Ik vond het hechten na de bevalling echt het allerergste wat er was. Nog erger dan de bevalling zelf. Als ik er nu aan terug denk dan heb ik het ook altijd daarover en dat dat zo verd**d veel pijn deed.
Het stukje waar jij op reageert doet misschien vermoeden dat ik 3 simpele bevallingen heb gehad maar dit is helaas niet waar. De eerste was zelfs een 14 uur durende weeënstorm waarbij de weeën niet afzakte. Ik heb daarna nog een week in het ziekenhuis gelegen met zwangerschapsvergiftiging.
Ik begrijp dat het voor jou een geweldige ervaring was , ik vond de mijne gewoon niet geweldig. En eerlijk is eerlijk, vanwege mijn kijk daarop, vind ik het bijzonder dat je het zo geweldig vond . Ik kan me daar gewoon niets bij voorstellen ... (de hele aanloop naar de daadwerkelijke bevalling, dat ze eruit komt, want dat laatste is gewoon wel bijzonder)
Ok zou nog wel 100x willen bevallen.. pjjn, tja lekker is het niet, maar ik vond het niet verschrikkelijk! ik moet wel zeggen heb een hele makkelijke bevalling gehad van 2.5 uur en maar 1 hechting, die was alleen voor 't mooie!
Toen mijn zoontje er uit was, waren inderdaad de weeen meteen weg. Dus in die zin was ik de pijn direct kwijt. Het hechten was behoorlijk vervelend, maar wel te doen. Maar ik heb van alle pijn wel nog zeker een week lang een rotgevoel gehad, met veel tranen. Ik had het gevoel ternauwernood een treinongeluk overleefd te hebben. Laatst in een droom kon ik me het gevoel van een wee weer herinneren, brrrrr.
Waarom heb je dan geen verdovibg gekregen? Ik vind dat zo barbaars hè. Bij de huisarts krijg je voor en lulluge 3 hechtingen vaak al een verdoving. Na een bevalling zijn het er vaak heel wat meer en dan zijn er ineens mensen (helaas ook verloskundigen) die vinden dat die pijn er maar bij moet horen ofzo. Hoeft echt niet hoor! Mocht je ooit nog eens bevallen; gewoon om vragen, zet het desnoods in je bevalplan. (Ook voor andere mama's die nog gaan bevallen.)
Ik vond het afschuwelijk! Zo dat is eruit Mijn bevalling is ingeleid en ik kreeg een heftige weeënstorm zonder vooraf weeën te hebben gehad. Ik wist niet waar ik het zoeken moest, kon ze niet wegpuffen want ze bleven komen, moest blijven liggen want lag op van alles aangesloten en de beeb had een elektrode op haar hoofdje. Ik kon alleen nog maar huilen en proberen naar adem te happen want die ontbrak me door de pijnlijke weeën. Ik kon geen verdoving meer krijgen want het ging zo snel, ik zat al op 9cm toen om 10uur 's morgens de weeën begonnen (dmv infuus). Ik wist werkelijk niet meer wat voor of achter was!! Ook het persen heb ik als afschuwelijk ervaren, niks geen oerdrang, of ohh heerlijk eindelijk mag ik persen. Ik vond het pijnlijk en moeilijk, ik kon helemaal niet zo lang mijn lucht vasthouden om 3x achter elkaar te persen. Bovendien had zij het ontzettend moeilijk en zakte haar hartslag de hele tijd. De verpleegster heeft nog op een kruk naast me gestaan om op mijn buik mee te duwen. Uiteindelijk hebben ze me geholpen en toen kwam ze na een paar keer persen. De uitdrijving heeft 27min geduurd, best snel voor een 1e, en om 11:30 was ze al geboren. Maar toen ze op mijn buik lag kon ik alleen maar denken het is voorbij het is voorbij, ik had zoveel pijn en het was zo ontzettend snel gegaan. Daarna heb ik pas naar haar gekeken maar ik kon het allemaal niet bevatten. Veel mensen zeggen och wat heb jij een heerlijk snelle bevalling gehad, dat zou ik ook wel willen. Van 10uur tot half 12. Nou bij mij heeft het een behoorlijk litteken achtergelaten, ik vond het absolute horror en ik zou het echt NOOIT meer over willen doen. Ik heb het nog steeds niet verwerkt. Gelukkig kan ik er nu wel over praten, dat kon ik eerst ook niet.
tig keer om gevraagd, maar volgens de mevr in kwestie was het daar niet te verdoven. Toen (in de roes van de bevalling) geloofde ik het; nu kijk ik er wat anders tegenaan
Hier ook al snel na het bevallen alle dingen van de helse pijn vergeten... (ik was op een bepaald moment enorm moe en weet nog dat ik riep, als ze er is ga ik gelijk slapen ) Nou de eerste twee dagen leefde ik op adrenaline ofzo want deed geen oog dicht Ik ben dan wel bevallen met ruggeprik en gehecht onder verdoving.. Merkte pas 's avonds toen ik naar t toilet ging en op bed ging zitten dat m'n onderkant nogal zeer/gevoelig was
Ik was de pijn echt niet zo maar vergeten hoor! En ook iedereen in mijn omgeving zei: De pijn ben je vergeten als je je kindje eindelijk in je armen hebt. Het persen op zich heeft geen pijn gedaan, alleen wat branderig, maar die klote weeen!!! Echt verschrikkelijk vond ik ze!! Voordat de ruggenprik gezet werd heb ik onderbuik weeen gehad en die kon ik in geen enkele houding opvangen. Na de ruggenprik hebben ze zich verplaatst naar de rug en toen was het veel beter te doen . Wel heb ik nog zeker 3 weken last gehad van mijn onderkant, want ik had een paar hechtingen. En toen mijn eerste menstruatie na de bevalling er weer was heb ik over de grond gekropen, ik wist niet meer hoe ik het had. Het was natuurlijk niet de pijn van de heftige weeen, maar het voelde wel als lichte messteken in mijn buik. Ondanks alles zou ik het bevallen zo weer doen, die 9 maanden vind ik rottiger ook al zijn die bij mij in prima gezondheid verlopen.
