Crisis in gezin..

Och he meid wat vervelend! Ik hoop echt dat je er samen wel uitkomt
ik zie in je onderschrift dat je gaat trouwen. Hopelijk gaat het door, maar wellicht even uitstellen?

 

Ik kan me best voorstellen dat wanneer hij de mogelijkheid krijgt om vanuit huis te werken en dus niet meer dagelijks zo lang onderweg hoef te zijn en dus de kinderen meer kan zien, hij dat met beide handen aanpakt! Wat ik juist niet zo goed snap is dat jij daar problemen mee schijnt te hebben? Ik zou een gat in de lucht springen. Ok, financieël gezien ff rot maar jij en je kinderen krijgen er wel een hoop voor terug. Dus vind het niet heel vreemd dat ie over de zeik is.

Of ie het allemaal meent geen idee natuurlijk, ik ken hem niet. Maar vanavond, mocht ie wél thuis komen, misschien eens rustig praten met elkaar. Wie weet zegt ie het alleen uit kwaadheid en valt het reuze mee. Niet meteen paniekeren..komt vast goed. Succes!

 

Ik kan me hier best wel iets bij voorstellen! Jeetje 4 uur reistijd of geen? Ik zou het wel weten! Is niet alleen de pauze die je man met de kids heeft maar ook zijn reistijd. Leuk zo'n dure bruiloft maar ik zou mijn geld liever uitgeven zodat mijn man geen belachelijke reistijden meer heeft en meer tijd voor zijn gezin heeft!

 

Ach, thuiswerken lijkt ideaal, maar is het meestal niet..

Ik snap dat je vriend wel wilt thuiswerken, het scheelt hem 4 uur reizen per dag. Hij zal vast niet een volledige km vergoeding krijgen. Dus dat compenseert de tel kosten.

Of hij werkelijk makkelijk thuiswerkt met 4 kinderen thuis is de vraag..
Daar zou je goede afspraken over moeten maken.. Kinderen 8 uur per dag stilhouden is niet mogelijk. Je vindt het ok, mits alles doorgaat zoals het nu ook loopt. Laat hem desnoods een weekje proefdraaien.. Dan komt hij wellicht op zijn beslissing terug.

En dat verhaal over uit elkaar gaan, ach hij probeert misschien zo zijn zin te krijgen.

 

Ik zou gewoon eerst eens even rustig blijven en niet zo negatief doen over dat thuiswerken.

 

Jeej wat een verhaal..

Of hij het meent kan ik ook zo 1,2,3, niet zeggen, jij kent hem beter..

Over het thuis werken.. Tsja ik zou in oplossingen gaan denken en niet in problemen. Tuurlijk vraagt dat wat creativiteit maar tot de verbouwing moet er toch iets te verzinnen zijn? Dan maar 1 kamer als laatste verbouwen en dat hij daar 'kantoor houd' of van mij part in de huiskamer of jullie slaapkamer. Ik snap je man ook wel hoor. 4uur reistijd is veel en ik kan me zo voorstellen dat hij veel van de kids mist. Hij zet er niet 4 op de wereld om de man te zijn die zondag het vlees snijd..

Ik denk dat een face 2 face gesprek echt nodig is, en na 3 kids en een huwelijk in de planning kan ik me haast niet voorstellen dat je man het zo ineens laat klappen allemaal. Misschien is het voor jullie beide nu even te veel..

Succes!

 

Er zitten twee kanten aan dit verhaal. Enerzijds TS die in de stress schiet bij de gedachte wat er allemaal georganiseerd moet worden zodat haar partner thuis kan werken. Ze ziet alleen maar de kosten, voetangels etc en niet het positieve. Anderzijds vind ik manlief wel heeeeel kinderachtig om maar meteen het bijltje er bij neer te gooien en naar zijn ouders vlucht en maar uit elkaar wil gaan.

Speelt er niet meer onderhuids? Want om na anderhalve dag al zo te gaan reageren.....

Praten, praten, praten is het devies. En beide niet meteen bij de pakken gaan neerzitten. Desnoods de kinderen even ergens gaan onderbrengen en echt met zn tweetjes praten wat er dwars zit.

