Ja dat meen ik serieus, als je goed leest zie je dat ik het SOMS best pittig vind, tegenover soms staat meestal en meestal geniet ik er van. Ik heb een bijna peuter (21mnd) die dus nog niet naar PSZ, school o.i.d. gaat, ik ben zwanger, ik werk 4 dagen, en mijn man werkt 4 dagen we overlappen 1 dag dus dat mijn dochter naar oma gaat en voor de rest kan. Mijn man en ik zijn een x per 2 weken samen een dag vrij en met soms vind ik het best pittig om als ik vrij ben altijd ALLEEN voor mijn kind te zorgen, want als ik vrij ben werkt mijn man. Misschien is het heel gek dat ik het soms als pittig ervaar dat mijn man en ik niet vaker samen vrij zijn, zodat ik gewoon de was op zolder op kan hangen, huishouden doen en gewoon even de deur uit zonder mijn dochter.
Daarom kies ik er ook voor om minimaal 2 volle dagen per week samen met mijn man door te brengen om samen tijd als gezin door te brengen. Dat is volgens mij namelijk ook erg belangrijk voor mijn zoon. Dat betekent dat mijn zoon 3 dagen met heel veel plezier naar de oppas gaat. In de ideale situatie zou dat maar 2 dagen zijn maar dat heb je helaas niet altijd voor het zeggen.
Ik zou ook graag 2 volle dagen samen met mijn man vrij zijn, maar dan moeten we dus vaker opvang gaan regelen en ik vind 1 dag naar mijn ouders al vaak genoeg. Ik ga na mijn zwangerschapsverlof in ieder geval gedurende een half jaar 1 dag minder werken, zodat we iets meer tijd samen hebben. En over zo'n 5 jaar zitten beide kids op de basisschool en kan ik tijdens schooltijden makkelijk op gaan ruimen, sporten e.d. haha.
Kijk lat is de laatste jaren meer in beeld dan toen ik net gescheiden was. In het begin vond ik het ook erg lastig hoor om mijn kind te laten gaan. Na dat de maanden verstreken keek ik soms uit naar de dagen dat zoon mee genomen werd door zijn vader. Als je altijd alleen voor je kind zorgt zoon was toen 3.5/4 jaar ging net naar school en was ik wel eens blij als het zaterdag was. Een dag voor mijn zelf. Soms moet je wel eens kunnen uit puffen. Nu lat kan de kinderen niet mee nemen naar zijn huis dus de bezoeken zijn vaak hier. En dan mis ik wel eens een dag in de 2 weken voor mijn zelf. Dan maar ego. T.s de situatie is nu zo. Weet niet of je het van mij aan gaat nemen maar als de wonden helen als alles beter verloopt. Dan kan je ooit op een punt komen dat je er vrede mee hebt en misschien er ook ( soms van kan genieten) En weetje de meeste moeders( ik dan ook al was mijn kind weg ik belde wel altijd even hoe het met hem ging) voelde altijd zo raar als die weg was als of ik een paar schoenen mee gaf zonder gevoel zo werkt het niet. Was zoon ziek bleef hij ook bij mij. De eerste keer oud en nieuw zonder je kind ( dan vier je geen oud en nieuw) maar ben je in gedachten bij je kind. Kind had het zeker naar zijn zin hoor maar als of je arm weg is ect ect. Het zal vaak lastig blijven. Gevoelens hier in zijn niet te sturen. En ook al hebben wij nu een lat en loopt het ( lekker als ik veel meer geef dan sommige mensen denken) het is goed zo. Tijd komt raad.