Klinkt een beetje lullig maar ik heb dit eerder gehoord van een vriendin. Zij beviel ook in een hele korte tijd maar het was zo heftig voor haar dat het bijna traumatisch is geweest. Ik heb er 9,5 uur over gedaan en de weeen bouwde zich op. Volgens mij kan je dat beter hebben dan een hele korte en heftige bevalling. Ik heb het niet als traumatisch ervaren. De weeen waren goed te doen (hoewel ik ook wel wat rugweeen had maar geen weeenstorm). Het persen was bij mij het mindere gedeelte, duurde 71 minuten en ik vond het ook verschrikkelijk. Erger nog dan de weeen. Het magische moment dat ze eruit kwam maakte alles goed en daarna was ik de pijn wel redelijk snel vergeten. Het hechten is bij mij onder verdoving gebeurd. Ik vond het lastig maar niet naar of zo. Al met al kijk ik er positief op terug.
Hier flink verdoofd hoor. Ik had wel een subtotaalruptuur dus volgens mij is dat ook niet te doen zonder verdoving. Tijdens mijn bevalling geen pijnstilling gehad.
Ik heb een redelijke bevalling gehad-14 u- maar ik vond de pijn goed te doen. Alleen het inscheuren voelde ik wel maar geen helse pijn. Wel kan ik de echte herinnering aan hoe de pijn voelde niet echt terug halen. Maar ik weet wel dat ik het hechten goed voelde. De gyneacoloog zei nog, "deze laatste kunnen we net zo goed zonder verdoving doen, want deverdovingsprik voelt net zo pijnlijk" . Ook thuis was het zitten pijnlijk. Maar het ging snel beter. Ik vond het een super ervaring, ik was na de geboorte vooral heel blij en moe, daarna pas emotioneel. Ik probeer het nog steeds terug te halen omdat ik bang ben het te vergeten...ja, de weeen waren niet altijd makkelijk maar het was te doen....
Ik ben ingeleid en de bevalling ging heel snel. Ik vond de weeën goed te doen en toen ze echt zeer gingen doen zo zeer dat ik om pijnstilling vroeg toen bleek ik al volledige ontsluiting te hebben, dus mocht ik meteen gaan persen. En de pijn die was ik snel vergeten, na een week ofzo. En ik heb nu ook zoiets, zou het zo nog een keer doen. Maar ik ken vele horror verhalen en snap heel goed als je de pijn niet snel vergeten bent!!
Vond de pijn erg meevallen van de weeën. Had erger verwacht. Kreeg van veel kanten te horen dat het enorm pijnlijk was. Zelfs de gyn en vk waren verbaast dat ik zo rustig bleef zitten op bed. Mijn weeën begonnen op woensdagochtend om 430 uur. En kwamen om de minuut.. Op een gegeven moment om de 30 seconden. Donderdagochtend om 0400 uur kreeg ik een ruggenprik en weeopwekkers omdat het te lang duurde (baby kreeg het moeilijk) en me lijf raakte uitgeput. En heb eigenlijk van die woensdagochtend tot donderdagochtend 0400 uur rustig op bed gezeten om de weeën op te vangen. Heb ook gewoon tv gekeken. Ik heb 2 uur aan de ruggenprik gezeten en deze werd toen uitgezet om 0600 uur en om 0900 uur is ze geboren.
Nou de daadwerkelijke pijn, hoe die pijn aanvoelde, weet ik niet meer. Ik weet wel dat het erg heftig en pijnlijk was.. dit was ik zeker niet vergeten direct na de bevalling.. pas een week erna zakte dat wat weg en keek ik er met een beter gevoel op terug.. niet dat ik zo getraumatiseerd was of zo
Zo, ik ben het echt helemaal met je eens! Vreselijk vond ik het, en ik kan mensen die zeggen: oh, lekker hoor zo'n snelle bevalling! stiekem nog steeds wel wat aandoen Ik ben in 44 min bevallen (37min weeën en 7 min uitdrijving) en ik vond het HELS, echt verschrikkelijk. Ik had trouwens ook geen persdrang en mijn kindje zijn hartslag daalde ook heel erg. De pijn ben ik na 2,5 jaar nog niet vergeten hoor!
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Ik denk ook niet dat ik dit snel zal vergeten. En inderdaad degene die zeggen oh wat fijn zo'n snelle bevalling dan moet ik even tot 10 tellen. Meestal zeg ik gewoon ja is snel gegaan allemaal goed blabla. Heb geen zin om tegen iedereen te zeggen dat ik het horror vond Ik kan het me nog steeds voor de geest halen en droom er ook nog steeds over. Wil niet zeggen dat ik zwaar getraumatiseerd ben of zo maar het heeft wel een diepe indruk op me achter gelaten.
Ik geloofde er ook heilig in dat als je je kindje eenmaal op je buik heb liggen je die hele bevalling vergeten ben. Nou daar kom ik nu op terug hoor! Bevalling ging niet echt soepel en heb echt mega pijn gehad! Heeft wel een week geduurd voordat ik er een beetje overheen was. Ondertussen wel genoten van mijn kleine meid hoor! Als ik er nu aan terug denk krijg ik nog kriebels, maar het is wel zo dat ik me niet goed meer herinner hoe zeer het nou echt heeft gedaan dat vervaagt gewoon een beetje ofzo 😉.