Zijn hier kleuterjuffen? Hoe helpen jullie een verlegen kind?

Even terzijde; ik raad je aan om in de zomer te gaan kamperen. Op de camping zegt iedereen elkaar steeds gedag en daar kan hij heel goed oefenen met kinderen aanspreken en vriendinnetjes maken. Mijn dochter heeft er echt ontzettend veel van geleerd!

Op school speelt hij vaak in hoeken met andere kinderen. Het is voor deze leeftijd nog normaal om parallelspel te spelen. Dat houdt in naast elkaar spelen met ieder je eigen spel. Pas later gaan ze bij elkaar afkijken en komt het samenspelen meer op gang. Wat dat betreft heeft je kind dus nog alle tijd.

De juf zal steeds observeren waarbij dus ook in de gaten wordt gehouden of hij niet alleen staat. Hier mogen ze soms zelf kiezen en andere keren ligt hun kaartje ergens en bepaald de juf wat ze moeten doen. Op die manier kan de juf kinderen aan elkaar koppelen en sturen.

Als er wat kindjes bij je thuis komen om te spelen raakt je kind meer vertrouwd met deze kinderen. Ze leren elkaar beter kennen en voelen zich veiliger bij elkaar (mijn mening hoor).

Bij ons op school hebben ze kanjertraining. Dit is sociale vaardigheidstraining wat heel goed zal zijn voor jouw zoontje. er wordt ook ingegaan op verschillende karaktereigenschappen en hoe een ander daar mee om kan gaan. De kanjertraining begint bij ons op school bij de kleuters en loopt door t/m groep 8. Het kanjerboek voor ouders en leerkrachten kost 15 euro en is te bestellen via school.

Je kunt thuis situaties uitleggen. Daarvoor voer ik vaak een gesprekje. we beantwoorden allebei de vragen 'Wat vond je het leukste van vandaag en waarom?' en 'Wat was niet zo leuk vandaag en waarom?'. Voor beide situaties leg ik uit wat er zo goed ging of hoe je het de volgende keer kan doen. Bij thuiskomst hoor ik vaak verhalen. Een voorbeeld 'Pietje loopt niet goed met mij mee en trekt aan mijn hand'. Ik bespreek dan wat ze kan zeggen. Niet altijd van zich afbijten maar ook vaak met humor. Met humor weet Pietje ook prima dat hij fout zit maar zal nu (hopelijk) met een lach het weer goed doen.

Mijn dochter is totaal niet verlegen maar ze kan snel boos worden. Ze wordt dan boos omdat anderen zich niet aan de regels houden. Er zijn tegelijkertijd veel sociale regels die ze nog niet begrijpt. Iemand die een keer stout is is voor haar altijd stout. Ze kan intens verdrietig worden als een kind leuk met haar op de glijbaan speelt en daarna opeens naar de schommels rent. dat andere kind heeft niks door maar zij verwacht dat hij dat eerst tegen haar zegt. Alle kinderen moeten nog veel leren en daar krijgen ze nog alle tijd voor.

Oh wat hier goed helpt is onderscheid maken tussen 'leuk spannend' en 'eng spannend'. Sinterklaas en spelen met een vriendje zou dan leuk spannend zijn. Spoken en monsters zijn eng spannend. Ik benadruk dat ze het spannend MAG vinden en dat dat heel normaal is.

Ik hoop dat je hier wat mee kan. Succes!