Sterkte

 

Wat is dan zijn redenatie achter de uitspraak dat hij geen vader mag zijn voor de kinderen?

 

Nou dit dus.
Adem in adem uit. ...
Ik zou ook in mijn handjes klappen voor het thuis werken.
Snap niet waarom jij daar zoveel problemen mee hebt maar je zal een goede reden hebben. Dat hij not amused is vind ik vrij logisch.
Praat met elkaar en niet gelijk stressen over hoe het moet als je alleen komt te staan.
Als je relatie om dit al strandt....tsja weet niet of een huwelijk slim is dan maar goed, wie ben ik.

 

wat vervelend dat jullie ruzie uit de hand is gelopen.

mijn man werkt ook thuis 3 dagen in de week en dat was best even wennen maar nu zie ik ook wel de voordelen daarvan in.
hij kan ook wel eens de kinderen uit school halen bijvoorbeeld.
gezellig samen koffie drinken tussendoor.

hij krijgt nu een eigen kamer maar voorheen heeft mijn man op onze slaapkamer gewerkt. gewoon een bureau in de hoek van de kamer met een computer. misschien ook een idee voor jullie? desnoods met een kamerscherm ertussen?

ik hoop dat jullie er samen uitkomen. goed met elkaar praten wat je wilt/waar je bang voor bent, zonder verwijten te maken!

 

Bij veel telefoonaanbieders is het vaak wel mogelijk een soort flatrate te krijgen, zodat je in ieder "gratis" naar vaste nummers belt. Plus de reiskostenvergoeding kan dan nu worden ingezet voor de kosten van telefoon/internet.

 

O ja, probeer ook de voordelen ervan te zien. Hij kan smorgens helpen met de kinderen, evt naar school brengen. Tussen de middag ophalen. Of even op de baby passen.

Desnoods wat bezuinigen op de dure bruiloft. Als dat mogelijk is..

 

Zo te lezen loopt jullie manier van communiceren niet lekker wat zorgt voor een hoop onbegrip naar elkaar en andere verwachtingen.
Je man heeft een 'bom' bij je gedropt (thuiswerken) waardoor jij bent gaan steigeren. Dat zorgt bij hem weer voor een negatieve reactie en dat weer bij jou. Zo verloopt de communicatie alleen maar negatief, jullie hebben andere verwachtingen en dat veroorzaakt ruzie.
Jij bent geschrokken en ziet nu alleen de nadelen en jouw vriend had wellicht verwacht dat jij positief zou reageren en voelt zich afgewezen en rot.
Kan je voor jezelf helder krijgen wat je precies vervelend vindt van thuiswerken? En ook de voordelen?
En kunnen jullie samen op een volwassen manier met elkaar praten waar het in dit geval mis is gegaan en wellicht vaker mis is gegaan met jullie manier van communiceren? Wat ik lees is dat jouw man zomaar ineens thuis komt en deze beslissing heeft gemaakt? Zoiets kan ook in overleg, het is maar net hoe je het brengt en hoe je ermee omgaat. Zulke beslissingen maak je samen en zoekt dan ook samen naar een oplossing.
Jullie hebben hierin allebei nog wat te leren en dat kan zeker, mits jullie hier voor open staan en er samen aan werken.
In dit geval zou ik je als de meest verstandige opstellen en iets zeggen van 'Schat, sorry dat ik zo heftig reageerde. Ik wil er graag samen uitkomen en ook kijken hoe we dit soort situaties in het vervolg kunnen voorkomen. Zullen we vanavond even rustig met elkaar praten?' Hou het bij jezelf, ga geen verwijten maken spreek vanuit je gevoel. En voor hem geldt dat hij niet direct weg moet rennen als er ruzie is. Jullie horen samen voor een stabiele gezinssituatie te zorgen en problemen op te lossen als die er zijn en dat betekent ook je verantwoordelijkheid nemen en dus niet weglopen.
Succes meid.

 

Hier sluit ik mij helemaal bij aan. Sterkte meis!

 

Nou, als ik moest kiezen tussen vier uur reistijd of geen reistijd voor m'n vriend, dan wist ik het wel!

