@Lucindalice: wat goed dat het beter gaat! En wat fijn dat de baby het goed doet! Je bent de 12 weken gepasseerd . @jilina en @dobbel: jullie al weer een beetje bijgekomen? Hier gaat het momenteel bagger. 3 lange dagen cursus (vorige week dinsdag, afgelopen dinsdag en gisteren) was toch echt te veel. Vanochtend weer ontzettend beroerd, duizelig, trillen, slap gevoel, misselijk, hoofdpijn, pijn in mijn schouders, rug en benen. Kon nauwelijks op mijn benen staan en was niet eens in staat mijn zoontje ontbijt te geven . Gelukkig kon ik mijn vriend uit bed trekken en heeft hij dat gedaan. Heb zelf nu ontbeten en paracetamol op en begin er minder als een lijk uit te zien (aldus mijn vriend ). Gelukkig is vandaag mijn weekend gestart, dus lekker rustig aan de komende dagen! En de cursusdagen zitten er ook op, alleen volgende week nog een examen, maar dat duurt maar 2 uur. Weet wel dat ik in de toekomst ook echt niet meer begin aan zo'n cursus. 1 dag is misschien haalbaar, maar meerdere is gewoonweg te veel. Weer wat geleerd .
Yesera, klinkt heftig, plus je hebt een wijze les geleerd, niet te veel willen, dat lukt helaas niet. wel balen hoor. gelukkig was je vriend thuis. Hier echt een paar rot dagen gehad, maar na een bezoek aan de ercho en vooral de fisio ben ik nu weer ietsjes rustiger van binnen, naast de lichamelijke klachten heb ik het in het hoofd ook erg zwaar, wat zijn uitslag weer extra op mijn lijf heeft, gisteren had ik overal zo`n pijn, puur van de spanning die ik woensdag had, waardoor oa 2 paniekaanvallen. gelukkig is het weekend, al vind ik die ook wel zwaar, heb niets gepland staan, maar moet wel iets gaan verzinnen om in beweging te blijven,
Gelukkig heb ik weekend en kan ik wat bij tanken. Ik verlang nu al naar februari dan ga ik minder werken en is de drukte op het werk ook weer wat weg.
Ik heb ook aardig bij kunnen tanken, Morgen naar de bedrijfsarts, nooit leuk kost me zoveel energie. Disndag naar de tandarts, ook geen hobby, woensdag weer therapiedag, en zoals ik ga vermoeden donderdag een begravenis, mijn man zijn oom is vanmorgen overleden na een paar maand ziekbed in de strijd tegen de rotziekte kanker. mijn week is dus goed gevuld.
Lieve meiden, ik zit er echt even doorheen wbt de revalidatie. Omdat ik het al zwaar vond ga ik nog maar 1x per week, maar de rit is zo zwaar en door de zwangerschap neemt de bekkenpijn alleen maar toe. M'n motivatie is ook laag omdat ik na de zwangerschap terug moet komen. O, ik weet het even niet meer . Ik word altijd zo moedeloos op de momenten dat m'n lijf zo zwak en pijnlijk is.
als de motivatie erg laag is, is het dan wellicht beter om gewoon na de zwangerschap weer verder te gaan/opnieuw te beginnen. zit zelf ook midden in de revalidatie en het vergt nogal wat van je vind ik zelf. Het is dus wel belangrijk dat de motivatie er is, ik zou zeggen bespreek het gewoon is, en kijk wat hun zeggen. Balen hoor dat je je zo voelt, schrijf het lekker van je af, ik vind dat altijd al helpen en opluchten. Ik moest vandaag naar de bedrijfarts voor een nieuwe FML (functionele mogelijkheden lijst) vorige keer ging zo moeizaam, dus nu was ik gewapend met als backup de maatschappelijkwerk. en nu, zo megaand en begripvol, pff soms snap je ze niet, maar goed hij is aangepast het stukje psygische is nu ook meegenomen. morgen naar de tandarts pff, volgende barriere om tegenop te zien. fijne avond allemaal.
