Ja, en schaam mij er nog voor. Het is nu 1 van mijn beste vriendinnen, maar tot een paar jaar geleden vond ik haar echt verschrikkelijk. Ik vond haar bij voorbaat al niet leuk. Zo ontzettend dom van mezelf. Heb haar nooit vervelend behandeld, maar had gewoon geen behoefte om met haar om te gaan. Ik heb er ook heel erg van geleerd en heb veel vooroordelen over boord gekieperd. Maar andersom ook. Zo heeft mijn man bijna 3 jaar terug een hond uit de sloot gehaald, die uiteindelijk is overleden. Echt verschrikkelijk. En hoeveel mensen er dan bij staan kijken die helemaal NIETS doen. Gewoon, volwassen mensen waarvan ik dacht dat die wel zouden helpen. En ik stond daar met een kleine peuter een een baby terwijl mijn man in het water dook. Goh wat was ik kwaad zeg.
Toen wij een paar weken terug in de Efteling waren, was er een groep van 4 jongens, alle vier zo rond de 19/20. Eentje van hen was gehandicapt en zat in zo'n karretje wat hij met één hand kon besturen. De andere jongens tilden hem daaruit en zetten hem in de achtbaan, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik had daar niet echt vooroordelen over, maar had totaal niet verwacht dat jongens van die leeftijd dat, zonder zich druk te maken over wat de omgeving ervan vindt, zouden doen. Ik vond het zo mooi!
iemand had wel 'n keer een vooroordeel over mij.... Ik zag dat een man met zn auto een vijver inreed. Rakelings langs mij heen. Op dat moment was er geen andere weggebruiker te bekennen en ik had geen mobiel. Ikzelf kan geen slag zwemmen dus erachteraan duiken zou mn eigen dood betekenen. Dus ik rende naar het dichtsbijzijnde huis om daar 112 te bellen. Ondertussen was er iemand anders aan komen rijden met zn auto en is wel in het water gesprongen om die man te redden. Ik zag dat toen ik terug rende naar de plek des onheils om te zien of er nu wel andere mensen waren die ik om hulp kon vragen. Achteraf zei die man dus tegen de kranten dat er mensen langs de kant stonden te kijken en maar niks deden en dat hij dus alleen de moeite nam om die man te redden. Ik snap best dat je vooroordelen hebt als mensen niet een vijver inspringen om iemand te redden. Maar soms kan je ook denken van : misschien springen ze niet omdat ze zelf niet kunnen zwemmen... of een of andere medische reden of dat diegene wel degelijk al hulp is gaan halen oid. Zelfde als met in de bus zitten. Ik heb reuma in spieren en gewrichten. Als er dan een oudere dame binnenkomt dan wil ik wel opstaan maar ik kan dat gewoon niet. Ik heb de kracht niet om me vast te houden als de bus gaat rijden. Maar daar denkt die oudere mevrouw niet aan en scheld er alleen maar op los omdat ik niet opsta. En dan denk ik van : jeetje, ik heb een onzichtbare handicap. Moet ik dan meteen roepen als ze binnenstapt van : ik heb reuma hoor! Ik kan niet opstaan voor je! Vaak denken mensen dat het onwil en associaal gedrag is van mensen en er komt dan niet in iemand op dat het geen onwil zou kunnen zijn maar simpele onmacht.
Ik ben dan ook bevooroordeeld. .....waarom ga je niet als de wiedeweerga je zwemdiploma halen? Je zou je eigen kinderen ook niet kunnen redden in het water?
Zo, hallo! Wat een kortzichtige reactie zeg! Ik neem aan dat jij dus ook je EHBO-diploma hebt om je kinderen te kunnen helpen als ze een ongeluk krijgen. En BHV zodat je in geval van brand kunt blussen en eventueel je kinderen uit een brandende kamer kunt halen. En bloeddonor bent, voor het geval je kinderen ooit bloed nodig hebben. En een zwarte band karate hebt, voor het geval één of andere idioot het waagt je kind aan te vallen. En een opleiding psychologie, voor het geval je kind toch ooit iets traumatisch meemaakt en je hem daarmee moet helpen. En En En Wat een domme illusie zeg, dat alle mensen (ouders) alles maar moeten kunnen voor-het-geval-dat er iets gebeurt.
Met reuma doet een hele hoop pijn! Dat is toch een andere situatie met een andere manier van inschatten. Dat kan een ander toch anders ervaren??? EHBO voor kinderen is momenteel in de aanbieding bij Menzis Changes. Doe er je voordeel mee, het kostte mij slechts 12 euro. Btw; ik kan ook niet zwemmen - of althans, ik heb geen zwemdiploma's, maar ik zou er wel in springen want ik vind dat ik mezelf redelijk goed kan redden en ik heb werkelijk geen idee hoe ik een ander moet redden, but i will try to. En ik ben een keer een brandend huis ingegaan omdat mams met de kinders buiten stonden en de kinderen stonden te sniffen dat Thomas de Teddy nog binnen lag, een knuffelbeer. De brand (inclusief brandweer) was boven op de zolder bezig; ik ben er gewoon achteraan gegaan. Gewoon chill en doen wat je kunt. Kun je niks, dan doe je niks. Kun je wel wat? Doe dat dan. Klaaaaar. Dan hoef je jezelf later niks te verwijten.
