Oh, nog een tip waar je misschien nog niet aan moet denken, maar laat een (audio)opname maken van de uitvaart. Ik was hele stukken 'kwijt', ik kon me gewoon niet meer herinneren hoe het allemaal gegaan was. Heel fijn om dat dan terug te kunnen kijken of luisteren!
Ik heb zelf geen ervaring hiermee, maar een goede vriendin van mij wel. Ik heb haar toen aangeraden om ook video-opnames van haar moeder te maken. Ze had toen nog alleen maar foto's. Ze heeft dat toen gedaan en heeft nu 5 minuten film van haar moeder. En ze is zo dankbaar dat ze die heeft. Film is namelijk echt heel anders dan foto. Je ziet hoe iemand kijkt, beweegt, praat, lacht, etc etc. Er bestaan ook van die boekjes "mam, vertel eens". Bij de Action bijv. al voor een paar euro. Daar staan veel vragen in. Hier kan je wellicht iets uithalen.
Video en stem opname, wat een goede ideeën ja! Alleen ik ben bang dat mijn moeder echt niet gefilmd wil worden nu. Ik kan stiekem een filmpje maken als ze mijn zoontje aan het knuffelen is!
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik vind de eerder gegeven tips erg handig....heb er weinig aan toe te voegen. Ik heb het met mijn opa gehad, waar ik een hele sterke band mee had. Toen voor hem het moment was om te gaan, heb ik de familie gevraagd mij even alleen te laten met hem. Ik heb hem verteld dat ik zo trots op hem was, dat hij samen met mijn oma een familie had gesticht, waarvan ik het voorrecht heb om er een nieuwe generatie aan toe te voegen. Dat ik goed voor mijn kinderen zal zorgen, ze de normen en waarden zal mee geven die voor hem zo belangrijk waren. Dat het goed was zo... Maar ik snap dat een moeder anders is....misschien kan je haar vragen waar zij tegen aan liep toen jij de leeftijd had van je kindje. Welke onzekerheden zij had en hoe ze die oploste. Hoe oud was jij toen je liep, toen je zinnelijk was. Hoe was je eerste schooldag, kon je moeilijk wennen? EN hoe was dat voor je moeder, had zij er moeite mee om je los te laten? Hoe ging zij daar mee om? In ieder geval...heel veel sterkte!
Hoi, Ik ben op 13 Juni 2013 mijn moeder verloren aan die ellendige ziekte, ze heeft zelf voor euthenasie gekozen omdat ze inderdaad ook nog helder was en niet als een kastplantje de wereld wilde verlaten. Zoals al eerder is gezegd foto´s! mijn moeder wilde niet meer op de foto gelukkig heeft mijn vader er toch nog een paar gemaakt maar zelf heb ik alleen nog foto´s van 6 maanden ervoor. heb alleen veel herhaald dat ik van haar hou en haar vraag steeds beantwoord of ze ons goed heeft achtergelaten. ze maakte zich op het laatst nog zorgen om ons. (mijn moeder leefde voor haar 4 kids (32, 27, 19 en 16) en vondt het vooral eng om tegaan ivm de jongste 2). Het is gewoon heeeeel moeilijk en ze zeggen het wordt makkelijker tot nu toe wordt het gemis alleen maar erger, volgende week ben ik jarig, voor het eerst geen kaart en telefoontje van mijn mams, vlakdaarna mijn broertje die 17 wordt. Heel veel sterkte!! en gewoon lekker vaak langsgaan en je moeder vasthouden.
Dit is zo herkenbaar! Ik heb geen enkele foto waar we samen opstaan Daar heb ik zo'n spijt van. En ook had ik haar graag willen vertellen wat ze voor mij betekende en nog steeds betekent En ik had haar achteraf veel vaker kunnen steunen door mee te gaan naar ziekenhuisbezoekjes, maar ik had het "te druk" met mijn werk wat een piepsmoes is omdat er altijd wel een mouw aan te passen was om er een paar uurtjes tussenuit te piepen. Heel veel sterkte de komende tijd.
