Er is al eerder een topic geweest als deze maar goed dat is al ff geleden. Nog meer meiden die gemeenschap eng vinden na de bevalling? Na een langere tijd bedoel ik? Soms heb ik behoefte om daar eens over te praten want het lijkt wel of iedereen meteen weer gaat
Ik al ruim een jaar geen gemeenschap gehad. De laatste keer was het 'raak' en mijn dochter is nu 4,5 maand geleden geboren. En voorlopig heb ik er een behoefte aan. Ik merk dat ik het vooral eng vind omdat het misschien pijn doet maar het gekke is dat mijn grootste angst is om weer zwanger te raken en dat wil ik nu niet. Misschien stom maar daar ben ik bang voor. Natuurlijk gebruik ik wel de pil maar toch
Dankjewel! Hier al anderhalf jaar niet. Bij een week of 6-8 van de zwangerschap nog een keer maar ik bleek een placenta previae te hebben, hoewel het niet verboden werd durfde ik het toch niet aan. Bij een week of 30 was dat voorbij maar toen ging het niet echt meer zowel lichamelijk als emotioneel. Ff de knop om zeg maar. Nu nog altijd niet. Eén keer geprobeerd en het deed niet eens pijn Dat had ik niet gedacht want ik voel de hechtingsplek nog en had van binnen sowieso pijn. Maar goed, ik begon dus te hyperventileren en we zijn gestopt. Het is hier van alles, associatie met de bevalling, (met name het liggen, de houding) toucheren deed vreselijk pijn dus denk daar nog vaak aan. Angst voor zwangerschap herken ik ook wel en weet je het hoeft voor mij gewoon niet. maar goed je bent niet alleen. Hoewel mn man er niks van zegt voel je je toch eens in de zoveel tijd een soort van 'schuldig' of abnormaal ofzo
Hmm dat is best lange tijd niet. Snap best dar je eerst nog geen zin heb. Ij had tijdens zwangerschap totaal geen zin maar nu inmiddels wel. Maar zo lange tijd niet kijkt mij eerlijk gezegd niet goed voor relatie. Niet dat he het totaal voor je man moet doen maar beslissen om het wel teksten gebeuren voor hem is niets mis mee, dan geniet je uiteindelijk toch ook wel. Dat deed iktihdebs zwangerschap. Vind het ook nogal wat om het zo lange tijd je man te ontzeggen.
Zoo precies dit! Hebben het al wel een paar keer gedaan maar puur voor mijn vriend, als het aan mij lag was er nu nog niets gebeurd
Ik heb last van vaginisme en daarvoor zijn we in therapie geweest. De eerste keer dat mijn man en ik gemeenschap hadden terwijl we die therapie nog hadden, was ik gelijk zwanger. Daarna werd het gelijk weer wat moeizamer. Van de bevalling had ik een aardig trauma opgelopen, waarna ik het echt niet meer durfde. Na een maand of 3 weer eens geprobeerd, maar dat deed vreselijk veel pijn. Dus daarna zeker een jaar niet meer. Inmiddels gaat het weer goed gelukkig. En onze relatie is er alleen maar sterker door geworden hoor. Als je alles maar bespreekaar maakt.
Ik denk hoe langer je wacht, des te groter de angst en weerstand wordt. Je kunt jezelf alleen nergens toe dwingen en sex moet iets ongedwongens en fijns zijn. Ik denk dat wat hulp van een seksuoloog zou kunnen helpen. Dan praat je niet meteen over sex, maar wel over de angst die jou blokkeert nu.
Ik heb ervaren (voor de zwangerschap) dat door juist regelmatig seks te hebben, je meer zin krijgt. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat het beter zal gaan als je toch met enige regelmaat seks hebt.
Ik snap je punt wel,maar dat doe je natuurlijk ook niet voor de lol he. Ik genoot er namelijk helemaal niet van als ik het 'voor hem deed'. Vreselijk! Hier de eerste 8 mnd na de bevalling geen gemeenschap. Tijdens de zwangerschap minimaal. Ook nu staat het nog op een erg laag pintje, maar we komen er wel. Het gekke is, ik heb een goede bevalling gehad. Geen angst om zwanger te raken, maar toch houdt iets me steeds tegen.
Dames begrijp me niet verkeerd want kan me echt wel voorstellen dat je totaal geen zin hebt en tegen je zin in ook zeker niet fijn is. En ik lees hier redenen die het dan nog begrijpelijker maken. Ik hoor en lees alleen zo vaak dat vrouwen niet willen en dat de man zich daar dan maar bij neer moet leggen. Alsof een vrouw het daarin helemaal voor het zeggen heeft en de man helemaal niets maar ondertussen geen begrip krijgt dat hij enigszins gefrustreerd kan raken... als dat in jullie geval anders gaat gelukkig! Ik snap het nooit zo goed als vrouwen boos kunnen reageren omdat hun man zo graag wil en ze het de gewoonste zaak van de wereld vinden dat zij dat mogen bepalen! Nouja ik lees hier andere redenen en gelukkig dat er goed gepraat wordt met elkaar dat maakt het anders. Wens jullie sterkte en hoop dat jullie er wel weer van kunnen genieten.
