Ik denk, dat je jezelf eens goed af moet gaan vragen waar jij gelukkiger van wordt: een leven met je man ( waarop het nu gaat), of verder gaan met je eigen leven en dat van je meisje. Het klinkt allemaal makkelijker dan dat het is natuurlijk. Maar op een gegeven moment moet je op een punt komen in je leven, dat je deze keuze gaat maken, als het al een hele tijd niet goed gaat. Als jij voor je man kiest, dan moet je hem weer vertrouwen geven, en de vraag is of dat je dat nog wel kan na alles wat er gebeurd is. Ook moet je er niet meer van uit gaan dat hij nog gaat veranderen. Het is ontzettend moeilijk om iemand te willen veranderen. Dus wil je op deze manier verder leven en is dat de juiste manier voor jezelf en voor je meisje?
Ik kan begrijpen dat hij zich misschien opgesloten voelt, 1 dag in de week weg gaan is helemaal niet erg. Maar doordat jouw vertrouwen beschaamt is, kan ik me voorstellen dat jij hem niet vertrouwt. Hij zal jouw vertrouwen terug moeten winnen. Hij zal jou moeten laten zien dat je hem kan vertrouwen. En dan zul jij hem wat losser kunnen laten. Een relatie moet je iedere dag aan werken, dat gaat niet zomaar vanzelf. Mijn man is brandweerman, dus vaak weg. Hij sport ook nog in de week en volgt een cursus. Maar toch zien we elkaar vaak genoeg en in de weekenden zijn we heerlijk samen. Onze relatie is super en we laten elkaar ook helemaal vrij. Ik mag ook lekker de hort op als ik dat wil. Wij steunen elkaar en we praten ook veel over dingen als een van ons iets dwars zit. En zo hoort dat ook.
Man man is meestal rond 19 uur thuis, eet snel, legt de oudste in bed en gaat dan sporten. Dit is 4 dagen in de week. Dus 1 avond in de week weg lijkt me niet meer dan normaal. Maar dan moet je hem wel kunnen vertrouwen.
1 avond weg is niet zoveel toch. .waarom ga je zelf niet ook eens weg? Even wat anders doen naast het thuis zijn? En steeds roepen dat je wil scheiden lijkt me ook geen fijne sfeer geven in huis...
Dit klinkt idd minder. Dat hij een avondje in de week weg wil, is op zich niks mis mee, maar kan me voorstellen dat dat in het verkeerde keelgat schiet als je alles zelf moet doen. Als er tegenover stond dat hij meer zou helpen en zelf zou zeggen ga jij dan die avond eens gezellig met vriendinnen wat drinken of naar de film en ik let op de kleine, dat het dan wat makkelijker te verteren zou zijn. Op deze manier zou ik idd ook niet blij zijn. Je mag alles doen en er bovenop trekt meneer er ook nog eens tussenuit 1 keer per week...gezellig... Zou een proefscheiding misschien wat zijn? Dat je eens kijkt hoe het is als je apart zit, zonder dus echt al te scheiden? Gaat het dan misschien toch kriebelen dat je liever samen bent? Of misschien denk je dan wel, dit is toch fijner. Kan ook zijn dat hij dan ook eens doorkrijgt dat als het zo doorgaat dat is waar hij dan mee eindigt. Snap heel goed dat dat het laatste is wat iemand wil...maar dit klinkt zo ook niet goed... Heel veel sterkte iig!
Mee eens. Ik denk dat het wel een beetje bij beide ligt als ik het verhaal zo hoor. Ik vind dat helemaal niet raar dat je man een avondje weg wil. Mijn vriend gaat ook sporten op maandag avond en zaterdag ochtend. En als ie vaker zou willen gaan mij best. Nu snap ik dat het een kwestie van vertrouwen is bij jou wat steekt. Maar ook daar moet jij zelf aan werken. Hij krijgt ook weinig kans van jou om zichzelf te bewijzen vind ik. Maar goed dit is wat ik lees in je eerste bericht. Ik ken natuurlijk niet de hele achtergrond Misschien een tip voor jou, ga ook eens een avond in de week iets voor jezelf doen. Gewoon gezellig bij een vriendin kletsen of sporten of iets anders. Maar dat is echt fijn en ook goed voor je denk ik.
Ik wil dit huwelijk wel redden ja. Ik hou van hem. En normaal zou ik het geen probleem vinden als ie naar een vriend gaat maar nu wel vanwege dat vertrouwen. Misschien voelt hij zich wel opgesloten en moet ik proberen meer vrij te laten. Misschien gaat het dan wel beter.