 

Ik lees mee. Bedankt mamavanmeisje voor alle tips!
Onze zoon lijkt heel spontaan, is praatgraag en een beetje een "clown". Maar als het op vriendjes maken aan komt is hij best onzeker. Het is een denkertje en analyseert alles. Heel gevoelig ook.
Ook wij bespreken heel erg veel thuis en oefenen in sociale situaties.
Van de zomer mocht hij niet mee knikkeren voor het huis en kwam bedremmeld weer binnen. We bespraken de situatie. Uitgelegd dat dat jongetje het misschien helemaal niet naar bedoelt, maar misschien was het omdat hij onze zoontje nog niet goed kende? Of omdat onze zoon zelf geen knikkers bij zich had? Het kan van alles zijn, maar dat weet je pas als je het vraagt. Het hoeft niet te betekenen dat het jongetje onze zoon niet aardig vindt.
Van buiten spelen heeft hij afgelopen zomer heel veel geleerd!
Ook wij bespreken de dag voor het slapen gaan. Er komen dan ook situaties tevoorschijn zoals dat hij even in de hoek moest staan omdat hij niet goed had geluisterd op school. We bespreken dan waarom dat zo is gegaan. Of dat een ander kindje in de hoek moest staan omdat hij had geduwd en dat dat niet zo aardig was.
Of dat hij verdrietig was omdat "zijn beste vriend" met een ander kindje wilde spelen. Ik leg dan uit dat je meerdere vriendjes kan hebben en oefen dan hoe hij mee kan spelen.
De juf heeft ooit eens verteld dat ze onze zoon en zn beste vriend ook vaak bewust uit elkaar haalt bij bepaalde activiteiten zodat ze ook met anderen kindjes leren omgaan. Op die manier stuurt ze dus wel.
Hier zijn ze ook eens in de zoveel tijd het "hulpje van de juf". Dan krijgen ze speciale taakjes en mogen ze naast de juf zitten. Een oppepper voor het zelfvertrouwen!!

 

Dank je wel voor je uitgebreide post graag gedaan!. Op de peuterspeelzaal maakte hij goed contact met de leidsters maar speelt niet met kindjes. Hij kan heel goed zelfstandig werken, zich concentreren, heeft een hele grote woordenschat maar op sociale aspecten (huilen bij afscheid van mama/papa, niet met kindjes WILLEN spelen) scoort hij laag. Hij moet echt niks van andere kindjes hebben. Nu hebben we ze ook weinig in de omgeving maar ook bij neefjes die hij regelmatig ziet gaat hij niet meespelen. Blijf het wel stimuleren en oefen ook met kindjes van school. Je kunt in het begin samen een activiteit doen bijv een spelletje. Daarna gaan ze even zelf spelen (blijf er niet bij!!) en later gaan jullie weer samen iets doen bijvoorbeeld koekjes bakken. Vraagt het vriendje waar de wc is? Laat je kind het dan wijzen. Zeg af en toe 'wat zijn jullie leuk aan het spelen' en als hij weg gaat 'wat gezellig dat je er was'. Je kind pikt dit echt wel op. Verder is hij heel lief, zorgzaam, aanhankelijk, nieuwsgierig en loopt zijn ontwikkeling zoals moet behalve dit sociale aspect. Ik wil dus met zijn lerares in gesprek om te kijken hoe zij een dusdanige veilige omgeving kan creeeren dat hij zich fijn genoeg voelt om zichzelf te zijn. Het is voor mij belangrijker dat de omgeving zich niet aanpast maar dat je kindje extra ondersteuning krijgt hoe hij bepaalde situaties kan aanpakken. Je kind moet hiermee leren omgaan, niet zozeer de omgeving. Dit klinkt misschien hard maar de maatschappij past zich niet aan, die is zoals het is. Je kind moet later meedraaien dus kan hij het beste leren hoe dat moet in de 'gewone' omgeving. Ik zou je kind op een weerbaarheidstraining doen. Daar zal hij veel van leren! Thuis is het zo een fijn en leuk kindje. Elders ook als hij op een gegeven moment loskomt en wij er zijn. Of als hij alleen is maar dan bv bij een vertrouwde tante. Dan is hij ook volledig zichzelf. Op de peuterspeelzaal is het eerst huilen omdat mama weggaat en na een tjjdje komt ie los en begint hij hele verhalen aan de juffen te vertellen. Maar van de kindjes houdt hij zich afzijdig en hij zal bv niet meezingen. Hij luistert wel heel goed en houdt zich aan de regels en werkt netjes en geconcentrerd itt de andere kindjes

