Zouden jullie een baby van een half jaar meenemen naar een begrafenis van grootouders van de papa of mama? Ik snap dat de baby er zelf niks aan heeft dus dat soort opmerkingen hebben geen zin.
Als ik echt niet anders zou kunnen wel, maar liever niet. Iedereen is zo verdrietig en er hangt een bepaalde bedrukte sfeer - die overigens heel logisch is - maar waar ik mijn baby liever niet aan bloot zou willen stellen. Misschien zou hij er niks van merken, maar het is denk ik meer mijn gedachtegang erover. Hij is namelijk gevoelig voor prikkels (veel mensen, licht en geluiden) en ik heb toch het idee dat hij verdrietige gevoelens ook mee krijgt. En dat wil ik liever niet. Ik moet er wel bij zeggen dat ik een extreem watje ben wbt dit kindje Misschien kan hij wel veeeeeel meer handelen, maar ik vind dat het niet nodig is en dat is een persoonlijke keuze. Ik zou zelfs liever hebben - als het om mijn opa/oma/ouder ging - dat mijn vriend thuis bleef met de kleine
Hier wel gedaan. Dochter hoorde er gewoon bij daar was de hsls familie het mee eens. Heb het grootste deel van de tijd met haar op en neer gelopen achter in de kerk maar ze was er in ieder geval bij. Was de oma vanmijn vriend trpuwens. Moet zeggen dat mijn moeder wel ook in de kerk was en als dl het echt te bont zou maken zou zij met haar naar buiten gaan. Misschien ook iemand stand by in de kerk zetten?
Mijn schoonvader heeft nog enkele weken. Ik was 37wkn zwanger dat de kanker werd ontdekt, inmiddels is ons meisje 9 weken. Mijn schoonvader zal het nieuwe jaar niet halen, maar wat onze dochter doet is zo fijn. Al heeft zij het in haar prille leventje nog niet door, de meest beladen momenten doorbreekt ze. Ze geeft veel troost! Als hij straks overlijdt neem ik haar zeker mee.
Tijdens het ziekteproces van m'n vader was ie onze rots in de branding en nu m'n broer ziek is is hij weer omgedoopt tot Stijnmedicijn maar heb 'm niet meegenomen naar de crematie van m'n vader. Hij was toen 11 maanden en heb daar ook geen moment over getwijfeld en achteraf ook geen spijt van gehad....er stond wel een foto van hem met opa op de kist maar hoe makkelijk hij is, hij zou er geen snars van begrijpen, schrikken van de harde muziek, z'n moeder en iedereen in tranen en dan zelf misschien ook gaan huilen...nee, hij heeft die dag lekker bij de buurkinderen gespeeld.
Toevallig hebben wij vorige week een crematie gehad van de opa van mijn man. Wij hebben Ivan bij mijn ouders gelaten! Persoonlijk vind ik niet dat je het kunt maken om je kleine mee te nemen, wat als hij het op een krijsen zet??
Bij ons in de familie is zoiets echt een familiegebeuren dus hier zou ze meegaan.maar goed de oma's en opa van mijn man ziet ze ook regelmatig,iemand meevragen zou ook een optie zijn zodat je de dienst niet zelf hoeft te verlaten als dat nodig is.
Hier ook meegenomen, onze kleine man heeft nu al twee keer een begrafenis meegemaakt. 1 keer van zijn overopa en 1 keer van zijn overoudtante... beide keren gedroeg hij zich super tijdens de dienst.. en bij de koffie erna... Hij is ook familie en hoorde er gewoon bij.
Ligt er nogal aan hoe lang je weg bent, hoe ver weg, hoe gemakkelijk je oppas kunt regelen, hoe naast de familie is, (bij directe familie wel, bij verder weg zou ik oppas regelen), of je BV geeft, enz enz. Ik denk iig niet dat je een baby niet mee zou kunnen nemen. Ook als een baby dan gaat huilen, is dat maar zo. Part of life, net als overlijden van mensen een deel van het leven is. Denk dat je vooral moet doen wat bij jullie situatie past en wat OK is voor jezelf. Als je liever zonder je kindje gaat, lijkt me dat niets raars en als je haar liever wel meeneemt, lijkt me dat helemaal OK.