Misschien heel triest, maar ik zou mijn vriendin vragen of ze eens kan gaan kijken of hij daadwerkelijk bij zijn vriend is, of...misschien wel ergens anders. Als je daadwerkelijk denkt dat hij misschien naar een andere vrouw is zou ik hem wel eens willen betrappen!
Hem een avond zonder 'zeuren' weg laten gaan zou zeg maar jou bijdrage kunnen zijn ja maar zou wel zeggen dat je daar moeite mee hebt en zou ook wel wat terug verwachten...het is geven en nemen. Blijf praten met elkaar, zo belangrijk...en onderneem als man&vrouw of als gezin zijnde ook dingen, als ie altijd maar alleen op stap wil dan had ie vrijgezel moeten blijven! Maar als ik het idee zou hebben m'n man te moeten achtervolgen of hij wel echt daarheen gaat waar hij zegt heen te gaan dan denk ik dat het wel klaar is met het huwelijk...
Ten eerste vind ik het fijn te lezen dat jullie allebei er ondanks de shit toch voor willen blijven gaan. Veel relaties gaan met vallen en opstaan en het is en blijft keihard knokken om er samen het beste van te maken. Sinds de komst van onze kinderen zijn we ook constant op zoek naar een goed balans. Elke keer gebeurd er wel iets waardoor alles tegen lijkt te zitten. Ik vraag me zelf dan af wat de leuke dingen van mijn vriend zijn waar ik toentertijd op ben gevallen en probeer die dingen weer te zien. Ik weet ook dat veel dingen bij mijzelf liggen. Ben ik altijd wel even geïnteresseerd verwacht ik niet teveel van hem.. Als ik jullie verhaal lees dan denk ik dat je je man vrijer moet laten en misschien samen tot een duidelijke afspraak kan komen betreft het vrijdag avond afspreken. Misschien kunnen ze de weken wisselen? Zeg tegen je man dat hij die vriend ook bij jullie mag uitnodigen om de week? Zo leer je die vriend ook beter kennen en kun je het vertrouwen terug winnen. Ga zelf ook eens lekker de deur uit en laat de boel de boel. Even met een vriendin, moeder schoonmoeder wat drinken en winkelen. Of sporten zodat je vriend de kleine wel naar bed moet brengen 1 of 2 avonden in de week. Je moet elkaar niet gaan beknellen daar krijg je alleen maar een hele boel irritaties van of het moet werken voor beide personen. Veel succes..
Ik zal wel een hele rare zijn misschien maar als hij zo graag 1x in de week weg wilt (wat op zich natuurlijk niet gek is) moet hij misschien ook eens beginnen met 1x in de week iets leuks te doen met zijn gezin. Als mijn kerel het wel kan opbrengen dingen te ondernemen met anderen en niet met zijn eigen gezin zou ik net als ts not amused zijn. Zeker niet als je zelf al heb aangegeven eens iets leuk met elkaar te gaan doen.
even iets wat je misschien niet wil horen, maar als hij vreemd wil gaan doet die dat toch wel. ik zou hem dus gewoon lekker naar zijn vriend gaan. hou hem wel in de gaten. mensen die vreem willen gaan zijn vaak heel creatief. let gewoon op hoe vaak die berichtjes stuurt enzo. op de avonden dat die bij je is. duidelijke teken zijn als die zijn geluid zet en hij zijn telefoon niet uit het oog verliest.
Ik vind het erg jammer om te horen, en ik hoop echt dat de situatie zal veranderen. (Bijna) alle berichtjes die hier zijn geplaatst zijn erg goed, ik hoop dat je er een paar uit kan halen en kan toepassen! Knuffel!
Naast alle adviezen die al gegeven zijn.. Doe je zelf ook weleens iets naast thuis zijn en voor je kindje en man zorgen? Ik lees tussen de regels door een klein beetje dat je wil dat hij thuis is omdat jij anders alleen bent. (kan ook heel goed zijn dat ik het mis heb hoor!) Ook omdat je schrijft dat alle zorg op jou neer komt en hij geen initiatief toont. Als jij eens een dagje weg gaat, naar een vriendin ofzo, winkelen, savonds een uurtje boodschappen doen. Weet ik veel. Dan verplicht je hem min of meer om thuis ook dingen te doen. Als jij er altijd bent, snap ik ook wel dat hij jou alles laat doen (natuurlijk niet zoals het wezen moet he), want jij bent het gewend en zal het in zijn beleving misschien wel beter kunnen dan hem? Verder vind ik 1 avond in de week echt niet veel. Ik ga zelf ook 1 avond in de week naar een vriendin, verder nog weleens een avond werken en manlief voetbalt 2x in de week. Daarnaast gaan we zelf nog weleens (incl. kids) naar vrienden of komen er vrienden hier. Zien elkaar soms wel wat te weinig, maar het voorkomt ook dat de sleur erin komt en je hebt elkaar nog weleens wat te vertellen.
