school wil graag dat mijn zoon aan de medicijnen gaat om te zien of zijn concentratie daardoor verbeterd dit kunnen wij natuurlijk altijd doen als proef maar wat zijn jullie ervaringen daarin? helpt het medicijn (weet de naam niet eens) voor ADHD tegen een concentratie probleem?
Heeft hij Adhd, of alleen moeite met concentreren? Ik vind dat wel van belang namelijk. Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vraag me dit af. Gr MB2005.
ADHD medicatie helpt alleen als een kind daadwerkelijk ADHD heeft. Daar komt bij dat dergelijke medicatie op iedereen een ander effect heeft (zowel positieve als negatieve bijwerkingen). Heeft je zoontje al de diagnose, of is simplistisch gesteld puur de school die zegt dat zijn concentratie te wensen overlaat? Zelf heb ik ADHD en ga toevallig morgen weer beginnen met het slikken van medicatie (na een stop voor de zwangerschap + borstvoeding). Ik ben nu 28 en ben het traject ingegaan toen ik een jaar of 8/9 was. Als je vragen hebt mag je altijd even pb-en.
Laat je alsjeblieft heel goed voorlichten en ga echt niet gelijk akkoord met een bepaald medicijn! Veel kinderen krijgen Ritalin voorgeschreven. Dat krijgen ze vaak meerdere keren per dag. Het gaat in een korte tijd werken, maar is ook net zo snel weer uitgewerkt. Je zal als ouder of leerkracht dus heel stipt moeten zijn met het geven van deze medicijnen. Geef je het te laat, dan krijgt je kind echt een kortsluiting in zijn hoofd. Wil je de leerkracht of evt ouders van kinderen waar jou zoontje mee speelt, de verantwoordelijkheid hiervoor geven? Mijn zoontje heeft ook concentratieproblemen door ADHD. Wij zijn begonnen met Equasym. Dit middel werkt 'langzaam'. Het gaat dus ongeveer werken na 1 uur. Wij geven het hem rond het ontbijt. Het werkt dan om een uur of 9. Rond die tijd gaat hij aan het werk in de klas. Het middel wordt ook langzaam afgebouwd, rond een uur of 3 is het uitgewerkt. Hij komt dan uit school, hoeft niet meer geconcentreerd bezig te zijn en heeft het dan ook niet meer nodig. Waarom zou ik hem dan nog medicijnen geven? Tijdens weekenden/vakanties mag hij stoppen met de medicijnen. Dat kan ook prima met dit middel. Hij heeft geen bijwerkingen, is niet hyper waardoor hij niet kan slapen (is vaak wel zo met Ritalin omdat vaak nog werkt op het moment dat het kind moet gaan slapen. Dan moet er melatonine gegeven worden om in slaap te kunnen komen) Wij zijn dus erg tevreden over deze medicatie. Voor jouw zoon misschien ook geschikt als het 'alleen' gaat om concentratieproblemen.
mijn zoon heeft ADHD en ASS vind het zo moeilijk om een keus te maken wel of geen medicatie om dit probleem of te kiezen voor speciaal onderwijs, hij is nog geen 7jr oud. het huilen staat me nader dan het lachen w.s moet onze zoon weer naar een andere school.
Ach, wat rot voor je.... Wij stonden ook met onze rug tegen de muur. Ik had zoveel negatieve verhalen gehoord over Ritalin en ik was er van overtuigd dat ik mijn zoon nooit medicatie ging geven.... Tot de kinderarts begon over Equasym. Er ging een wereld voor mij open! Onze zoon is er zo door verandert op school! Hij kan geconcentreerd bezig zijn, gewoon aan zijn werk blijven, staat open voor extra hulp ivm zijn dyslexie enz enz. Hij doet dit jaar wel groep 3 voor de tweede keer, maar 't is een totaal ander kind geworden. We hebben er absoluut geen spijt van! Ik wens je veel sterkte in je beslissing! Wordt je goed begeleidt door een kinderarts/psycholoog?
hij heeft adhd en loopt behoorlijk op z,n tenen op school, hij heeft moeite met meekomen vd groep en lesstof. ik ken dit middel helemaal niet is het een medicijn of op natuurlijke basis?
