Ik heb nu ongeveer sinds een jaar een soort van epilepsie. Wij zijn sinds 5 maandjes bezig voor een kindje, maar doordat ik dit heb maak ik me er best zorgen over. Ben dan vooral bang dat ze het kindje van ons afnemen, weet niet of zoiets kan in deze situatie?! Ik heb helaas iedere dag wel een aanval.. Gelukkig is mijn vriend wel heel veel thuis,die me wel met veel kan helpen... Maar ik ben er echt zo bang voor...Wie weet of dit kan?
Lijkt mij niet. Zorg wel dat jullie nu alvast nadenken over hoe jullie het gaan doen als jullie een baby hebben. Er moet toch eigenlijk altijd wel iemand bij jou en het kindje zijn denk ik. Wat vervelend zeg die epilepsie. Weten ze al iets meer over jouw aandoening, is er medicatie wellicht?
Ik had een buurvrouw met 5 kinderen, en epilepsie. Ook nog alleenstaande moeder.. Zij had haar epilepsie wel grotendeels onder controle met medicijnen, is dat geen optie voor jou?
Ik zou je zorgen bij je huisarts neer leggen of je behandelend arts in het ziekenhuis. Even kijken wat zij ervan zeggen. Helaas kan ik je hier niet goed in adviseren.
Nee natuurlijk niet joh gekkie! Dan zou iedereen met een lichamelijke aandoening niet meer aan kinderen mogen beginnen. Ik zou wel met je arts bespreken wat voor een opties je evt. heb. Ook w.b.t. medicatie, eventuele verpleegster die aanwezig is bij jou en je kindje. En ga zo maar door. Ik heb er geen ervaring mee, maar sterkte!
Bedankt voor alle reacties!! Helaas heb ik (nog) geen medicatie, ze zijn nog steeds ermee bezig wat het nu precies is,ze weten namelijk niet zeker of het wel of geen epilepsie is.
Epilepsie lijkt me niet echt een reden om een kind bij iemand weg te halen. Of er moeten specifieke oorzaken aan ten grondslag liggen die een gevaar kunnen zijn voor de kleine? (Waardoor de epilepsie veroorzaakt wordt bedoel ik dus) Weten ze oorzaak/trigger van je epilepsie aanvallen? En heb je het met de neuroloog over een zwangerschap gehad? Ivm evt medicijnen? En evt aanvallen tijdens zwangerschap? Kennisje heeft epilepsie en werd strikt afgeraden, heeft een kindje geadopteerd, en een vriendin mocht wel zwanger worden maar extra controles etc. Mocht je het niet hier willen posten pb mag ook
Het lijkt me lastig om zo veel onzekerheid te hebben. Elke dage en aanval is niet niks. Een kind kunnen ze niet zomaar bij je weghouden, er is ook geen reden voor. Wel zou ik persoonlijk je kinderwens even uitstellen tot je meer duidelijkheid hebt. Wanneer je elke dag kans hebt om even buiten westen te zijn en te vallen, lijkt mij dat gevaarlijk voor een kindje in je buik. Misschien eerst afwachten tot je weet wat er precies weet wat er speelt voordat je zwanger raakt?
Bedankt voor je reactie! Gelukkig valt een aanval opzich best mee, het is net alsof ik in slaap val zegmaar en duurt een paar seconde voor ik weer bij kom. Ik blijf ook gewoon staan of zitten tijdens zon aanval.
Mijn vader heeft epilepsie en heeft 4 kinderen. Hij heeft hele erge aanvallen hij valt dan en slaat wild om zich heen (hij weegt 140kilo) dus is t lastig om hem in bedwang te houden. Zou wel met de neuroloog overleggen of t wel verstandig is om nu voor een kindje te gaan. Als ze precies weten wat je hebt, kunnen ze daar beter op aanpassen. Hopelijk krijg je medicijnen die je helpen. Voel je trouwens een aanval aankomen of niet? Lijkt me heel onlogisch als ze evt kinderen van je af kunnen pakken. Heb dit in ieder geval nog nooit gehoord
Ik zou wachten met zwanger worden totdat duidelijk is wat er aan de hand is. Dat lijkt me nu het belangrijkst.
