Wat een vreselijk nieuws... Zo verschrikkelijk naar... Woorden schieten tekort Marjol. Heel veel kracht en sterkte gewenst en een heel dikke knuffel!!
Marjol nee toch! Ik had zo gehoopt op goed nieuws. Wat een klap voor jou en je man... Ik wil jullie heel veel sterkte wensen! Ik ben er even stil van....
Bedankt voor jullie lieve woorden. Vandaag is het allemaal een beetje onwerkelijk en moet ik echt even omschakelen. We waren eigenlijk al vier weken aan het rouwen en voor mijn gevoel had ik min of meer alfscheid genomen hoewel er wel elke keer een heel klein beetje hoop was. Morgen ga ik een paar uurtjes werken om mijn werk over te dragen en dan ben ik 100% ziek. Gisteren heeft mijn man de naam bedacht. We hadden eigenlijk een andere naam maar vonden de betekenis van die naam niet zo gepast bij de situatie. Wat ook raar voelt is dat ik de afgelopen week bijna niets in het huishouden heb gedaan en vanochtend toch maar begonnen wat achterstand weg te werken (manlief had wel een hoop gedaan, maar niet zoveel als ik normaal doe- neatfreak die ik ben ). Het voelt toch alsof het allemaal geen zin heeft. Vanochtend ook mijn vitaminepillen laten staan en wat doe je met je dikke buik...toch maar een broodje filet american eten, het voelt raar... Dan denk ik ook altijd aan de praktische zaken die er eigenlijk niet toedoen, bv zal ik de kraamzorg al afbellen (je mag er gebruik van maken, maar heb er geen behoefte aan), zal ik het uwv informeren (dan laten ze mij de komende weken in ieder geval met rust). Dit voelt allemaal zo raar
Is kraamzorg niet nodig voor de lichamelijke controles zeg maar? Lijkt me inderdaad erg onwerkelijk allemaal. Hoe reageren vrienden en familie? Ik meen als je een bepaald aantal weken voorbij bent je toch recht hebt op verlof ipv ziek melden. Dan heb je even de tijd om alles te verwerken...
Neem de tijd marjol en praat met je naasten die je bijstaan... Laat lekker de boel de boel...dat komt later wel weer... Uwv wel op de hoogte stellen dat je daar geen vreemde telefoontjes van krijgt... Meid, ik zou je graag willen helpen...zet em op!!
Aaaaah moeilijk om ff verder te praten maar,..Ik heb vandaag een groei echo gehad! Kleine is nog steeds een meid! Alles was rond het gemiddelde behalve het buikje... loopt zo.n 2 weekjes achter! Mijn vaste gyn zegt dat het niet zorgelijk is..want het ligt nog binnen de lijntjes en met de 20 wkn was het ook al lager dan gemiddeld (toen vertelde ze er niets over) vaker is het ook dat bij hoge bloeddruk wat kleinere kindjes geboren worden ( zoon was ook 2620 gram en 48 cm ) Krijg dus over twee weken weer n uitgebreide echo....
Fijn mamenzo! Buikje mijn kind loopt wat voor....hmmm mag die van jou wel wat centimeters van hebben Vind het ook een beetje lastig om hier nu van alles te schrijven. Hoe gaat het met je Marjol? Sta je helemaal achter je (jullie) beslissing?
Ik vind het ook moeilijk om vrolijk verder te kletsen dus ik doe dat ook maar even niet. Blondie; zie dat je morgen 37 weken bent spannend! Ben je er al klaar voor of mag het nog wel even duren? Marjol hoe is het met jou? Ik denk veel aan je en hoop dat het (voor zover dat kan..) toch wat dragelijker voor je word. Ze gaan dit kindje toch wel heeel goed onderzoeken?