Voor je wat dan ook van medicatie aan je zoon geeft, zou ik eerst overleggen met een arts. En liefst met een kinderpsychiater als hij de diagnose ADHD (en ASS) al heeft. Het is niet omdat school vindt dat ie medicatie moet nemen, dat jij gelijk naar de apotheek moet hollen. Overleg dus eerst voor je zomaar wat gaat proberen en experimenteren.
nee ik word niet begeleid ik moet nu een keus maken hem hier op school laten of speciaal onderwijs, ik rij voor hem dagelijks 56 km om hem op deze school te krijgen helaas gaat deze school in klassen in krimpen en worden de groepen groter en dat zie ik niet zitten ivm een eerdere school.
Meestal wordt ritalin of concerta voorgeschreven. Aan de ene kant snap ik school wel; zijn onrust kan hem het leren negatief beïnvloeden. Aan de andere kant is hij ook wel heeeeel erg jong. Heeft de psychiater ook een alternatief? Hoe noodzakelijk is het volgens de school?
Equasym is een medicijn. Mijn zoon was eigenlijk ook nog te jong voor medicatie, hij kreeg de diagnose ook 'pas' toen hij 6,5 was. Terwijl we al onder begeleiding waren vanaf 4,5. Ik zou toch proberen om nog eens te gaan overleggen met een kinderarts/psychiater. Een school kan jou niet zomaar verplichten om je kind naar het speciaal onderwijs te doen. Daar zit echt een hele procedure aan vast!
Ik vind niet dat een school een dergelijk advies mag geven. Zij kunnen een probleem signaleren en adviseren dat je professionele hulp zoekt, maar daar houdt het toch echt op, hier zou ik eigenlijk een beetje boos om zijn. Je loopt bij een kinderpsychiater, of jouw kind wel of geen medicatie moet slikken lijkt me iets wat je met hem bespreekt. School heeft hier geen stem in. ADHD medicatie, vaak Ritalin, is zware medicatie, met soms bijwerkingen en waarvan de effecten op lange termijn bij kinderen die dit al jong slikken nog niet bekend zijn. Geweldig dat het bestaat voor kinderen die echt dringend hulp nodig hebben, maar als de risico's niet opwegen tegen de voordelen misschien niet de beste keuze. Bespreek dat met de arts, niet met de juffrouw van school.... Als hij van mening is dat het niet verstandig is, en jullie staan daar achter, dan zou ik er erg terughoudend in zijn. Succes, moeilijke situatie hoor!
H Maar je weet natuurlijk niet hoe het gesprek met school is verlopen. Ik kan me nl goed voorstellen dat school aangeeft dat hij door de concentratieproblemen op zijn tenen loopt en niet mee kan komen. Ws gaat het zo slecht met zijn resultaten dat hij daardoor naar het speciaal onderwijs moet. Het is natuurlijk ook niks voor een kind continue op de tenen te moeten lopen. In die zin begrijp ik de keuzestelling wel vanuit school want op deze manier komen ze niet verder. Ts, Mijn man heeft op latere leeftijd de diagnose gekregen en heeft hierdoor altijd ondergepresteerd. Wanneer jouw zoontje naar speciaal basisonderwijs gaat zal zijn toekomst er anders uit gaan zien dan wanneer hij op een gewone basisschool zal blijven. Waarom bespreek je je dilemma niet met de kinderarts? Mijn man slinkt inmiddels medicanet, dit is een soort van concerta maar werkt maar een paar uur. Deze medicatie is oorspronkelijk op de markt gekomen voor naar school gaande kinderen. Het mooie van op late leeftijd starten met medicatie is dat mijn man heel goed kon uitleggen wantbheb met hem doet. Ik denk dat er een groot taboe op heerst en mensen er huiverig voor zijn. Maar waarom geef je hem die kans niet? Voor hetzelfde geld werkt het voor hem heel goed en gaat hij hierna als een speer. Wellicht is het voor hem zo prettig om rust in zijn hoofd te krijgen en wordt het een heel ander kind. Ik zal er misschien heel anders in staan omdat ik dagelijks tegen de problemen aan loop van een ADHD hebben de man. Maar ik begrijp niet zo goed dat mensen geen medicatie willen laten slikken. Wanneer de ADHD geen problemen geeft begrijp ik het wel maar anders... Natuurlijk heeft het slikken van medicatie ook nadelen of onduidelijkheden voor de toekomst. Maar wanneer je je laat testen of je kind laat testen omdat het vast loopt en er wordt een diagnose gesteld denk ik dat je daar ook mee aan de slag moet. Je kunt nl niet alles op de ADHD schuiven en je hebben laten testen omdat je vast loopt en dat veranderd niet als er ineens een diagnose op tafel ligt.
