Zijn er hier ook ouders die hun kind niet in de Sint laten geloven?

Ik snap eerlijk gezegd ook niet waarom je zo de nadruk legt op het nadoen en je lijkt net een echte..
Op kleuterleeftijd zijn ze idd veel bezig met echt en nep, maar ik vind dat het iets is dat vooral uit haarzelf moet komen, niet iets wat ik ga benadrukken..

Als mijn dochter zwarte piet speelt, dan snapt ze ook wel dat ze niet echt zwarte piet is. Maar dat vind ik iets anders dan wanneer ik zeg dat de pieten op de stoomboot ook maar verkleed zijn.

Mijn dochter speelt altijd dat ze een toverpoes is en dat ze een toverhoorn heeft (vraag me niet waarom). En zo heeft ze nog wat andere aparte typetjes en dingen die voor haar echt lijken te zijn.
Ik heb er nog nooit aan gedacht om tegen haar te zeggen: ja, je bent net een echte toverpoes en je hebt idd een mooie nep toverhoorn waar je heel goed mee kan net alsof toveren. Why?
Dit spel is volgens mij ook weer van een andere orde dan zich verkleden en doen alsof ze een prinses is of mega mindy.
Ik heb niet altijd zin om er op in te gaan en dan zeg ik wel eens, ja schat.. Maar om te benadrukken dat het niet echt is..?? Ik zou niet weten waarom ik dat zou doen. Laat haar zelf maar bepalen hoe 'echt' het voor haar is.

Maar het is volgens mij wel iets wat je als ouders je kind vertelt/meegeeft. Ik denk niet dat een kind uit zichzelf verzint dat sinterklaas een verklede man is. Denken ze dan ook dat de paus een verklede man is? Of een rechter met zijn rare toga aan en befje. Bij de AH hebben ze ook speciale werkkleding.
Tja, wat is dan verkleed en wat is 'echt'?

 

Onze oudste heeft hier ook last van. Vandaar dat we hem hebben uitgelegd dat sinterklaas niets meer is als een man die zich verkleed om kinderen blij te maken met kadootjes. En dat de ouders hem hier bij helpen. Maar ook dat dat een geheimpje is omdat niet alle kinderen dit weten en hij dus nu ons mag helpen om andere kindjes blij te maken. Hij is 5 jaar en vindt het nu leuker als voorheen. Natuurlijk zet hij zijn schoen en zoekt hij op 5 dec naar de zak, maar heeft geen nachtmerries meer over vreemde mensen die nachts binnen komen.
De magie van sint en kerst is er nog steeds!

 

Wat mij betreft moet iedereen zelf bepalen of je je kind in Sinterklaas laat geloven of niet. Ik vond en vind het een heerlijk feest en geniet er met volle teugen van om mijn zoontje diezelfde warme herinneringen er aan mee te geven. Ik kan me iets voorstellen bij de overweging om de waarheid te vertellen bij kindjes die alleen maar nerveus en gespannen er van worden, je doet ze dan geen plezier door het spelletje te blijven spelen. Persoonlijk vind ik het krankjorum om er niet aan mee te doen 'omdat je niet tegen je kind wil liegen', tikkie zwaar op de hand... Maar goed, ook niet mijn zaak, dus moet iedereen zelf weten. MAAR ik vind in die gevallen wel dat je het absoluut naar je medemensen bent verplicht om je kind op het hart te drukken dat het een geheimpje is wat niet mag worden verklapt. Respecteer dat anderen wel veel plezier aan deze traditie beleven.

 

Wat jammer dat een kind niet in fantasieen en sprookjes mag geloven, waarom moeten ze zo snel mini me's worden en al gedwongen worden om als volwassenen te denken en handelen?

Voor kinderen is pretend play en geloven in sprookjes e.d. juist heel goed (krijg je zelfs intelligentere kinderen van schijnt) maar is ook onderdeel van hun opgroeien en past bij de fases die ze doorstaan.

Ik word erg verdrietig als ik lees dat sommige kinderen dit afgenomen worden omdat de volwassenen hun eigen mening en gevoel forceren op hun kinderen.

