Hi meiden, Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje. Ik heb een redelijk heftige baan waar ik momenteel 4 dagen per week op kantoor ben. Een dag per week ben ik dus "vrij". Vrij in de zin van dat ik thuis ben en mijn collega's verwachten dat ik alsnog reageer op mailtjes en telefoontjes. Wat er dus in resulteert dat ik op mijn vrije dag als de kleine boef in bed ligt gestrest mijn mailtjes loopt te beantwoorden en nog geen vrij gevoel heb. Ik heb dit al eens aangekaart op het werk maargoed niemand heeft er een boodschap aan onder het mom "jij wou kinderen naast deze baan". Het is een baan op universitair niveau die ik altijd met groot plezier heb uitgevoerd. Ik werkte toen ik nog geen kind had 5 dagen, zat om uiterlijk 7 op kantoor en ging op zijn vroegst om 6 naar huis. Toen we zoonlief kregen begon ik om 8 maar ook tot minimaal 6 (man haalt/brengt zoontje naar opvang). Eigenlijk ben ik er gewoon klaar mee. Ik heb een baan maar die zorgt ervoor dat ik gewoon heel weinig tijd met mijn zoon heb en ik vind niet dat ik kinderen heb gekregen om ze naar opvang te brengen (persoonlijke mening). Man heeft goede baan en we zouden als ik stop met werken nog een redelijk bedrag hebben om te besteden per maand. Daarnaast is het zo dat dadelijk 2 kids op de opvang hebben ook hartstikke duur is (we krijgen maar heel weinig KOT ivm inkomsten). Nu twijfel ik er dus over om thuisblijfmoeder te worden de komende jaren. Van de ene kant denk ik: geweldig, heerlijk thuis met de kinderen en ze echt zien opgroeien en met ze naar de kinderboerderij, het bos, speeltuin etc. Van de andere kant denk ik wat zonde. Heb ik zolang gestudeerd ga ik thuis zitten (ander werk is in mijn branche op dit moment heel lastig, zo niet onmogelijk!). En heb je dan nog wel iets te vertellen met je man bijv.? Ik bedoel nu komen we thuis en hebben we het over werk etc., heb je het dadelijk niet alleen over de kinderen? Sociaal "isolement" ben ik niet zo bang voor omdat je toch lekker naar buiten gaat enzo en ik wat vriendinnen heb die 3 dagen, 4 dagen of bijv een middag vrij hebben. Zijn er hier meiden die ook bewust hebben gekozen voor thuisblijfmoeder? En hoe ervaren jullie dit? Ook qua gespreksstof bijv? Of heb je ook wel eens mensen die je "veroordelen"?
Hoi, Ik ben dan officieel geen thuisblijfmoeder, maar door omstandigheden zit ik sinds 22 mei thuis en zal per 1 april pas weer gaan werken (ben in m'n zwangerschap gewond geraakt op het werk met een operatie, ziekenhuisopname en revalidatie als resultaat). Heb zelf een leidinggevende baan van 30 uur in de week. Heb ik het tot nu toe gemist? Geen dag.... Heb ik een leuke baan? Ja ben ik helemaal happy mee. Vermaak ik me thuis goed? Euhm ja heel goed... Sociaal isolement? Nee, heb veel vriendinnen met kleine kids waar ik mee kan afspreken. Wil ik volledig thuis blijven na dit jaar? Soms denk ik van wel, soms denk ik van niet. Ik heb straks, ondanks alle ellende, enorm genoten van dit jaar thuis. Het lijkt me alleen wel goed om ook weer iets anders dan alleen maar mama te zijn. Gewoon mezelf en volwassenen om me heen. Maar goed, ik begrijp thuisblijfmoeders ook wel. Ook daar heb ik respect voor. Ik wil persoonlijk geen groot gat in m'n cv.
Ik ben ook bewust thuisblijfmoeder, heb 4 kinderen van 6,4 en 16 maanden (tweeling). Heb een HBO diploma en ja sommige mensen snappen dat niet. Ik zie het als een luxe dat ik kan thuisblijven bij de kinderen en we genoeg hebben aan 1 inkomen. Veel van mijn vriendinnen zouden dat ook willen maar redden het financieel dan gewoon niet. Met mijn man heb ik nog genoeg te bespreken als hij thuiskomt en ja dat gaat best wel vaak over de kideren maar wat is daar zo erg aan? Mijn man hoort graag wat de kinderen die dag gedaan hebben ...of weereens een grappige opmerking hebben gemaakt. Ik ben van plan om weer te gaan werken als mijn twee jongsten op de basisschool zitten. Ik moet er persoonlijk niet aan denken om zoals jij 4 lange dagen te werken en dan ook nog eens op mijn "vrije" dag met werk bezig te zijn. Soms moet je wel full time werken en eb je gewoon niets te kiezen maar eerlijk ik snap het niet dat sommige moeders zelf ervoor kiezen om 40+ uur per week te werken als ze jonge kinderen hebben. Iedereen moet dat natuurlijk zelf weten maar ik heb dan het gevoel dat ik teveel mis. Jij geeft aan je werk heel leuk te vinden, is het niet mogelijk om 3 dagen te werken? Of in ieder geval die vrije dag echt vrij te zijn? Ik ben heel blij dat ik de keus gemaalt heb om thuisblijfmoeder te zijn, kinderen groeien zo snel op..vooral de eerste 2 jaar waarin ze van alles ontdekken en leren is priceless voor mij.