@ Dobbel, fijn dat je reageert. Ze hebben aangegeven dat ik zelf aan moet geven wanneer ik wil stoppen. Voel me dan alleen zon faalert. Ik kan nog eens geen revalidatie aan . En het helpt me natuurlijk wel dus dan vind ik het ook stom om te stoppen. En er blijft natuurlijk meer over voor na de zwangerschap om aan te werken. En dan zit ik met 3 kleine kindjes en borstvoeding (hoop ik).... Oooooo, ik maak me zo druk en zie zoveel beren Net ook nog eens gevallen , klapte finaal door m'n enkel en bekken heen.... M'n lijf wil echt even niet Fijn dat het uiteindelijk toch meeviel bij de bedrijfsarts Dobbel! Hopelijk valt het morgen ook mee bij de tandarts!
Misschien even een paar weken pauze, je richten op je bekken klachten, zo vroeg in de zwangerschap al aanwezig lijkt me ook wel even goed om daar aan te denken. Ik snap je wel hoor, vooral dat falen gevoel, heel herkenbaar. En je dilemma voor erna snap ik ook, dat wordt wel druk met 3 kindjes inderdaad. Wat voor soort therapieen heb je als ik vragen mag, Lastig hoor, kan je niet echt goed advies geven, maar probeer mee te denken.
Had al bekkenklachten voor de zwangerschap door de EDS Ik krijg bekkenbodemtherapie (gaat binnenkort starten), fysio, ergo en maatschappelijk werk. Fijn dat je meedenkt en het gevoel herkent.
Oke de bekkenbodumtherapie lijkt me wel goed voor je, zeker omdat je het dus al had, en nu met de zwangerschap erger wordt toch? Ercho heb ik ook, ben je ook vooral bezig met energie/dagschema`s, wellicht als je dat aardig onder de knie hebt dat je dat 1 keer in de 2 weken kan doen? Fisio, is dat vooral praktisch gericht (bij mij wel nl) wellicht kan hij je wat oeffeningen voor de klachten van je bekken geven zolang het andere nog niet begonnen is. en maatschappelijk werk, hmm tja ik heb dat ook maar voor nu heb ik nog weinig aan haar gehad, ze praat het een beetje door met me, ik zou zelf bv prima kunnen met 1 keer in de maand zo`n persoon. je hebt dus geen psycholoog, dat heb ik wel en vind ik enorm zwaar. Ik denk gezien je omstandigheid dat je het gewoon zolang mogelijk moet volhouden als lukt, geef goed je grenzen aan (roep ik stoer ). heb je thuis ook veel huiswerk of valt dat mee. Moet je ver reizen voor de therapie,
Het gaat bij de meesten even niet zo lekker, lees ik... Heel veel sterkte allemaal! Ik zit nog steeds met m'n duim...twee weken geleden gekneusd/uit de kom geweest/weet ik het wat en ik heb er echt nog steeds flink veel last van. Verder ook niet heel erg lekker, dus ik modder maar wat aan. Uit het bloedonderzoek is ook niets bijzonder gekomen, dus daar had ik ook niets aan. Op dit moment ook even geen zin en energie om verder (weer) dingen uit te laten zoeken of wat dan ook.
@ Dobbel, het wordt nu zeker snel erger met dat bekken Ergo doen we heel veel kijken naar hoe het thuis is met de kids om dat makkelijker aan te pakken en ik krijg dan ook handtherapie. De fysio richt zich ook met name op m'n bekken en n stukje conditie. Maatschappelijk werk vind ik wel fijn eigenlijk, vind het op de psychoot lijken. Die had ik eerst ook, maar na 2 sessies vonden ze het niet nodig voor me. Balen dat voor jou de psychologie zo zwaar is Volgende week ga ik eens goed overleggen, dat het me toch echt steeds zwaarder valt Huiswerk valt wel mee, wat oefeningetjes. De rit vind ik wel zwaar, 43km heen en dan ook weer 43km terug, word er nerveus van en krijg er n pijnlijk bekken van. De rit vind ik eigenlijk het zwaarst.... @ NiekeKris, wat naar dat jij jezelf ook zo rot voelt en dan ook nog dat hebt met je duim. Heel veel sterkte. @ Dobbel, klopt wat je zegt.... Dit weer helpt echt niet mee
