9 maanden: hoe lang laten huilen?

Oja: onze jongste valt nu dus zelf in slaap als ze goed in haar vel zit en slaapt dan ook door. Dat ging ze alleen niet helemaal vanzelf doen, dus ik heb ook een beetje moeten laten huilen bij haar.
Bij de oudste kon mijn man destijds even gaan troosten en blijven tot ze weer sliep, om van 'in slaap komen met BV als ze 's nachts wakker werd' te komen naar 'zelf weer in slaap komen'. Drie nachten 1-2 keer max 5 minuten troosten en toen sliep ze door, (was wel met 23 maanden, dus ook een kind dat onderhand al redelijk wat snapte).
Bij de jongste werkte dat echt averechts. In slaap wiegen werkte niet meer, (want wakker zodra ze in bed gelegd werd), erbij blijven werkte ook niet, want alleen maar gefrustreerd dat we haar niet oppakten, even troosten en dan neerleggen en erbij blijven werkte dus ook niet. Dus bij haar ben ik na 2-5-10 minuten gaan troosten. De eerste twee keren dus echt vlot weer heen, gewoon om snel te laten merken dat ik er echt wel was, maar dat ze dus wel zelf moest gaan slapen.
Eerste dag moest ik na 2 en 5 minuten even heen, tweede dag enkel na 2 minuten nog even en de derde dag ging ze lachend haar bedje in...

Wel voor die tijd een strak slaapritueel opgezet, want dat was door het vele in slaap moeten wiegen wat verwaterd. Toen ze een tijdje gewend was aan dat ritueel zijn we het laten huilen in gaan zetten.

Als ze niet fit is, wieg ik haar nog steeds in slaap en laat ze zich ook slapend wegleggen. Als ze wel fit is, valt ze zelf in slaap.

 

Mijn dochter heeft dat met 9 maanden ook gehad. Ze bleef maar huilen en huilen als ze in bed lag. Heb toen vanalles geprobeerd, zoals bijv. naast haar bedje zitten en troosten, maar als ik dan opstond om weg te gaan begon ze alleen nog maar harder te krijsen. Elke keer als ze ons zag was het goed, maar zodra we dan weer weggingen begon ze weer.
Uiteindelijk heb ik haar gewoon laten huilen en dan was ze na 15-30 minuten stil. Ik vond dit heel moeilijk, maar dit bleek goed te werken bij haar. Nu is ze 13 maanden en huilt ze helemaal niet meer bij het naar bed brengen, maar gaat ze gewoon lekker liggen met dr knuffel en valt snel in slaap.

 

Ik heb alles een beetje doorgelezen en ben het met Rozemarijke eens. Ga dit dus niet nog eens herhalen. Maar als ik je een goed boek mag aanraden, dan raad ik je dit aan: Slaap Kindje Slaap van Dr. Estivill
bol.com | Slaap Kindje Slaap, E. Estivill | Boeken
Dat heeft bij ons wonderen gewerkt. En het is geen theoretisch boek, maar zeer praktijkgericht. Een gids die je kind "leert" slapen.

 

Niet!! Zoals velen al benoemd hebben ze rond deze leeftijd verlatingangst. Of misschien andere ongemakken. Je kleintje kan alleen op deze manier communiceren.

Vaak helpt het om lekker bij je kleintje te zitten. Handje vast houden of over het bolletje te kriebelen.

 

Hier een meisje wat als baby vanaf 3 weken niet in slaap kon vallen.
Ze ontspant moeilijk. Osteopaat heeft een stuk geholpen maar ze heeft het slapen moeten leren. Ze is ook prikkelgevoelig.
Hier in het begin in slaap gedragen/gewandeld.
Toen ze 3,5 maand oud was in bedje overdag boven in het donker laten slapen. Lukte alleen met de stofzuiger continu aan, later met cd met fohngeluid.
Maar in slaap vallen ging toen vrij gemakkelijk, ze sliep altijd binnen 10 minuten zonder huilen.
Vanaf 7 maanden kan ze ook zonder geluid slapen. Rond 8/9 maanden werd het lastig door de verlatingsangst.
Hier geprobeerd weer even mee naar beneden nemen, later op bed. Dat werkte niet, raakte ze alleen maar overprikkeld. Bij haar blijven werkt al helemaal niet, dan gaat ze niet slapen. Op schoot valt ze ook niet in slaap.
Geprobeerd samen op ons bed haar in de houtgreep houden, duurde soms 2 uur en huilde ze flink. Ook niet de oplossing voor ons.
Uiteindelijk besloten om haar dan eventjes te laten huilen, max 5 minuten maar meestal was ik binnen 2 a 3 minuten weer terug.
Ze kreeg hier altijd bv voor de slaapjes dus pakte ik haar weer op, keek ik of ze de borst nog wilde, anders troosten en speentje en dan weer in bedje. Om gewoon ons ritueel maar steeds te herhalen.
De eerste keer moest ik er 3x heen, daarna 2x en nog een paar dagen 1x. Nu is ze al maandenlang stil als ze naar bed gaat, iedereen kan haar in bed stoppen, waar maakt ook niet uit, als ze maar rustig alleen ligt en het er wat donker is.
Hier heel soms dat er s nachts wat is (pijn/ongemak) en dat ik haar dan bij me neem, dan valt ze wel bij me in slaap of leg ik haar na een tijdje weer terug.

