9,5 jaar geleden heeft mijn man met zijn ex onze kat gered van de verdrinkingsdood en met de hand groot gebracht, omdat een boer dat 2 dagen oud waren ze wilde verdrinken. Nu zijn 2 katten met de ex van mijn man meegegaan en hebben we er 1 uiteindelijk weggedaan omdat die echt niet tegen de kinderen kon en het hele huis sproeide. Zij is terecht gekomen bij een oudere dame en dat ging echt helemaal geweldig en ze leefde helemaal op. Nu heeft onze rooie dat hij 2 was een ongeluk gehad en wonder boven wonder heeft hij toen niets opgelopen op een paar kneuzingen na. Maar sinds die tijd is hij veranderd. ALs het hem niet zint als jij hem aait kan hij zomaar ineens uithalen en dan echt heel gemeen, zij zet zijn nagels in je hand of als hij de kans krijgt in je gezicht. Nu doet hij dus ook bij de kinderen en de oudste weten dat, maar onze jongste van 16 maanden vind katten helemaal geweldig. Met onze andere 4 katten kan ze zonder problemen knuffelen, maar met deze gaat het 5 keer goed en dan ineens haalt hij heel gemeen uit en naar het gezicht. Nu sliep hij voorheen altijd boven dus was er niets aan de hand zolang ik niet boven was, maar de laatste weken ligt hij steeds beneden en dan op de bank, met het gevolg dat onze jongste regelmatig met hem wil knuffelen op haar manier. Heel logisch dat hij dat niet leuk vind en dat hij daarop reageerd. Maar met gevolg dat ze nu al een paar keer echt goed gepakt is in haar gezicht wat ik dus heel eng vind. Ik probeer het haar wijs te maken dat het niet, maar ze snapt het gewoon niet. Ook wil hij weleens uithalen als ze dan gewoon voor de bank bezig is en hem dus irriteerd omdat ze daar loopt en na zijn idee te dicht in de buurt komt, dan haalt hij ook nog weleens uit. Dit doet hij ook bij de grote kinderen als hij zo'n bui heeft, maar dat gebeurd eigenlijk nooit omdat die het weten van hem. In het verleden heb ik weleens geroepen hij moet maar weg want ik ben bang dat hij een keer in een oog krabt met alle gevolgen van dien, maar we hebben een heel bijzondere band met dit dier en ik vind een kat heb je voor het leven en doe je niet zomaar weg. Hoe zouden jullie dit oplossen? Ik probeer hem al naar boven te krijgen, maar dat doet hij niet, hij komt weer terug en gaat weer op de bank liggen. Ik durf de laatste dagen bijna niet meer naar de wc te gaan, bang dat ze naar hem toe gaat. Sorry het is een lang verhaal geworden, maar ik zit er al jaren mee en omdat hij haar gisteren en vandaag weer gekrabt heeft heb ik het echt helemaal even gehad met deze situatie. Het moet voor onze kat en helemaal voor ons kind wel leefbaar zijn zonder teveel aanvaringen. We hebben straks weer een kleintje rondkruipen en dan kom ik het probleem weer tegen.
Ik persoonlijk zou de kat toch wegdoen en dan naar iemand die je bijv. regelmatig ziet of waar je hem nog kan opzoeken. Als hij uithaalt met gevaar voor eigen leven, zeker naar kinderen, zou ik niet prettig vinden. Wat een tweestrijd zeg, pfff. Heel veel sterkte met je besluit (wat het ook is)
Heel eerlijk, als je dit gedrag van te voren wist dan had je er meteen aan de slag moeten gaan voordat de ene kleine er was, misschien kun je kijken als zon katten gedragstherapeut wat zin bied? Anders zou ik toch kijken om je kat weg te doen, want dit is geen gezonde veilige leefomgeving voor een kind.
Ik snap dat je twijfeld wat te doen maar je laat t wel erg ver gaan nu vind ik, tegen de tijd dat je kind niet eens normaal kan langs lopen omdat hij/zij te dicht bij de kat loopt, nou dan had ik de keuze al gemaakt en was de kat al onderweg naar het asiel. Idd je heb een kat voor het leven (zolang dat duurt) MAAR zodra die een kind zonder echte aanleiding aanvalt dan vind ik dat je voor de veiligheid van je kind moet kiezen
ik denk dat je hiermee toch echt je jongste iedere keer als die naar de kat gaat weg moet halen en zeggen dat het niet mag. op begeven moment zal die dat vast wel gaan linken. je hebt bepaalde rustgevende sprays probeer de nagels van de kat kort te houden en geef veel krab mogelijk heden krabpalen ekrabplanken aan de bank deur noem het op. probeer voor de kat het boven leuk te maken zodat de kat zich lekker kan terug trekken.
Ik zou ook voor mijn kind kiezen. Als het al een aantal keren is mis gegaan, dan zou ik het risico niet meer willen nemen...