Als je nu niet begeleid wordt, zou ik snel terug gaan naar de huisarts en zorgen dat je een verwijzing krijgt naar een kinderarts met voldoende ervaring met adhd of een kinderpsychiater. Een kind van 7 heeft nog een lange schoolcarrière voor de boeg en met de combinatie adhd/ass zal dat op momenten beste en hobbelige weg worden. Goede begeleiding is daarbij belangrijk. Eventueel kan de school daarin ook het een en ander in betekenen, door te proberen een indicatie te krijgen ('rugzakje') om wat extra begeleiding te krijgen. Maar ik zeg er gelijk bij: dit wordt steeds moeilijker! Je zegt dat je het gevoel hebt met je rug tegen de muur te staan. Denk je dat de leerkracht van jullie zoon dat gevoel ook heeft? Misschien weet die ook niet meer hoe hij / zij nog verder moet met je zoon. Vooral als de groepsgrootte gaat toenemen, kan dit het geval zijn. Probeer eens duidelijk te krijgen wat ze al geprobeerd hebben om dit op andere manieren aan te pakken. Als vooral concentratie het probleem is, zouden ze kunnen kijken naar een rustigere werkhoek. Of een plaats dicht bij de leerkracht, zodat die af en toe even zachtjes het bureau kan aantikken om hem weer aan het werk te herinneren. Ook werken met een timer waarbij werk in kleinere porties wordt verdeeld, kan helpen. Vooral in combinatie met responsieve instructie. (dat zal ik hier niet helemaal uitleggen, de school zou dat moeten kennen en anders is er via google vast genoeg over te vinden.) Verder hebben wij goede ervaringen met het gebruik van een 'koptelefoon' (gewoon zo'n ding uit de bouwmarkt, die zijn er ook in de kindermaten.) Ik zou eerst eens bekijken met de leerkracht en eventueel intern begeleider wat er al gedaan. En natuurlijk: wat ze nog kunnen proberen. Maar houdt er rekening mee dat er situaties zijn, waarbij dit alles niet voldoende helpt. Ook de leerkracht kan zich dan erg machteloos gaan voelen, als hij merkt dat hij een kind niet meer genoeg verder kan helpen. Dan kan medicatie een (eventueel tijdelijk) hulpmiddel zijn. Het geeft alle partijen even rust. Het kind ervaart ook hoe het is om geconcentreerd te kunnen werken. Van daaruit kun je dan op een gegeven moment met trainingen gaan werken om een kind zelf te leren zijn werk te plannen, de aandacht er beter bij te houden enzovoorts. (Zeven is daar nog wel wat jong voor, denk ik. Je kunt er vast een begin mee maken, maar het is waarschijnlijk effectiever als een kind wat ouder is en zich wat meer bewust is van zichzelf.) Concentreren, plannen e.d. zullen voor een adhd-er altijd moeilijk blijven en ook best vaak nog mis blijven gaan. (Ik spreek uit ervaring.) Maar dat het altijd een uitdaging blijft, betekent niet dat iemand met adhd dat allemaal helemaal niet zou kunnen leren. Ik heb het zelf door schade en schande en met heel veel vallen en opstaan moeten leren. In mijn tijd 'bestond' adhd nog niet. Aan de ene kant denk ik soms dat het een zegen is dat er geen medicatie was en dat ik vrij strenge, gestructureerde ouders had. Dat zorgde wel soms wel voor moeilijke en verdrietige situaties, maar uiteindelijk heb ik er wel veel van geleerd. Ik kan daardoor nu meestal gewoon normaal functioneren. Maar ik denk soms wel dat het wat makkelijker