Wij kiezen er ook bewust voor, we komen ruim rond en het is in mijn hoofd altijd het ideale plaatje geweest om thuis te zijn voor mijn kind(eren). Heerlijk om ze te zien opgroeien en later als ze naar school gaan, er altijd te zijn bij ziekte o.i.d. Veroordeeld worden? Ja hoor, nu al (ik teer op de zak van m'n vent en voer geen flikker uit, zulk soort dingen ) Sociale contacten missen? Nee, want die heb ik nu ook niet en ik vind die rust juist heerlijk. Gespreksstof? Genoeg, maar wij kunnen ook echt over alles lullen haha, dat wordt straks met onze dochter erbij juist alleen maar meer
ik ben niet vrijwillig thuis-moeder geworden, baan kwijt geraakt, maar later wel bewust er voor gekozen om thuis te blijven en te stoppen met solliciteren. Ik kon nooit stil zitten voor ik kinderen had, thuis zitten vond ik vreselijk. Maar nu vind ik het Genieten, Zo ongelofelijk genieten! Ik moet er niet aan denken om weer te gaan werken, ik geniet van elke dag, van elk moment thuis. Terwijl, toen ik nog werkte, ik thuis zo vaak nog om mijn werk in de stress zat, om dingen af te krijgen/voor te bereiden. Inmiddels hebben wij ook een tweede kindje gekregen, nu is het helemaal heerlijk om thuis te zijn. Geen stress van bijna weer moeten werken, geen 'gesleep' naar het kinderdagverblijf na een slechte nacht, maar heerlijk rustig opstarten. Ik krijg uit de omgeving vaak wel vervelende reacties, vooral van 1 vriendin en schoonzus, maar ik weet wie het zegt. Sociaal isolement.. soms wel een beetje, maar ik heb een leuke andere mama leren kennen waarmee ik regelmatig afspreek, ik ga vaak lekker op pad met de kindjes, dus vervelen doe ik me eigenlijk nooit! Gesprekstof met mijn man? Eigenlijk meer als eerst Eerst was ik te moe om echt nog te luisteren naar alle verhalen van hem, zin om zelf te praten net zo min. Nu vind ik het veel leuker om naar zijn verhalen te luisteren en hij vind het heerlijk om naar alle belevenissen van ons te luisteren. Mijn zoontje is nog al een boefje, heerlijk om alle verhalen te vertellen. Ik ben in elk geval ongelofelijk blij dat wij de mogelijkheid hebben om dit te kunnen doen! We hebben het wel krap financieel, maar dat wordt helemaal goed gemaakt door het genieten. Mijn man geniet er ook van, want voor hem is het nu ook veel rustiger. Hij werkt erg onregelmatig en dat was altijd zo puzzelen met de opvang. Nu weet hij dat ik er gewoon ben en dat het dus niet zoveel uit maakt. Ook met overwerken. Leuk is anders, maar het geeft geen stress van: wie haalt nu de kindjes op? bijv. Plus ik heb nu veel meer tijd om lekker te koken, vind het ook echt leuk om daar energie in te steken en dat we lekker op tijd kunnen eten en nog een avond hebben.
Precies, over 18 jaar zijn ze misschien wel het huis uit. Dan is ze nog jong, en heeft ze nog alle tijd om te werken. Het is wel erg zwart/wit gedacht dat ze vanaf dan iedere dag in haar uppie thuis zit als ze niet meteen aan werkt komt. Vrijwilligerswerk om het gat tot een echte baan op te vullen, een cursus o.i.d kan natuurlijk ook. Daarbij, het hoeft natuurlijk geen 18 jaar te zijn. Als ze over een aantal jaar een leuke baan voorbij ziet komen die wel past qua uren kan ze er nog voor gaan. Ts; denk er goed over na, want je keuze is niet/moeilijk terug te draaien. Valt het fulltime moederschap je zwaar kun je met een beetje moeite mss nog aan een baan komen. Maar de tijd terug draaien als je over een paar jaar spijt hebt.. gaat niet
Meiden, bedankt voor jullie reacties. Van de ene kant ben ik bang dat ik het werk ga missen, van de andere kant liever spijt van dingen die je doet ipv spijt van dingen die je niet gedaan hebt! Ik heb nog een tijdje om erover na te denken en natuurlijk straks mijn zwangerschapsverlof! Misschien mis ik mijn werk dan helemaal niet als ik me zou voorbereiden om thuismama te worden...
