Ons zoontje (ruim 2,5jr) slaapt sindskort bijna elke nacht tussenin in ons bed.... Wie heeft dit "probleem" nog meer. Of wie heeft deze fase ook mee gemaakt Hoe gaan jullie hiermee om?
Heeft m'n oudste gedaan vanaf 2 jaar. Ik denk rond 3 jaar dat ze het ook prima vond als papa zonodig bij haar kwam slapen en sinds een paar maanden slaapt ze de meeste nachten door. Nu sinds sinterklaasspanning dat ze af en toe weer tussen in kruipt of er is een reden. Zo was ze vannacht doorgelekt en kwam ze bij ons en dan kruipt ze daarna tussenin.
klinkt bekend toen hij overging naar een peuterbed had hij de vrijheijd om te komen. We heben toen direct besloten om dan een wekkertje te zetten op 10 minuten of een kwartier en dan brengen we hem terug naar bed. Dit is heel duidelijk voor hem en gaat heel goed. We hebben na ziekz ijn een half jaar geleden een periode gehad dat hij ook alleen nog maar in ons bed tussen ons in wilde slapen. Dit hebben we cold turkey afgewend met 2 uur lang krijsen tot gevolg. Vandaar nu deze methode. Ik merk dat de frequentie van s'nachts komen weer afneemt
Hier nooit aan begonnen om haar in ons bed te leggen, wel in slechte slaapperiodes bij haar op de kamer gelegen maar die keren zijn op 1 hand te tellen...
Hier is ze vijf en slaapt regelmatig bij mij..maar ja, ik slaap alleen... . Ze slaapt in beide bedden even goed en maakt er geen probleem van als ik zeg dat ze in haar eigen bed gaat. Soms heeft ze er meer behoefte aan, ik vind dat prima.
Hier precies hetzelfde. Ik ga er echt niet aan beginnen om hier in bed te laten. Het was laatst 1 keer even goed doorzetten op de Jo frost manier en het werkte als een trein!
Hier ook een alleenstaande moeder en een 2-persoonsbed. Ik vind het prima als ze naast me slaapt, dit doet ze dan ook al lang. Ik laat haar zelf kiezen. Toevallig kwam het vanmiddag ter sprake. Ze stelde voor aan een schoolvriendinnetje om op mijn bed te springen. Ik heb nee gezegd. Nadat het vriendinnetje weg was heb ik een gesprekje gevoerd. Het is mijn kamer, privé en mijn plekje. Ik kies ervoor om dat plekje nu met haar te delen. Zij heeft ook een eigen plekje en dat is haar kamer. Daar mag ze spelen met een vriendinnetje. haar antwoord; wat lief dat je jouw plekje met mij wilt delen. ik zal in mijn eigen kamer spelen met ....
Dat heb ik ook 'altijd' gezegd Maar helaas... Heb 5 maanden lang maar 3/4 uurtjes slaap per nacht gehad Nog gebroken nachtten ook, dus niet een 3/4 uur achter elkaar En was hoogzwanger toen t begon Dus ben nu blij dat ik weer aan 6/7 uurtjes aan een gesloten uren slaap per nacht kom... Dan maar tussenin! Het is helaas niet alleen gedragsprobleem maar meer Lopen bij ostheopaat met m sindskort
Wij hebben daar nooit moeilijk over gedaan. Als kinderen behoefte hebben aan ons mogen ze bij ons komen, of gaat een van ons bij het kind liggen. Deze fases komen en gaan, en duren nooit lang. (we hebben nooit iets aan hoeven doen. Het duurt soms een paar weken, en als de rust weer terug is, slapen ze weer gewoon in eigen bed)
Hier doen wij daar niet moeilijk over. Ze slapen heel makkelijk in in hun eigen bedden op hun eigen kamer. De jongste komt nog bijna iedere nacht de oudste nog heel af en toe.
Hier ook nooit moeilijk over gedaan. We hebben zelfs heel lang een co-sleeper naast ons bed gehad. De jongste heeft 8 maanden bij ons op de kamer gelegen. Als ze het willen, mogen ze erbij komen liggen. Geen probleem.
Ik heb er zelf ook niet echt moeite mee. Als ik maar slaap Maar ben "bang" dat hij straks nooit meer in zn eigen bed slaapt!
Volgens mij ging het vanzelf. Er lag hier al een matras op haar kamer, als papa er last van had, ging hij daar liggen en in het begin met de jongste had ik regelmatig 2 kids bij me liggen, dan ging hij liever 'verhuizen'. Op een gegeven moment wilde ze bij papa liggen en ging ze dus in haar eigen bed verder slapen. Toen een tijdje gehad dat als ze 's nachts huilend wakker werd, papa bij haar kwam slapen. Nu al een paar maanden dat ze de meeste nachten doorslaapt en ze 's morgens vroeg bij ons komt. Ze is dan apetrots dat ze de hele nacht in haar eigen bed heeft geslapen. Wel zegt ze standaard als ik haar op bed breng, dat ik tegen papa moet zeggen dat hij bij haar komt slapen. Dat is voldoende hihi. Hier vind ik het wel belangrijk dat ze s avonds in hun eigen bed in slaap vallen en dat is ook nooit een probleem geweest. Hier staat de co-sleeper er ook nog maar als ze bij ons slapen, willen ze toch echt in ons bed. Jongste slaapt heel zelden een stukje van de nacht bij me maar dat gebeurt nog heel weinig.
Hier alleen als papa of mama niet thuis is of als ze ziek zijn. Anders wil ik het echt niet hebben. Gelukkig vragen ze er eigenlijk nooit om. Onze jongste wordt wel vaak wakker 's nachts maar we kiezen er voor om het in zijn kamer op te lossen. Bij ons in bed nemen is alleen maar verplaatsing van het probleem, dus dat liever niet.
E. Slaapt ook elke nacht naast me.. ze is zo bang op haar kamer.. dr zitten monsters enz. We leggen haar savonds in dr eigen bedje & tussen 1 en 3 ligt ze naast me.. ag het zal heus wel eens overgaan.. als ze 18 is wilt ze echt niet meer naast mij liggen
Wij hebben dat anderhalf jaar gehad en nooit bij ons gelegd maar altijd op haar eigen kamer opgelost dusja ti's maar hoe je er zelf in staat denk ik...