Klinkt misschien heel lullig dit maar zoals jij het uitlegt zou ik zolang het niet onder controle is niet aan kinderen beginnen. Niet zozeer vanwege jeugdzorg (zijn echt geen boemannen, ben zelf pleegouder en jeugdzorg doet er meestal alles aan om kinderen bij hun eigen ouders op te laten groeien) maar meer vanwege jezelf. Je geeft zelf aan dat je soms wegvalt en dit over het algemeen elke dag gebeurd. Je geeft ook aan dat je partner er veel is om je te helpen. Wat als het gebeurd wanneer je de kleine in bad aan het doen bent, of op de trap etc.. Je partner is er veel maar toch niet altijd en het gebeurd echt heel vaak dat de kleine toch even in bad moet omdat ie bijv. gepoept heeft en alles onder zit etc.. Dat zijn dingen die waar ik over zou nadenken. Je vergeeft jezelf niet wanneer er iets misgaat. Daarbij komt ook nog dat ze niet precies weten wat er met je aan de hand is, je zit dus nog volledig in de medische molen en dan probeer jij zwanger te raken?! Dat snap ik echt niet zo goed.
Ik zou ook wachten totdat je duidelijkheid hebt over je gezondheid. Wie weet moet je nog voor verschillende scans, omdat ze nog niet weten wat er aan de hand is. En scans gaan helaas niet samen met een zwangerschap. Dus om die reden zou ik het zwanger worden uit stellen. En ik neem aan dat je ook eerst moet uitzoeken hoe je aanvallen onder controle te krijgen zijn. Sommige medicijnen mogen helemaal niet als je zwanger bent. Als je nu zwanger zou worden, zou je misschien zowel jezelf als het kindje in gevaar brengen. Dus het lijkt mij verstandig om het zwanger worden even op een laag pitje te zetten. Sterkte & succes!
Ik zou ook wachten tot dat er meer duidelijkheid is. Alleen al of het wel/niet kwaad kan voor het kindje in je 'buik' dan.. Wat als je een aanval krijgt die je niet zag aankomen en je kindje ligt net op de commode? Of voel je het goed aankomen en heb je tijd genoeg het kindje veilig neer te leggen, bijvoorbeeld?
Ik zou ook de kinderwens nog even uitstellen totdat je wat meer duidelijkheid hebt. Je zit middenin de onderzoeken en het lijkt mij wel belangrijk om er snel achter te komen wat dit veroorzaakt. Dat is zowel voor jou al voor een eventueel kindje belangrijk. Als je een diagnose hebt heb je namelijk ook kans dat je bij bepaalde dingen wat hulp kunt krijgen of dat medicatie er voor zorgt dat je minder aanvallen hebt. Iedere dag een aanval is wel erg veel en een klein kind kun je echt geen seconde uit het oog verliezen. Het is dus wel degelijk gevaarlijk als jij zo'n aanval krijgt en je kindje ligt op de commode of kruipt door de kamer bij de hete thee of wat dan ook. Het is natuurlijk heel moeilijk om die kinderwens even aan de kant te zetten en ik ben ook geen voorstander om dat te doen door ziekte, maar in dit geval (met dagelijkse aanvallen) zou ik dus zeker wel even wachten en eerst zorgen dat je dit op orde hebt.
Wanneer een kind geen gevaar loopt is er zeker geen reden tot "het weghalen" van een kind bij de moeder. Er is veel meer nodig om een goedkeuring voor een uithuisplaatsing van de kinderrechter te krijgen, zou wat zijn ander.... Maar ik denk dat het heel belangrijk is je wens uit te stellen totdat er meer bekend is. Ik zou in ieder geval je vraag bij je huisarts en het ziekenhuis neerleggen.