Het opvoeden is begonnen...tips graag!

Wat ik doe als hij ergens niet aan mag zitten is vertellen dat dat niet van L. is, maar van papa/mama. En dan geef ik hem iets wat hij wel mag hebben.

Eten doet hij zelf, schort om en doekjes paraat om de vloer/ tafel enz schoon te maken. Ook bij andere mensen thuis.
Ik ben er inmiddels wel achter dat als hij echt honger heeft hij heus wel eet. Er zijn vaste eet momenten en dan eet hij maar iets minder een dag, daar maak ik mij niet druk over. Ik vraag hem of hij klaar is met eten, meestal schuift hij zelf z'n bordje al weg. En als ik ook klaar ben gaan we van tafel.

 

Hier werkte het het beste om het mezelf zo makkelijk mogelijk te maken en zo min mogelijk te verbieden.
Eigenlijk alleen gevaarlijke dingen. Afstandsbedieningen maak ik geen probleem van behalve als ze ermee gaat gooien, schuiven etc, dan pak ik ze af en zeg dat ze zo stuk gaan.
Dingen die echt kwaad konden, die haal ik weg. In de keuken bied ik een alternatief waar ze wel aan mag zitten. Plastic bakjes, pan met pollepels, papierbak ipv afvalbak etc. Scheelt een hoop frustratie.
Eten hier zo snel mogelijk zelf en overal dus dat doet ze al een klein jaar zelf. Inmiddels grotendeels met vorkje en de rommel wordt langzaam wat minder.
Hier geeft ze zelf dan ook prima aan wanneer ze genoeg heeft gehad en dan wil ze uit haar stoel. Wij zijn dan vaak ook al klaar dus dat is geen probleem.
Oudste zijn we rond 3 jaar gaan sturen dat ze moest blijven zitten tot anderen klaar zijn, daarvoor mocht ze van tafel als ze klaar was. De jongste is meestal nog bezig als wij klaar zijn.
Inmiddels is ze iets ouder en ik merk dat ze nu echt dingen begrijpt. Dus niet op de tafel klimmen, niet op de tv meubel en de telefoon pakken, niet alleen de trap op klimmen, etc.
En nu gaat het vrijwel probleemloos.

 

Hier ook een kleine ontdekster. Het gevaarlijke hebben we voorlopig even op veilige hoogte gezet. Waar ze niet aan mag komen is van 'papa/mama' en dan geef ik iets wat van haar is. Het liefst iets wat er op lijkt. Bijvoorbeeld bij de telefoon is het haar telefoon (en oude van ons zonder batterij).
En altijd hetzelfde zeggen. Wat lastig is, maar het verschil is duidelijk merkbaar. Bij mijn ouders pakt ze niks meer wat niet mag (spullen van de hondjes) maar hier nog wel, consequent zijn is moeilijk....

 

Zucht, wij zitten in het zelfde schuitje, haha. Lucas is ook erg ondernemend en wil vooral veel zelf doen. We proberen daar flexibel in te zijn door hem veel zelf te laten doen en hem daarin aan te sturen. Dingen zoals tanden poetsen doen wij, maar geven hem daarna de tandenborstel zodat hij zelf mag poetsen. Dat scheelt een hoop frustratie, ook vanuit zijn kant en hij werkt beter mee. Dat doen we ook zo met eten. Sommige dingen zelf, andere dingen (toetje bijv. doen wij)..

Met het verbieden van het pakken van dingen hebben wij ook moeite. Je wil ook niet de hele dag nee roepen, dus we bieden zoveel mogelijk alternatieven aan. Mocht dat niet lukken haal ik hem weg en zet ik hem ergens anders neer met speelgoed (meestal herhaaldelijk). Bijvoorbeeld als er kopjes koffie op tafel staan waar hij niet aan mag komen.

Heb je de box nog staan? Als ik al twee of drie keer ben opgestaan om Lucas wéér uit de keuken te halen zet ik hem daar een paar minuten in. Als ik hem uit de situatie heb gehaald wordt hij rustig en kan hij daarna weer lief spelen.

Succes ermee!

 

Hier precies zo. Liever voorkomen dat ze iets doen wat niet mag, dan de hele tijd 'nee' moeten zeggen. Snappen ze weinig van en je krijgt er zelf zo'n negatief gevoel van. Opvoeden is vooral aanmoedigen en aanleren wat ze wel mogen vind ik.

 

Een kind heeft duidelijk grenzen nodig en het is aan ons om deze ook te geven. Ik beloon bij goed gedrag (klappen, enthousiast reageren). Bij ons mag ze niet aan de apparaten komen, oven/gasfornuis, tv, etc.

Ze mag bijv wel met de kussens spelen of met een plastic bordje in de keuken. Ik wil ook niet de hele dag nee zeggen, dus bied ik wat anders aan wat ze wel mag.

