Dus adem in, adem uit en tel tot 10. Spreek uit ervaring, heb ook zo mijn problemen met mijn schoonmoeder maar dit gaat veel beter sinds ik het gewoon aanvaard heb dat ze zo is.
Tulp en Tulpman: mijn man en ik hebben de gouden regel: problemen met MIJN ouders bespreek IK met ze en problemen met ZIJN ouders bespreekt HIJ met ze. Gelukkig komt dat niet heel vaak voor, maar het is een enkele keer wel nodig geweest. Overigens doen we dit vak wel samen, alleen is het dan het eigen kind dat het woord voert en zit de ander er vooral bij om te laten zien dat we het samen eens zijn. (En zelfs als we dat niet 100% zijn, hebben we van te voren precies afgesproken wat wel / niet gezegd wordt en doen we alsof we daar beiden helemaal achter staan.) Ik denk dat de meeste ouders toch meer van hun eigen kind aannemen, dan van hun schoonkind. Bovendien is het makkelijker om je schoonkind overal de schuld van te geven en er een hekel aan te krijgen, dan je eigen kind. Mijn advies is dus: bespreek eerst samen precies waar jullie grenzen liggen. Kijk daarbij ook hoe je haar wel tegemoet kunt komen. (Als je bijvoorbeeld te horen krijgt dat je nooit tussen 4-7 mag komen, kan ik me best voorstellen dat dit vervelend overkomt als dit voor haar misschien ook wel eens een handige tijd is. Bekijk dan even op welke dag het bijvoorbeeld wel mogelijk zou zijn om zo laat te komen.) Als jullie het eens zijn, bespreek het dan met haar. Wij doen dit soort 'slecht nieuws gesprekken' trouwens bij voorkeur bij de ouders thuis. Wij zijn degenen die iets vervelends gaan zeggen, dus gunnen we ze het thuisvoordeel. Bijkomend voordeel voor jezelf: je kunt makkelijker zelf opstappen dan een ander je huis uit moeten zetten met veel drama. En jullie (schoon-)moeder zal zichzelf vast in een enorme slachtofferrol duwen, als dat is wat ze altijd doet. Dat is heel vervelend voor jullie, maar ze zit vooral zichzelf daarmee in de weg. Je kunt aangeven dat het het vervelend vindt dat zij het zo ervaart, maar dat dit voor jullie niks verandert: jullie zijn de ouders en jullie bepalen dus hoe en wat. Laatste tip: ik zou het zo veel mogelijk houden op concreet gedrag. En dan echt van de afgelopen 1 à 2 weken ofzo. "Wij vrouwen" hebben nog wel eens de neiging om hele oude koeien uit de sloot te gaan halen, maar daar wordt de sfeer meestal alleen maar vijandig van. Misschien dat Tulpman hier dus een beetje als 'bewaker' kan optreden om het gesprek to the point te houden en niet te verzanden in "Ja maar jij zei vier maanden geleden al dat ...".
Irritant ja. Maar uiteindelijk bepaal je zelf hoe je daar mee omgaat. Met eigen irritatie, met onverschilligheid, met humor. Neem eens wat afstand, en behandel mensen zoals je zelf in zo'n situatie behandeld wilt worden. Wil je als volwassene op je gedrag aangesproken worden of wil je als peuter benaderd worden? Als ik dit soort topics lees dan probeer ik me altijd voor te stellen hoe de persoon over wie de klacht gaat op een forum zou formuleren. Jammer genoeg ben ik tot nu toe nog geen opa- en omaforum tegengekomen
Ik zou haar duidelijk wijzen op jullie grenzen. En als ze zich niet aan jullie regels kan houden betekend dat een time out en is ze (voorlopig) niet meer welkom. Jullie hebben op dit moment je energie wel anders nodig. En laat dat wat juist zo mooi en waardevol hoort te zijn jullie niet afpakken door iemand die steeds de grenzen opzoekt.