En vind het kadootjes geven en schoen zetten dan ook ontzettend schijnheilig, want waarom zou je dat wel doen als je het verhaal toch niet gelooft? Wat is het punt ervan (behalve hebberigheid) als je het niet wilt vieren dat is je eigen beslissing, ik denk dat je je kinderen wat tekort doet maar dat is je keuze als ouder, maar doe dan ook niet schijnheilig zogenaamd mee onder je eigen voorwaarden omdat je kindje anders zielig is omdat het niets krijgt (dat is nu eenmaal de consequentie van je eigen keuze dan he? en moet je dan maar mee leven)

Ik heb vorig jaar nog een hartig woordje gesproken met een moeder die midden in de klas (vol kleuters zei) dat haar zoontje niet mee mocht doen met die onzin want het was niet echt. Zoontje van haar was mega verdrietig want die geloofde in de Sint en dat mocht niet van mama, maar ze moest ook meteen heel de klas inlichten, gelukkig hadden de meeste het niet gehoord. Ik zie het kindje nog huilend aan tafeltje zitten omdat het niet mocht geloven... mijn hart brak!

 

Wat goed! Dat hadden mijn ouders ook moeten doen, haha. Als een kind het zo spannend en/of eng vindt, dat het er ziek van wordt, dan is het niet meer leuk. Voor het kind niet, maar ook voor de ouders niet, lijkt mij, want je doet het immers toch voor je kind... Als dat betekent dat je je kind dan iets eerder (een deel van) de waarheid moet vertellen, dan is dat in dit geval eerder noodzakelijk, dan een keuze, vind ik... Ik was bijv. met Sint op school, of m'n vader's werk, vaker niet erbij, dan wel, omdat ik zo ziek ervan was. Pas toen ik wist hoe het zat, kon ik er echt van genieten... Sommige kinderen gaan in dit soort dingen helemaal op, maar dat zal jij dan ook wel herkennen. Ik had het bijv. ook met boeken, daar ging ik dan ook echt wel over dromen, of ik had het er dagen over. En ik had het bijv. ook als ik wist dat we op vakantie zouden gaan, dan werd ik bij voorbaad al doodziek v/d spanning. En als we dan eenmaal op het vakantieadres waren, was het als sneeuw voor de zon weer verdwenen... Gek is dat.

 

Dit vind ik mooi omschreven en deel deze mening.

Wij doen mee aan sinterklaas, vorig jaar een beetje en dit jaar een beetje meer

Maar als een van onze kinderen uit angst, stress of wat dan ook niet meer kan slapen of er ziek van word zal ik waarschijnlijk ook de keuze maken om meer uitleg te geven. Zoals Zijzei omschrijft.

 

Als kinderen toch vanzelf inzien dat iets niet echt is waarom dan niet gewoon hun zelf de tijd geven om dit zelf te ontdekken in plaats van iets forceren omdat jij dat zo nodig vind) waarom perse een droom verpesten omdat jij niet wilt "liegen" (meedoen kan je beter noemen want als je gewoon een wedervraag aan ze stelt zullen ze zelf alle antwoorden wel invullen hoor, je hoeft zelf niet alles te verzinnen en dit aan te houden dat doen de kids wel voor je als je ze de ruimte geeft om hun eigen persoon te zijn en te ontwikkelen)

Verder als het angsten e.d. creëert lijkt me dat er een basis niet goed is want dat hoort zoiezo natuurlijk niet, dan zou je naar je algemene opvoeding kunnen kijken of evt van het pad afwijken omdat je een angstig kindje hebt, zoiezo vind ik dat niet gezond, kinderen horen dat eigenlijk niet te kennen als ze lekker in hun vel zitten.

Ik denk dat heel veel mensen hun eigen angsten en gevoelens teveel projecteren op hun kinderen, kinderen vinden de meeste dingen doodnormaal als je er op een positieve manier mee omgaat eigenlijk.