TS, ik zou eens goed op je strepen gaan staan. Aangeven dat het werk je eigenlijk teveel is, dat je heus hard werkt maar dat jij wel eens wat minder op je bordje mag krijgen. En ik zou echt de telefoon en de mail uitzetten als je vrij bent. Maandag is vroeg genoeg en anders lossen ze het lekker zelf op. En dat niemand zich van je opmerking over je vrije dag aantrekt onder het mom "jij wou kinderen naast deze baan"..... belachelijk! Ik zou als weerwoord hebben: mijn vrije tijd is mijn vrije tijd, dat heeft niks met kinderen te maken. Ik werk om te leven, ik leef niet voor mijn werk. Hoop dat je echt voor jezelf opkomt, wie weet wat je daar uithaalt. Je hebt echt rechten! Misschien hoef je dan helemaal geen keuze te maken en kan je lekker blijven werken en thuis quality time hebben, voor jezelf en je gezin.
Geloof me ik heb het geprobeerd maar het werkt niet. Voor mij staan er 100 anderen klaar. Ik ben al vaker in gesprek geweest met manager, directeur maargoed het levert niks op. Misschien om de situatie te schetsen: ik heb nog 2 directe vrouwelijke collega's. Eentje heeft al ontslag genomen (had kind van 2&4 en kon het niet meer aan) de ander is pas bevallen en is ook aan het solliciteren. Beide dames stonden qua functie en werkzame jaren boven mij, dus kun je nagaan?
zo eens, daarnaast hoef je echt niet 18 jaar niets te doen hoor, als de kids naar school zijn kan je prima weer wat oppikken en je kan studies erlangs doen. Het leven bestaat uit meer dan werk, je kan deze periode niet meer overnieuw doen terwijl je wel de rest van je leven nog kan werken (tot je er door bij neervalt zelfs als je zou willen ) wat is nou een paar jaar op een mensenleven?
Hm. Ikzelf ben geen tbm, en zou het ook niet willen. Maar ik moet eerlijk zeggen: als ik jou zo hoor... In zo'n werkomgeving zou ik er ook snel tabak van hebben. Het klinkt alsof er op jouw werk geen seconde met je mee gedacht wordt. Ikzelf heb ook een baan op hoog niveau, en er wordt (heel) veel van me verwacht. Tegelijkertijd is mijn werk enorm flexibel, en dat maakt dat het goed past. Zo werk ik vaak thuis, en werk ik ook veel in de trein. Als ik op tijd naar huis moet en het einde van een vergadering mis, is dat geen probleem. Mijn (mannelijke) baas gaat ook elke dag voor zes uur naar huis zodat hij met de kinderen kan eten. Dit alles maakt dat dit werk voor mij ideaal is: uitdagend, interessant, en flexibel. Ik kan niet inschatten of je het werk inhoudelijk gaat missen, maar ik snap wel dat dit onhoudbaar is, ook omdat je van je baas helemaal geen verandering kan verwachten. Ik denk dat je dan misschien inderdaad maar moet stoppen, of toch op zoek moet gaan naar een andere baan, met meer flexibiliteit en begrip. En aangezien je nu zwanger bent, en er geen haast is, kan je dat ook op een later tijdstip doen. Ikzelf zou er niet voor kiezen een aantal jaar thuis te blijven, maar dat is omdat ik weet dat ik de combinatie juist leuk vind: een paar dagen per week mama en een paar dagen per week inhoudelijke diepgang. Maar de randvoorwaarde moet wel zijn dat beide houdbaar zijn, anders houdt het inderdaad op.
Dat is het denk ik ook vooral! Ik vind mijn werk leuk en ik begrijp dat om mijn salaris te rechtvaardigen ik gewoon wat meer moet doen als anderen, maar er is idd geen sprake van flexibiliteit vanuit de werkgever terwijl van ons wordt verwacht dat we bij wijze van spreken 's nachts een advies moeten schrijven. Het is gewoon jammer. Ik heb al contact met wat andere bedrijven uit mijn branche maar advisering is helaas een bedrijfstak die het heel moeilijk heeft. Banen zijn er gewoon bijna niet, overal wordt bezuinigd en worden er mensen uitgegooid. Dus iets nieuws zoeken lijkt op dit moment onmogelijk.