 

Wat een nare situatie zeg!

Als eerste zou ik je vriend bellen met het verzoek vanavond toch thuis te komen om er fatsoenlijk erover te praten. Zet dan een paar zaken samen op een rij, qua financiën en overweeg op basis daarvan of het wel/niet kan. Maar PRAAT er samen over, dus niet direct NEE of "ik wil het, en wil jij niet, dan ga ik bij je weg".

Ik snap de frustratie van je vriend, maar ik vind het ook vrij kinderachtig om dan te gaan dreigen met uit elkaar gaan (want ik denk niet dat hij het serieus meent alleen vanwege dit).

En verder: rustig aan, haal een paar keer diep adem en bel hem zo gewoon even op.

Succes

 

Hier heeft mijn partner ook dagelijks 4 uur reistijd, soms zes uur. Hij heeft op zolder een kantoor voor op de dagen dat hij thuis werkt.

Als dit geen optie is dan zou hij een kantoorruimte in de buurt huren. Is dat geen optie voor jullie? Dan is hij wel dichterbij huis maar niet te ver weg. Hier werkt partner dus in Den haag, met een extra kantoor in Utrecht, en thuiskantoor in Brabant.

 

Als ik het goed begrijp mag ts dan niet gaan werken. Want als hij thuis werkt, moet zij ook thuis zijn voor de kids?

Wie er ook gelijk heeft, dit is geen manier van communiceren!
Zulke dingen moet je overleggen en soms en beetje toegeven van beide kanten.

 

Hooo, eerst even rustig aan. Ademen, misschien even de tranen eruit, kopje thee, en tot rust komen. Het eerste wat je moet weten is: samen komen jullie er wel uit. Wat er ook gebeurt.

Jij ziet praktische problemen, en ik kan het me voorstellen. Hij wil van alles, je weet nog niet op welke termijn, dat kan best veel geld gaan kosten, en dat geld groeit nu eenmaal niet aan de bomen in dezelfde achtertuin. En dat alles om geld te verdienen. Maar dat zijn praktische problemen, en praktische problemen kun je aanpakken met praktische oplossingen. Misschien liggen die oplossingen in een alternatief, in een compromis, in een planning die wat anders gaat, of in consessies in dingen waar je nu helemaal niet aan denkt.
Ga eerst eens met je man brainstormen over de praktische problemen. Misschien heeft hij wel al een heleboel oplossingen in zijn hoofd, of misschien heeft hij er nog niet echt goed bij nagedacht waardoor hij jouw kant leert begrijpen. Maar jullie zijn hier samen in betrokken, dus samen bespreken hoe ieder zijn wensen vervult krijgt is niet meer dan logisch.

Daarbij kan ik me de positie van je man ook wel voorstellen. Ik woon zelf ook 80km van mijn werk, en dat hakt er aardig in. Als ik dan ook nog wil trainen, dan kom ik simpelweg slaap tekort. Werk ik echter één of twee dagen per week thuis, dan is dat probleem er niet meer - door thuis te werken kan ik simpelweg bijslapen. (En als je het je afvraagt - ja, mijn leven behoeft aanpassing bij de komst van een kindje.)
Ik denk dat je man het ook zo ervaart. Denk je in dat dit een dagelijks terugkerend probleem is - hij ziet jou en de kinderen te weinig, en dat is niet iets van een dag of een week, maar iets waaraan gen einde komt. Iedere dag, iedere week weer hetzelfde, en op deze manier wordt het niet beter. Ik kan me indenken dat hij bang is voor spijt van zijn keuzes.

Misschien heb jij te snel nee geroepen, misschien heeft hij te snel zijn conclusies getrokken. Maar jullie doen dat allebei vanuit eigen ervaring en eerlijke emoties, niet om de ander eens lekker dwars te zitten. Dus als jullie nu eens samen gaan zitten, dan kunnen jullie leren elkaar wat beter te begrijpen. En jullie moeten allebei even goed naar elkaar luisteren, zodra jullie elkaar echt begrijpen kunnen jullie wel een manier bedenken om dit voor jullie allebei haalbaar te maken.