hee meiden, Ik begin me de laatste tijd steeds meer af te vragen of ik het wel zou kunnen redden.. Ik ben nog student en mijn vriend gaat na de zomer weer helemaal opnieuw beginnen met een opleiding. Nou heb ik een bijbaantje waar ik erg weinig verdien en me vriend heeft een uitkering.. Veel meer vriendinnen raden me aan om er mee te wachten maar ik wil het zo graag! Maar tegelijkertijd wil ik mijn kindje ook alles kunnen geven! Nou zullen me vriend en ik natuurlijk ons kindje helemaal vullen met met liefde, en zouden we er zeker geen probleem mee krijgen als we voor ons zelf geen dingetjes kunnen kopen maar al ons geld uit gaat naar de kleine. Mijn vriend heeft er volle vertrouwen in en zegt dat het allemaal goed komt en ik weet ook dat hij een super vader gaat worden. maar ik hou alsnog me twijfels en ben gewoon bang dat het mis kan gaan en ons kindje iets te kort kan komen... Zijn er meerdere vrouwen begonnen aan een zwangerschap terwijl ze weinig geld hadden? En hoe ging het uiteindelijk? Alvast bedankt.
Bij twijfel, niet doen! Weet niet hou oud/jong jullie zijn? Hoe is jullie situatie verder (huis, relatie?). Toen wij graag een kindje wilde krijgen, hadden wij beiden een vaste baan, prima inkomen en zelfs 2 koophuizen, allemaal zonder probleem. Toen mijn zoontje in juli '12 geboren werd, wisten wij nog niet dat mijn man een paar jaar later zonder werk zou zitten.. Sommige dingen kan je niet voorzien. Nu zijn wij zwanger van ons tweede wonder, financiele situatie is verre van ideaal en af en toe kan ik het niet laten om me 'zorgen' te maken. Maar ons zoontje komt nu ook niets te kort, loopt er netjes bij e.d. Dus deze kleine komt ook wel groot. Maar je moet sterk in je schoenen staan, en een vangnet is ook niet verkeerd.
kinderen zijn wel heel erg duur hoor... en je moet je vaste lasten enz altijd weer opbrengen en dingen voor de kleine... zou er goed over na denken!!
Er zijn nog een hoop vragen die bij me opkomen bij het lezen van je post. Hoe lang moet je nog naar school, zal je je studies kunnen afmaken,...? Eerlijk ik zou er niet aan beginnen. Als 1 van de 2 een vaste job heeft ja, maar toch zeker niet als je vriend terug stopt met werken. Want die uitkering zal waarschijnlijk toch een stuk lager liggen dan een loon.
idd, niet echt een stabiele basis, en ga jij je studie afmaken met straks een kleintje erbij, of wat is de planning? En wonen jullie samen in een huis/appartement of in het studentenhuis??
Wij hebben het een tijdje ook niet heel breed gehad, huis gekocht, verbouwing, trouwen. Dus hoe graag we het toen ook wilde, een kindje is duurder dan je denkt. Het is erg moeilijk om je kinderwens een poosje op tr schuiven, maar het is echt beter, zeker als jullie beide nog op school zitten. Straks moet je leren, naar school en werken om alles te kunnen betalen, wanneer zien jullie jullie kleine hummeltje dan nog? Ik snap dat het erg moeilijk is, maar je moet de feiten op een rijtje zetten en dan kijken of t wel reëel is. Succes
Ik zou er toch ook echt nog even mee wachten. Jij gaat nog naar school, je vriend een uitkering.. hoe wil je dat gaan doen? En het klinkt heel leuk, maar met alleen liefde red je het niet. En net als hierboven al gezegd werd.. ik weet niet hoe jullie situatie verder is? Wonen jullie samen, hoe lang zijn jullie bij elkaar, hoe lang moet jij nog naar school.. Maar in eerste instantie zou ik zeggen, wacht er nog mee
Zou eerst zorgen voor een stabiele basis. Helaas betaald liefde de rekening niet. Klinkt hard maar als een klein beetje wachten je uit de problemen kan houden..
