Hebben meer dames hier last van spijt dat jullie niet eerder voor een eerste zwangerschap aan het proberen zijn? Ik ben nu sinds een paar maandjes 28 jaar, en eind augustus dit jaar pas besloten om voor een eerste te proberen. Ik riep altijd dat ik voor mijn 25e graag aan kinderen zou willen beginnen, omdat ik zelf ook een jonge moeder heb leek me dat geweldig. De jaren gingen voorbij en toen ik de 25 gepasseerd was, moest ik er eigenlijk niet aan denken om moeder te worden, ivm een eigen zaak + nog een baan er langs had en heb ik het nog steeds erg druk. Toen ik laatst 28 werd gingen ineens de bellen rinkelen ik loop bijna tegen de 30! En ook het idee van: ik ben er eigenlijk WEL heel erg aan toe om moeder te worden. Ik ben gewoon lang erg onzeker geweest over wat ik nu eigenlijk wil, in alles wat ik doe heb ik dat wel, alsof ik mezelf nog niet goed genoeg ken ofzo. Vind het moeilijk om uit te leggen, maar hoop dat iemand dit herkend en er mee over wil kletsen? Xx
Ja ik heb soms ook spijt hoor! We hebben het ook te lang uitgesteld en soms denk ik wel eens waarom zijn we niet gewoon eerder begonnen. Ik ben nu 32 en we zijn al bijna 1,5 jaar bezig, waaronder 1 jaar al voor niks. We zitten nu in de mmm en met mijn hormonen kon ik nooit zwanger worden. Nu krijg ik medicijnen. Vooral nu ik dit dus weet heb ik vaker spijt, maar helaas kan ik de tijd niet terug draaien. Dan deed ik veel dingen anders!
Eens met Lilial; ben 34 en bezig voor de eerste. Voor iedereen is er klaar voor zijn op een andere tijd, dat kan voor de een 21 zijn en de ander 37. En ach, spijt heeft geen zin: vooruit kijken
Klopt goudvis03! Ik zou het misschien ook geen spijt moeten noemen maar eerder "jammer/zonde" Ik denk ook dat als je eenmaal je eerste kleintje in je armen hebt dat meteen vergeten bent, dan doet dat er allemaal niet meer toe. Ook voor de vrouwen die bijvoorbeeld al jaren proberen, zullen (denk ik) nergens met spijt op terug kijken als ze eindelijk haar kleintje vast heeft! Sorry voor mijn emo-praat, zal vast door de rode duivels komen die vandaag ineens kwamen opduiken ondanks mijn sterke gevoel dat het raak was
Als wij van te voren wisten dat ons kindje zo makkelijk zou zijn als onze dochter dus is, hadden we de stap zeker al veel eerder genomen. Ik was er wel allang klaar voor, maar vl moest er wat langer over nadenken, ivm mijn chronische vermoeidheids syndroom.
@ beepje: jammer inderdaad dat je niet alles van tevoren kan weten hè! Misschien kun je proberen te denken dat het toen nog niet jullie tijd was, maar dat die tijd ook voor jullie gegund is en heeel snel gaat komen!! Dat is in ieder geval wat ik voor je wens, en voor velen anderen ook natuurlijk. Hoop niet dat dit raar op je overkomt, maar bedoel het natuurlijk positief @lirial: Heb echt respect voor jouw keuze, ik zou willen dat ik er ook zo over kon denken! Ben nu natuurlijk ook nog vrij jong, maar het is iets wat in mijn hoofd zit ingeprent, slaat natuurlijk helemaal nergens op en ieder doet het op haar eigen manier. Misschien is het ook wel de druk die anderen op mij leggen: "wanneer jij?, wordt tijd hè, je gaat ook al richting de 30" enz. enz.
Oei ja, dat is zeker iets om in je achterhoofd te houden, gelukkig dat jullie 2e.kindje ook zo makkelijk is dan! In ieder geval een zorg minder, zeker als je veel last hebt van chronische vermoeidheid!!
Nee geen spijt ik ben bijna 28, vond het super spannend om aante beginnen. Nu ben ik zwanger en bekruipt me nog het gevoel van ojeeee het is echt zooo wat gaat er veel veranderen en kan ik het aan. Ik ben nu echter zelf volwassener en kan beter relativeren dan toen ik jonger was, dus ik vind het tot nu toe goed en had zeker niet eerder gehoeven!