Je hebt van die sprays te koop die katten op afstand houdt. Is het een idee om je kleintje daarmee in te spuiten? Mijn kat had een pesthekel aan dat luchtje en liep met een boog langs de bank.
Wij hadden vroeger thuis zo'n kat, maar dat ging gewoon niet meer. Als wij niet in de buurt kwamen ging het goed, maar als je in de buurt kwam blazen en het liefste uithalen. Wij werden bang, kat vond het niet fijn meer en toen een plekje gezocht voor de kat zonder kinderen: dat was uiteindelijk de oplossing voor zowel ons als de kat. Maar als je graag wilt dat hij blijft.. Pfoe. Is voor de jongste natuurlijk ook verwarrend dat het bij de ene kat wel kan en bij de andere niet altijd. Lastig!
Ik snap heel goed hoe je je voelt. Ik heb mijn twee katjes ook uit eigen bestwil weg moeten doen ennhebt gehuild als een klein kind. (Had geen buiten en ze moesten echt naar buiten af en toe) Diep in je hart weet je dat je hem weg moet doen, zeker met een baby straks. Succes!
Het is niet zo dat hij het altijd doet, misschien een beetje verkeerd omschreven, maar we weten niet wanneer hij zo'n dag heeft dat hij zo'n chagarijnige bui heeft en hij dus "geiriteerd"is. Het kan weken zonder problemen gaan en dan weer een tijd dat het vaak gebeurd. Maar verder oogt hij vrolijk en gezond, hij loopt nog te ravotten met de andere katten en ook speelt hij met de speeltjes die hier rond dwarrelen. Zomers leeft hij trouwens heel veel buiten en zien we hem weinig, maar 's winters is het een echte binnenkat en ligt hij de hele dag te slapen, normaal boven, maar nu dus op de bank en dat geeft problemen. 'Maar bedankt voor jullie reacties.
Volgens mij moet je een huisje voor hem zoeken zonder kinderen. Dit is niet alleen 'gevaarlijk' voor de kinderen en stressvol voor jou, maar blijkbaar is de kat ook niet blij in de buurt van kinderen dus gun hem rust en een huisje bij een oud vrouwtje ofzo
Ik denk dat je eraan moet geloven en de kat weg moet doen. Stel dat het echt mis gaat. Hoe leg je dan later aan je kind uit waar dat litteken in haar gezicht vandaan komt? Op zo'n klein gezichtje zou het zo maar eens kunnen zijn dat dit van het oog tot de mond is. je dochter kan de rest van haar leven gek aangekeken worden. Sorry voor mijn 'harde' berichtje maar ik zie het helaas wel zo. Het is echt niet gemeen bedoeld! Sterkte met je beslissing!
ik lees over de spray - maar misschien kun je z'n fijne plekje een voor hem onprettig geurtje geven en boven juist iets leggen, of doen wat hem lokt?
Nou ik snap niet waarom iedereen zegt weg met die kat.. Onze kat heeft het niet op kinderen van onder de tien jaar. Nooit niet gehad ook, moet er niks van hebben. Zolang je hem met rust laat zal hij NOOIT wat doen, heeft hij ook nog nooit gedaan. Maar aaiende handjes heeft hij een hekel aan. Mijn oudste dochter van 11 vind hij nu prima. Maar ik heb het altijd zelf in de gaten gehouden, en iedereen die in huis komt weet dat ze de kat met rust moeten laten. Mijn jongste is nu drie en ik heb het altijd zelf in de gaten gehouden. Nooit mis gegaan, oke toen ze twee was even snel toen ik even niet keek de kat willen aaien en toen kreeg ze een tik. Sinds die tijd komt ze er ook niet weer in de buurt. Persoonlijk zou ik dus niet mijn kat hierom wegdoen.
Er zit wel een groot verschil in 'een tik krijgen' en zoals TS zegt 'een paar keer goed in het gezicht gekrabd'! Dat veranderd de zaak wel een beetje, vind je niet?
Ik zou de ogen van m'n kind belangrijker vinden dan een huisdier. Dus voor mij zou de keuze niet moeilijk zijn. Je vergeeft het jezelf nooit als dit een keer echt mis gaat. En je kind waarschijnlijk ook niet.
Dit dus. Daarbij de kat voelt zich overduidelijk niet prettig bij al die kinderen en het zou voor hem dus ook fijner kunnen zijn om een andere rustig huisje te krijgen.
Antwoord is al veelvoudig gegeven.. Mijn katten zijn mijn kindjes, maar als ze straks totaal onbetrouwbaar zijn tegenover mijn baby dan hebben ze toch echt pech en moeten ze ergens anders wonen. Ik denk dat je een kat met zoveel trauma niet meer kan trainen. Ik zou een ander huisje zoeken voor je kat, niet alleen voor de bestwil van je dochtertje maar volgens mij is je kat ook helemaal niet happy.