 

Zoon is elf maanden en meneer zit ons behoorlijk te testen.
Vorige week was die ziekjes dus af en toe eruit gehaald en op een gegeven moment was het brullwn bij het slapen gaan. Wij hebben er voor gekozen o. 1 avond hard te zijn. Dus naar bed volgens het vaste recept. En hij heeft gehuild, ik kijken maar meneer bleef in bed uiteindelijk werd hij nog bozer van dus daar maar mee gestopt om te gaan kijken. En hem laten huilen en we zijn nu een paar dgn verder en hij gaat weer gewoon slapen zonder gedoe! Joehoo!

Probeer dingen uit en accepteer ook dat het ff anders loopt. Ik heb gemerkt dat als om het loslaat en er niet boven op zit. Meestal reageert zoon daar positief op, alleen moeders vind dat nog wel moeilijk

 

Ik laat haar even huilen. Dat werkt het beste.
Als ik er bij blijf blijft ze wakker en vecht ze echt tegen haar slaap.
En ik heb ook echt geen zin om twee u naast haar bedje te zitten s avonds.
Wbt verlatingsangst: we leggen haar in bed na t ritueeltje. Als we weglopen begint ze te huilen. Bozig, niet compleet overstuur. Het is niet leuk om te horen maar ik luister wat voor huilen het is. Als het te ver gaat grijp Ik in natuurlijk.
Zodra we weg gaan hou ik de klok in de gaten. Na vijf min ga ik weer terug voor een kus en een knuffel zodat ze weet dat we er zijn en haar niet in de steek laten. Vijf min daarna weer maar dat is nog nooit voorgekomen. Na zo n vijf min slaapt ze al.

 

Hier heeft onze dochter dat ook sinds kort.
Maar helaas werkt hier het laten huilen toch het beste. Ze is vanaf de geboorte al snel overprikkeld en iedere keer als ik haar uit bed haal, word het huilen erger en langer.
Ik weet op dat moment wel zeker dat ze de fles heeft gehad (geen honger), schone luier en dat we ons bedritueel hebben gedaan.
Ook wij luisteren wel erg naar haar huiltje. Als ze echt overstuur is, ga ik even naast haar staan, even aai over de bol en weer weg.
Gisteravond is het goed gegaan zonder huilen, terwijl 2 avonden daarvoor tot krijsen aan toe ging.

 

Naast alle boeken tips die gegeven zijn is het boek 'the no cry sleep solution' ook absoluut een heel erg fijn boek met handvaten om het slaap en waak ritme van je baby inzichtelijk te maken en dan er iets aan te doen!

 

Meid heb de anderen reacties niet gelezen, maar ik zou haar mooi 15 minuutjes laten huilen, zeker als dit al 9mnd zo werkt en ze hierna lekker gaat slapen. Mijn zoontje heeft dit ook lang nodig gehad om de dag te verwerken. Erbij blijven, ernaast liggen, bij ons in bed, zijn dingen waar ik niet zo achter sta en die hier totaal niet werkten. Hij word alleen maar meer overstuur. Ook om de 10 minuten kijken werkte niet, bij begon telkens opnieuw. Dat even huilen kan mijn inziens heus geen kwaad, maar het is wel zielig en jammer dat het nodig is.

 

Het heeft ons zelf heel erg geholpen door gewoon te timen. 15 minuten laten huilen... soms viel hij dan net in slaap. Zo niet, dan zorgde ik er in ieder geval eerst voor dat hij zeker geen honger/dorst had, een vieze luier had, het koud had oid. En anders een kus, knuffel, muziekje opnieuw aan en weer gaan.

 

15 minuten vind ik erg lang. Dat doe ik bij mn oudste niet eens en zeker bij een baby met verlatingsangst gewoon zielig.

 

Is dat hetzelfde boek als 'lekker slapen zonder huilen'? (Of iets in die trant, die titel zie ik hier op ZP ook regelmatig voorbij komen?)

 

Eens met de meiden die zeggen dat huilen niet per se slecht hoeft te zijn.

