Lieve Dees, Wat een ellende... Alles was al vreselijk verschrikkelijk en dat de bevalling dan ook nog eens zo moet gaan... Probeer niet te snel gaan, niet moeten willen om het een plek te geven, dat heeft tijd nodig en die tijd moet je het ook echt geven. Het is traumatisch wat je nu hebt meegemaakt, het is rouwen om het verlies van je eigen zoon. Je avatar is prachtig! Dikke knuffel. En weet dat er nu voor altijd een beschermengel bij jullie is, jullie zoontje.
Lieve mauw, Kippenvel, ik zie dat jullie alweer bijna een jaar jullie kindje moeten missen Hoe ben je die tijd doorgekomen vraag ik mij nu af..
Dit komen we nooit te boven, we zullen hier ooit mee letten omgaan.. Maar dit verdriet moeten we ons leven mee dragen. Ze zeggen wel dat het scherpe eer vanaf gaat. Bij ons is het zo vers nog.. Dat kost tijd. Mensen kijken heel gek als ik zeg dat het me niets boeit als ze me morgen dood rijden.. Maar zo voelt het.. Ga binnenkort ook naar de psycholoog en jij?
Jeetje meid wat een vreselijke bevalling heb je gehad En wat een prachtige foto van jullie zoontje <3 Probeer niet te snel alles een plekje te willen geven. Het kost heel veel tijd. Gun jezelf die tijd. Het is al erg genoeg wat jullie hebben meegemaakt. Ik heb destijds heel veel van me afgeschreven op de babysite. Soms lees ik het nog weleens terug en ik merk ook dat het goed is voor de verwerking. Bijzonder ook hoe kinderen ermee omgaan he. L. heeft het nog heel vaak over R. Net als gisteravond toen ze een ster zag, kijk daar is R! Roept ze dan zo mooi. Ze worden nooit vergeten. Ik hoop dat je heel veel steun ervaart uit de omgeving ik had daar toen veel behoefte aan. Nogmaals heel veel sterkte en een hele dikke knuffel.
Ja lieverd, echt waar en ik beloof jou dat dit echt zo is.... Ook al kun jij je er nu niets bij voorstellen. Laat je tranen maar komen, probeer van je af te schrijven of te praten, als jij dit fijn vindt.. Nu moet je niks moeten, maar alles mag, hoop dat je die ruimte ook hebt... Knuffel en weet dat wij vlindermama's altijd klaar voor je staan.
Ik vrees ook dat ik dit nooit te boven kom, ik kan het mij niet voorstellen. Het is ook nog te vers, voor jou idem...vreselijk dit! Ik lag gisteravond al vroeg op bed, ik heb liggen janken!! Door mij gingen dezelfde gedachtes, alsof het mij niks meer kan schelen...maar ik moet verder voor mijn gezin. Psycholoog weet ik nog niet, wellicht op den duur een goed idee.
Het was inderdaad een vreselijke bevalling, alsof het allemaal al niet genoeg was. Ik heb mijn best gedaan. Schrijven doe ik denk ik hier, ik weet niet of ik het aan kan om een eigen site te maken. Hebben jullie ook iets van een boek in huis ter begeleiding van een kind, dat het voor hun makkelijker te begrijpen is. Daar zoek ik nog naar.
Ik hoop echt dat ik je mag en kan geloven Bedankt meid voor je opbeurende woorden, vind het fijn dat ik begrepen wordt. Mochten jullie vragen hebben of wat dan ook, stel ze gerust.
Dees, je tranen moeten komen.. Ze moeten er uit! Het is zo heftig dit. Je weet dat dit moest maar je hart huilt om je kindje. Jij moet idd verder voor je andere twee knullen maar laat je verdriet wel toe! Dit hoort er bij. Wat een kleine handjes heeft je mannetje. Zo schattig! Maar snap dat jij ze liever groot had gezien als volgroeide gezonde baby. Heb jij dat ook dat je zo geen zin hebt in die piep feestdagen? Laat ons een winterslaap doen tot het scherpe er vanaf is.. Ik kan niet voor jou spreken, maar maak mij maar wakker als ik zwanger ben van een gezond kindje!! Mijn wens is nog sterker, weet niet of dat komt omdat ik nu mama ben maar geen kind heb om voor te zorgen of dat iedereen die dit mee maakt dat gewoon heeft..
Mag ik vragen welke afwijking er gevonden is wat er voor gezorgd heeft dat jullie kindje geen kans had om te overleven? Hier kreeg ik te horen dat onze kleine man hydrops foetalis had, het is een breed iets maar hoor er hier erg weinig over. Ik kwam maar 1 topic tegen. Mijn man vroeg vanmorgen hoe het met mij ging, ik heb hem eerlijk verteld dat ik mij niet goed voel. Erg down en somber vandaag, ik heb nergens zin in. De feestdagen kunnen mij ergens wel gestolen worden, maar ik moet ze accepteren en ga ook deels gewoon mee in de gewoontes...wederom vanwege de jongens die volop met Sinterklaas bezig zijn. Onze oudste is over een kleine maand ook nog eens jarig, dingen die ik niet kan vergeten maar het liefste verstop ik mij. Hetzelfde wat jij ook ervaart. Ik begrijp heel goed dat je weer uit wil kijken naar iets positiefs, vooral omdat dit jullie 1e kindje is. Hier is dat wel anders, wij durven het eigenlijk nu niet meer aan...vooral omdat deze zwangerschap al erg moeilijk was en wij dit gespannen ervaarden. Voor deze zwangerschap hebben wij in juni ook een MA mee moeten maken bij 9wkn....dit was dus onze 2e tegenslag en vrees voor een evt. volgende zwangerschap.