Ik heb niet alles gelezen.Wat ik lees in je verhaal is dat ze eenzaam is en dat ze daardoor niet veel contact heeft. Dat wil niet zeggen dat JULLIE dat met zijn drieeën op moeten vangen. Jij hebt je eigen gezin en moet er voor zorgen dat wat er bij jullie thuis voor jou gevoel goed is. Als dat niet is ... heel duidelijk zijn en aangeven dat als het niet gaat zoals jullie willen (speciaal al met zo'n klein babytje) dan blijft ze maar weg. Hoe moeilijk dat ook is. Ze loopt gewoon over jullie heen en dat is heel erg ... Denk aan je eigen gezin ... moeders (oma's) hebben zeker ook rechten maar hebben plicht om naar de kersverse ouders te luisteren.
Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Mijn band met m'n schoonmoeder is lange tijd vrij goed geweest. Ze heeft wel regelmatig problemen gehad met andere schoondochters. En na de geboorte van onze zoon hebben schoonmoeder en ik helaas ook een tijdje bijna op voet van oorlog gestaan. Nu speelt er bij ons wel een stukje medische voorgeschiedenis mee, maar dat is verder wat te persoonlijk. Het helpt ons alleen wel om dingen soms te relativeren in de zin van "ze kan er niks aan doen". Bij mijn schoonmoeder is dat medisch bepaalt, maar bij andere schoonmoeders die misschien geen 'excuus' hebben op medisch gebied, spelen er misschien andere dingen een rol. Zoals in het geval van Tulp en Tulpman, krijg ik de indruk dat zij snel in de slachtofferrol kruipt. (Herken ik erg van mijn schoonmoeder.) Dat is echt BLOEDirritant, dat weet ik dondersgoed. Maar punt 1: waarschijnlijk is daar een reden voor, al dan niet bekend bij de rest van de familie, waardoor ze zo geworden is. En punt 2 (en die is veel belangrijker) als iemand op die leeftijd de gewoonte heeft om in een slachtofferrol te duiken, ga je daar nooit meer iets aan veranderen. Dat kun je willen, je kunt hoog en laag springen en je kunt er kwaad om worden: het verandert niet. En aangezien je haar niet kunt veranderen hierin, kun je alleen bij jezelf proberen iets te veranderen. En dat is accepteren dat zij nu eenmaal 'slachtoffer' is / speelt. En dat dit heel vervelend is voor jou, maar dat ze zichzelf er nog veel meer mee in de weg zit. Dat betekent niet dat je iemand dan maar zijn gang moet laten gaan. Maar wel dat je (om voor jezelf die acceptatie te krijgen) een beetje te kijken naar de positieve eigenschappen van die persoon. Bijv. 'het is zo'n trotse oma' of 'ze is wel altijd bereid te helpen'. En probeer van daaruit een balans te vinden. Wat vind je zelf echt belangrijk: geef daarin je grenzen aan. Maar je bent niet alleen op de wereld en je kunt een ander ook wat gunnen. Natuurlijk bepalen de ouders. En officieel hebben grootouders natuurlijk helemaal geen rechten. Maar kom op: iedereen wil toch het liefst een goede familieband. Leuk contact met je eigen ouders, kinderen die met plezier naar hun grootouders gaan. En dan kun je (vind ik) niet zeggen dat het alleen maar van de kant van de grootouders moet komen. Daar mag je zelf ook wel aan werken. Ga dus wel uit van het principe van geven en nemen. Geef je grenzen duidelijk aan, maar kijk wel even waar je die grenzen kunt verschuiven om de ander tegemoet te komen om een plezierige relatie te houden. En daar hoort in mijn ogen ook wel eens bij dat je dingen even slikt onder het motto "Ze zijn zo trots en zo lief voor ons kind." Waarschijnlijk hebben jouw ouders ook wel eens dingen van jou moeten slikken. Je vraagt ze in ieder geval nu om 'te slikken' dat jij op jouw manier met je eigen kind omgaat. (En naarmate je eigen kinderen ouder worden, zul je merken dat het stukje 'loslaten' soms makkelijk en soms een heel stuk moeilijker gaat. Vergeet niet dat jij ook nog gewoon het kind van je ouders bent. En dat zien hoe je kind ineens een eigen kind heeft en dat op zijn of haar manier opvoedt, ook weer een stukje loslaten is. En dat gaat nu eenmaal niet altijd zonder slag of stoot.)
Alsof je mijn moeder beschrijft! Slachtofferrol aannemen, zij wordt oma, dus zij mag beetje blijer zijn en voor haar is het meer feest, want zij is tenslotte al moeder....euh say what?! Geen advies, zit er zelf ook mee! Succes!