Bij mijn dochter werd het juist alleen maar erger als we bij haar bleven. Ze ging dan simpelweg niet slapen! We hebben toen de "methode" gebruikt om na 5, 10 en 15 minuten te gaan kijken en even te troosten. Al snel hoefde ik meestal alleen maar na 5 minuten te kijken en was na 10 minuten al niet meer nodig. Dit was toen ze ongeveer een half jaar was. Ze heeft op die manier ook geleerd om na een slaapcyclus zelf weer in slaap te vallen, zonder hulp van ons.

Toen ze iets ouder werd, werd 's avonds naar bed brengen voor de nacht weer moeilijker. Toch hielp erbij blijven niet. En als we haar er uit haalden om te knuffelen en te troosten, werd ze heel erg boos en reikte ze vaak met haar armpjes weer naar haar bedje. Ze wilde gewoon slapen en had het even nodig om te huilen. Op een gegeven moment lag ze een keer te huilen en ging ik er weer naar toe. Ik zwaaide de kamerdeur open, maar ze lag met haar oogjes dicht te huilen en had niet eens door dat ik binnen was gekomen. Ook niet toen ik even bleef staan. Ik zag dat ik haar alleen maar zou storen bij het in slaap vallen als ik iets zou doen en ben weer weg gegaan.

In het begin vonden we het heel zielig om haar te moeten laten huilen, maar we wisten dat ze moe was, dat alles wat wij zouden doen het alleen maar erger zou maken en dat het beste wat we voor haar konden doen haar met rust laten was. Rond die tijd las ik ergens dat baby's vaak wel 20 minuten nodig hebben om in slaap te vallen en dat als baby's huilen bij het in slaap vallen, dat meestal niet langer dan 20 minuten duurt. We zijn toen beter op de tijd gaan letten en inderdaad was het bijna vaste stip dat ze tussen de 18 en 20 minuten huilde en daarna sliep. En dat was echt niet een lief-zacht-jammer-huiltje, maar hard huilen.

Na verloop van tijd zijn wij er aan gewend dat dit bij haar hoort en kunnen we het huilen ook veel beter aanhoren zonder iets te doen. Al blijft het moeilijk, want voor hetzelfde geld is haar doekje of speentje uit bed gevallen en dan zal ze echt niet gaan slapen. We moeten dus wel blijven luisteren naar wat voor soort huiltje het is en opletten wat de oorzaak van het huilen is.

Nu ze ouder is (bijna 2) huilt ze soms nog steeds, maar vaak ligt ze de eerste tijd dat ze in bed ligt wat te zingen of te keuvelen. Als ze huilt, laten we haar echter nog steeds 20 minuten huilen, tenzij we aan haar huiltje te horen denken dat er echt iets is. Als ze na 20 minuten nog huilt, maar het al duidelijk veel rustiger is, kijken we het nog een paar minuten aan, maar meestal slaapt ze dan.

 

Wij hebben ons kleintje ook laten huilen. Toen ze ongeveer 12 maanden was, ging het 's avonds steeds slechter en duurde het steeds langer voordat ze sliep. De dag erna was ze dan oververmoeid en was het niet meer zo gezellig. In het begin gingen we bij haar zitten maar dat werd op een gegeven moment een hele voorstelling. Het was toen ook duidelijk dat ze eigenlijk gewoon nog geen zin had om naar bed te gaan en ze aan het uitproberen was. Wij hebben toen ook besloten om een avond 'hard' te zijn. Ze begon te huilen en wij hadden vooraf besloten om dat 5 minuten vol te houden en dan te gaan troosten. Ze werd heeeel boos maar viel na 4.5 minuut in slaap. Phew! De dag erna was het een minuut of 2 en nu gaat ze liggen met haar schaapje en huilt niet meer.
Misschien is huilen niet de beste oplossing maar het heeft hier goed gewerkt en ik denk toch echt niet dat ze er iets slechts aan overgehouden heeft.
Dit is natuurlijk wel ieder voor zich. Als je het niet prettig vindt, niet doen

 

Ik zou me vooral goed inlezen in de verlatingsangst fases voordat je je kind huilend achterlaat. Want in een fase van verlatingsangst vind ik laten huilen gewoon wreed.

Overigens stopt elke baby na een tijd van zelf met huilen. Daar zou ik juist bang voor zijn..

 

Maar van wat ik ervan begrijp, doet het kindje van TS dit altijd al en is het niet ineens erger nu, maar was ze nu gewoon wel op zoek naar antwoorden op de vraag of dit normaal is en wat ze zou kunnen doen.
Als het eerder altijd vlekkeloos gegaan was en nu ineens huilen, zou ik ook zeggen: niet alleen laten. Maar het is altijd al zo en erbij blijven helpt meestal niet.

@TS: hier de ervaring dat badje en masseren en dergelijke alleen maar prikkelverhogend werken. Draagdoek is hier een goede manier om even te ontspannen en te ontprikkelen, voordat ze gaat slapen.