Komt allemaal goed met ons! Ook al duurt het bij sommige wat langer, het komt goed dat moet gewoon.. Ik ben altijd een laatbloeier geweest, denk dat het voor mij ook zo moest zijn dat ik er nu pas klaar voor ben
Ik begrijp wat je bedoelt! Zelf heb ik meer zoals Floortje zegt.. Eerder was ik er nog niet klaar voor denk ik, vind t nu ook nog wel super spannend maar heb nu al wel sinds een jaar dat ik echt heel sterk die baby wens heb! Dus denk dat t precies goed is om er nu aan te beginnen want wie weet duurt t ook nog best een tijd (hopelijk niet, maar haast hebben we ook niet). Heb er iig nu wel heel erg veel zin in en denk dat t echt nu de juiste tijd is. Wil ook niet te lang meer wachten! Mijn omgeving heeft het er nog niet over dus van daaruit voel ik totaal geen druk
Herkenbaar! Niet vanwege mijn leeftijd, want ik ben nu 22 maar als ik had geweten dat het zo lang zou duren, waren we vast wel eerder begonnen.
Dat is ook wel zo, meeste vrouwen staan toch wel wat steviger in hun schoenen als ze wat ouder zijn. En dat gevoel wat jij omschrijft: kan ik het wel aan enz. denk ik ook vaak aan als het raak zou zijn, maar dat is ook logisch, je leven gaat veranderen en er komt een hoop bij kijken. Maar... Miljoenen vrouwen gingen ons voor, en jij en ik zullen ditook kunnen, als je maar wil! ( en dat willen we! )
Ja dat verwacht je van tevoren natuurlijk niet, dat het zo lang zou duren, en zeker als je 22 bent denk je: ben nog zo jong, ben waarschijnlijk super vruchtbaar.. Dit bedoel ik een beetje met "spijt" ook, stel je was pas over een aantal jaren begonnen en kwam er dan achter dat het langer duurde als je hoopte.. Dan ben je al gauw weer een lange tijd verder.. Hoe lang ben je al bezig als ik vragen mag? En hebben jullie al onderzoeken gehad of is dat nog niet nodig?
Zo is dat! En ik ben ook al 7 weken erg ziek en daardoor zwak dus dan krijgen de 'kan ik het wel?' gedachtes ook wat meer de ruimte. Vroeger was ik dan van slag geraakt. Nu denk ik ach je hebt nog 27 weken om te wennen! Komt gooeeedd haha. Hopelijk is het snel raak voor jullie!
Goeie instelling hebben jullie! Ga vanaf nu ook proberen te denken: rustig aan, je hebt de tijd en het komt vanzelf wel een keer goed. Moet me niet zo aan leeftijd binden, dan wordt de druk alleen maar groter. Denk als ik nog een jaar of 20 was geweest dat ik er een stuk relaxter in stond dan nu, meer zo van dat ik dan tijd zat zou hebben. Ga het toch proberen, vanaf NU! Hihi
Dankje Floortje, jij nog gefeliciteerd met je zwangerschap, komt straks allemaal op z'n pootjes terecht als hij of zij er is! Beterschap, hoop dat je je snel weer wat fitter zult voelen!
Komt goed, je bent nog jong genoeg Ik merk nu ook al pfoeii duurt soms toch wel langer dan je kan denken! Ben net 28, maar in Maart met de pil gestopt en heb al die tijd rare cycli. Dus t zit er nog niet echt aan te komen!
Wij zijn nu jong begonnen (24-25 jaar), heel bewust. We zijn al 6 jaar samen, waarvan we er al 5 samenwonen. Altijd al gezegd dat we graag jong ouders willen worden. Zelfs nu we 'jong' beginnen, gaat er een knop om. Je gaat voor een kindje samen en elke cyclus duurt te lang. Ook hier ga ik het waarschijnlijk niet redden zonder de mmm. Inderdaad blij dat we nu nog alle tijd van de wereld hebben en het in alle rust kunnen doen (verstandelijk gezien, voor mn gevoel duurt het echt al veel te lang). Hopelijk is het voor jullie snel raak 3S3!