wat mooi beschreven ik herken van een vriendin jou verhaal en daarom zit ik er echt aan te denken want voor haar is er een wereld open gegaan en ik zit hier al jaren in de ellende bv. mijn zoon is al eerder herplaats van een school daarom vind ik het ook zo moeilijk om het weer te moeten doen maar wat zou t mij een stuk rust geven. toen hij voor t eerst op die andere school kwam viel onze mond al open zo ontzettend veranderde hij, hij hoefde van ons niet meer getest te worden, helaas na 3 maanden kwam het oude gedrag terug en is hij inmiddels getest. dan weet jij vast ook wel antwoord op de volgende vraag: als ik mijn zoon wel aanmeld voor speciaal onderwijs moet deze school daar dan voor betalen? ik heb gehoord dat kinderen met een rugtas die naar speciaal onderwijs gaan dat dan de school een geld bedrag moeten meegeven.
iedereen bedankt voor de geweldige tips en meningen @ kleintje88 wil je mij wat meer vertellen over de armband moet die beslist om de arm gedragen worden en in contact staan met de huid? of kan de armband in een broekzak zonder dat hij t door heeft gedragen worden.
Um nee!!!!! Fijn dat de school dat zo graag wil, maar denk liever aan je kind! Ik ben nogal tegen medicatie voor 'andere'. Heeft jou zoon er zelf baat bij en wilt hij het zelf, oké. Maar anders echt niet!
Mijn zoon heeft op aanraden van school (en wij wilden dit ook graag, omdat er nog wat meer dingen meespeelden) een aantal testen en psychologisch onderzoek ondergaan. Onder meer om te testen of hij meer-of hoogbegaafd was en door meerdere "symptomen" onderzoek naar AD(H)D. De psychologe mocht ons officieel geen diagnose geven, aangezien dit een "vooronderzoek" was. Wilden wij een officiele diagnose dan zouden we hogerop verder moeten gaan. Zij gaf aan dat had zij wèl een diagnose mogen geven, dat onze zoon dan zeker ADHD had.. Wij zijn voor verder onderzoek doorverwezen naar stichting Kram.. Dit liep allemaal alleen erg rommelig (was in de vakantietijd. Eerst wij op vakantie, toen de psychologe en zo ben je weer weken verder voor de volgende afspraak). Ondertussen was ik begonnen met de magnesium/visolie/D (oh en was nog vergeten te vermelden dat hij dagelijks 1 tabletje davitamon krijgt) waarvan hij zo opknapte, dat de afspraken verwaterd zijn en we inmiddels helemaal niet meer heengaan. Eerlijk gezegd had ik er ook een beetje een "wat dòen we hier" gevoel bij Ons grootste compiment kregen wij afgelopen maandag. Omdat dit verhaal alweer een tijdje speelt en onze zoon zo goed gaat op school, is de aandacht er aardig af. Hij draait lekker mee, valt niet meer op.. Hij zit sinds de schoolvakantie in de bovenbouw (groep 6). De lerares die hij nu heeft, is niet echt duidelijk op de hoogte van zijn problemen die hij toen had. Zij vertelde dat hij het hartstikke goed doet. Af en toe wel wat extra van haar aandacht nodig heeft, maar niet echt meer dan een ander kind. Het is een vroege leerling (was 5 toen hij over ging naar groep 3 is van 30 oktober) en sociaal emotioneel nog redelijk speels. Zij geeft hem echter die ruimte. Heeft hij behoefte om een kwartiertje extra met de Kapla te spelen itt zijn klasgenoten, dan laat ze dat ook toe. Met de afspraak erbij dat hij daarna ook netjes zijn werk af moet maken. Op deze manier doet hij het ook, er zijn goede afspraken met hem te maken. Af en toe heeft hij zijn gekkenvijfminuutjes, maar dat kan niet altijd in bepaalde situaties, zèker niet nu hij in de bovenbouw zit. Hij geeft dan zelf aan dat hij er niets aan kan doen, dat hij het niet in kàn houden. Nu heeft zij de afspraak met hem gemaakt dat als hij dit voelt aankomen, hij even naar haar toegaat en dat ze dan samen even voor een "stoomafblaasmomentje" kunnen zorgen. Echt, we zijn zo blij met deze sùperjuf, die zo in de gaten heeft hoe ons mannetje in elkaar zit.. Toen we haar vertelden over zijn concentratie stoornis verleden, trok ze haar wenkbrauwen op. Ze merkte daar zo goed als niets van (het ADHD verhaal vond ze al helemaal niet van toepassing), heeft altijd zijn werk op tijd af, werkt netjes door en is goed te corrigeren als het eens fout gaat.. Dus ja, wij zijn supertrots! Alle problemen die speelden zijn zo goed als weg Op het moment van advies voor onderzoek was hij nog 7,5. Inmiddels is hij net een maandje 9 jaar..