Ik ben dan wel geen thuismoeder, maar je zou kunnen kijken om tijdelijk te stoppen met werken tot je kids 4 zijn ofzo. Of ouderschapsverlof, waarbij je 50% minder gaat werken dus de helft van wat je nu doet? Om meer thuis te zijn. En echter waarom zou je mail checken en tel. opnemen op je vrije dag? uitzetten en niet naar om kijken Misschien makkelijker gezegd als gedaan maar vrij is vrij!
Hoi, ik ben ook thuisblijfmoeder en vind het heerlijk. Maar, 1 verschil, na mijn bevalling is er niet veel meer over van mijn MBOniveau. Dat maakt dat ik er ook vrede mee heb en geen uitdagingen mis. Zeer waarschijnlijk zou ik het niveau wel missen als ik nog wat slimmer was. Maar om wat uitdaging in je leven te hebben, zou je natuurlijk ook vrijwilligerswerk kunnen gaan doen. Grote stichtingen zullen je met open armen ontvangen. Vooroordelen kom ik nooit tegen. Gespreksstof: vriendinnen, moeders uit de kerk, andere kerkactiviteiten, familie enz. Soms is het wel saai, maar het heeft voor mij ook erg veel voordelen. Ik maak alles mee van mijn zoontje, hij is relaxed en ik ben dat ook. Mijn zoontje en ik hebben dan ook nooit strijdmomenten (komt misschien nog wel). Kortom, elk gezin en iedere moeder is anders. Je kind, beide karakters, gezondheid, omgeving, leefmilieu en intelligentie maakt elke situatie anders. Gespreksstof met man: ja, meer dan genoeg, je maakt genoeg mee hoor op zo'n dag, en anders praat je wat meer over het werk van de man. Wat voor de 1 goed werkt, hoeft voor de ander niet te werken. Daar kom je alleen maar achter als je het geprobeerd hebt. Succes ermee, ik zou niet anders meer willen!
De banen liggen niet voor het oprapen ik zou blijven zitten waar ik zit! Als je een gat in je CV hebt dan wordt het moeilijker. Een dag minder werken of verlof zou in mijn ogen een veel betere optie zijn. Succes met je beslissing!
Dat is dus geen optie... Misschien relevant om even erbij te vermelden dat ik in het weekend thuis ook nog vaak aan het werk ben voor vergaderingen op maandag. Ouderschapsverlof is niet bespreekbaar tenzij ik mijn 32 uur van nu in 16 uur ga uitvoeren. Nu heb ik al nauwelijks genoeg aan mijn 32 uur dus denk dat ik bij 16 uur echt overspannen ga worden van de werkdruk. 1 dag vrij was al een gigantisch drama om te regelen... Soms denk ik dat ik het teveel romantiseer het thuiszitten maar als ik dan jullie verhalen lees denk ik ja heeeeerlijk je kindjes zien opgroeien. Manlief staat trouwens volledig achter keuze om te stoppen met werken en fulltime voor kindjes te zorgen dus dat scheelt al.
Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Veel denken idd dat je als niet werkende moeder steeds dommer wordt met de minuut en alleen maar over poepluiers kunt praten. Dat is maar helemaal hoe je er zelf in staat. Ik zelf verdiep mij heel erg in voeding (vooral tov de kinderen) en politiek. Genoeg gespreksstof waar mij WO geschoolde, full time werkende man niet eens over mee kan praten Gat in CV...pensioen...tja als je morgen werkeloos wordt en net als veel mensen 2 of 3 jaar later pas aan de slag komt zou je ook een gat in je CV hebben...en zie maar wat er over 30 jaar van ons pensioen van nu over is. Je kinderen zijn maar kort klein...werken kan altijd nog. Geniet met volle teugen van deze tijd en probeer niks te missen.
