Helaas is het nog vaak zo dat zelfs bij gelijke werkzaamheden mannen meer verdienen dan vrouwen :x En het is inderdaad ook vaak zo dat de man net iets ouder is dan de vrouw en dus gewoon meer ervaring heeft. Maar buiten dat.. het was niet het eerste wat ik aan mijn man vroeg toen ik hem ontmoette. Ik was allang blij dat hij zich niet liet afschrikken door mijn hoge opleiding, haha. Dus hier is het helemaal andersom, ik verdien (na een universitaire en PhD opleiding) over het algemeen meer dan mijn man (die overigens een HBO opleiding heeft afgerond), maar zoals gezegd in mijn eerdere post vinden wij passie voor je werk belangrijker dan wat we ermee verdienen..
ja ben al 13 jaar thuis blijf moeder.) wel afgekeurd' en ja hier altijd de moeder. Altijd... Maar ja dit is mijn situatie en het is niet anders. Niet dat ik er altijd even blij mee ben ik probeer wel wat meer ) taken over te geven aan vader.s' maar dat lukt al 13 jaar niet. Maar dan heb ik het over dokters bezoeken tandarts jij bent toch thuis jij mag het ook regelen ook.) hoort er ook wel bij idd' maar soms Is het wel eens jammer om het niet te kunnen ) delen'
Ik heb mijn vriend niet van te voren gevraagd wat voor opleiding hij gedaan heeft. Als je elkaar leuk vind en verliefd bent dan maakt de opleiding toch niets uit. Mijn vriend heeft universiteit gedaan en ik mbo. Hij werkt 4 dagen en ik 3. Dus een prima verdeling. En de huishoudelijke taken zijn ook prima verdeeld. Op de dagen dat ik werk zorgt hij dat het opgeruimd is en gezogen en een heerlijke maaltijd op tafel staat. En op de dagen dat hij werkt doe ik de andere taken in huis en zorg ik er voor dat er een maaltijd op tafel komt.
Wat feiten: - een vrouw die minder verdient, brengt haar salaris niet naar het kdv. De vrouw brengt het naar rato van totaal inkomen naar het kdv. - na een jaar in dienst mag een 32-urige werkweek niet geweigerd worden, mits het bedrijfstechnishc niet mogelijk is. Vaak kan dit alleen geweigerd worden bij een heel hoge management/directiefunctie of bij een klein bedrijf < 10 werknemers. - als een vrouw niet werkt, dan haalt ze het gat nooit meer in. Dit heeft ook gevolgen voor pensioen. Dit 'gat' in CV is meestal de reden dat de vrouw, in gelijke posities, minder verdient (minder ervaringsjaren). Wij werken beiden 4 dagen. We verdienen ongeveer even veel, maar vinden beiden werk dusdanig belangrijk dat we niet kiezen voor thuisblijven. Ik ben heel blij dat hij een dag samen met de jongens is. Hij vindt het ook echt zijn dag en is er helemaal voor ze. Hij is ook degene die met ze naar het cb gaat. Ik vind dit eerlijk gezegd zo vanzelfsprekend (en man gelukkig ook), datwij er nooit over na hebben moeten denken dat ik thuis zou blijven.