Ik heb geleerd, dat je echt zelf naar je kind moet kijken, en wat je moedergevoel zegt... Met mijn oudste dochter ging het zooo slecht, thuis en op school. Ze is getest toen, nadat een hersentumor is uitgesloten, en idd: ADHD. Omdat het zo slecht ging op school (juist NIET druk, leefde in haar eigen wereldje, juist om zich af te sluiten van de drukke maatschappij, en werd knettergek in haar hoofd, wat zich constant uitte door flauwvallen, overgeven, ademstilstanden). Voor onze dochter was de ritalin de redding. Ook ik was wat huiverig, dat geef ik toe, maar ik was wanhopig en er moest IETS gebeuren. Ik kreeg een ander kind!! En nog steeds ben ik blij dat we toen die beslissing hebben gemaakt! Uiteindelijk heeft ze ritalin geslikt van haar 6de tot haar 14de. Ondertussen hadden we de visolie en magnesium ook al geprobeerd maar dat kotste ze gewoon uit...we hebben toen een hele lieve pedagoog gevonden, via de ggz en die vrouw is voor ons echt goud waard geweest. Ze heeft zoveel bereikt met ons Demi, ongelooflijk. Ik ben zelf 6 jaar naar ouderbegeleiding geweest, en Demi heeft alle therapieën gevolgd die de ggz aanbood. Ze vond het zo leuk. Al die jaren is het echt heel intensief geweest, kilometers gereden om overal maar naar toe te gaan met haar, videocamera's in huis. Daarbij kwam dat ik het heel erg moeilijk er mee had, omdat ik zo emotioneel met haar verbonden was. Daarvoor dus ook nog zeker 2 middagen in de maand, soms meer naar ouderbegeleiding. Ze is altijd op de gewone basisschool gebleven, omdat ik dat wilde. Noem me egoistisch, maar ik had echt sterk het gevoel, dat ze met de ritalin daar het beste af was. Daar hebben ze eigenlijk altijd maar een beetje met haar aangemodderd. Toen ik op een gegeven moment zo in de clinch lag met school, heb ik ook een dyslectietest laten doen, en ze heeft idd dyslectie. In groep 8 mocht ze toen de citotoets doen op de computer met koptelefoon. En wat denk je: score van 540!!! Vergeet niet dat er op school werd gesproken over verstandelijk gehandicapt hè! Om een lang verhaal kort te maken: ze is nu 16, doet dit jaar eindexamen vmbo-t, en gaat volgend schooljaar MBO-economie doen. Ik heb altijd geweten dat ze dit kon. Op haar 14de kondigde ze aan geen ritalin meer te willen slikken..ik was best huiverig hoor, maar het gaat gewoon goed. Ze heeft door al die jaren therapie, echt met zichzelf om leren gaan. Ook haar slaapkamer hadden we helemaal aangepast, door een gordijn om haar bed heen te maken, zodat ze goed kon slapen en niet door drukke dingen werd afgeleid. ook jarenlang op de trampoline gesprongen, doet ze nu ook nog vaak, en schommelen, om haar hoofd leeg te maken. Volg je gevoel, lees je in en laat je niks wijs maken. Jij kent je kind, ook met beperking echt het beste.
ik heb al jaren geleden mijn keus gemaakt helaas ging mijn man daar niet mee akkoord dus moest ik mijzelf opofferen. mijn man ziet het nu wel in dat het zo niet langer meer gaat. we hebben een andere zoon gehad voor 3 mnd dus hij kan het maar door de druk van school lukt het hem niet meer. ik vind het zeer moeilijk om mijn zoon weer te moeten herplaatsen naar een andere school weer afscheid moeten nemen en andere vriendjes moeten maken maar hij heeft dit wel nodig en ik ook! er zitten zoveel probleem kinderen op deze school die nog minder zijn dan mijn zoon dus wie ben ik om mijn zoon daar weg te halen. school raakt dan 2 kinderen kwijt want broertje gaat er dan ook weg en natuurlijk wil deze (kleine school) dat niet, ze zijn blij met elke aanmelding.