 

Ik heb zelf nooit in sinterklaas geloofd, maar altijd erg leuke "heerlijk avondjes" gehad en ook regelmatig wat in onze schoen. Wat ik me kan herinneren is dat ik het toch evengoed heel spannend vond allemaal, de Sint op school en naar de intocht kijken in het dorp. Het deed niets af aan de pret! Wel vond ik het altijd heel zielig als kindjes echt bang werden gemaakt. Dan was ik blij dat ik beter wist! Ik ben van plan om dit bij mijn kindjes net zo te gaan doen. Ik weet niet meer precies hoe we omgingen met kindjes die er wel in geloofden. Ergens is het ook zo spannend en wil je er als klein kind ook een beetje in geloven, net als een mooi sprookje waar je je helemaal in inleeft. En toch weet je wel dat het niet echt is, maar dat geeft niks. Ik kan me niet herinneren dat het me in de problemen heeft gebracht in interactie met kinderen die wel geloofden.

 

Een basis niet goed..? Nou ja, dat is ook wat overdreven natuurlijk.
Kinderen kunnen voor zoveel dingen bang zijn, die irrealistisch lijken..

Toen mijn dochter 2 was en we naar de intocht gingen kijken, kwam er als eerste een piet aangerend. Ze schrok zich kapot! Heeft de hele intocht in papa's armen gedoken gezeten, gillend als ze weer een piet zag. Ze had er niet zoveel mee en vond de pieten maar eng. Op tv ging het, maar liever niet te dichtbij Nou prima, we hebben het toen gewoon niet opgedrongen.
Maar vorig jaar ging het stukken beter en vond ze t allemaal leuk. Dit jaa vindt ze het geweldig. Ze begrijpt het allemaal beter.

Dochter van een vriendin slaapt bij alle vormen van stress weken van te voren heel slecht (niet alleen sinterklaas). Haar vertellen ze leuke dingen daarom echt pas op de ochtend zelf..

Logisch dat wanneer de sinterklaas stress of zelfs angst te groot wordt, dat je dan een oplossing zoekt die het beste past bij jouw kind.
Verder moet je het natuurlijk helemaal zelf weten, maar ik blijf het een beetje vreemd vinden waarom je bij voorbaat tegen kinderen gaat zeggen dat dingen niet echt zijn.

 

Wij zijn van die mensen die dat doen, waaaah, gek hoor

Nee, sorry, even realistisch. Wij hebben onze oudste redelijk op tijd (ik geloof toen ze 2 was) verteld dat Sinterklaas verkleed was. Mijn familie is actief bij een muziekvereniging die ook rond Sinterklaas erg actief is als Pietenband. Ze spelen vanaf komende zaterdag elk weekend wel in de regio. Dus wij gingen daar gewoon lekker kijken, ik help met schminken, zij rommelde erbij. Niet geforceerd of om de boel te verpesten, nee joh! Ze vond het gewoon gezellig. Voor die kinderen is er nog niets, dus het is ook niet dat ik ze iets ontneem.
Julia heeft aan Sinterklaas dat tweede jaar nog niet echt veel plezier aan beleeft op die 'stress' momenten. Zij is ook zo'n kind wat gewoon snel iets spannend vindt en het helpt haar dan (net als bij de schoolfotograaf en op een bruiloft) om te weten wat er gaat gebeuren. Dus ik vertel haar dat, laat haar dingen zien. Dat helpt haar. Maar toch, tot nu toe heeft ze op de momenten dat er dan echt een Sinterklaas en Pieten langskomen op straat, altijd wel spanning gehad en op dat moment vond ze het nooit echt heel leuk. Een enkele keer heeft ze eens een handje gegeven, maar op schoot zitten? Nee hoor! Of het in die zin echt helpt voor alle kinderen die het spannend vinden weet ik ook niet, want ik denk dat het niet per sé uitmaakt of iemand nou echt Sinterklaas is, of dat het een verkleed persoon is (die ook groots en indrukwekkend is, in de belangstelling staat en je dingen vraagt of aan je zit). Spannend is het toch wel (voor mijn dochter iig).