o de afstand is wel ver zeg, ik hoef maar 18 km enkele reis, oke, hele andere dingen bij de ergo als ik heb dus, ja maatschappelijk werk gaat ook vaak op de stoel van de psych zitten, maar dan zeg ik gewoon 1 psych is genoeg en dan moet ze lachen. ik zou het toch in de groep gooien bij de therapie,
@Lucindalice: wat balen dat de revalidatie zo zwaar valt. Snap heel goed dat je er mee worstelt want het kost enorm veel energie, maar je werkt ook aan belangrijke dingen waar je in de toekomst veel aan zult hebben. Hoe ga je nu naar revalidatie toe? Rij je daar zelf heen? Want zelf rijden kost ook veel energie. Energie die je eigenlijk niet hebt. Ik weet niet hoe makkelijk zorgverzekeringen tegenwoordig zijn, maar misschien een optie om taxivergoeding te krijgen? Toen ik revalidatie had (wel 16 jaar geleden), werd ik 3x per week gehaald en gebracht door de taxi, omdat ik zelf natuurlijk nog niet kon rijden, mijn moeder had geen rijbewijs en mijn vader moest werken. Mijn ouders kregen hiervoor een machtiging van de revalidatiearts en daarmee vergoeding van de zorgverzekering. Maar ja, inmiddels werkt dat misschien niet meer zo? Of hopelijk heb je al wat geregeld waardoor je zelf in ieder geval niet hoeft te rijden. En is het anders een optie om nu te stoppen en bijvoorbeeld pas weer te starten als de kleine zo'n 6 maanden oud is? @dobbel: pittige week hoor! Wel fijn dat de bedrijfsarts nu meegaand was. En gecondoleerd met het overlijden van de oom van je man. Sterkte daarmee. @NiekeKris: balen van je duim! Herstel kan helaas soms lang duren . En voorlopig maar even geen onderzoeken meer dan? En hoe gaat het verder met jilina en frummelk? Met mij gaat het beter. Het weekend erg rustig aan gedaan. Nu alleen nog erg snel moe. Moet eigenlijk leren voor mijn examen van donderdag, maar daar heb ik echt geen energie voor. Gelukkig is het allemaal stof waar ik in mijn werk al veel ervaring mee heb, dus gok er maar gewoon op dat ik genoeg weet om te slagen..... *duim duim*
@ Dobbel, hahaha, 1 psych is genoeg , en zijn ze dan stil als je dat zegt @ Yesera, heb het al wel eens aangekaart, maar moet zelf voor vervoer zorgen. Eigenlijk zeg ik elke keer dat het te zwaar is, maar ze willen eerst kijken of het autorijden zelf niet vergemakkelijkt kan worden. Mijn moeder past op m'n kindjes, dus die kan me niet ook nog eens wegbrengen. Goed idee om aan te geven dat ik pas weer wil beginnen als de kleine ouder is. Wil de winter daar dan liefst ook even bij pakken. Ik ga ook voor je duimen voor je examen van donderdag. Gaat vast helemaal goed komen!
@Lucindalice Jammer dat het revalideren niet wil. Je moet doen waar je je goed bij voelt en goed naar het lichaam luisteren wordt het te zwaar of te veel dan sla je toch even over of kan dat niet zomaar. En je kunt hier altijd even je hart luchten hoor wij staan wel klaar om je op te vangen. En bieden een luisterent oor. Ik heb zelf heel veel baat bij de cesartherapeut en de chiropractor. Momenteel even een paar keer niet geweest maar dat verneem ik gelijk. Ik liep nog bij de neuroloog en die had liever dat ik er even mee stopte. @Dobbel Gecondoleerd en heel veel sterkte. Pittig weekje heb je zo. Denk je goed om jezelf. @Niekekris Lijkt me idd erg pijnlijk die duim van je. En verder wil ik tegen je zeggen laat je niet afschepen ga echt door kost veel energie maar echt zoek naar een antwoord. Het is jouw'n lichaam en daar heb je nog langer mee te leven. @Yesera Ik zal voor je duimen. Hier ook nog steeds moe en veel pijn. Maar vind het ook niet gek waar vroeger twee mensen stonden moet ik het nu maar alleen zien te redden. Beetje jammer. Ben echt blij dat ik straks wat minder ga werken. Morgen met noa naar het cb de laatste keer ben ben hoe ze het doet. En voor jullie allemaal even een hele dikke digi knuff.