Ik weet dat sommige medicatie voor ADHD zuivere speed is. De bijwerkingen kunnen heel hinderlijk zijn en het is niet goed voor je hart. Ik zou er dus heel goed over nadenken voor je dit elke dag geeft en eerst alle andere opties proberen.
Mijn mening. Mijn zoon heeft geen ( adhd of iets) al hoe wel....??? Met mij als voor geschiedenis bps en moeilijk lerend en een kind dat een groot iq verschil heeft. Twijfel ik daar al jaren aan. Hij is vrij chaotische en niet een van de makkelijkste. ( wel een hele lieve jongen) rustig niet druk ect ect. Wel wat gedragsproblemen. Ook mijn zoon is naar het speciaal onderwijs gegaan. wil even ook wat toe lichten wat sommige misschien niet eens weten. Tegenwoordig worden deze scholen ook in gedeeld in ( de problemen leren en of gedrag of alles wat er mee samen hangt) Verschillende niveau groepen. Mijn zoon zat in de praktijkklas niet omdat hij een praktijk leerling zou worden maar omdat dat de geschiktste klas was voor hem, Daarnaast zaten de vmbo leerlingen leerwegondersteund en vmbo kader... wat je er ook in hebt en het is niet zo dat alle leerlingen die naar het speciaal onderwijs gaan automatisch niet door stromen naar het ( normaal voortgezetonderwijs.) Eerder uit zondering dan regel als het niet gebeurt dan gaan ze naar de praktijk. Na vier jaar ellende te hebben mee gemaakt op het gewone onderwijs ( Montessori) ging hij naar het speciale onderwijs. En van af dag een veranderde mijn zoon. Hij kreeg de zin in het leren terug. Ja weet je het is zielig als ze naar een andere school moeten maar hij heeft het er nog wel eens over mama op de andere school was het voor mij niet leuk. Hij werd idd gepest omdat hij er niet bij hoorde en hij dacht dat hij niks kon. En nu kwam hij in een klas te recht met kinderen die ook problemen hadden en dan vervalt vaak het gevoel van he ik kan ook wel iets. Mijn advies is( kijk naar je kind) en maak de inschatting voor je kind. Maar kies ook het moeilijker ( op het oog als dat indien nodig is) Want vriendjes verliezen is misschien niet leuk. Maar vaak gaat dit hand in hand vaak zijn het al de buiten beentjes van de klas. Ik zeg niet dat dit altijd het geval is. Mijn zusje haar zoon heeft wel adhd met nos of iets er bij. en hij kreeg ( dacht ik best wel de sterkste middelen hier tegen) Zelfs tot plaatsing op de jutters( instelling voor kinderen met adhd en andere problemen) Een soort psygiatishe ziekenhuis maar dan voor kinderen. Mijn zusje is heel lang ( eigenwijs gebleven) tot ze zelfs uit de ouderlijke macht is gezet en mijn neefje medicijnen kon krijgen) ja idd best wel heftig dit. Mijn zusje is een schat hoor. alleen tja ik er ken dat ik borderline hebt en zij absoluut niet vind zij. ( geen inzicht hebben) Ze is wel veel socialer dan ik. Bewandel de weg die jij nodig acht. Het kan geen kwaad om alles te onderzoeken. En wat de buiten wereld er van vind. Dat is hun probleem.