Ik sluit mij volledig aan bij Tuc! En zoals Tuc al zei er bestaan nogal wat vooroordelen over thuis blijven. Als of we de hele dag zitten te niksen Ik kan mijn kinderen meegeven dat Mama er altijd was en dat is het mooiste wat er is vind ik! Financieel kan het hier dat even voorop gesteld anders had het ook niet gekund. En als Luca straks naar school gaat zal ik wat uurtjes gaan werken onder schooltijd. Voor de kids wil ik thuis zijn!
Ik ben bij beide kinderen het eerste jaar thuis geweest, omdat ik ze toen nog te klein vond voor de opvang. Ik moet zeggen dat ik echt gek werd af en toe. Je leven bestaat alleen nog maar uit huishouden, kinderen, boodschappen, koken. Ik vond het even leuk ,maar ging mij snel vervelen. En je gaat ook niet elke dag met vriendinnen afspreken. Daar heb je ook niet altijd zin in. Ik ben nu bijna klaar met mijn studie, en ik ben ZO blij dat ik straks lekker ook iets voor mijzelf heb. En grootste reden? over 18 jaar zijn ze misschien het huis uit. Dan ben je nog zooo jong. en vind dan!! nog maar eens een leuke baan. Als je 18 jaar lang thuis hebt gezeten is het denk ik erg lastig om met zo'n gat in je CV en op die leeftijd nog een baan te vinden. En ik moet er persoonlijk niet aan denken om vanaf mijn 45e dag in dag uit thuis te zitten in mijn uppie.
Ook ik ben wo geschoold en ben met m'n kindjes thuis. Zonde? Nee, want als ze straks groter zijn ga ik weer werken. Gat in m'n CV? Verklaarbaar, mijn keus. Gezien de toekomst (vergrijzing) zal straks de markt weer aantrekken, geen moment twijfel of ik weer aan de bak kom. Voordeel is ook: als ze mij aannemen weten ze in ieder geval dat ik niet meer uitval wegens zwangerschap Bij dit soort keuzes stel ik mij de vraag: als ik morgen dood neer val, wat vind ik dan belangrijker, dat mijn kinderen me hebben gezien of dat mijn baas me heeft gezien? Even gechargeerd. Wij zijn vrienden op jonge leeftijd verloren, dan zet het leven wel in perspectief. Het kan zo maar over zijn.... Wel blijf ik up to date door naast de kinderen te studeren. Zo blijf ik op de hoogte van ontwikkelingen en dergelijke en kunnen behaalde resultaten ook weer in dat "gat" op m'n CV. Man en ik hebben genoeg te bespreken, ook over zaken die niet over de kinderen gaan. Het is een luxe om in deze tijd deze keuze te kunnen maken. Succes met je afwegingen en keuze. Het zijn beide geen verkeerde keuzes, het is waar jij (en je gezin) je het beste bij voelt.
Wij hebben er ook bewust voor gekozen dat ik thuismoeder ben. En we hebben er nog geen moment spijt van gehad! Je moet je hele leven nog werken en je kinderen zie je maar 1x opgroeien, daar wil je toch geen seconden van missen ?? Als Ivan en zijn eventuele broertje of zusje naar school gaan dan zou ik best wel weer fulltime willen werken zodat we dan vaak weekendjes weg kunnen etc.
Hier een soort van TBM.... Ik heb mijn oude baan als account manager opgezegd. Ik had geen zin meer in lange werkweken (60 uur en meer),dag in dag uit in de auto op weg naar klanten... Pfff.... Samen met m'n vriend besproken en tot het besluit gekomen dat we eigenlijk (nog niet) willen dat Juul naar het kinderdagverblijf gaat en ik zou stoppen met werken. Na 4 maanden thuis zitten, begon me dit wel op te breken. Ben graag bezig en wil me nuttig voelen.... Ik ben van oorsprong verpleegkundige en ben nu sinds 11 maanden weer werkzaam in de zorg. Draai 3/4 nachtdiensten per week, dus dat is super goed te combineren met de kleine meid!! Het is wel eens heftig, weinig slaap en overdag het huishouden en de kleine meid, maar ik zou nu echt niet anders meer willen!! Liefs
Ouderschapverlof mag wettelijk niet afgewezen worden als je meer als een jaar in dienst bent. Daar heb je als ouder wettelijk recht op, en zullen ze een anders aan moeten nemen ipv jou om de taken op te vangen. Het kost hun geen geld als jij ov opneemt. Daarbij als ik jou verhaal lees denk ik dat je moeilijk je grenzen kunt stellen, en moeilijk nee kan zeggen. Of is het echt onmogelijk je taken over te dragen aan een collega? Als jij ziek bent moet het toch ook opgevangen worden, of als je met verlof gaat straks.