Het blijft moeilijk vind ik.. Heb ik nog steeds hoor komt ook mede door de arrogante houding van ex en de reacties van mijn kind waar ex niet naar wil luisteren.. Zou hij dat doen dan kan hij het veranderen in de hoop dat kind het leuk gaat vinden ... En zoon van bijna 7 niet het zelfde behandeld als zijn dochter van 4 en vaak juist minder.. Kado's voor zijn neus geven (geen verjaardag) aan dochter is nog maar 1 voorbeeld hoor.. Als ik alles moet zeggen ben ik uren bezig.. Het moet zoals ex het wilt en niet anders.. We gingen uit elkaar tot zoon ney 1 jaar was geworden vervolgens hebben zoon en ik zijn vader een jaar lang niet gehoord of gezien.. En jaar later ineens brief van advocaat.. Uiteraard ben ik daar tegen in gegaan .. Toen heeft ex ook nog mij beschuldigd van kindermishandeling .. Kind had blauw oog precies ney voor het weekend dat ex kwam .. Zoon zij al is op school gebeurt.. Hij is gewoon naar de raad voor kinderbescherming gegaan.. Gelukkig kon school voor mij getuigen ook cb omdat er nooit aanleiding was voor mishandeling en ook huisarts (zijn standaard procedures als er melding word gedaan) heb 2 keer huis bezoek gehad.. Ondanks dat ok wist dat ik niks had gedaan zette het me leven op zijn kop.. Ze willen echt alles van je weten zelfs je bankrekening .. Ik was nog alleenstaande moeder en had een lat relatie met mijn huidige vriend.. Dus mijn tip: Zorg dat je redelijk op goede voet blijft met ex.. Luister altijd naar het verhaal van je kind (zodra het kan praten) leg vooral veel uit.. Ik ben erg verandert door die periode niet altijd in goede zin.. Mijn vriend merkt het vaak en bescherm me oudste zoon het meest want ook hij is getekend voor het leven.. Hij zag ook het verdriet van mama en helemaal net voor de rechtszaken en net voor de raad kwam.. Ik moest me bewijzen en verantwoorden .. Gelukkig is alles goed gekomen maar als ik nu geen bewijs had.. ? Wat was er dan gebeurt.. Ik neem het ex nog kwalijk .. En de haat heb ik achter me gelaten maar dat gezeik is nu nog steeds aan de gang.. We hebben het geprobeerd om goed met elkaar om te gaan.. Maar dat gaat gewoon weg niet meer.. Dus wat ik mee wil geven pas op.. Voor jezelf en je kind..
Deze opmerking moest ik echt 3X lezen. Een kind moet wennen om tijd door te brengen met haar eigen vader????? Ben je daar niet 10 maanden te laat mee??
Ik denk dat ze bedoelt met slapen. Omdat mama dat altijd doet, en papa (nooit) niet. ... denk ik Edit met betere uitleg: Ik bedoel dat TS haar dochtertje altijd probeert te kalmeren en in slaap probeert te krijgen. Uit de reacties van TS maak ik op dat de man van TS dit (bijna?) nooit doet.
Klopt, ik breng haar altijd naar bed. Papa zegt altijd doe jij het maar. Hij doet het alleen als ie geen keus heeft.
Jouw man isnet zo goed papa. Niet alleen mama heeft rechten maar ook de vader. Zolang hij voor zijn dochter kan zorgen begrijp ik niet waarom hij niet zijn dochter op vrijdag al mag komen halen. Argumenten als ja ze is niet graag bij oma.. ze is pas 10 maanden, ze kan echt nog niet vertellen of ze ergens graag is of niet. En dat oma nog wat onhandig is lijkt me omdat ze altijd bij jou is. Geef het een kans. Je meisje zal niks te kort komen bij oma en vader.
Dat al is een verkeerde basis voor de hechting tussen ouder en kind.. Dan zou ik als moeder zelf de kansen creëren om die hechting te bevorderen. Scheiding of niet. Ik snap echt niet dat mensen dat maar normaal vinden..
