Ik heb er geen spijt van. Ik ben ook begonnen op mijn 28e en ben afgelopen week 29 jaar geworden. Als het 5 jaar geleden was gebeurd, hadden we er ook klaar voor geweest. We zijn nu bijna 10 jaar samen en wonen 7 jaar samen. Mijn vriend wilde altijd wel een kind, maar ik wilde alles goed hebben. Huis, financien, mijn hoofd. We hebben lekker gereisd en de dingen gedaan die we leuk vonden. Nu voel ik dat ik (en wij) er aan toe ben/zijn, maar dan wil ik het ook gelijk en zo werkt het niet helemaal. Ik heb alleen spijt dat ik niet eerder gestopt ben met de pil, zodat ik kon ontpillen. Ik heb me daar van tevoren niet mee bezig gehouden. Ik heb alleen van de winter aan HA gevraagd of ik kon stoppen en meteen ervoor konden gaan en ze zei: ja. Verder heeft ze niets over ontpillen gezegd en ben er echt 2 maanden ziek van geweest. Maar ja, dat gebeurd ook niet bij iedereen...
Je weet maar nooit! Ook al heb je een lange cyclus, het kan zomaar gebeuren! Hoop dat het snel raak is voor je
Dankje, hetzelfde hoop ik natuurlijk ook voor jullie! Waarom ga je er vanuit dat jullie de mmm in moeten?
Herkenbaar! Ik las hier 2 maanden geleden (toen ik net gestopt was met de pil) reacties van meiden over het ontpillen.. Dacht echt van: kun je daar zo ziek van worden?! Kon me er niks bij voorstellen, maar ben daar nu ook van terug gekomen! Zelfs zitten denken om maar weer aan de pil te gaan omdat ik me zo slecht voel. Maarja.. Dan komt er sowieso geen kleintje, dus dat schiet ook niet op Wij zijn ruim 6 jaar samen, maar kende hem daarvoor al zo'n 8à 9jaar, echte jeugd liefde dus eigenlijk. Wonen nu 4 jaar samen
Die vragen loste ik op door te zeggen 'nu niet, ik heb er nog geen gevoel bij' Dan is het gelijk over. Voor ukkie ben ik binnenkort een fijnere ma dan dat ik 10/20 jaar geleden zou zijn geweest, ik heb oud verleden opgeruimd, ben niet meer onzeker en veel geduldiger. En realiseer me dat ik enorm veel geluk heb gehad dat ondanks leefijd en syndroom van Asherman toch zwanger mocht raken. Dus ben ooknog eens blij.
Lief!! Ik ben al vanaf vorig jaar augustus van de pil af en sinds een half jaar bezig voor ons eerste kindje. Aangezien mijn cyclus zo lang is, ben ik vlot door de huisarts doorverwezen naar de feriliteitspoli. Ook daar werd gezegd dat het vrij onwaarschijnlijk is dat ik met deze cyclus duur een eisprong heb en dat het in lijn der verwachting ligt dat we nooit op een natuurlijke manier zwanger raken. Verdenking PCOS. Ga er nu nog vanuit dat zoals er nog geen diagnose is er nog niets aan de hand is! 29 Nov moeten we terug komen voor uitslag zaadonderzoek en bloedonderzoek. Ik krijg dan ook een inwendige echo. Heel spannend. Nu ook nog geen duivels ontmoet, vandaag langste dag: 49. Nog geen enkel teken dat een menstruatie op komst is. Test gisterenochtend negatief :x
Ik zeg nu ook tegen mensen die erom vragen: nee nu nog niet, misschien volgend jaar hihi dat helpt ook wel een beetje want dan weten ze dat ze er voorlopig even niet meer over te hoeven beginnen. Wat super fijn voor jullie dat het ondanks dat syndroom gelukt is!! Ik weet niet wat het precies inhoudt maar zal zo eens google-en! Geniet er in ieder geval van!