Ik herken het heel erg van m'n eerste zwangerschap. Voor mij had het ook te maken met het veranderen van de rollen in huis, je bent ineens samen ouders, met alle communicatie en verwachtingen van en met elkaar. Ik was lange tijd mezelf niet, liep op m'n tenen door alle bijkomende omstandigheden en ik was moeder geworden. Een bevalling gehad met een knip dwars door een bloedvaten en daarbij gescheurd en alles ontstoken geweest, longontsteking in het kraambed, noem maar op. Mijn lijf had een belangrijke andere functie en m'n borsten 'behoorden' nu aan de baby toe. Maar dat ik op m'n tenen liep had ik achteraf pas echt in de gaten. Ik was er dus ook 1 die zei: ik heb er gewoon echt geen zin in/behoefte aan. Zo voelde dat toen. Geen man die dan z'n gang kan gaan, dan doet het alleen maar meer pijn (op de plaatsen van de littekens). Niet echt bevorderlijk voor het meer zin krijgen.. Maar: alles is goed gekomen, duurde ongeveer een jaartje. Bv was gestopt en voelde me weer de oude. Nu net weer een weekje geleden bevallen. Nu alleen gescheurd en voel meteen heel ander mens dan na vorige bevalling. Zie er nu helemaal niet tegenop. Vandaar dat ik nu echt denk dat het (voor mij) met name te maken heeft gehad met het moeder worden.
Heftig zeg!! Hier gek genoeg wel snelle bevallingen, bij de eerste maar 5 minuten persen en de tweede duwde zichzelf erdoor... Maar vond het echt een vreselijk, heftig en bovenal angstaanjagend gevoel. dan nog liever weeen denk ik.. Maar goed, hier gisteren weer een poging gedaan, durfde eindelijk. Maar deed teveel pijn van binnen, dus weer gestopt.. helemaal in tranen.. maar manlief zegt dat het tijd moet hebben en wel goed komt! Lief. We zijn inderdaad al een stapje verder.
Pff, wel al lang hoor dat jullie niet intiem zijn. Voor mij is intimiteit wel echt een essentieel onderdeel van de relatie. Zelf was ik na 4 maanden weer zwanger dus ja wij zijn weer erg snel aan de slag gegaan . De eerste keer na de bevalling was denk ik na een week of 6. Ik heb toen flink gehuild erna, maar als je me vraagt waarom, geen idee! Ik zag er niet tegen op, het was fijn en geen pijn. Denk dat het de hormonen waren. Als je al zolang niet intiem bent ben je dan niet bang dat jullie relatie in meerdere opzichten veranderd? Ik bedoel communiceren jullie daar wel over? Ik zou het erg vinden als een relatie hierom stuk zou lopen. Nu ben ik 28 weken zwanger en ontzettend bang voor een vroeggeboorte, geen idee waarom. Nu wil ik dus geen sex meer en zullen we na bevalling ook even wachten ivm sterilisatie man. Dus straks zit ik ook op 6 maanden geen seks maar dat is toch wel redelijk de max, vind ik persoonlijk. Daarnaast moet ik nog maar zien of we die 3 maanden na bevalling trekken haha...
Hier 1 keer gemeenschap gehad en daarvoor in wk 37 ofzo voor het laatst. Dus als je dat erbij optelt wel weinig. Deed wel wat pijn maarja, er is daar ook iets gebeurd. Moet zeggen dat ik weinig zin heb...ben gelukkig niet extreem moe maar herken zo weinig zin niet echt. Ml vind het niet zo erg maar zou wel meer willen. En uit ervaring weet ik dat je ook wel een beetje zin kunt maken.....maar ik heb geen zin in condoom en ml wil eigenlijk niet de pil doen.....dus het ligt ff in het midden nu.
Oh ja we hebben het er wel eens over, niet heel vaak. vallen elke avond in elkaars armen in slaap, zit helemaal goed We zijn normaal ook niet zo heetgebakerd En o, ik heb er zo vaak bij gehuild Als het lukte of juist niet. Eerste paar keer (bij de oudste) beetje het gevoel dat ik de kleine tekort deed ofzo Dat is nu niet meer zo hoor haha.
Ruim drie maanden dus? Is niet zo lang toch? Misschien voor jullie wel. Maar moeheid speelt een grote rol denk ik. misschien met name bij vrouwen ja.