En dit is dus precies waar dit topic over gaat, vooroordelen maar goed, gelukkig geef je het zelf al toe Ik heb een vooroordeel gehad over een collega, iedereen waarschuwde mij van te voren dat ze moeilijk is in de omgang waardoor ik er vanuit ging dat dat ook zo was, blijkt dat ik er helemaal geen moeite mee heb en ik me dus op voorhand heb laten beïnvloeden door mensen over iemand die ik helemaal niet ken! Erg .....
Ik maakte wel gisteren het omgekeerd mee. Ik kwam uit de supermarkt en had mijn kindjes en boodschappen al in de auto gezet, moest alleen mijn karretje nog even weg zetten, bij de karrenparkeerplaats, daar aangekomen staat er een moeder haar kindje in het zitje te hijsen alleen dat stomme karretje ging er steeds vandoor. Nu heb ik zelf ook 2 draadnagels die je haast onmogelijk in zon stoeltje laat glijden dus ik geef een klein duwtje met de achterkant van mijn kar tegen haar karretje zodat ze het kleintje er in kon zetten zonder dat het karretje steeds weg reed. Staat er een vent naast ons begint in een keer tegen mijn uit te vallen dat ik niet moest denken dat mijn kar een botsauto was en dat ik niet zo lelijk haar aan de kant moest duwen.. Als jeugd moest ik wat respect hebben. Ik dacht echt huh? Sta je daar met je goede bedoeling. Zelf net je kinderen in de auto gezet. Het moedertje ook helemaal de weg kwijt dus die spurt hem weg zonder wat te zeggen. Vent stond me boos aan te kijken. Ik dacht echt zoek het even uit zeg. Bemoeial!
vertrouw me ik heb jaren en jaren geprobeerd mn diploma te halen. Ook op volwassen leeftijd. Maar ik kan de angst maar niet overwinnen. En nee ik kan echt geen enkele slag zwemmen. Dus ook niet dat ik me een beetje kan redden in het water. En idd ik zal mn kinderen ook niet kunnen redden als ze te water raken.... en dat vind ik al vreselijk genoeg. Heb zelf geen rijbewijs maar zeg altijd tegen mn man van : mochten we te water raken; redt de kinderen!! Ik zal zeker verdrinken maar dat interesseert me niet. Red de kids!!! En ik ben vast niet de enige die het echt niet lukt om te leren zwemmen. Met je reactie doe je net of het niet kunnen zwemmen dat ik dan een slechte moeder ben omdat ik mn kids niet zou kunnen redden. En nog een edit. Ik sterf liever voor mn kinderen terwijl ik ze probeer te redden van de verdrinkingsdood dan een of andere wildvreemde vent. En nog 'n edit : ik was 15 jaar toen dat gebeurde met die auto. Later terugkijkend vond ik het behoorlijk knap van mezelf dat ik toch zo goed heb gehandeld.
Nee hoor, is helemaal niet stom. Individuen zijn altijd tot op zekere hoogte op hun hoede voor groepen. Dat is een primaire reactie, daar kun je niks aan doen. De hersenen zijn zo "afgesteld". Als individu kun je uiteindelijk weinig beginnen als een groep je aanvalt. In de loop van de geschiedenis van de mensheid waren er best wel situaties waarin het handig is dat de hersenen zich zo ontwikkeld hebben, dat je voorzichtig bent met onbekende groepen. Ik geef les op een middelbare school en ga dus voortdurend om met jongeren. Ik vind die jongeren leuk en ben absoluut niet bang van ze. Als ik in een rustige omgeving langs een groep jongeren loop, voel ik me echter toch niet helemaal op mijn gemak. Ik ken die jongeren niet en weet niet of ze net zo leuk zijn als mijn eigen leerlingen. Terwijl het waarschijnlijk gewoon normale mensen zijn die daar gezellig zitten te chillen.
Ik kan me dit wel voorstellen. Volgens mij heeft het ermee te maken dat je in het donker het gezicht niet makkelijk kan zien. Je kunt het gezicht dan niet plaatsen, snap je wat ik bedoel? Ik vind het bijvoorbeeld ook moeilijk om de leeftijd van donkere mensen in te schatten. Ik ben het gewoon niet gewend om een donker gezicht te 'lezen'. Ik vind vaak de huidskleur wel prachtig staan
Ach wel tof dat je het weet en zegt toch. Ik ben ook weleens bevoordeeld. Jaren geleden had ik echt wel gezegd dat ik geen surinaamse man wilde. Gaan allemaal vreemd en hebben allemaal issues. Euuh tja..mijn vriend is dus surinaams hahaha en zo vreselijk zachtaardig! Dus kom maar hier een kopje koffie drinken met mijn vriend, je bent gelijk genezen.