Jeetje meid.. Dat is zeker klote!!! Ik hoop dat het jullie allemaal bespaard blijft, het levert een hoop stress op Misschien blijft je menstruatie daardoor nog wel langer uit, doordat je er teveel zorgen om maakt? Weet niet of dat echt mogelijk is, maar het zou natuurlijk kunnen.. Kun je niet een relax dagje inplannen samen met je vriend of vriendinnen? Wie weet komt het dan weer eerder op gang? Ikzelf ben best wel een behoorlijke stresskip, afgelopen zaterdag was mn ongi nog niet op gang gekomen, moest naar een begrafenis en daardoor het hele weekend in de stress gezeten. Na het weekend leuke dingen gaan doen met mijn nichtje van 2 en terwijl we leuk aan het spelen waren ff naar de wc.. En ja daar waren de duivels opeens... Ik heb wel het gevoel dat als ik wat relaxter ben het eerder doorzet maar kan natuurlijk ook gewoon toeval zijn! Succes in ieder geval en hoop dat je alsnog zwanger blijkt te zijn of heeel gauw ongesteld wordt want dit is niet fijn nee!!
herkenbaar, Ben zelf 25 dus valt mee. maar als we hadden geweten van te voren dat het moeizaam zou gaan verlopen en nu hulp moeten hebben via fertiliteiteskliniek hadden we zeker eerder begonnen. Zei altijd ik wil nog geen kinderen etc. nu denk ik soms had ik dat maar nooit gezegd! Heb soms het gevoel dat ik nu 'gestraft' wordt voor die woorden. Ben niet gelovig maar tis allemaal ontzetten frustrerend en oneerlijk! Om kort en krachtig te zijn begrijp hoe je je voelt! maar komt goed
Hoi, Ik wilde ook altijd jong moeder worden het liefst op mijn 24ste (mijn moeder kreeg mij met die leeftijd). Helaas was ik er toen nog niet aan toe volgens mijn waarde. Wilde eerst school afmaken, een baan hebben en een vriend leek mij ook wel handig. Nu 2 jaar verder heb ik ze alle 3 . Het enige waar ik tegen aan loop is dat ik en mijn vriend heel graag kinderen willen, maar mijn beste vriendin vind dat wij nog 3 jaar moeten reizen en dat vind ik moeilijk
Lastig hè... Waren we maar mannen, die denken er vaker makkelijker over. Die van mij tenminste wel, tijd zat zegt ie... Ja jouw zaad misschien wel denk ik dan, maar mijn eitjes niet! Hahaha
Ook herkenbaar dit. Mijn moeder was ook 23/24, en ik wilde dit (nu achteraf) ook! Maar hoezo vindt jouw vriendin dat jullie moeten gaan reizen?? Is dat zelf ook jullie wens of niet? Als het jullie wens is om te reizen zou ik ook zeggen: nu kan het nog nu jullie geen kinderen hebben maar anders... Dat is jullie eigen beslissing toch??
Nee wij willen niet reizen, wij willen een gezinnetje stichten . Het is Ook onze beslissing, maar ja als je beste vriendin er zo negatief over is, vind ik dat wel moeilijk. Zij zelf is van het reizen. Ik ben tot op heden 2x op vakantie geweest en voor de rest ging ik op kamp met jeugdvakanties/scouting. Ik wist vanaf mijn 16e dat ik kinderen wilde. En ik ben blij dat ik een vriend heb die ook graag kinderen wil. Ja ik zou het liefste ook vroeger zijn begonnen. Ben sinds september pas gestopt met de pil. Maar ja wie weet als ik toen was gaan proberen, was ik misschien nu nog bezig geweest. Dat zijn dingen waar je helaas geen invloed op hebt. Ik hoop wel dat ik snel zwanger wordt, maar wie van de vrouwen hier niet
Hmm lastig.. Zou toch proberen je niet teveel met de mening van je vriendin bezig te houden, het gaat om jullie geluk uiteindelijk. Gewoon doen waar jij en je vriend jullie het beste bij voelen!