Heel herkenbaar trouwens de verhalen

 

Wij straffen niet en we belonen niet. We hebben ons huis N proof gemaakt, maar uiteraard mag ze nog steeds de oven niet open trekken of met haar blokjes op de tv rammen. Ik zeg dan dat het niet mag en waarom niet. En als ze mijn telefoon vast heeft zeg ik dat die van mama is en dat ze die van haar kan zoeken. En ik zeg ook nee dat mag niet want dan gaat de tv kapot of nee dat mag niet dat is heet. Ze had al heel snel door dat heet pijn deed.

Ik merk dat ze steeds vaker terug geeft aan mij en steeds minder uitprobeert. Ze leert onze grenzen kennen en wij die van haar.

 

Al veel goede adviezen gelezen hierboven:
- veel preventief doen / dingen voorkomen door spullen aan te bieden wat wel mag en spullen die niet mogen weg te leggen. Maar niet alles uit de weg halen want zo kan je ze ook niet alles leren.
- echt consequent zijn, mag het niet dan mag dat dus nooit met altijd uitleg erbij! Nooit met zware stem nee zeggen, maar neutrale stem gebruiken.
- gewenst gedrag echt belonen met je stem/klappen/liedje! En dsn dus vooral als hij bijv ergens vanaf blijft.
- afleiden kan nog weleens helpen.

Succes!

 

ik herken het helemaal. ons zoontje is nu 14 maanden en wil alles onderzoeken, vasthouden enz. Op het moment is het zo erg dat hij zelfs gaat lachen als ik er wat van zeg. ik waarschuw hem een paar keer en dan gaat hij 1 minuut op de gang. Anders blijf ik achter hem aanlopen en neemt hij een loopje met me . En natuurlijk consequent blijven en het goede belonen

 

Mijn zoontje (14 maanden) snapt het anders goed genoeg hoor. als hij iets pakt wat niet mag kijkt hij gelijk of ik het wel zie. En als hij het dan laat vallen zegt hij : kpot (kapot). Dus hij weet het heel goed
Ze snappen veel meer dan wij denken

 

Nee, jij snapt hem niet. Een dreumes van 14 maanden heeft nog geen besef van 'goed en kwaad', en snapt al helemaal niets van op de gang gezet worden.
Hij snapt hooguit dat jij bij bepaalde acties op een bepaalde manier reageert. En hij kent de kreet 'kapot', niet het begrip 'kapot'.

 

Idem! Ik vind het echt belachelijk (sorry wel een heel groot woord) om een kind van 1 jaar op de gang te zetten. Mijn dochtertje zou er echt geen drol van snappen.
Herhaling van bepaalde dingen die echt niet kunnen doordat het gevaarlijk is, lijkt mij genoeg. Gewoon 1000x herhalen en ooit blijft het wel hangen.
Mijn oudste, die zet ik soms op de trap als haar gedrag echt te wensen overlaat. Meestal als afkoelmoment als ik haar niet kan bereiken en te voorkomen dat ik ga schreeuwen. Zodra ze rustig is, geen tijdsduur ofzo, praten we even samen over het hoe, wat en waarom, en klaar.

 

Ts zoekt tips lijkt me en is niet op zoek naar mensen die elkaars opvoedmanieren afkraken.
Hoe kan je daar trouwens over oordelen als je die kinderen niet ziet?
Je ziet snel genoeg aan je eigen kind wat voor gedrag het laat zien, wat het wel of niet begrijpt.

Bijv: Als je kind de term kapot niet zou begrijpen, slechts de herhaling van de klank laat horen.. Hoe kan het in dat geval dan werken om uit te leggen dat het iets doet wat niet mag. Op een normale toon. Dan vraag je toch weer veel van het taalbegrip? Idem dito voor het begrip goed/kwaad.

Ik zeg dit niet om over manieren te oordelen, maar het ene kind snapt meer van uitleggen en gaat daar uiteindelijk goed/ gewenst naar handelen en het andere kind snapt het beter wanneer het naar de gang wordt gestuurd. Wij als volwassenen leren toch ook allemaal op een andere manier en geen manier is dan toch fout?
Waarom dan wel oordelen over hoe we onze kinderen laten leren?

Ik denk dat ts het meest gebaat is juist door de verschillende manieren te horen die wij gebruiken, zodat zij kan uitproberen wat bij hun situatie past.

