Aller eerst wil ik kenbaar maken dat ik een actief lid ben maar wil niet herkend worden door eventueel bekenden. Ik werk in de zorg en wij komen bij mensen thuis. Een vrouw, dementerend (eigenlijk verpleeghuiswaardig) woont samen met haar zoon. Huis is vervuild (liepen ook in de zomer beestjes waarvoor wij voorzorgsmaatregelen moesten nemen) vaak beschimmeld brood etc etc. Maar goed dat zit me niet zo hoog.. Wat me wel enorm dwars zit is de manier waarop zoon met zijn moeder omgaat. Soms is hij poeslief maar van bet ene op andere moment slaat hij om roept gemene dingen tegen zijn moeder of pakt haar stevig bij de arm waardoor het vrouwtje helemaal over stuur raakt. Zoon lief gaat graag uit maar moeder gaat niet naar bed als hij er niet is en weigert zorg als hij er niet is met als gevolg dat ze de hele nacht in een natte inco op de stoel slaapt. Zoon geeft aan het niet aan te kunnen, moeder kan zo na verpleeghuis maar zoon weigert als puntje bij paaltje komt want hij kan haar niet missen.. Klein beetje situatie geschetst (al moet je het echt zien wil je me goed snappen denk ik) Meerdere collega's rapporteren over zorgen met name over hoe hij doet (want s hij al zo boos kan reageren hoe is het dan als wj er niet bij zijn?) Ik heb ook al aangegeven dat ik het gevoel heb dat er ouderenmishandeling plaatsvind in ieder geval psychisch maar mogelijk ook lichamelijk. Er wordt dan gezegd "ja wij kunnen niks want als het zover komt tot rechtelijke machtiging dan moet zij bevestigen dat dat gebeurd en dat kan ze niet" nee ze is ver in dementie dus dat kan ze niet maar ik vraag me af of dat echt moet? Aan de telefoon bij inspectie gezondheidszorg (waar ik verkeerd zat omdat het geen instelling is maar thuis) zeiden ze dat dat niet hoefde en dat de stichting enkele stappen moet ondernemen.. Maar ik heb het idee dat ze het wel goed vinden zo en profiteren van het geld wat binnenkomt tot het echt uit de hand loopt.. Heb al mijn gevoel geuit en gezegd dat ik me enorm moet inhouden om niet boos te worden op hem (want sommige situaties kunnen echt niet) en dan wordt er gezegd dat ik er maar niet zoveel ingepland moet worden (alsof het er dan niet meer die?) Nu vraag ik me eigenlijk af: wat voor stappen kan ik zelf nog ondernemen? (anonieme want ik wil mijn baan niet kwijt) en zou een melding ouderenmishandeling helpen of??? Is er misschien iemand uit de zorg met veel ervaring op dit ;Gebied? Ik zoek advies.. En aan reacties als "je moet het los laten" daar heb ik niks aan want het speelt al maanden en nu is het genoeg en ben ik dan een van de weinige die wel voor het vrouwtje op wil komen want zelfs de huisarts (schijnbaar bevriend met zoon) onderneemt niks...
Je hebt nu van die spotjes op tv toch van mishandelingen in het algemeen. Het houd niet op. Misschien daar heen bellen? Heeft ze buiten deze zoon nog meer kinderen? Of misschien broers of zussen van de mevrouw in kwestie die je kent en kunt in schakelen.
Nee hij heeft iedereen buiten gezet en niemand in de familie heeft contact meer met hen mede omdat hij zegt dat zij slecht zijn voor zijn moeder.. Daar hebben we dus geen nummers van..
Misschien toch deze mensen op gaan zoeken. En de situatie uitleggen anoniem. ( brief of iets) als je je zelf niet bekend wil maken. Afspraak maken met haar huisarts dat soort dingen. Buren?
Wat Knap zegt, je kan het melden bij Voor een veilig thuis Je kan het ook bij de huisarts aangeven van die Mevrouw, de huisarts kan de GGZ in schakelen voor maatschappelijk werk. Je kan het ook bij je teamleidster aangeven, want in principe hoort jou teamleidster er ook achteraan te gaan. Het is inderdaad een thuis situatie maar dat betekend niet dat er geen actie ondernomen mag worden, en als jou organisatie zegt 'dan plannen we je daar niet zoveel op in' vind ik dat een hele slechte argument en kwalijke situatie.