Mijn man zou er echt GEEN probleem mee hebben om thuisblijfvader te zijn. Huishoudelijke taken zou hij veel liever doen als werken zegt hij altijd haha.. Maar goed, hij is nu eenmaal kostwinner en verdient gewoon heel goed en ik heb een baan in een supermarkt. Zou hier dus gewoon niet kunnen werken. Hier dus manlief 40+uren werken en ik parttime voor 24u. Financieel dus gewoon niet mogelijk, maar manlief zou zo tekenen om te stoppen met werken en thuis te zijn constant. Vindt het huishouden niet erg en is graag bij de kleine, maar in onze situatie niet mogelijk Ook wij hebben toen we gingen daten echt niet gekeken naar welk opleidingsniveau iemand heeft. Mijn man heeft HBO gedaan en ik ging op dat moment net met een MBO opleiding beginnen.. Vind dat wel echt krom hoor, waarom zou je perse iemand moeten zoeken van hetzelfde niveau? Ook al heb je allebei een zelfde niveau, is het toch niet altijd vanzelfsprekend dat je dan ook meteen evenveel zou (kunnen) verdienen. Ik heb mijn opleiding niet afgemaakt en ben in de supermarkt blijven werken met een vast contract waar ik dus eerst parttime een baan had. Ja ik verdien dan wel minder als mijn man waardoor wij dus geen mogelijkheid hebben om mij als kostwinnaar te krijgen, maar dat maakt het voor ons er echt niet minder op. Ik ben blij dat ik een vast contract heb(zeker zoals het nu momenteel in NL is, dat om de haverklap mensen hun baan verliezen ), heb alle dagen en uren die ik wil werken nu met de kleine en mijn baas( we zijn franchise) is ontzettend blij met me. Mijn man boeit het ook totaal niet verder dat ik bv. in een supermarkt werk en hij een goedbetaalde baan op HBO niveau heeft. Speelt in onze ogen echt geen rol of iemand nu een hogere opleiding heeft gehad dan de ander. Daarbij wat hierboven ook al aangegeven is, gemiddeld gezien in een huwelijk/relatie is de man vaker toch al iets ouder en meer ervaring en komt het dus gewoon meer voor dat de man dan gewoon meer verdiend
Ligt ook aan het bedrijf hoor, niet overal is een fte 40 uur. Bij ons is een fte 34 uur. Dat is dus de standaard bij ons. Er zijn genoeg mensen bij ons die meer of minder werken. Hieronder nog even mijn 5 ct over deze discussie: 1: ik ben het eens met de opmerking dat je zelf moet kunnen kiezen hoe je je leven inricht. Echter vind ik ook dat je dat niet als excuus moet gebruiken om de dingen maar zo te laten als ze al eeuwen zijn. 2: ik ben het absoluut oneens met de opmerking dat mannen in het algemeen niet in staat zouden zijn om op kinderen te letten/ze op te voeden en het huishouden te kunnen doen. Als ze in staat zijn om in een lastige baan dingen te organiseren dan kan dat thuis ook. Daarnaast: wel eens van een butler gehoord? Ik denk dat die opmerkingen over het algemeen komen uit een soort 'ik wil dingen niet afgeven want ik kan het het beste' (vrouwen) en een 'ik heb hier geen zin in dus boeit het me niet' (mannen). Net als ik geen zin heb om in de tuin te werken en absoluut niet zie wanneer wat gedaan moet worden... Ik zou echter prima in staat zijn om dat te doen als ik me daar toe zou zetten. 3: Verder denk ik dat we in nl nog helemaal niet zo geemancipeerd zijn en dat dat ook een reden is dat er nog vaak voor gekozen wordt dat de vrouw minder gaat werken of thuis blijft. Als je al kijkt naar het speelgoed dat wordt aangeboden - superroze voor meisjes en megastoer voor jongens, klusgereedschap voor jongens en huishouddingen voor meisjes etc - dan kun je zien dat kinderen al heel vroeg in een rol worden geduwt. Kun je hier op zp ook zien: vragen over of een keukentje voor een jongen kan etc. Je ziet het ook in dat vrouwen vaak nog minder verdienen dan mannen in dezelfde functie en met dezelfde ervaring, in dat er vanuit de overheid een bepaald gezinsonvriendelijk beleid wordt gevoerd (dure kinderopvang etc).
Bij ons thuis is het zo dat mijn man gewoon meer verdient dan ik. Plus ik vind het erg zwaar om 32 uur (onregelmatig) te werken, daarom werk ik 24 uur en hij 40. Hij zou wel een papa dag nemen maar omdat hij een andere opdracht kreeg is dat niet door gegaan. Hij krijgt wel een thuiswerk dag, en daarbij kan hij ook gewoon voor onze dochter zorgen dus dat is al fijn. Ik heb laatst wel gezegd dat ik het jammer vond dat het zo gelopen is, dat hij niet bijv 4x9 is gaan werken en ik eigenlijk nog het meeste voor onze dochter zorg. Maar het is nu niet anders. Ik ben zelf best feministisch ingesteld, maar door de crisis en persoonlijke omstandigheden is het nu niet anders. 50/50 voor ons zou niet werken, dan zou er gewoon te weinig geld binnenkomen en nu redden we het vaak precies, dus het kan niet anders. En dat geeft ook niet Mijn moeder is nog van de oude stempel feministes en vind dat ik onafhankelijk zou moeten zijn. Ik zei tegen haar; is leuk hoor mam, maar nu in deze tijden kán dat gewoon serieus niet. In mijn werkveld verdien ik daar sowieso te weinig voor nu, om bijv. een huis, mezelf en mijn dochter te kunnen onderhouden (stel dat mijn man en ik uit elkaar zouden zijn). Dus ja. Ik vind het prima zo, en we zien wel wat de toekomst gaat brengen. Verder moeten we denk ik wat normaler doen over mannen die kidneren verzorgen/opvoeden, en ze niet zo op een voetstuk plaatsen. Het moet net zo normaal zijn als dat wij het doen, anders komt er nooit enige vorm van gelijkheid tussen mannen en vrouwen..