Dat verschillende mensen mij en mn man voor gek verklaarden toen we snel zwanger waren, na 1 jr begonnen met proberen is geboren toen we ong.2, 5 jr samen waren. Ondertussen getrouwd hebben 2 kids en t gaat in mei alweer 5 jr super.. Ik had toen ik wat kreeg mwt man een pitbull kruising van ong 40 kilo. Hond had een fikse gebruiksaanwijzing en was deels doof en blind niettenmin de liefste hond van de wereld. Was zwaar mishandeld bij jaar oudere eigenaars , 6mnd toen ik dr kreeg, daardoor verschillende problemen met dr lichaam. Mensen schrokken toen ik zwanger was en niet van plan om mijn hond weg te doen. . Nog vreemder was t dat ik toenik thuis kwam mt baby en hond op de grond ben gaan zitten om kennis te maken. En wat bleek ze was de liefste rustigste en makkelijkste hond die wij ons konden wensen.. Mijn kleine meisje heeft aan haar halsband haar eerste stappen gezet en kon zich geen betere bescherengel voorstellen dan de hond. . Helaas heb ik haar door de problemen in haar lichaam moeten laten gaan maar ik ben tot op de dag van vadaag haar dankbaar voor t feit dat ze heel wat memsen heeft doen verbleken met haar gedrag en achtergrond. Het vooroordeel wat mensen vaak hebben ovrr deze dieren is zo misplaatst..
In deze buurt is dat geen misplaatst vooroordeel hoor Gemma, en dan meen ik wel dat het eerder door de baasjes komt dat die dieren zich zo gedragen, maar dat terzijde. Wanneer ik met mn 3 kinderen op straat loop dan houd ik me liever vast aan dat eventuele vooroordeel. Ik denk ook niet dat ik daar iets of iemand mee kwaad doe of mee kwets wanneer ik mn kinderen gewoon aan de hand houd of bij me roep.
Fijn dat je antwoord heb gegeven op mijn vragen. Je kunt met een goede reden niet zwemmen helaas voor jou niet een zelf gekozen reden. Ook top dat je het iig geprobeerd hebt.
Wij hadden 3 jaar geleden op het werk (verzorgingshuis) een groep tieners van het plaatselijk VMBO. Ze kwamen 10 weken lang elke donderdag dingen doen met en voor onze bewoners in het kader van de maatschappelijke stage. Dus een stukje wandelen, voorlezen, gewoon een praatje maken, maar ook de koelkast schoonmaken, stofzuigen achter en onder het bed en meer kleine klusjes. (die laatste dingen leerden ze op school ook, maar een ruimte poetsen die 3x per week gepoetst word, daar leer je niks van) Maar goed: Dag 1: Ik zie ze allemaal binnenkomen. Groepje per groepje, de jongens allemaal stoer met een attitude, inclusief petje, afgezakte broek en van die grote gympen (je kent dat wel) en de meisjes giechelend op een kluitje, allemaal flink in de make-up, sommige met hoofddoekjes. Meer dan driekwart van de groep had een getinte huidskleur. Ik denk dat er misschien 2 of 3 van de groep een nederlands uiterlijk hadden. Eerlijk is eerlijk, de moed zakte me in de schoenen toen ik ze zag... Ik dacht echt: "Oh, mijn God... Moet ik dàt aan het werk zetten?" Maar goed, ik laat me niet kennen en ik zie wel waar het schip strand... Ik moest een inleidend praatje houden en ook even uitleggen hoe je met slechtziende en blinde mensen omgaat. Commentaar all over, natuurlijk... Achterstevoren op de stoel zitten, zo'n onderuit gezakte houding die overkomt alsof het ze allemaal niet interesseert, giebelen enz. En ècht! Ik heb me nog nooit zo diep geschaamd.... Hoe stoer ze ook allemaal waren en hoe groot die mond ook was voor ze begonnen.. Ze waren stuk voor stuk allemaal zo lief en respectvol naar onze bewoners! Ze hebben als afsluiting een hele leuke middag georganiseerd met zelfgemaakte hapjes uit hun eigen cultuur, tussendoor werden er nagels gelakt bij bewoners, gekaart, gesjoeld, koffie gedronken enz... Toen ik dit jaar tegen de bewoners zei dat de leerlingen weer zouden komen, zaten ze al bij voorbaat te genieten! Heerlijk!
Ik kan me zelf geen moment herinneren dat ik iemand ter onrechte vooroordeeld heb (zal vast wel gebeurd zijn maar kan het me echt niet herinneren ) Maar ik vind het lezen van jullie ervaringen wel leuk Zijn toch wel leuke en bijzondere momenten.
Als ik met de kinderwagen met de bus reis valt het me elke keer weer op. Jongeren, bij voorkeur "met een kleurtje" bieden elke keer hulp aan. Blanke vrouwen van boven de 50 kruipen vaak voor, gaan zitten op de enige plek waar je de kinderwagen kwijt kunt en gaan dan uitgebreid hardop bespreken hoe slecht opgevoed de jeugd tegenwoordig is. Maar dat laatste is natuurlijk ook een vooroordeel