sorry maar ik vind het een beetje een vervelende opmerking of ik niet te snel conclusie trek en met labeltjes begin te plakken. Je weet helemaal niet wat we hier al meegemaakt hebben en met welk idee ik dit zeg. Ik heb overigens zelf adhd en zo gek is het dan niet als ik dit doorgegeven heb. Ik ben graag alert. Daar heb ik overigens niet perse een label voor nodig, maar ik wil wel graag dat mijn zoon op het regulier onderwijs straks leuk mee kan komen sociaal gezien, en qua lesstof. Als dit niet lukt, weet ik graag waar dat eventueel aan zou kunnen liggen en wat we daar eventueel aan kunnen doen. Mijn zoon is ook erg prikkelgevoelig en heeft op een andere peuterspeelzaal al hele vervelende ervaringen opgedaan. Hij kon daar niet tegen de drukte. Op de huidige peuterspeelzaal gaat het goed. Maar maak me best zorgen over het feit dat ie over 4 1/2 maand naar de basisschool gaat waarbij de klassen een groepsgrootte hebben 30-35 kinderen. Ik denk graag ver vooruit en heb graag een plan B ja. en verder mag mijn kind kind zijn ja.Feit is wel dat kinderen die op alle vlakken voor lopen qua ontwikkeling hoogbegaafd of gewoon heel intelligent kunnen zijn, maar voor hetzelfde geld, trekt dit inderdaad op de kleuterschool weer bij. Maar ik vind het zeker fijn om te weten hoe hij het doet qua ontwikkeling zodat je daar wel op de juiste manier mee om kunt gaan met wat je aanbiedt qua bijv. die letters leren en rekensommen. Ik verzin overigens zelf niets qua druk en voorlopen op ontwikkeling. Daarvoor heb je orthopedagogen die dat heel goed kunnen inschatten. Wat jij druk vindt, vind ik misschien wel meevallen of andersom.
Interessant om dit te lezen. Wij hebben morgen na doorverwijzing van de kinderarts een eerste gesprek bij de orthopedagoog. Op verdenking van ADHD/ADD (ik denk het laatste) Vind het vreselijk spannend..
Hier ook een kind met ADHD en autisme. Sinds gisteren aan de medicatie voor ADHD.. En wauw wat een verschil. Op school ook ze hebben hem nog nooit zo leuk zien spelen. Hij verteld meer en hij is nu rustig. Ik heb hem vandaag voor het eerst 2uren zien knutselen. Normaal 5min en de lijm en schaar of papier vloog door de lucht omdat niks wou. En nu wat een plezier heeft het mannetje gehad! Tot nu toe geen spijt gehad dat we dee belsissling hebben genomen om hem medicijnen te geven!!
Ja het moet echt contact maken met de huid voor het beste effect.. Minimaal 8 uur op een dag Ik denk dat je anders weinig tot geen resultaat merkt. Onze dochter was altijd heel druk (getest en we starten met dagbehandeling in januari om te achterhalen wat er is) wilde nooit knuffelen etc. Maar sinds ze een armband draagt is ze een stuk rustiger.. En sinds kort heeft ze een magneetmat om op te slapen en sindsdien slaapt ze nog beter en komt weer knuffelen! Dat is zo fijn
de armband gaat het dan niet worden mijn zoon frunnikt een hele dag lang als ie weet dat hij dat moet dragen, ook zit hij overal AAN en vernielt heel veel uit frustratie denk ik.
de school waar hij begonnen is telde in zijn klas 36 kinderen daarna op een andere school gezet met 45 leerlingen in totaal van de hele school. hij zit in groep 3 en die telt maar 4 kinderen met de combi 1 en 2 erbij 12 kinderen.
het is ook heftig ben emotioneel kapot. zo goed bedoelt andere school rustiger en nu gaat school inkrimpen klote economie ook.
Zoiets begreep ik idd uit je eerdere post. Maar opzich is groep 3 goed gestructureerd als je alleen maar groep 3 kindjes hebt. Het is best een verschil als je 30 kindjes in de klas hebt die aan een tafel werken en hetzelfde doen of dat hij in een klas zit waar 2 of 3 leerjaren samen zitten. Dat betekend 2x een instructie en veel beweging in de klas omdat ik de kleuters rond lopen. Ookal zijn er minder kinderen, het is wel erg onrustig. Vandaar dat ik hier naar vroeg. Bij mijn dochtertje zat vorig jaar een meisje in de klas die moeilijk kon me komen, haar gedrag was ook bijzonder en ze waren bezig met testen. In principe zou ze groep 3 niet aan kunnen en blijven zitten in groep 2 maar hier zou ze niet mee geholpen zijn. Ze hebben haar naar groep 3 laten gaan (32 kinderen) en door de structuur, rust en duidelijkheid gaat het nu super goed. Maar een spoedoverleg klinkt heftig, heb je mensen in je omgeving die je kunnen ontlasten? Ik wel je heel veel sterkte wensen.