Natuurlijk gaan ze uit van een gezamelijk inkomen. Maar als je man bijv op jaarbasis een inkomen heeft van 80 duizend euro. En je gaat als vrouw zijnde voor een paar duizend euro (op jaarbasis) 2 dagen werken. Dan betaal je een behoorlijk bedrag aan het kdv omdat het inkomen van je man zo 'hoog' is. Dan betaal je voor die 2 dagen een enorm bedrag als je het vergelijkt met het geld wat je in die twee dagen verdient. Dat is vaak stukken minder. Ik vind dan wel dat je je inkomen naar het kdv brengt, want dat geld zou je niet kwijt zijn als je niet zou werken. Je inkomen wordt dan eigenlijk ook niet hoger daardoor.
Wij hebben nog geen kinderen, maar zijn bezig voor de 1e. Als het lukt zwanger te worden gaat mijn man (als dit kan) minder werken. Ik verdien namelijk bijna het dubbele van zijn loon. Dus financieel gezien is dit beter. Gelukkig kan ik 4 dagen in de week werken (36 uur) en ben dus 1 dag in de week vrij. Gelukkig wil mijn man ook wel minder werken en voor de kind(eren) en het huishouden zorgen. Huishouden is nu ook al verdeeld tussen ons beide.
Ik snap dit deels wel hoor. Maar ik wil hier wel een kanttekening bij plaatsen. Het is namelijk zo dat je niet alleen werkt voor nu, maar ook voor de toekomst. Natuurlijk kan het zo zijn dat het op dit moment, voor wat je er nu aan overhoudt, niet of weinig uitmaakt om te werken. Maar dan ga je wel voorbij aan het feit dat je wel pensioen opbouwt als je wel werkt. En dat je ervaring opdoet, die zich later uitbetaalt in een hoger inkomen. Natuurlijk is dat maar helemaal afhankelijk van het soort werk dat je doet, maar toch denk ik dat dat wel uitmaakt. Vooral in banen voor hoger opgeleiden kan je - denk ik - beter over een langere tijd deeltijd werken dan dat je eerst 10-20 jaar thuis bent bij de kinderen. Zo is een moeder van een vriendin van mij gescheiden, heeft nooit gewerkt toen de kinderen klein waren, en is pas na de scheiding gaan studeren. Zij werkt nu sinds de scheiding (rond haar 40e - alweer jaren geleden inmiddels) fulltime, omdat ze anders niet genoeg verdient en bovendien een goed pensioen wil hebben. Die kan dus ook niet op de kleinkinderen passen. Mijn moeder (die helaas is overleden) heeft van haar 25e tot aan haar overlijden ongeveer 24 uur gewerkt en altijd een prima salaris gehad (want op een goed punt ingestapt, en dat werd steeds meer), en zou ook een goed pensioen hebben gehad. Mijn moeder had altijd tijd voor ons, ook tijdens de middelbare school, en daarna. En niet alleen voor ons, maar ook voor allemaal andere (leuke) dingen. Natuurlijk is het een keus die je nu maakt, maar het heeft misschien wel meer consequenties voor de toekomst dan je beseft. (Al weet ik ook heel goed dat dit maar twee voorbeelden zijn! Uit een intussen grijs verleden alweer...)
Ben het wel met je eens, maar je hoeft niet persé van je pensioen afhankelijk te zijn. Je kan ook op andere manieren zorgen voor je 'oude dag'. Bijvoorbeeld zelf en spaarpot maken, beleggen, vastgoed enz. Maar niet iedereen heeft die mogelijkheden. Als je die wel hebt, zou ik er niet voor kiezen om te gaan werken en je kinderen op te laten vangen door anderen. Als je die niet hebt heb je misschien eigenlijk geen andere keuze.