Misschien een idee om een studie of master ernaast te starten? Dan ben je thuis maar blijf je wel een beetje bezig. Thuis zijn is een zegen maar je bent wel echt elke dag thuis met jonge kinderen. Ik vind dat zelf soms ook gewoon best pittig en ik mis het dan wel om op meerdere vlakken uitgedaagd te worden. Ik ben zelf ook universitair geschoold en doe er nu een deeltijd studie bij. Staat na je 'vrije' jaren goed op je cv.
totaal mee eens, als je later 80 bent en je leven overdenkt dan is dat werk ook niet zo belangrijk op het grote plaatje.. En alleen maar over werk praten als je man thuiskomt vind ik heel wat saaier eigenlijk, ik praat liever over onze hobbies, passies, nieuws, sociale dingen die om ons heen gebeuren e.d. Ik vind het echt een heerlijk idee dat we de zorg kan geven aan onze kinderen die we zelf voor ogen hadden. Ik houd mezelf daarnaast wel bezig, sporten, hobbies, sociale dingen e.d. ik heb het altijd druk.
Ik kan heel makkelijk nee zeggen en ben geen zwak persoon. Ik zit in een mannenwereld als vrouw waar ik me prima staande weet te houden. Het nadeel van de mannenwereld is dat er geen begrip is voor vrouwen die kinderen hebben. Mijn taken voor mijn zwangerschapsverlof worden overgedragen, maar het zijn nu eenmaal voor een groot gedeelte klanten van mij waar andere collega's zich dus in moeten verdiepen. Dit resulteert erin dat we hebben afgesproken dat ik 1x per week mijn mail ga checken en reageer op de belangrijkste mailtjes. Je kunt wel aangeven dat ouderschapsverlof wettelijk is toegestaan maar je kunt veel wettelijk vastleggen als je werkgever er niet aan mee wil werken en tussen neus en lippen dan aangeeft dat er voor jou 10 anderen zijn, tja. Wat wil ik dan? Tuurlijk kunnen ze me niet zo meteen ontslaan maar we hebben 3 beoordeelmomenten per jaar. Tja dan heb ik straks ineens slechte beoordelingen en kunnen ze me toch eruit gooien. Ik bedoel zo is werken ook niet echt gezellig hé Ik vind de andere verhalen wel aanspreken. Vergrijzing is natuurlijk over 5 jaar op zijn hoogtepunt dus wat dat betreft zie ik dan ook wel kansen voor mezelf.
Ik vond het leuk en ook een luxe dat het kon, had het voor geen goud willen missen dat ik elke dag bij mijn kindje kon zijn, maar na een jaar was ik het echt al zat! Wilde weer 'nuttig' zijn. Leven in de grote mensenwereld... Er is een keer gevraagd naar het gat in mijn cv, daarna nooit meer. Wordt ook helemaal niet negatief op gereageerd dat hè voor je kinderen wilt zorgen, vaak positief juist. Maar al met al zou ik je aanraden iets te zoeken voor twee of drie dagen per week. Vind ik zelf erg bevredigend, ik werk 0,7 op drie dagen.
Nee het mag niet geweigerd worden, maar dat gebeurd wel. Net als bij mij. Ook een topbaan op WO niveau waar geen ruimte voor vrije tijd in zat. Toen ik dat wel vroeg, en uiteindelijk 'eiste' stond ik binnen 3 maanden op straat. Dus helaas, ookal is het je recht, je krijgt het niet altijd. Ik ben dus sinds 1,5 jaar thuis, maar ben voor mezelf begonnen en dat blijkt de ideale combinatie geen gat op mijn cv, wel uitdaging en iets voor mezelf, veel tijd met mijn zoontje en geen zeurend en trekkend bedrijf.
Ik ben niet alleen nog maar 'Thuismoeder' sinds ik kinderen heb. Er zijn nog zat dingen om over te praten met mijn man en ik heb nog velen hobbies en intresses, ik sport, naast de verzorging van mijn kinderen. Het is maar net hoe jeje leven invult, sommige mensen zijn hier minder goed in of hebben meer behoefte aan een baan. Dit zijn dingen die per persoon gewoon verschillen en iets wat je na moet gaan bij jezelf. Het is niet een keuze die je kunt baseren op de levens die anderen mensen leiden. Vooroordelen heb ik nooit last van, ik krijg eigenlijk altijd complimenten wat betreft mijn keuze om niet te werken. Maar ook dat hangt weer af van de mensen die je tegenkomt en om je heen hebt. Voor mij zou het niks zijn om naast de kinderen nog een baan te hebben en etc, ik ben uiterst gelukkig met mijn leven zoals die nu is.