Het ligt eraan. Kun je rondkomen met een kleine erbij? Zo ja, dan zou ik gewoon je gevoel volgen en voor een kindje gaan. Kun je niet rondkomen met een kleine erbij en ben je nog jong, dan zou ik even wachten. Wachten op het perfecte moment waarop je alles 100% voor elkaar hebt hoeft nou ook weer niet, vaak zat dat dat gewoon pas komt nadat je 40 bent ofzo, moet je dan daarop gaan zitten wachten? Ik heb een tijdelijk contract en dus een reeele kans op werkeloosheid 2e helft volgend jaar, man heeft wel een vast contract maar wel in een wankele economie, dus hoeveel zekerheid geeft dat. Ook hebben wij geen koophuis, sterker nog, we weten niet eens waar in het land we willen wonen (nu een huurhuis). Maar dat vind ik allemaal geen redenen om te wachten voor een brusje, ik ben bijna 30 en heb nou eenmaal maar één leven. Ik zou TS dan ook niet aanraden te wachten tot alles perfect op orde is, want dat kan soms nog wel een tijdje duren. En al heb je een vaste baan, ik heb vaak zat gezien de laatste tijd dat dat ook niks zegt. Maar probeer wel in een situatie te zitten waarin je rond kan komen met een kleintje erbij, TS! Je krijgt van de overheid wanneer je een laag inkomen hebt wel wat meer steun, maar als je echt niet kan rondkomen dan lost dat ook niet alles op.
Ik sluit me bij de rest aan. Naast liefde heeft een kindje een hoop nodig. En niet alles is even goedkoop. Tuurlijk kan je het zo duurmaken als je wil, maar luiers ed. heb je gewoon nodig. Ook vind ik het zelf belangrijk om er naast wel nog te kunnen sparen voor onvoorziene kosten en ook mijn zoontje heeft een spaarrekening. Nu gaan we voor een tweede en we hebben het minder breed nu ik minder ben gaan werken. Maar dit moet ook zeker te redden zijn.
Aangezien ik zelf uit een gezin kom waar we altijd maar net de vaste lasten en hoognodige zaken konden kopen, weet ik dat liefde inderdaad heel erg fijn is. Maar wanneer mijn schoolvriendinnetjes weer eens vertelden dat ze op een sport zaten, of nieuwe kleren hadden, of op vakantie waren gegaan en ga zo maar door dan was ik zwaar verdrietig. Ik wilde ook zo graag sporten, zo graag eens kleren die niet afkomstig waren van een ouder familielid en ook wel eens op vakantie. Ik had wel de liefste ouders van allemaal, maar ik heb het besluit genomen dat ik eerst een goede basis wil voordat ik aan kinderen begin. Met liefde kun je in de winkel namelijk niet betalen.
Momenteel wonen wij via een instantie samen. Het is een klein huisje (woonkamer en slaapkamer) Mijn vriend is bijna 22 en ik ben bijna 19. Gefeliciteerd met je tweede kindje !
Ik ben nog lang niet klaar met me studie. Ik probeer me te verhogen dus kan nog wel zon 5/6 jaar bezig zijn....
we zijn al sinds me 16e bij elkaar ik ben nu bijna 19 dus, we wonen via een instantie in een klein huisje. (1 woonkamer, 1 slaapkamer) ik moet nog lang naar school want ben dit jaar weer opnieuw begonnen aan een opleiding die 2 jaar duurt en daarna wil ik me gaan verhogen nog.
Dankjewel voor je reactie ! Ik heb wel vertrouwen in me vriend maar heb eigenlijk wat angsten. Tot nu toe is hij alles nagekomen wat hij me beloofd en gezegd heeft. Hij is er zo zeker van dat het allemaal goedkomt en begin het ook wel een beetje te geloven maar heb gewoon nog een beetje angst. Ik kan het gevoel niet echt beschrijven... Ik ken veel meiden die op hun 16e/17e zwanger raakte en die hebben het allemaal prima gered. Ook nog is alleen staand! dus ik vraag me af, waarom zou ik het niet kunnen redden als me vriend bij me is.