Eens. Maar ik vraag me af hoe je dat dan doet. Dat kan eigenlijk alleen als je rijke ouders hebt, of in ieder geval ouders die iets achterlaten. Want rekenen op je man lijkt me nogal lastig. Overigens gaat het me niet alleen om het pensioen, maar ook om die tijd ervoor, en dan met name als je er alleen voor komt te staan, of bijvoorbeeld ook als je wel samenblijft, maar er iets gebeurt met het inkomen van de man, om welke reden dan ook (baan kwijt, ziek). Dat pensioen, daar reken ik ook niet op. Maar ik reken er wel op dat ik over een aantal jaar minder kan gaan werken en dat kan blijven doen tot aan mijn pensioen, en nog steeds redelijk verdienen (nu gaat dat even niet, want mijn vriend doet een studie.) Heel iets anders, maar waar ik me ook wel eens aan stoor in deze discussie, is het feit dat vrouwen 'die werken voor de kinderopvang' klagen dat ze zoveel moeten betalen, terwijl de enige reden dat ze zoveel moeten betalen, is dat hun man zoveel verdient. Dat lijkt me dan toch niet meer dan redelijk?
Ik heb dan weer gezien hoe mijn moeder al 30 jaar afhankelijk is van mijn vader en niet wegraakt bij hem ... omdat zij gestopt is met werken. Eigenlijk hadden ze 15 jaar geleden al gescheiden moeten zijn, maar dat doet mijn moeder niet want dan heeft ze geen rotte cent en bovendien ondertussen ook geen pensioen (mijn moeder is 61). Maar ondertussen lijdt ze dus wel al onder de situatie thuis en het gedrag van mijn vader. En dan zeggen dat mijn moeder ook hoogopgeleid was met een diploma als apotheker. Maar ze is gestopt met werken om ons en om in de winkel van mijn vader te helpen. De belangrijkste levensles die ik daaruit heb geleerd en meegekregen heb van mijn moeder is "Zorg dat je nooit 100 % van een partner afhangt". Zelfs met kinderen zal ik dus altijd - deeltijds - blijven werken. Zo heb ik tenminste iets zelf in handen, geen gat in mijn cv en kan ik mij ten allen tijde behelpen. (En ja, onze rekeningen zullen altijd gescheiden blijven. We hebben alleen 1 zichtrekening samen voor de vaste kosten van ons huis, waar we elk de helft van betalen.)
Helemaal mee eens, met een aanvulling. Nederland loopt behoorlijk achter wat betreft vrouwen en carrière. Niet alleen tov andere 'westerse' landen, maar ook tov Zuid- en Oost Europese landen, China, Japan enz. Hier heeft heel lang de jaren 50 cultuur geheerst. Vrouw thuis, aardappels schillen, kinderen baren. En de overtuiging dat dit de beste manier is voor de veilige hechting blijkt in de praktijk ook niet te kloppen. Kinderen van deze ouders blijken statistisch gezien geen succes te hebben met relaties (1 op de 3 relaties strandt), en ik heb nog nergens mensen ontmoet die eenmaal volwassen, zo weinig hechting houden met hun familie en zo makkelijk zelfs contact kunnen breken met eigen ouders/broers/zussen ed. Dit is allemaal niet wetenschappelijk onderzocht, maar meer een generaliserende conclusie. Nederlanders staan er niet bekend om hun hechte familiebanden in volwassen jaren (kijk bijv naar Italianen of Oostenrijkers). Maar hadden in jaren 70-80 een extreem lage aantal werkende moeders tov andere Europese landen.
Je kan sparen voor later op allerlei manieren doen en daar heb je echt niet alleen het geld van je ouders voor nodig. Ik zou niet weten waarom je daar niet het geld/inkomen van je man voor kan 'gebruiken'. Ik lees hier overal dat je vooral niet afhankelijk moet zijn van je man. Ik begrijp dat niet helemaal. Wij hebben zelf de beslissing genomen dat mijn man de hoofdkostwinner is. En dat ik en mijn gezin daar van mee 'profiteren' (vreselijk woord...) Als er iets met hem zou gebeuren zijn we daar volledig voor ingedekt (hoe/wat hou ik privé ) Dus het kan wel, je moet er alleen wel op voorbereid zijn. En dat is nou vaak niet het geval bij heel veel mensen. Mijn moeder is heel jong alleen met haar kinderen achtergebleven (overlijden) alles was prima geregeld. Daar heb ik mijn lering uit getrokken.