Hier ook al heel lang geen sex meer gehad. Toen ik 12 weken zwanger was is de laatste keer geweest, en dat "mislukte" omdat vriendlief de echo nog op zijn netvlies had staan. Nu heb ik er absoluut geen behoefte aan, ik heb een blaasverzakking overgehouden van de bevalling en daardoor heb ik dus ook een voorste vaginawand verzakking en dat brand en is zo pijnlijk, ik ga hiervoor 1x per week naar mensendieck maar het helpt geen fluit.
ik ben op het moment zwanger van een eerste.. maar ik denk dat ik dat ook langere tijd niet zou durven na mijn bevalling.. omdat ik eerst weer zeker wil weten dat de pil weer goed werkt enz. wil niet dat ik kort daarna nog eens zwanger raak..aangezien dat bij mijn schoonfamilie er dik in heeft gezeten hoorde ik van mn schoonmoeder haha .. heb gelukkig ook een vriend die begrip heeft voor dat soort dingen
En wie zegt dan dat de man dat dan in zn eentje mag bepalen? Dat gezeur over de behoeften van mannen altijd, stik :x.....hun zijn heus niet zielig hoor en kunnen ook heus wel wat langer zonder... (Dit is niet zozeer naar jou gericht maar naar al zulke reacties ooit geweest en die nog zullen komen) Wij vrouwen hebben ook behoeftes, blijkbaar dus anders na een bevalling dan voor een zwangerschap.... Zullen er genoeg zijn die nergens last van hebben, maar zijn er ook genoeg waarbij het even wat anders is. Ik heb last gehad van ptss waardoor we destijds al niet veel seks hadden, bij de psych aangepakt en "opgelost", toen ging mirena eruit en toen lustte ik er ook wel pap van hoor (uberhaupt al de overgang van de pil naar de mirena deed wonderen voor mn libido) En toen raakte ik zwanger....eerst durfden we beiden niet, vervolgens was ik te moe, toen ik weer beetje energie had welgeteld 3 x gezellig gedaan, en toen begon ik haar heel goed te voelen en vond ik t dus weer een gek idee, voelde me er niet prettig bij... Ook was de energie weer weg en ben vanaf toen ook minder gaan werken om in elk geval nog in staat te zijn te douchen 's avonds...... Nu sinds de bevalling 2x seks gehad, 1e keer zal na ongeveer 4 maanden geweest zijn toen ze ook 's nachts op haar eigen kamer sliep en daarna zal t 2 maanden later zijn geweest.... Ten 1e doet t nog zeer, al was laatste x t orgasme wel erg goed haha was ook wel weer fijn En toen weer weken buikkrampen, vervolgens week rust en toen menstruatie, en nog steeds prut dus tja....t schiet allemaal nog niet zo op zeg maar... Overigens herken ik wel heel erg de angst om zwanger te raken .... En heb dan wel de mirena, voel me er op 1 of andere manier niet helemaal gerust op.....misschien maar eens regenjasjes erbij gebruiken, al is t maar voor mn gevoel en dat ik dan wat meer kan ontspannen.... Daarnaast heb ik NOOIT seks tegen mn zin in, als iets niet werkt is dat t wel........wel probeer ik wel eens zin te creëeren, maar dan moet mn kop er naar staan zeg maar. En mn man? Die vind het jammer (want hij vind t wel gewoon heel fijn), maar respecteert mij en mn gevoel en geeft mij de ruimte en tijd om weer "mezelf" te worden/vinden nu ik moeder ben. En intimiteit is niet alleen seks, dat is ook knuffelen en gewoon alles met elkaar delen.... Op het moment dat een man geen geduld op kan brengen voor zn vrouw, en zichzelf maar even tijdelijk een handje helpt als de nood hoog is (), nou sorry maar dat vind ik dus echt respectloos! Hij zou wat mij betreft dan ook naar de maan kunnen lopen en hoeft ie ook echt niet meer terug te komen (maar dat heeft waarschijnlijk meer te maken met hoe ik erin sta, met mijn ervaringen en verleden) Wil gewoon iedereen meegeven zn tijd te nemen, echt hoor, die tijd komt vanzelf. En proberen kan nooit kwaad maar spreek dan af met je man dat als je het toch niet fijn vind of iets dat jullie dan stoppen zonder verwijten, maar dat t wel een prettig mogelijke ervaring is. Zo zeg ik dan maar 'ik kan niets beloven', hij weet ermee wat ik bedoel, en als ik aangeef te stoppen zou hij dat ook niet (gelukkig niet nodig geweest die 2x) Goed nou heel verhaal Succes
BabyFG waarom mag een man zichzelf niet helpen? Ik denk dat iedere man dat doet. Liever dat dan dat ze naar een andere vrouw gaan.