Sorry hoor maar zoals jij het nu schrijft zijn wij als moeder dus verantwoordelijk voor de band die vader opbouwt met zijn kind. Dat is hij naar mijn idee toch nog altijd zelf. Heb jij uberhaupt wel in de situatie gezeten waarin vader niet erg betrokken was en alles op jouw schouders neerkwam? Net alsof je dan de energie hebt om te gaan "smeken" of hij alsjeblieft zijn kind naar bed wil brengen. Dat voelt als leuren met je kind en dat wil je ook niet. In dit geval ts heeft nergens gezegd dat haar man hun dochter niet naar bed mag brengen alleen dat hij het niet wil. En ook niet dat ze dat normaal vindt. Daar zullen ze heus wel woorden over hebben gehad, maar je gaat op zo'n moment echt de discussie niet aan.
Dankje! Vader brengt de kleine alleen naar bed als ik er niet ben. Verder vraag ik het vaak zat maar hij zegt altijd ''ze heeft liever dat jij haar naar bed brengt''. Ben die discussie vaak zat aangegaan, maar ik ben er mee opgehouden. En ja hoor gister en eergister heeft ie haar wel naar bed gebracht uit zichzelf.
Jeetje maar 1 dag?? Dat is wel heel erg weinig. Normaal is, 1 x per 14 dgn een weekend, de helft van alle vakanties en de helft van alle feestdagen (persoonlijk vind ik feestdagen om en om een beter idee omdat het te veel is voor kinderen, dat geleur wie welke feestdag het kind heeft). Ik geloof alleen dat tegenwoordig co-ouderschap aangemoedigt wordt dus dat betekend, week op week af of de helft van de week bij de een en de andere helft bij de ander.
wees blij dat haar vader in haar leven wil blijven, het kan ook heel anders zoals je vaak hoort dat ze de benen nemen en denken zoek het uit.. ik zou die band koste wat het kost behouden! ze went er wel aan het is haar papa!
Niet alle vaders brengen tijd door met hun kinderen hoor. Toen mijn ex en ik gingen scheiden was hij nog nooit alleen met haar geweest. Als ik dan eens een dag had dat ik iets voor mezelf ging doen vluchtte hij met haar naar (schoon)ouders of vrienden. Toen we gingen scheiden ving hij haar de weekenden op bij een vriend en binnen no time was er geen omgang meer. Nu is mijn kind 12 en probeert al 2 jaar lang contact met haar vader te krijgen maar meer dan een paar uurtjes om de 2 mnd wil hij haar niet zien. Sommige mannen moeten gewoon geen vader worden. En geloof me, destijds heb ik er alles aan gedaan om hem vader te laten zijn, tot aan omgangsbemiddeling van jeugdzorg aan toe, nu heb ik er hulpverleners op gezet maar hij wil niet. Dan kun je als moeder staan springen maar moeder en kind trekken toch echt aan het kortste eind met zo'n ''''vader''''' Ik vind jouw opmerkingen echt getuigen van weinig in een ander kunnen verplaatsen. Je hebt waarschijnlijk mazzel met een man die wel vader wil zijn en er is voor zijn kind. Hier nu gelukkig ook zo'n man die me het liefst de hele zorg uit handen neemt voor zijn dochter maar geloof me, die zijn er niet veel.
Ik krijg een beetje het idee dat jullie denken dat ik 1 dag voorstel.. Maar dat is niet zo. Als wij zouden scheiden wil papa haar doordeweeks niet hoor. Alleen weekend zijn een optie voor hem. Aangezien hij nu nog de weekenden werkt word het maar 1 dag ja, en dat vind hij goed. Mocht zij helemaal van haar slaapproblemen af zijn, dan zal ik 2x per maand een heel weekend goed vinden, (ook al vind ik dat zelf heel moeilijk) Ik zou haar nooit weg houden bij haar vader.
Meis bij de mensen die echt lezen wat je hier plaatst, komt dat niet zo over hoor. Een aantal dames lezen wat ze willen lezen. In je OP staat al dat hij dat voorgesteld heeft en ook dat hij niet minder wil/kan werken Mijn complimenten voor je rustige en nette reacties ondanks een aantal vooroordelen en verwijten die je naar je hoofd geslingerd krijgt!