Dat is het probleem.. Die mensen hoeven maar naar onze stichting bellen en ze weten dat het iemand van ons is! En als ze er dan ook nog achterkomen dat ik het ben dan kan ik waarschijnlijk vertrekken (al zou dat denk ik nog wel aan te vechten zijn gok ik maar dat wil ik niet) Zat ook aan dat meldpunt te denken maar vraag me af in hoeverre dat nut heeft? Heeft iemand daar ervaring mee? Kan dat anoniem?
Hij kan die 'mensen' wel buiten de deur zetten maar als maatschappelijk werk of een andere profesionele instantie beoordeeld dat die Mevrouw gevaar loopt door mishandeling, dan word er volgens mij een dwangbevel afgegeven. Die Mevrouw gaat voor, en op een gegeven moment gaan ze toch echt over tot actie, ik weet alleen niet hoe lang het duurt voordat ze tot die actie kunnen komen want daar gaat echt een hoop papier en regel werk in zitten.
Teammanager, casemamager en iedereen weet ervan huisarts ook en er wordt gewoon gezegd dat ze niet meer kunnen en ik denk dat het gewoon een geldkwestie is ook.. Nu blijven ze extra vangen!
Ik begrijp dat je daar 'geen zin in hebt' maar in principe mogen ze jou om die reden niet ontslaan! Ik zou het niet over mijn hart krijgen dat deze situatie zich voorzet en wel een melding maken. Ook zou ik het bij teamleidster aan kaarten dat deze situatie niet kan! Je kan ook de bond volgens mij bellen en vragen om advies.
Maar daarover wordt dan weer gezegd dat als het zover komt dat er een rechtelijke machtiging komt dat zij dan zelf moet aangeven dat het idd gebeurd. En ik denk dat dat lariekoek is dus ik hoop dat er hier iemand is die me daar meer over kan vertellen misschien?
Dit kan en mag absoluut niet!!!! Ik betwijfel of de huisarts het om de geld kwestie doet. In principe is de huisarts verplicht!!! Om de GGZ in te schakelen en tot actie over te gaan! Wat een slechte thuiszorg orginisatie bah bah
Huisarts is schijnbaar bevriend met zoon.. En over het algemeen zijn we niet slecht maar in deze situatie wel!
Als er door de arts officieel geconstateerd is dat mevrouw dementend is, dan moeten de instanties met de zorg in gesprek gaan. In dit geval jullie dus, jij en je team. De zoon zal het alleen maar ontkennen, dus als jullie alles duidelijk rapporteren wat die zoon doet en zegt, de reactie van zijn moeder en haar gedrag en eigenlijk ook eventueel lichamelijke ' verdachte' symptomen, dan hebben ze in principe informatie waar hun iets mee kunnen en hopelijk ook daarmee een beslissing kunnen maken voor de welzijn van die Mevrouw.
Dat is niet best! Voor zo'n organisatie zou ik niet willen werken. Tja ik zou het toch via hun huisarts doen. Hij heeft een beroepsgeheim trouwens. Een psychologisch onderzoek aan laten vragen door de ha bij de psycholoog. Daaruit zal in ieder geval vast te komen staan aan wat voor soort "geesten" ziekte zij lijdt en dat het thuis zijn niet meer mogelijk is. Ook dat zij niet meer in staat is om zelfst beslissingen te maken. De ha kan haar dan aanmelden voor bv kleinschalig wonen pg of verpleegtehuis en dan komt ze op de wachtlijst.
Dat is allemaal al vastgesteld en ze staat op alle wachtlijsten kan zo opgenomen worden maar zoon weigert steeds en zonder machtiging kan er dan niks gedaan worden want familie mag beslissen..
Helaas komt dit zoo vaak voor echt bizar! en zo niet nodig die arme mensen! Ik heb geen advies voor je! maar ik zou advies op me werk (verpleeghuis) aan mijn zorgmanager kunnen vragen. Ik vind het super maar ook echt super tof en dapper dat jij voor deze vrouw wilt opkomen!
Ik vrees dat je in deze situatie verder weinig kan doen, je kan nog weer een gesprek met je manager aangaan en je zorgen uiten
Ambulant Systemisch therapeut of case manager op zetten.. Systemisch therapeut gaan vaak met de familie praten en gaan kijken of er problemen zijn in het systeem (de familie) zo te horen lgt namelijk het probleem niet bij de dame maar haar zoon( zij kan dan wel dementeren maar met hem gaat het schijnbaar psychisch ook niet lekker) misschien als de zoon zich wat meer gehoord wat hij wat meer meegeeft. Er is vast een rede waarom hij aangeeft dat hij het niet aan kan maar wel bij zijn moeder wilt blijven.