Waarom we het dan op deze manier doen? Eigenlijk omdat ik me ongemakkelijk voel bij het geheim. Ik vind de traditie leuk, het verhaal leuk, de sfeer leuk, de cadeautjes leuk, en zelfs het gevoel van 'waar komen nou opeens die pieten vandaan' is leuk!! Maar waarom ik daar dan per sé een geheim van moet maken naar mijn dochter, waarom ik haar dan zal laten geloven in het feit dat deze man al honderden jaren oud is en met een boot uit Spanje komt, dat dat verhaal (wat ik op zich mooi vindt) echt zo is? Mwah... Het verhaal op zich is mooi zat! Waarom zou ik daar nou zo geheimzinnig over doen?

Wat ook meespeelt is het feit dat wij overtuigd christen zijn, en van mening zijn dat het van belang is wat je je kinderen meegeeft. Als ik hen vertel over Sinterklaas, de Kerstman, de Paashaas en Jezus, en 3 van de 4 blijken uiteindelijk niet echt te bestaan... Dat zegt wat over mijn geloofwaardigheid! En ik geloof toch wel degelijk dat Jezus echt bestaat, en ik wil ook graag dat mijn kinderen mij daarin kunnen geloven.

Wat voor ons op dit moment ook meespeelt is de ontwikkeling van de oudste. Zelfs als ik haar niet had verteld hoe het zat, zou het me niet verbazen als ze er dit jaar al 'achter was gekomen'. Ze doorziet heel veel dingen razendsnel, dus of ze dit zo had aangenomen weet ik niet. Voor haar is feit en fictie ook niet zo'n heel ding. Monsters en spoken bestaan niet, en dat feit op zich is voor haar altijd genoeg geweest om er niet bang voor te zijn. Ze is angstiger voor dingen die wel echt zijn, maar die ze niet begrijpt of niet helemaal kan doorzien.

Vragen staat vrij! Maar ik ben ook vrij

Persoonlijk vind ik het idee van 'respecteer de ander, zorg dat je kind het niet doorvertelt' ook wel een beetje heftig. Hoe vaak zal er niet in groep 1/2/3 door een kind geopperd worden dat Sint en Piet misschien niet 'echt' zijn??? Volgens mij vaak zat! Zolang je een kind niet duidelijk en oprecht vertelt dat ze verkleed zijn en hoe het precies werkt, nemen kinderen dat ook niet zomaar van een ander aan! En dan nog? Als ze er achter komen, komen ze er achter. Ik heb mijn dochter in ieder geval echt niet verteld dat ze niemand mag vertellen dat ze verkleed zijn, en dat ben ik ook niet echt van plan eigenlijk.

 

Dus ze mogen niet in Sinterklaas geloven, omdat die niet bestaat?
En anders geloven ze ook niet in Jezus?

 

Gentle; dus heb jij voor andere kinderen besloten dat hun ook niet hoeven te geloven in sint? Want maakt jou niet uit of je kind het zegt. Hoe zou jij het vinden als jou kind huilend thuis komt, dat er gszegd word dat jezus niet bestaat??

 

Ik snap de discussie niet zo. Laat iedere ouder toch vrij in zijn keuze om wel of niet aan Sinterklaas mee te doen. We maken toch op alle andere fronten ook gewoon onze eigen keuzes als het om opvoeden gaat?

Volgens mij ging dit topic erover hoe ouders die ervoor kiezen om hun kind niet in Sinterklaas te laten geloven dit aanpakken. Dit betekent eigenlijk dat ouders die hun kind er wel in laten geloven hier niet hoeven te reageren.

 

Je bent me net voor

@Gentle: Stel je nu eens voor de kindjes in de klas tegen jou dochter gaan zeggen dat Jesus niet bestaat? Wat dan? Ga je dan zeggen dat jij wel geloofd dat hij bestaat maar andere mensen niet?

 

Mijn vriend zat mee te lezen met mij en die zei ook: die mamavanmeisje heeft wel gelijk is best zielig voor het kindje wat niks krijgt of mag,wij doen het wel gewoon vieren net zolang tot kindjes er niet meer in geloven.

het is toch leuk die magie.

mijn middelste zoon is al helemaal op van de zenuwen want zaterdag is het zover hihi.

