Bij onze dochter deden we de nachtvoedingen vaak om en om. Mijn vriend werkte gewoon overdag maar ging er wel uit. Bij onze zoon deed hij meestal de nachtvoedingen, vooral na 2 weken want ik werd niet wakker als onze zoon huilde. Mijn vriend heeft mij echt overal mee geholpen, huishouden, vieze luiers verschonen, badderen enz. Ik vind ook dat we samen kinderen hebben en hij er net zo goed voor moet zorgen.
Ik heb altijd alles zelf gedaan, al vanaf de bevalling. Ik weet nog dat mijn tweede haar luier was doorgelekt die en ik om 4:00 snachts haar aan het schoonmaken was alleen en net (een paar uur ervoor) bevallen. Door de hoeveelheid adrenaline en etc had ik er totaal geen moeite mee, maar achteraf schrik ik er wel van hoe eigenwijs ik altijd alles zelf alleen heb gedaan en mijn man veelste erg verwend heb. Als ik er nu overnadenk denk ik dat mijn man niet 1 keer op heeft hoeven staan in die 2+ jaar tijd. Bij beiden heeft dit in het begin niet echt problemen gegeven. Maar na een paar maanden kreeg ik wel een lange nasleep van vermoeidheid.
Tja, dat ben ik ook met je eens. Vindt het raar, dat verlof is er toch net zodat je die dingen allemaal kan doen? Mijn vriend hielp wel met de baby, maar nachtvoedingen, huishouden was wel voor mij. Vind dat ook logisch, daar hij moest werken de ganse dag. De momenten dat de baby sliep, poetste ik of deed iets anders nuttigs. ' avonds ging ik om 20u slapen en stond tegen 2 u terug op voor de nachtvoeding. De voeding van 22u of 23u deed mijn vriend dan met afgekolfde borstmelk. Zo kon ik slapen, en hij kon het ook.
Hier haalde ik mijn dochter zelf uit de wieg. Tussendoor verschoonde mijn man haar en na de voeding legde 1 van ons haar terug. Soms werd ik zo wakker van de voeding dat ik gewoon niet meer sliep. Zeker in de kraamweek heeft hij 's nachts heel wat gedaan (ook rondgelopen als ze krampjes had oid). Ik kon dat gewoon niet. Maar deze verdeling is erin gebleven zolang we nachtvoedingen hadden. Hij gaat dat nu weer doen. Bv geven is al zwaar zat en je lichaam heeft toch ook echt rust nodig na de bevalling.
Altijd zelf gedaan en nog als ze wakker worden doe ik t zelf.. Waarom hij hoort ze niet evht totaal niet. Heb m er wel eens uitgeschopt toen ik t goed zat was maja ben ik minimaal 15 min bezig dat werkt niet word ik chaggie van en dan kan ik daarna.niet meer in slaap komen
Mijn man steunde mij juist heel erg tijdens de bv. Hij haalde ze uit bed, schone luier, legde ze bij mij in bed en bracht ze weer naar bed als ze klaar waren. Nu nog steeds is hij meestal degene die er snachts uit gaat, ondanks zijn werkweek van 70 uur. Hij is blij dat hij er dan ook even alleen mee kan knuffelen
De eerste 3 weken had mijn man vrij en deden we eigenlijk alles samen. Een beetje net als iemand hiervoor ook al zei, we vonden h zo fantastisch. Af en toe liet hij mij liggen en andersom. Toen mijn man weer naar het werk ging deed ik alles alleen. In het weekend deed hij het af en toe. Helaas was het wel zo dat hij het steeds minder goed hoorde waardoor we soms afgesproken hadden dan hij het zou doen en ik er uiteindelijk weer stond. Ik heb gemerkt dat je bij mannen wel duidelijk moet zijn en zeggen wat je wilt. Na een hoop opgekropte frustratie zei hij uiteindelijk, ja, waarom maak je me dan niet wakker. Het was dus niet dat hij niet wilde, maar hij sliep er gewoon doorheen. Echt jammer dat je de kraamtijd zo ervaren hebt. Ik zou het proberen met je man te overleggen. Niet in de zin van ik vond het de vorige keer zo ellendig, maar gewoon op een open manier: hoe gaan we het dit keer doen. Je hebt er nog eentje bij, dus het is niet gek om van te voren goede afspraken te maken denk ik. Succes met de laatste loodjes!