Ik kan je niet vertellen wat je MOET vragen, doen of zeggen. Ik kan je wel over mij vertellen. Mijn moeder is afgelopen juli op 50 jarige leeftijd overleden. Zij heeft een heel kort ziektebed gehad. (7 weken ziekenhuis, 10 dagen thuis). Ik heb mijn moeder veel verzorgt in het ziekenhuis, en heb ee voor gekozen om de laatste 10 dagen terug bij mijn ouders in te trekken om voor mijn moeder te zorgen . ( ik moet er wel bij zeggen dat ik altijd zei dat ik dat niet zou doen, omdat ik haar als moeder wilde blijven zien en niet als patient, maar ik werk in de zorg, en ze vond de zorg van mij fijner als van een vreemde) Ik heb elke dag grapjes met haar gemaakt en haar gerust gesteld dat ze het goed had gedaan. Ik heb samen met mijn zus voor de zekerheid gevraagd wat ze met haar begrafenis wilde. Ik heb mama gevraagd of ze het goed vond dat ik haar ging afleggen . Dit wilde ik zelf heel graag, heeft me goed geholpen. ik heb nog een van haar laatste dagen dr mee naar de zee genomen omdat ze dit wilde. ik heb dr elke dag verteld hoeveel ik van dr hield. en ik heb dr gevraagd of ze wel trots op me was.. Ik heb dr de ruimte ggeven om zelf dingen te vertellen die ze nog wilde vertellen. Een paar uur voor zij stierf was ze al nit meer bij bewust zijn en heb ik nog een paar dingen tegen haar gezegd en verteld.. en k ben bij dr geweest toen ze stierf. ik praat elke dag tegen dr en vraag elke dag of ik het goed doe en of ze nog een beetje trots op me is.. Je moet doen waar je je goed bij voelt, je zal achteraf altijd wel met vragen blijven zitten denk ik. Heel heel erg veel sterkte, dikke knuffel, en als je erover wilt kletsen ken je altijd een prive bericht sturen !
Lief dat je het vraagt krabje! Ik heb erg veel aan jullie ideeën gehad, zodat ik voor mezelf straks een goed afscheid kan nemen. Op erg korte termijn zal ze naar de sterren gaan. Heb vrij genomen van werk zodat ik elke dag tot de dag bij haar kan zijn. Ik ga vandaag fotoboeken doornemen en morgen misschien ook nog wat leuke video opnames. Ik heb haar gevraagd een filmpje op te nemen met een boodschap voor mijn zoontje zodat ik hem dat kan laten zien en dat ik haar stem kan blijven herinneren. Het boek mama vertel eens zal ik met haar nog doornemen, als ze daar nog krachten voor heeft. Het breekt zo mijn hart om mijn ultra sterke moeder zo te zien. ik kan ook even nergens van genieten behalve van mijn zoontje. Heb geen eetlust, nergens zin in. Het weer werkt ook al niet mee
Kahlen, wat heftig meid.. Ik denk dat heel veel al gezegt is.. Wat fijn dat er straks een videoboodschap is.. Ik wil je meegeven, zeg wat je wilt zeggen. Ook als je denkt, dat klinkt misschien wat raar.. Niks is raar, het is zo belangrijk voor de verwerking straks. Ik wilde nog even kwijt, dat ik het besluit die je moeder moet nemen heel dapper vindt. Ontzettend veel sterkte en kracht de komende tijd. Ik ben m'n moeder 3 jaar geleden verloren 3 maanden voor m'n bevalling. Zij is uiteindelijk na een aantal dagen in het ziekenhuis overleden, nadat zij morfine kreeg voor de pijn. Zij heeft zover we weten 2 jaar met de ziekte geleefd. Waar ik nog altijd heel erg veel moeite mee blijf houden, het niet echt afscheid kunnen nemen. M'n moeder was door de morfine erg ver weg en had af en toe een helder moment, heb niet meer met haar kunnen praten... Nogmaals, zeg wat je zeggen wilt en geniet nog deze laatste momenten. Sterkte.
helaas kan ik mijn moeder niks meer vragen ze lag toen al in coma en savonds is ze al overleden ze was niet aanspreekbaar helaas
Tranen in mijn ogen... Zo herkenbaar! Als ik mijn mams zie is net zo. Ze was zo'n sterke vrouw. En nu... Een mager, bleek, oud vrouwtje. Zo'n verschil met een jaar geleden. En als ik haar zo zie in liggen in haar bed, dan breekt mijn hart ;'-( Mag ik vragen wanneer het afscheid plaats gaat vinden? Of is er nog geen datum? Mag ook via pb hoor. Ik leef echt met je mee, hetzelfde verhaal komt hier ook steeds dichterbij.... Hele dikke knuffel voor jou! Denk aan je
Ik krijg er ook tranen van.. je hart breekt idd om je moeder zo te zien. Heel veel sterkte de komende tijd. En geniet van de laatste momenten met je moeder! Mijn moeder is vorig jaar overleden en ik mis haar steeds meer en meer Dikke knuffel..
Dank voor je lieve reactie. Wat verschrikkelijk moet dat zijn geweest dat je moeder de geboorte van je kindje niet heeft mee kunnen maken