 

Wij..
Hoe we dit feest toch leuk maken? Uhm.. Door schoentjes te zetten, kleurplaten te kleuren van sint, sint-liedjes te zingen, kadootjes uit pakken die uiteraard uit een jute zak komen enz.
Ik zal mijn zoontje van net 2 niet gaan uitleggen dat sinterklaas niet meer echt bestaat want dat zal hem een worst wezen. Maar als er ooit een vraag over komt zal ik er zeker niet om liegen.
Las op de eerste pagina over een moeder die daar behoorlijk boos over kan worden omdat mijn kindje het zou kunnen verpesten voor de kinderen die er wel in geloven. Jammer dan!! Als wij kerst vieren vertel ik dat het kindje Jezus naar de aarde is gekomen. Ik wil niet dat hij straks ook gaat denken dat Jezus dus ook niet echt bestaat net als sinterklaas. Mischien vergezocht en dat is ook niet de enige reden, maar ik ga mee in de fantasie maar ga me niet in allerlei bochten wringen.
Trouwens, ik ken maar weinig mensen in mijn omgeving die hun kinderen er wel in laten geloven. De meeste mensen die ik ken gaan er gewoon luchtig mee om. Het is een leuk feest, en inderdaad bestond vroeger die oude man die kindjes kadootjes gaf, maar nu leeft die man niet meer. Maar is het wel erg leuk om het op deze manier te vieren. En geloof me, ik vond sinterklaas vroeger een geweldig feest! Ook al wist ik dat hij niet echt bestond. Hihi dus ik heb er echt niet onder geleden zoals sommige moeders je hier willen laten geloven

 

Nou ja, dat vind ik echt een behoorlijk egoïstisch standpunt. Een kind zal niet snel vraagtekens bij de Sint zetten, totdat iemand eens oppert dat hij niet echt is. Als mijn zoontje mij het naar aanleiding daarvan rechtstreeks zou vragen, dan zou ik ook geneigd zijn om dan maar de waarheid te vertellen, maar daarmee is dus in 1 keer wel de magie voor hem er af. Dankzij andere ouders die maar voor mij beslissen dat het niet zo belangrijk is. Jij kan het niet belangrijk vinden, een ander wel, respecteer dat en doe het fatsoenlijke: vertel je kinden dat het niet-bestaan een geheimpje is wat ze niet aan andere kinderen mogen verklappen. Laat het aan de ouders over om te beslissen wanneer dat moment voor hun kind daar is. Ik neem aan dat jij het ook niet leuk vindt als iemand jouw kindje gaat wijsmaken dat Jezus niet echt is. Ik ben niet gelovig, maar zal mijn visie nooit aan jou of je kind opdringen, heb andersom dan ook dat fatsoen.

 

Mijn ouders hebben me ook al vroeg verteld dat Sinterklaas niet bestaat, deels omdat ik heel bang was van het idee van een zwarte piet in ons huis. ik lag gewoon hele nachten wakker te luisteren of ik wat hoorde. Maar mijn ouders vonden het ook vervelend om te "moeten" liegen, ervaarden het als een soort druk die de omgeving op je legt om mee te moeten doen, terwijl het eigenlijk niet leuk meer is.
Zelf heb ik er geen nadelige gevoelens over gehad.

Mijn zoontje is nu nog niet heel angstig over Sinterklaas, maar mocht hij dat wel worden dan zou ik het wel vertellen dat hij niet bestaat. Als hij me rechtstreeks serieus zou vragen of de Sint bestaat zou ik ook eerlijk antwoord geven. Ik ga graag mee in fantasiespel, maar op oprechte vragen geef ik oprechte antwoorden.

 

Ik vind jouw reactie egoïstischer, sorry..
Ze legt hier op een prachtige manier haar benadering naar haar kinderen uit en hoe ze hier mee omgaat en je schuift het weg als egoïstisch. Beetje raar, omdat jij wel vind dat kinderen in sinterklaas moeten geloven moeten ouders die hun kinderen niet willen voorliegen daar zich aan aanpassen? Snap je niet dat er ook ouders zijn die het feest van sinterklaas vieren op een andere manier als jij doet? Die ouders zijn dus volgens jou allemaal egoïstisch want ze houden geen rekening met jouw standpunt.