Het gaat op zich wel alleen tussen mij en mijn man niet echt. Ik zonder mij af om met het verdriet om te kunnen gaan en als ik de behoefte heb om te praten wil ik een bestaansrecht op bouwen voor dit kindje door bv kleertjes te bestellen en mijn man zijn manier van verwerken is om te hopen dat het allemaal zo snel mogelijk achter de rug is en het een soort van te vergeten. Zo ie zo is november een zware maand voor hem omdat 9 jaar geleden zijn moeder is overleden op 6 nov. morgen gelukkig ook weer maatschappelijk werk samen. Ik hoop dat we snel mogen bevallen want dit wachten is ook niets. Het kindje wordt straks goed onderzocht en ook de placenta. Ik begin me steeds meer te verwonderen of het toch niet genetisch is. Vorig jaar zei men (miskraam 13 wkn) ga er maar vanuit dat het tri 18 is, maar 100% onderzocht is het niet (door alle fouten die er toen gemaakt zijn). De gyn heeft vorige week gezegd. Het is dat we de punctie gedaan hebben anders zou je toch sterk tri18 vermoeden, maar dan zonder uiterlijke kenmerken. Het zou wellicht de meerdere miskramen verklaren. Vaak is er dan ook een kans dat er ook een gezond kind geboren wordt en die is er ook. Ps voel je niet bezwaard om ook over andere dingen te praten/ vragen stellen. Ik snap dat onze wereld nu stil staat maar die van de rest van de wereld gaat door.
Ik hoop dat jullie samen goed kunnen gaan praten met maatschappelijk werk, want jullie hebben elkaar nu meer dan anders nodig. Dikke knuffel meis
Vreselijk dit verdriet, maar ieder gaat er natuurlijk anders mee om. Hopelijk vinden jullie elkaar weer snel. Over de verwerking: weet je dat er een organisatie is, die kosteloos professionele foto's kan maken? Ik weet zo niet hoe ze heten, maar heb er ooit iets van gezien en ze maken echt mooie foto's. Ik las dat sommige ouders er erg steun aan hadden om nog mooie foto's te hebben van hun kindje waar ze afscheid van moesten nemen. Misschien vind je heg wel helemaal niks, maar wilde het even zeggen.
Lieve marjol, Wat jammer dat het niet op een lijn ligt tussen man en jou... wel typisch mannen! Vrouwen zijn gevoeliger ik vind het juist heel goed om het doormiddel van iets doen een plaatsje te geven.. een doosje met "dierbare herinneringen" aan jullie kanjer waar je op terug kunt kijken...die vechters mogen niet vergeten worden, ze hadden ook een kans verdiend! Ik hoop dat er wat uit het onderzoek komt, ook voor je gevoel...
Even snel: donderdag wordt ik ingeleid. We zijn nu druk met mandjes, kaartjes en dergelijke en een hoop bellen.
poeh Marjol wat vreselijk allemaal. Heel veel sterkte gewenst..pff ik zou het niet kunnen Ik hoop dat jij en je man op 1 lijn komen in de verwerking en dat jullie daar zo goed mogelijk hulp bij gaan krijgen. Lastig die andere emoties van man en vrouw in moeilijke situaties. Dikke kus Marjol! Weet je al hoe laat?
Zo, het wordt wel echt ineens... Dat was het al, maar het komt hier ineens nóg een keer aan. Sterkte met 'er naar toe leven'
Drie keer iets typen en weer weghalen... De juiste woorden om te schrijven naar marjol is zo moeilijk... Wat denken we allemaal veel aan jou wat id het toch oneerlijk!! Alvast veel sterkte laat je goed informeren over het verloop... Dikke knuffel....!!!