Wij hebben toen mijn tante overleed en ons ukkie nog geen 4 weken was, haar tijdens de dienst bij mijn sz gelaten en daarna heeft mij man haar opgehaald en was ze tijdens de condoleance en eten erbij. Voor veel mensen was ons newborn ukkie de tegenhanger die nodig was (mijn tante was met 53 immers veel te jong om te sterven).
Nee, zeker niet voor de dienst zelf. Ik zou me vreselijk opgelaten voelen als Eva het op een huilen zet en een herdenkingsdienst verstoord, en dat geldt voor directe familie en verder weg. Voor een condoleance vind ik het wat anders, dan zou ik haar nog wel meenemen.
Ik zou het niet doen, zoontje was 16 maanden bij het overlijden van mijn oma. We wonen aan de andere kant van het land, maar hij kom die ochtend bij een nichtje spelen. Mijn neef had een zoontje van 3 maanden, en heeft zijn schoonmoeder meegenomen die tijdens de dienst is gaan wandelen met de kleine. Dat was een goede oplossing, want zo kon zijn vrouw voor en na de dienst wel makkelijk bv geven! Mijn moeder (haar moeder was overleden) vond het wel heel fijn dat mijn zoontje er wel was de tijd er omheen. Een andere optie was namelijk hem in Friesland laten, maar dan zouden ze hem helemaal niet zien!
Nee ik zou het niet doen. Niet handig voor de baby, jullie zelf maar met name niet voor andere aanwezigen. Een begrafenis duurt lang, er zijn geen voorzieningen voor baby's, en het is heel erg stil. Geen plek voor een baby. Als nabestaande wil je rustig alles meemaken. Een baby die kan gaan huilen, brabbelen, onrustig kan worden etc kan dat verstoren. Dit is voor jullie vervelend (je voelt je opgelaten) maar voor andere aanwezigen kan het echt storend zijn. Het belangrijkste is wel dat jullie je aandacht volledig bij de dienst en het afscheid willen hebben. Als je een baby of klein kind hebt gaat je aandacht daar naar uit (slaapt hij wel, heeft hij het niet te warm, koud, heeft hij geen honger etc). Familieleden hebben waarschijnlijk niet direct de behoefte om jou kind te zien. Daar zijn genoeg andere momenten voor! En anders kan je kind komen tijdens de koffietafel of kunnen mensen na de dienst bij jullie thuis langskomen.
Waroom niet? Hier wel bij 6 mnd genomen. In kapel zijn we op bank op schoot gestaan iedereen geëntertaind hihi daarna in kinderwagen naar buiten en dan in hetzelfde kapel lunch. Was wel te doen ze was in grote deel slapen in buggi. Enkel is inderdaad dat je bent bezig met je kind dus erg veel mis je maar dat was begrafenies vab opa van mijn vader en familie is niet strik met regels en werd zelfs grappen gemaakt en gelachen tijdens begrafenies en iedereen verwachtte niet anders dat we haar meenamen.
Jahoor hier gaan ze mee als het 'directe' familie is. Ze horen er bij en de familie vond ook dat ze er bij zouden mogen zijn als wij dat willen. Wij vonden het op die momenten juist erg fijn zo'n kleintje er bij. Bij iets verdere familie zou ik het overigens weer niet doen, maar dat omdat ik mij dan mogelijk inderdaad opgelaten zou voelen bij eventueel gehuil. Bij mijn naaste familie weet ik dat het geen probleem zou zijn. Maar doe wat goed voelt voor jullie en overleg het ook met andere naasten.
Wij hebben het wel gewoon gedaan naar de begrafenis van mijn oma. Mijn oma zou dat hebben gewild en was helemaal gek op haar achterkleinzoon. Naaste familie waren het ook unaniem erover eens dat hij erbij moest zijn. Mijn vriend en ik spraken gewoon af dat als het niet meer zou gaan dat hij dan met hem naar buiten zou gaan. Ging allemaal prima die dag.