Ik vind het heel goed dat je dit allemaal signaleert en dat je er iets mee wilt doen. Dit is ook heel belangrijk. Mijn broer heeft nooit behoefte gehad aan andere kinderen. Hij speelde het liefst binnen en zelf. Mijn moeder heeft ontzettend haar best gedaan om het te stimuleren. Als ze jong zijn kan je nog veel maar als ze groter worden wordt het koppelen met vriendjes genant. Bij mijn broer is het nooit veranderd. Nu op zijn 30e heeft hij een p.sycho.se ontwikkeld door eenzaamheid!!! Zoek geen individuele sport voor hem maar een teamsport.

 

haha :d

 

Boordevol: die vriendjes beginnen nu pas een beetje te komen ( na dik half jaar school...) Geef het de tijd! Ik weet niet hoe lang jouw zoon op school zit of gaat hij net beginnen? Onze zoon zou geloof ik wel af en toe speelafspraakjes willen, maar vindt het ook erg prettig om gewoon thuis te zijn. In zijn vertrouwde omgeving en zn zusje, eigen speelgoed etc.
Ik probeer hem te stimuleren door het heel luchtig te houden en af en toe te opperen, op een dag dat het ook kan, dat hij wel iemand mag meenemen. Wil hij niet? Ook prima.

 

Hoe lang zit hij al op school? Of heb ik daar overheen gelezen? Als het goed is, leggen ze op school een soort van dossier aan over je kind, dat gaat niet alleen de voortgang, maar als het goed is, ook over de sociale kant van je kind. Wij hebben een verlegen dochter, die goed kan leren, dus daar waren we zo over uitgepraat op school, bij haar vroegen we altijd naar de sociale kant, of ze niet alleen was, of ze vriendinnetjes had etc.

Tuurlijk zagen we dit zelf ook wel, maar best prettig om bij een leerkracht ook over die dingen te kunnen praten. Anders gewoon eens een afspraak maken op school om deze dingen te uiten, dan kunnen ze er eventueel extra op letten.

En zelf vriendjes uitnodigen, ook dat moeten ze leren, en zal je ze in de kleuterjaren nog een beetje mee moeten helpen. Daarna gaat het vanzelf, zul je zien...

 

Mamavanmeisje, je geeft heel goede tips, ik wil alleen even voor de duidelijkheid voor evt. mensen die meelezen zeggen: een psychose komt niet door eenzaamheid. Ook als je kindje niet zo sociaal is als je zou willen en zoals iedereen tegenwoordig blijkbaar moet zijn, houdt dat niet in dat je kind later psychotisch wordt. Gelukkig maar.

 

Gitta goed dat je het nog even schrijft . Ik wilde benadrukken hoe belangrijk sociale vaardigheden zijn op een positieve manier en zonder mensen bang te maken voor een mogelijk gevolg. Ik had beter mijn broer er buiten kunnen houden. Nou ja, zullen we het dan maar op een uitzondering houden?

 

Sowieso maakt je kind een enorme "gedaantewisseling" door zodra ze naar school gaan, ze groeien dan echt op ieder vlak wel, je zoontje wordt als hij naar school gaat min of meer "gedwongen" om contact te maken met andere kinderen. Soms mogen ze zelf kiezen met wie ze iets willen doen, soms kiest de juf voor ze.

Het is al eerder gezegd, maar ik denk dat dingen thuis bespreken en ook oefenen van sociale situaties erg belangrijk is. Onze dochter kon/kan niet zo goed van zich af bijten en dat zijn we de laatste tijd veel aan het "oefenen" (rollenspel) en ik merk duidelijk dat ze daardoor steeds meer zelfvertrouwen krijgt en steeds beter leert voor zichzelf op te komen.