Aan mij ga je niks hebben. Ben geen wonder wat betreft een stabiele relatie hebben en houden. De mijne wilde ook vaak weg. En dat mocht toen ook van mij. Maar mijn vertrouwen werd op een andere manier telkens geschonden.( gokken) Of meneer bleef zo maar weg. Zat je met het eten te wachten een kind dat ook nog wakker was waar is papa. Ben toen wel gescheiden. Ik ben nooit los van hem gekomen we hebben nu een lat. En het klinkt ideaal en toch is het niet ideaal. Heb in de 13 jaar meer leren zwijgen. En het op zijn beloop te laten om willen van de goede vrede. En toch twijfel ik nog elke dag aan mijn lat relatie. We liggen met werkelijk waar niks op een lijn. We hebben wel duidelijk ons best gedaan. Ik sta al jaren in dubio hoe ik het uit eindelijk ga aan pakken om definitief van mijn lat af te gaan. ( die kracht ontbreekt mij nog steeds) Nu niet over mij hoor. Maar eigenlijk wil ik er mee zeggen. Twijfel niet te lang als je het gevoel hebt dat het voor jullie zo niet werkt. En wat het je kost om ( gelukkig samen te zijn). Als ik tegen mijn lat zegt zullen we samen eens een keer naar de bios gaan kijkt hij mij aan als of ik gek bent. Uit eten samen. Nee dat vind meneer niet leuk. Kies op tijd voor je zelf. Voor je het weet zit je jaren later nog in een relatie ( die niet loopt) zo als een relatie zou ( behoren te lopen). Ga je gevoel achter na. En vertrouwen eens beschaamt is moeilijk om dat vertrouwen terug te geven. Telkens als je denkt we zijn er gebeurt er weer iets en begin je weer van voor af aan. Hij met ( vrouwen) de mijne met gokken en liegen.
Oohja zou ik ook doen of oppas regelen ofzo. Situatie is niet leuk,gelukkig kunnen mijn man en ik elkaar wel vertrouwen Maar is ook weleens anders geweest,heeft wel een jaar 3geduurd voordat wij elkaar weer vertrouwden. (Niet vreemdgaan gerelateerd trouwens)
Het is lastig om iemand weer te vertrouwen. Als ik de mijne ergens op betrap dan is het klaar omdat ik niet geloof in 'weer vertrouwen'. Dat lijkt mij een illusie. Er zit tòch een dikke vette barst in die vaas. Maar denk je echt om hem er van te weerhouden door niet vreemd te gaan als ie niet weg mag van jou? Als hij dat wil, dan doet hij dat toch wel. Het enige wat je kan doen is loslaten en vertrouwen proberen te hebben. Als hij wel vreemdgaat, dan merk je dat. Laat hem gewoon weten dat het slagen van jullie huwelijk in zijn handen ligt. Als ie het verkloot, dan is ie alles wat jullie hebben kwijt.
Ga een gesprek aan met je vent. Je moet beslissen of je zijn fouten met die vroegere vriendin wil vergeven of niet en hem dus wil vertrouwen. Als je verder wil spreek met hem af dat je het totaal niet accepteert als hij flirt met andere vrouwen en dat je niet van plan bent om hem te delen met andere vrouwen en dat als je erachter komt dat het wel gebeurd dat het dan over en uit is. Daarnaast vind ik dat je het verleden dan ook los moet laten, want dat heb je geaccepteerd door met hem door te gaan. Een keer in de week naar vrienden vind ik geen gek idee! Uit het andere topic kan ik mij herinneren dat hij veel werkt. Even ontladen en niks hoeven is ook belangrijk dus om het samen vol te houden moet je inderdaad elkaar los laten op sommige momenten. Spreek bijvoorbeeld af dat je allebei een avond in de week voor jezelf heb en dat de zaterdag of zondag voor jullie 3en is. Hier gaat het gelukkig allemaal vrij vanzelf. We overleggen wel vaak of de ander het oke vindt (vaak geen probleem) Wij vinden het allebei wel belangrijk om elkaar vrij te laten, maar we geven het ook wel bij elkaar aan als we het niet leuk vinden als de ander weg gaat, soms beslissen we daardoor dan om dan bij de buren te gaan zitten. Hup babyfoon mee en gaan!