Na het lezen van je verhaal zou ik er zeker weten echt mee wachten. Jij moet nog 5/6 jaar naar school.. Jullie hebben een klein huis met 1 slaapkamer, waar je via een instantie woont. Het klinkt gewoon niet als een stabiele basis voor nu. En het klopt wel dat er meiden van 16 zwanger raken, maar 99% van die keren is dat niet gepland. En zij zullen zich vast wel redden, want ze hebben geen andere keus. Maar de vraag is of jij je kind meer kan bieden als je nog 5 jaar wacht. Dan ben je alsnog 23, wat ook nog lekker jong is om moeder te worden.
Eens met xElles. Je bent nog zo jong.. Je hebt nog alle tijd. Maak eerst je opleiding af en zorg voor een vast inkomen voor jezelf én je vriend..
De meeste reacties zijn aardig bedoeld en ik snap grootendeels wel waarom wachten beter is. Wij waren 19 toen we ons eerste kindje mochten krijgen.. We hebben er zelf voor gekozen ondanks dat ik geen werk of uitkering had en mijn partner toen nog naar school ging. Het heeft 2 jaar op zich laten wachten dus ik was 17 toen we begonnen.. Toen ik 6 weken zwanger was heeft mijn partner een baan gevonden en ik ben altijd thuis gebleven. We hebben het zeker niet breed! Maar we kunnen rondkomen en we kunnen alsnog leuke dingen doen, leuke dingen kopen etc. Het ligt eraan waar je prioriteiten liggen, wat je normen en waarden zijn.. Ik zie bij mijn zoon op school heel veel kindjes die zelf een IPAD mee nemen maar zodra er een kinderfeestje is dan hebben ze niets bijzonders.. nou mijn zoon heeft dat niet hoor.. Ik heb liever dat hij elke dag wat extra's lekkers kan eten, en met verjaardagen kan hij ook altijd wat leuks geven! De keus ligt echt binnen in jezelf, en niet wat een ander denkt of vind. De een kan het wel, de ander kan het niet.. De een met 1400 kan goed rond komen, de ander kan met 1800 niet eens rondkomen. Wij wonen in een appartementje met 2 slaapkamers en we zijn bijna 2 jaar bezig voor een 2e kindje. Ondanks dat we niet veel te besteden hebben en redelijk klein wonen. Hier dus een tegengestelde reactie op de rest..
Ik zou het niet doen. Het is heel tof om zelf een grote kinderwens te hebben, maar je betrekt er een klein mensje bij en ik vind dat die moet belanden in een stabiele situatie.
Ik zou wachten. Ik vind een klein huisje met alleen een woonkamer en slaapkamer wel erg klein als er een kindje bij zou komen. Ik denk dat je eerst een stabiele basis moet hebben. Alleen een uitkering en een mager loontje is wel erg weinig, zeker als jouw verdiensten straks ook nog weg vallen. Natuurlijk heeft een kind liefde nodig, maar daar wordt het niet groot van... Je hebt toch een hoop kosten. Ik denk niet dat je die nu zou kunnen opbrengen. Tevens vind ik bijna 19 wel erg jong om aan kinderen te beginnen. Het kan zeker wel op die leeftijd, maar ik denk dat het in jullie situatie niet verstandig is. Je moet eerst alles op orde hebben: een stabiele relatie, een goede financiële basis of in ieder geval vooruitzicht op een beter inkomen, tenminste één van de twee werk, een woning waar je met zijn drietjes kunt wonen. Het hoeft niet groot, maar een kindje moet wel plek hebben. Het zou nu eerst wel bij jullie op de slaapkamer kunnen slapen, maar dat is echt niet praktisch als je kindje 2-3 of ouder is. Dat werkt gewoon niet. Ik heb een beetje het idee dat je een erg romantisch beeld hebt van het hebben van een kindje. Hoe leuk het ook is, het is ook hartstikke zwaar en moeilijk soms.