Ik zit hier ook regelmatig over te denken. Ik ben nog bezig met een WO master, studeer hoogstwaarschijnlijk volgend jaar zomer af en dan.. Werk zoeken. Er is voor fulltime al bijna geen werk voor starters, laat staan parttime functies (en dat wil ik wel voor onze dochter en kinderwens voor een tweede). Maar is eventueel op termijn iets voor jezelfs beginnen een optie? (Ik heb geen flauw idee wat je doet?)
Hier ook een bewuste thuisblijfmoeder. Help veel op school, ga veel met vriendinnen op stap als de kids op school zijn, ga veel weg met de kinderen. Meer dan genoeg gespreks stof met mijn man. Sommige mensen doen altijd alsof je leven stopt als je huismama bent, nou dat is gewoon niet waar , natuurlijk werk je dan niet maar er is nog zoveel meer. En natuurlijk heb ik ook wel eens een dip dag en heb ik nergens zin in maar dan denk ik die had ik ook toen ik nog werkte. Het is dus maar net wat je er zelf van maakt. Ik vind het bijvoorbeeld heerlijk om tussen de middag thuis te zijn zodat de kids lekker thuis een boterham kunnen eten en als ze om 3 uur klaar zijn dan zorg ik er voor dat de thee lekker klaar staat met een koekje. Heerlijk! Ik geniet er echt van. Maar TS, wat betreft jou vraag over je gespresstof. Praten jij en je man dan alleen over het werk? Als ik kijk naar mijn man en ik, wij lullen echt overal over. Van gezeur op zijn werk tot aan die gekke vrouw aan de kassa bij de Hema. Er is hier nooit een moment van stillte zeg maar.
Ik ga een thuismoeder worden Na mn verlof ga ik dus niet meer aan de slag. Ik verveel me nu soms wel maar dat komt omdat ik echt weinig kan doen laatste tijd door mn buik dus ik ben heel benieuwd hoe het gaat wanneer mijn zoontje geboren is. Kan me voorstellen dat ik het dan zo druk krijg dat ik wou dat ik me eventjes kon vervelen
Dat jij geen diepgang zonder je werk kan vinden betekend niet dat dat niet KAN he ik vind het een beetje sneu als je je werk hiervoor perse nodig hebt, er zijn zoveel dingen meer in de wereld heb het idee dat je dit nog nooit heb ervaren en dat is zonde, je bent idd niet alleen mama maar nog zoveel dingen meer, dit hoef je niet ergens anders perse op te zoeken, dat is zo kortzichtig en doe je jezelf zoveel mee te kort in het leven, als jij ooit met pensioen gaat zou je echt in de problemen komen want blijkbaar is er zonder werk dus niets inhoudelijks
Vrijwilligerswerk, mooi, maar dan kan je evengoed gaan werken om een paar centen, vind ik persoonlijk. Want ook tijdens dat werk moet je toch je kind(eren) onder brengen? Of hoe wordt dit dan geregeld? Je kind dan bij de grootouders onderbrengen terwijl je eigenlijk bewust kiest om thuisblijfmoeder te worden? Studeren met kleine kinderen om je heen... respect, ik heb het niet vol kunnen houden. Als mijn partner dan thuis was, achter mijn bureau kruipen... Nee, daar leed mijn relatie dan weer onder...