Ik heb het zelf gedaan! Mijn vriend werkte gewoon, en ik was vrij.. dan ga ik hem niet wakker maken om een flesje te maken.. hij deed het sweekends zodat ik een beetje bij kon slapen..
Wij deden de voedingen altijd samen, tijdens bv verschoonde hij de beide jongens en gaf hij ze aan. En toen we de fles gaven verschoonde hij ze ook en dan ging ik de flessen klaar maken. Scheelt dat we beide zo weer in slaap kwamen en het daardoor goed konden volhouden. Tevens werkt mijn man onregelmatig dus als hij middag dienst had kon hij prima tot 10 uur nog in bed liggen
Ik deed het allemaal alleen (bv). Hij heeft in het eerste begin wel tussen de borsten door verschoond. Later sliep hij meestal op zolder zodat een van ons tenminste slaap kreeg, en soms deed hij de nacht, 2 a 3 flesjes bv, tot een uur of 4 a 5, zodat ik ook een ruk kon maken. Heeft behoorlijk lang geduurd bij ons, dus was echt gesloopt en niet te genieten lange tijd Een tweede komt hier niet, maar stel dat zou ik het wel gelijker verdelen.
Wat lijkt me dat vervelend zeg. Het gevoel dat je er nagenoeg alleen voor staat.. Ik realiseer me dat ik mijn handen dicht mag knijpen met mijn man. Hij werkt ook hard, maar is er wel enorm voor mij en ons kind. De eerste week kon ik bijna niks. Ik moet wel zeggen dat ik nu ik me iets beter voel, hem s nachts zoveel mogelijk ontlast. Ik vind dat we dit samen zijn begonnen en je dit ook als team aan moet gaan. Tenzij je het zelf natuurlijk prima vind om alles zelf te doen natuurlijk.. En anders zou ik een stevig woordje met hem wisselen..
Dit dus idd en nog gaat hij er in de nacht best eens uit de lieverd. En in de avond na het douchen wrijft hij over zijn rug even zodat de kleine man in slaap valt ontspannen. Ik mag dat niet eens doen dat is zijn ding zoals hij zegt.
Ik heb echt een lieverd!! Tijdens de borstvoeding; Mijn vriend haalde de kleine af en toe uit bed, verschoonde haar en legde haar dan bij mij neer. Ook na de voeding pakte hij haar dan af en toe, zodat ik weer meteen kon gaan slapen. We zijn nu een week over op de flesvoeding, hebben nu afgesproken dat de ene avond ik de avondfles doe en mijn vriend de nachtvoeding doet. De andere avond geeft mijn vriend de avondfles en ik de nachtvoeding. Dit gaat tot nu toe nog goed!
Mijn man verschoonde de luier en legde de kleine bij mij neer. Ik kon door hechtingen moeilijk omhoog komen. Ik ging voeden en wanneer onze kleine genoeg had gehad legde mijn man hem terug.
Wat erg voor je dat je er zo alleen voor hebt gestaan. Ik hoop dat je deze keer afspraken kunt maken en dat je man je ondersteunt. Het is zwaar, zwanger zijn, bevallen en dan een kleintje die je continue nodig heeft. Ik vind het echt erg dat je man je zo heeft laten zitten. Hier hebben we het echt samen gedaan. Gelukkig maar. Mijn man kon een maand vrij nemen toen ze geboren werd. We hebben een ontzettend heftig eerste half jaar gehad, ik had het zonder hem nooit gered. Met hulp van mijn man was het vaak al nauwelijks vol te houden. Dochter heeft verborgen reflux, twee ziekenhuisopnamen, alleen maar krijsen, nauwelijks slapen. Sinds een maand gaat het eindelijk beter. Ook nu nog doen we het echt samen. Eerlijk gezegd is mijn man degene die er meestal uit gaat als zij 's nachts wakker wordt. Daar kreeg ik vannacht trouwens wel klachten over, dus ik denk dat ik de komende nachten aan de beurt ben