had kunnen kunnen gaan, als ik gedurende bepaalde periodes een steuntje in de rug had gehad in de vorm van medicatie. Het is denk ik makkelijker om bepaalde vaardigheden en trucjes aan te leren als je al wat rust in je hoofd hebt. Mijn standpunt als juf-met-adhd: Probeer het zo lang mogelijk zonder medicatie, want er zijn best hulpmiddelen en manieren om een kind rust en structuur te geven. En waardoor een kind uiteindelijk ook leert zichzelf rust en structuur te geven, zonder daarbij altijd afhankelijk te zijn van anderen. Maar als je merkt dat het gewoon niet gaat, er frustratie ontstaat dan kan het gebruik van medicatie voor enige maanden / jaren best zinvol zijn. Maar dan bij voorkeur wel met een begeleiding die er uiteindelijk op gericht is de medicatie af te bouwen zodat het kind (jongvolwassene) leert om het op eigen kracht te doen.
Goh, mijn eerste reactie is om te kijken wat er met (gezins) begeleiding bereikt kan worden en vind ik dergelijke heftige medicijnen voor zo'n jong kind een laatste redmiddel. Ik heb ze zelf voor ADD maar ben er recentelijk mee gestopt om de bijwerkingen. Als ze uitgewerkt zijn, ben ik niet te genieten, nog drukker in mijn hoofd dan normaal en erg emotioneel. Daarnaast droom ik druk en kan erg slecht wakker worden s ochtends. Voor mij wegen de voordelen niet op tegen de nadelen. Ook de langetermijneffecten bij kinderen (en volwassenen) zijn nog niet helemaal duidelijk. Op internet zijn veel documentaires te vinden over kinderen en ritalin, misschien ook de moeite waard je daarin te verdiepen en die informatie mee te nemen in je overweging. Succes!
Heb je ook andere medicatie geprobeerd? Bij mijn man duurde het een tijdje voor we de juiste medicatie en hoeveelheden hadden gevonden die bij hem paste. En hij, nouja ook wij natuurlijk hebben hier veel baat bij.
Wat is jou weerstand tegen speciaal onderwijs.... Het is niet realistisch om te denken dat de klassen klein blijven.... ik denk dat het voor je kind misschien wel heel fijn is om extra begeleiding te krijgen.... Ik zeg dit niet gemakkelijk, heb zelf ook een dochter waarbij dit speelt, nog geen diagnose, maar heb net weer een onderzoekenronde afgerond en hoop binnenkort een diagnose te hebben... zelf denk ik dt ze ADD heeft met misschien een lichte vorm van PDD-NOS. Mijn dochter gaat nog na het regulier onderwijs, krijgt daar veel extra begeleiding en afgestemde benadering... het gaat nog wel, ze heeft plezier in school en loopt niet echt op haar tene, ze merkt wel dat het andere kinderen makkelijker af gaat. We hebben een beetje het geluk dat de groep van Tessa de kleinste groep van school is met 26 ll.... mocht ze blijven zitten komt ze in een groep met 33 ll ( de grootste groep van school). Bij ons op school , in de klassen van mijn 3 dochters heb ik meerdere keren meegemaakt daat kinderen nar het bijzonder onderwijs gaan, en heb altijd mar positieve geluiden daar over gehoord.....
Onze zoon slikt sinds een paar maanden Strattera hij heeft de diagnose adhd en pdd-nos en is 6 jaar dus nog erg jong. Onze zoon zit inmiddels op het speciaal basisonderwijs door de problemen die hij in het regulier basisonderwijs ondervond. Heb je vragen dan mag je me altijd een pb sturen.