Zit nu op de laptop dus dat typt wat makkelijker. Vanavond moet ik de eerste drie pillen nemen om mijn lijf voor te bereiden op de bevalling en dan donderdagochtend melden we ons in het ziekenhuis waar ze met cytotec de bevalling zullen inleiden. Ik hoop dat het allemaal vlot verloopt en hij uiterlijk vrijdag geboren wordt. We hebben het volgende mandje met bijpassend wikkeldoek uitgekozen: Spirea Daarnaast heb ik een e-mail gestuurd aan de Stichting Earlybirds (ik werd hier op het forum en door het ziekenhuis op hen gewezen). Zij maken prachtige foto's van kindjes geboren tussen de 20-24 weken. Vanmiddag ga ik met mijn zoontje een knuffeltje en een autootje uitzoeken die hij aan zijn broertje mag geven (hij krijgt zijn broertje zelf niet te zien). Daarnaast hebben we wat boekentips gekregen om voor te lezen om uit te leggen aan hem wat er gebeurd. Hij zal vanaf woensdag bij opa en oma (mijn ouders) slapen. Gelukkig vindt hij dat altijd een feest. Als de bevalling achter de rug is dan adviseert het ziekenhuis 2 weken totale fysieke rust dus geen huishoudelijk werk, maar ook niet het tillen van mijn zoontje. Gelukkig is hij al redelijk zelfstandig. Voor de eerste dagen mogen we evt. ook gebruik maken van een aantal uur kraamzorg. Na die 2 weken is het advies om nog minimaal 2 weken thuis te blijven om ook mentaal te herstellen en alles een plekje te geven. (Omdat wij voor de 24 weken bevallen heb je geen zwangerschapsverlof, maar ga je de ziektewet in - maatschappelijk werk heeft ons gezegd dat het kan zijn dat het UWV wat onbegripvol is i.v.m. het feit dat het ziektewet is en ze je zo snel mogelijk weer aan het werk willen hebben, maar als dit zo is dan zullen zij bemiddelen). Gisteren ook het gesprek met maatschappelijk werk en het blijkt dat mijn man veel moeite heeft met het afscheid nemen van het kindje en hij voelt zich zwak naar mij toe, omdat hij het idee heeft dat hij er niet voor mij kan zijn, omdat hij zelf zoveel verdriet heeft. We hebben uitgesproken dat dat mag en dat het niet erg is. We komen er samen wel uit. Als alles dan weer een beetje rustig is dan beginnen er spannende maanden voor ons waarin ze nu (eindelijk) eens goed gaan uitzoeken waarom het elke keer misgaat. Het kan nu bijv. zijn dat het een syndroom is wat erfelijk is, maar wat niet in de chromosoomonderzoeken naar voren komt. We gaan het allemaal zien. Het is voor ons belangrijk want mocht hier uitkomen dat wij bijv. maar 10% kans hebben op een goede zwangerschap dan kunnen wij ook besluiten om het maar bij 1 kind te laten en ons hierop te richten. Mocht de kans bv. 50/50 zijn dan durf ik het denk ik nog wel een keer aan, maar dit is allemaal voor latere zorg. Bedankt allemaal voor jullie lieve woorden en steun
Mar jol, woorden schieten te kort over de beslssing die jullie hebben moeten nemen, en wat er komen gaat. Het was jullie zo gegund. Fijn dat het maatschappelijk werk het UWV te woord zal staan als hun moeilijk gaan doen, hoef je daar in ieder geval niet meer naar om te kijken. En fijn dat je man nu heeft aangegeven waar hij nu mee zit. Heel veel sterkte de aankomende dagen. Dikke knuff
Marjol, Ik krijg tranen in mijn ogen als ik jouw relaas lees. Dat mandje is zo mooi en waardig voor je klein zoontje. Dit bewust afscheidsproces is goed voor het verwerken, al kan ik me niet meespreken van hoe zwaar het moet zijn. Idd goed dat je man ook zijn gevoelens verwoord heeft... zo kan je elkaar beter begrijpen in het anders verwerken van het verdriet. Ook al heeft dit een tragische afloop, je wordt sowieso mama... dus is misschien raar, maar ondanks de omstandigheden, toch een kleine proficiat... 't Is echt jammer dat het niet mag zijn. Hoop dat ze echt vinden wat de oorzaken zijn, zodat je bij een volgende zwangerschap minder angstig hoeft te zijn. Veel sterkte en een vlotte bevalling.. Dikke knuffel.