Natuurlijk is het ontzettend moeilijk om nu de feestdagen in te moeten gaan, en ik begrijp helemaal jullie gevoel van een winterslaap te willen ondergaan. Voor ons zat er "gelukkig" meer tijd tussen de geboorte van Yannick* en de feestdagen, maar leuk is anders. Wij hadden ze ook graag met zn vijven gevierd ipv met vier personen. Je "moet" door voor je kinderen, zo verging het mij ook. Mn vriend was druk aan het revalideren van een hartinfarct en ik had dus zorgen voor/over de kinderen, mn vriend en dan ook nog veel verdriet over het verlies van ons zoontje. Nav je vraag over een boekje voor de kinderen: ik heb na het overlijden van ons neefje dit voorjaar de volgende boekjes gekocht. "Als vlinders spreken konden" van Yvonne v Emmerik (9789025954390) Gaat over kinderen die iemand in de naaste omgeving verliezen. "Om nooit te vergeten" van Linda Klein & Nynke Mare Talsma (9789033831003) over kinderen die al jong worden geconfronteerd met de dood, is meer een voorleesboek. "Kikker en het vogeltje" van Max Velthuijs (9789025858759), ook een voorleesboek, maar dan voor heel jonge kindjes.
Onze dochter had een grote deletie van chromosoom 12q21. Van deze afwijking zijn maar 12 kindjes wereldwijd bekend, zo zeldzaam. Daarom is het ook net ergerlijk. De kindjes miste bijna allemaal een kleiner stuk als Mia. Hun iq zitten tussen de 35-49, sommige hebben een hazenlip, hart en of nierproblemen, gedragsproblemen, moeite met eten en kunnen geen van allen ooit zelfstandig leven. Ik had haar met liefde verzorgd maar het was voor haar geen leven geweest, nooit zelf spelen, niet naar school, niet stappen, niet op zichzelf etc en ik ben 36. Wat als mijn vriend en ik vroeg overlijden, had zij in een instelling beland.. Ooit een buurjongen zwaar geestelijk gehandicapt gehad, hij wilde met zijn 30 jaar spelen met jonge kids, hij werd altijd uitgelachen.. Het idee dat mijn dochter dat zou mee maken.. Mijn hart brak bij dat idee. Dat het zo zeldzaam is, betekend niet erfelijk maar de arts zei: de kans op een loterij winnen is nog groter dan dit En ja wij gaan door.. Ik kan me niet voorstellen dat er nooit een kindje komt.. Zo wel mogen ze mijn stekker eruit trekken! Voor jouw gevoel is wat te zeggen.. Ja je hebt er al twee maar jouw wens voor een derde kan net zo diep zitten als de mijne voor één levend kindje is!
Lieve Dees, Wellicht kan je nog naar het ziekenhuis bellen of zij een boekje hebben voor jullie zoontjes. Een vriendin van mij kreeg vanuit het ziekenhuis het boek: mijn zusje is een sterretje mee. Mijn zuster is een sterretje | Zwolle Ik wilde je wel wat vragen, maar jou niet overvallen hiermee, vind het dus fijn dat je dit aangeeft. Maar voel je niet verplicht om te antwoorden, dit mag/kan je doen wanneer jij er aan toe ben. Hebben jullie jullie zoontje ook een naam gegeven? Of heet hij Engel? En hoelang/zwaar was hij? Is het nog gelukt met de afdrukjes van zijn handjes/voetjes? Liefs!
@deesdees, je bent veel in mijn gedachten.... Wat had ik ook graag mezelf ergens afgezonderd om er na een paar maanden weer uit te komen, maar dat kan niet doordat de andere kids ook verzorgd moeten worden. De pijn moet je echt 'doorheen' en dat doet zo'n zeer. Ik ervaar echt een wereld vóór en een wereld na en die daarna moet je opnieuw inrichten......Voor het eerst naar buiten, voor het eerst naar de winkel......het schoolplein.....voor het eerst lachen.....Alles lijkt onoverbrugbaar, maar eenmaal gedaan blijkt de wereld niet verder in te storten dan dat ie al is en dat geeft moed...... Je zoontje is er geweest en wordt gemist, dat is logisch en daar mag je over rouwen....zolang als jij nodig hebt..........Vergeten zal je hem nooit...........
Wij eten al 3 jaar tomatensoep en pizza met kerst lieve deesdees en dat zal niet gauw veranderen denk ik , puur en alleen omdat wij de feestdagen een crime vinden . Heb er ook maling aan , we doen spelletjes met onze peuter en lopen twee dagen in onze pyjama , jammer dan, want wij missen onze zoontjes met dit soort dagen nou eenmaal het meest, en mijn dochter is nog te klein voor het besef. Lekker doen zoals jullie dat willen , jullie zijn nu belangrijk en niemand anders... Liefs