Hoezo wie zegt dat je je kids niet mee kan nemen of bv even bij een vriendin kan brengen die ook TBM is om zoiets te doen, dat is sociaal belangrijk maarja verdiend idd niets, verder kan je ook bv helpen op school en daar kan je je kids gewoon meenemen of doe je in de avonduren.. Er zijn zoveel wegen, en even op elkaars kinderen passen brengt leuke speelmomentjes met zich mee dus geen ramp hoor, het zijn geen hele dagen natuurlijk Als je ervoor kiest om TBM te worden hoef je toch geen kluizenaar te worden, je kindje kan evengoed een keer naar opa en oma, gewoon omdat dit leuk voor ze is (allebei de partijen)
Ik ben al 15 jaar thuisblijfmoeder en ik heb er nog geen dag spijt van gehad! Er is genoeg te doen de hele dag en niet alleen met de kinderen. Ik regel ook alle dingen in en om het huis. En verder heb ik alle tijd voor de kinderen, ga veel met de jongste op stap als de andere 2 op school zijn, lekker naar het bos of kinderboerderij. Met mijn man heb ik altijd wel iets om over te praten; de kinderen, het nieuws, zijn werk en andere dingen die zo voorvallen. Er zijn weleens mensen die denken dat ik zo onderhand wel hersendood moet zijn van dat thuiszitten, maar daar trek ik me weinig van aan.... Wij vinden dit de fijnste manier om onze kinderen groot te brengen en zolang het niet nodig is om te gaan werken, zal ik thuisblijven.
ik was al thuis voor ik mijn kindjes kreeg ben 12 jaar afgekeurd ik wil straks dol graag weer proberen te gaan werken vind het nu heerlijk om thuis te zitten en alles met mijn kindjes te kunnen doen je bent met je dagelijkse dingen bezig wat je eerst ook doet maar nu kan het verspreid over de dag en net wat je zegt je kan de kindjes zien opgroeien ik vind dat heerlijk alle eerste dingen die ik zelf kan zien ben nu alleenstaande maar daarvoor toen ik nog met ex had vertelden ik niet alleen over de kinderen je maakt zelf ook altijd wel iets mee
Jaaa precies dit! Die eerste alinea is hoe ik het altijd voor me heb gezien en daar droom ik dus echt van.. En die tweede alinea, zo zijn wij ook inderdaad. Fijn om te lezen!
Ik ben thuisblijfmoeder, eigenlijk al sinds mijn eerste zoon geboren is. Ik vind het heerlijk, alleen voel me vaak best eenzaam. Er zijn dagen bij dat ik het wel goed vind, maar ook vaak dat ik tegen de muren omhoog loop... Ik heb weinig tot geen vriendinnen hier wonen, en de vriendinnen die ik heb wonen verder weg. Ik heb geen rijbewijs dus ben vaak alleen met de kinderen. Mijn familie woont 120 km verderop. Dingen doen hier kan niet echt, want woon in een heel klein stadje en er is niks te doen. Voor een monkey town/ballorig of een kinderboerderij moet ik verder weg en dat kan niet, omdat ik dan met het openbaar vervoer moet en dat is ook niet te betalen. We komen net rond van mijn man zijn loon, maar we zouden het breder hebben als ik zou gaan werken. Ik zoek al 2 jaar een baan, maar word overal afgewezen. Ik vind het heerlijk om ze elke dag om mij heen te hebben en ze op zien te groeien. Dat is ook een voorrecht en ik voel me echt gezegend, maar ik mis het contact met mensen, een gesprekje wat wat meer gespreksstof heeft dan, mama ik wil een koekje, of mama ik plassen etc Ik denk dat als ik wel werk kon vinden, ik niet fulltime thuis zou blijven, gewoonweg omdat ik meer wil zijn dan alleen mama, of de vrouw van. Ik zou dan minimaal wel 2/3 dagen willen werken.
Ik spreek expres alleen voor mezelf. Natuurlijk snap ik dat anderen hier anders over denken. Voor mij is dit op dit moment in mijn leven een goede situatie. Ik heb inhoudelijke uitdaging EN ik krijg ervoor betaald. Als ik met pensioen ga, zijn er zeker andere manieren om dat te krijgen, alleen het verschil is dat die geld en tijd kosten (college volgen, naar de opera gaan, veel boeken lezen, vrijwilligerswerk doen, in besturen zitten) en helaas ben ik nu niet in de mogelijkheid om dat te doen. Ik moet nu geld verdienen zodat mijn kinderen kunnen eten. En serieus: ik heb nog nooit wat ervaren...? Ik bijt even HEEL hard op mijn lip. Ik begrijp echt niet waarom ik hier zo persoonlijk aangevallen moet worden. Ik bedoelde het alleen maar aardig...