herkenning?? (Vriendjes maken op school)

Mijn dochter is erg onzeker, ze is snel bang dat ze uit gelachen wordt en heeft een tijd nodig voor ze zich bij iemand op het gemak voelt. Vorig jaar had een ander meisje in de klas dat precies zo, ze zijn ongeveer gelijktijdig begonnen en voelden elkaar meteen goed aan. Er was echt een klik en ondanks dat ze ook beiden met andere kindjes speelden waren ze echte vriendinnen.

Blijkbaar heeft dit meisje ineens een transformatie ondergaan, want die blaakt in ene van het zelfvertrouwen. Soms zelfs op het "arrogante"af. Ik zet dit expres tussen aanhalingstekens, omdat ik weet dat kleuters dit zo niet echt bedoelen, maar zo snappen jullie waarschijnlijk wat ik bedoel. Als mijn dochter haar roept draait ze haar hoofd om, ze doet ook vaak lelijk als mijn dochter haar iets wil zeggen. Dit zijn dingen waar ik zelf bij ben. Zelf komt ze ook met voorbeelden: het schijnt nu in de kleuterklas in te zijn dat als je bv vadertje en moedertje of tikkertje gaat spelen, dat je moet roepen "wie doet er mee met tikkertje" dan moet je de handen op elkaar leggen en van 10 terug tellen naar 0. Degenen die er dan bij zijn mogen meedoen. Dit meisje telt vaak ineens heeeel snel als ze mijn dochter aan ziet komen zodat ze er niet bij kan.

Het vervelende is dat mijn dochter dus wel degelijk ziet dat deze dingen gebeuren, ze benoemt ze ook, maar dat ze dit meisje nog steeds als haar beste vriendin ziet. Wat dus duidelijk niet van 2 kanten komt, maar dat wil ze niet zien. Ze blijft er achteraan lopen.
Het meisje is 3 weken geleden ook op haar kinderfeestje geweest, en waar ik al bang voor was dat zou gebeuren is ook gebeurd. Gister was het meisje jarig en toen besefte mijn dochter dat zij de uitnodgingen voor haar kinderfeestje al lang de deur uitgedaan heeft en zij er dus geen gehad heeft. Ze werd ook niet gekozen om mee uit te delen in de klas. Nu snapt ze overigens heel goed dat je niet bij iedereen waar je mee speelt op het feestje mag komen hoor...ze weet dat je moet kiezen. Maar ze had echt verwacht dat ze mocht komen..want ja, ze zijn "beste vriendinnen".

Gelukkig speelt ze ook veel met andere kindjes en zijn een hoop kindjes uit de klas gek op haar, maar dat ziet ze dus niet omdat ze haar aandacht compleet op dat andere meisje gefocused heeft. Ze is keer op keer weer teleurgesteld als er zo lullig tegen haar gedaan wordt en ze heeft de tranen dan in haar ogen.
Ik zou zo graag willen dat ze dit meisje links liet liggen en gewoon haar aandacht op de andere kinderen richt....

 

Ach wat zielig.... Inderdaad je moederhart breekt met dit soort dingen

Onze dchter zit in een soortgelijke situatie en is ook nog eens een echte kletskous, ze verteld altijd in geuren en kleuren wat er is gebeurd op school. Soms denk ik wel eens was ze maar iets meer gesloten, ik wil dit allemaal niet weten (meen ik natuurlijk niet echt... Maar de vraag "hoe was school?" Mag ook best eens beantwoordt worden met "oh, gewoon, weet ik niet" ).

Onze dochter is in augustus begonnen met school, haar vriendinnetje /buurmeisje in januari, ze heeft dus al wat vriendinnetjes in de klas. Het meisje speelt graag de baas over onze dochter, maar kan ook heel lelijk doen. Als mijn dochter niet doet wat zij wil mag ze niet meer mee spelen. Onze dochter is dan bang dat ze alleen overblijft en volgt haar dus....

Ik heb het met de juf besproken en de ze zorgt ervoor dat ze niet alleen maar met het vriendinnetje speelt maar ze stuurt haar regelmatig zo dat ze bij een ander kindje uitkomt met het spelen. Haar advies was ook om kindjes uit te nodigen voor tussen de middag eten en speelafspraakjes. Ik probeer haar daar dus nu ook een beetje in te sturen, maar vooral ook om voor zichzelf op te komen.

Moet ook bekennen dat ik het me misschien meer aantrek als onze dochter waarschijnlijk doet....

 

ja vind het zelf echt ontzettend moeilijk. Fijn dat er wel herkenning is. Ik probeer het idd een beetje te sturen en ze gaf van het weekend zelf aan dat ze met een bepaald meisje af wilde spreken, morgen maar meteen eens regelen haha.

 

Nou vandaag toen we stonden te wachten tot het hek open ging..gebeurt het buitebsluiten weer keer op keer. Ze tellen af voor tikkertje..dochter staat erbij en ze mag niet meedoen. Vervolgens doet het meisje een spelletje van handen vasthouden en dan een rondje draaien..een keer of 4 met verschillende kindjes, mijn dochter vraagt: zullen wij ook en het meisje zegt: nee ik heb geen zin meer. Loopt vervolgens naar een ander kindje toe om het wel te doen.
Tussen de middag natuurlijk een huilend kind hier (op school laat ze zich niet kennen) maar wat moet ik hier toch mee. Heb al gezegd: wil je nog wel vriendinnen zijn met iemand die steeds zo lelijk doet..maar daar heeft ze geen antwoord op en de volgende dag gebeurt het weer.

 

ik vind het ergens vervelend om de meneer er al "meteen" mee lastig te vallen, maar misschien onterecht. Ik hoop eigenlijk dat mijn dochter het zelf leert om voor zich op te komen. Ze zitten sowieso niet in hetzelfde groepje en in de kring ook niet bij elkaar dus dat scheelt.

Ik heb haar gister gevraagd wat ze dan zou willen doen als het meisje zo reageert en ze gaf ook aan dat ze dan wel zou willen zeggen dat ze niet zo kattig moet doen en dat we allemaal samen spelen. Nu afgesproken dat ze dat gaat proberen, maar dat het niet erg is als ze het toch niet durft. Gewoon proberen.

Ik heb nl het idee dat wanneer mijn dochter 1 keer tegengas geeft dat het dan ook klaar is.