Wij vertelden het eerst, zeiden nee niet doen dat is van mama bijv.Dat herhaalden we max 3 keer en boden dan ook wat anders aan en dan ging hij in de hoek of op de trap (allebei wel in de huiskamer) zo lang als dat hij oud is (1 jr. :1mn).
Daarna gingen we naar hem toe en vertelden hem waarom hij daar moest zitten, dan een kus en een knuffel (later ook een; sorry mama) en het was weer goed en bood ik opnieuw iets aan waar hij lekker mee kon spelen.
Consequent zijn in de dingen die wel en niet mogen en idd wel leefbaar en leuk met elkaar. Geen dingen die echt gevaar opleveren direct in het grijpgebied leggen en op verschillende plaatsen in huis wat speelgoed klaarzetten.

 

Ik vind het lastig hoor. Hier eentje van bijna 16 maanden en ze luistert heel af en toe maar ha ha. Ik zeg duidelijk nee en waarom en als ze het dan toch doet, dan til ik haar op en zet haar een meter ofzo ervandaan en geef haar iets anders om mee te spelen.

Ik vind het echt moeilijk als we buiten zijn. Ze loopt niet graag aan de hand wat ik geen probleem vind als het veilig is maar ze loopt vaak een andere kant op. Ik draai haar dan om en zeg welke kant ze op moet maar dat lukt nog niet erg. Als ik het drie keer heb gevraagd, draag ik haar een tijdje en dan proberen we het maar weer. Ik hoop dat ze het snel snapt/accepteert

 

Het is geen afkraken! Het is uitleggen wat wel en niet zin heeft!
Als je een beetje weet over hoe kinderen zich ontwikkelen hoef je een kind echt niet te zien om zoiets te kunnen schrijven hoor.

Uit de kinderpsychologie is bekend dat kinderen van net 1 nog geen besef van goed en kwaad of van lief en stout hebben. Dat komt pas rond een jaar of drie. Ze hebben dan ook geen benul van oorzaaken gevolg, daarom heeft straffen voor kind geen nut. Misschien wel voor de ouders, omdat ze het idee hebben dat ze 'er iets aan doen', maar niet voor het kind, want dat ziet het verband tussen een afstandsbediening en op de gang staan niet. Straffen geeft de ouders een goed gevoel over wie de baas is, maar dat dringt niet tot het kind door.
Opvoeden is niet neezeggen, opvoeden is voordoen en voorleven.

Een kind merkt wel aan je reactie of jij al dan niet vrolijk wordt van wat ze doen, maar legt niet de link met eigen handelen.

 

Dit berichtje komt zo hard over. Je laatste berichtje met de theorie klinkt veel zachter en leg je het goed uit. Goed om te weten dat een kind nog geen besef heeft van 'lief en stout', want soms denk je dat ze het erom doen. Duurt nog wel lang tot ze 3 jaar is

Hier ook een dreumes, die opeens aan het ontdekken is hoe leuk die warme verwarming is. Telkens als ik nee zeg en haar er vandaan haalt, gaat ze hard lachen en er weer naartoe kruipen. Op dit moment is dit haar favoriete spelletje Hier werkt afleiden het beste, anders blijft ze er mee doorgaan.

 

Hier werkt afleiden voorlopig ook het beste.
Het CB heeft mij ook verteld dat ze op het moment dat je nee zegt, ze het dan wel snappen maar dat ze nog niet kunnen bedenken dat ze het de volgende keer ook niet moeten doen.

Ik was eerst van plan om niets in het huis aan te passen en weg te leggen, maar daar ben ik wel van terug gekomen, dat was geen doen.
Afleiden werkt hier het beste voorlopig

 

@dirksmama: ik ben het eens met de strekking van jouw verhaal, maar dan nog is het erg belangrijk om te kijken naar wat past bij jouw kind. Sommige kinderen gaan in hun ontwikkeling langzamer dan het gemiddelde, maar sommige kinderen gaan ook erg rap in hun ontwikkeling.
En dan kan het zeker wel effect hebben om 'straf' toe te passen. Niet omdat je als ouders dan denkt er goed mee bezig te zijn, maar omdat straf in de vorm van even op de gang, even uit de situatie, kan helpen om je kind te laten ervaren dat hetgeen ze op dat moment doet, niet door kan gaan en ook niet wordt vervangen voor iets anders 'leuks'.
Onze dreumes is nu 19 maanden en mijn vriend en ik hebben gisteren een gesprek gehad over het op de gang zetten en dat we daar met haar nu wel mee gaan beginnen omdat slaan, bijvoorbeeld, gewoon niet wordt getolereerd hier in huis.
De oudste stond al veel eerder op de gang, maar zij is een heel pienter meisje en snapte heel goed waarom ze daar stond, kon het ook heel goed uitleggen als we haar weer van de gang haalden en vroegen waarom ze daar stond (haar taalontwikkeling ging/gaat erg snel) .
Dus ja...als ouders zie je echt wel of je kind het snapt of niet.
Goed en kwaad en de ontwikkeling van het besef daarvan is een ingewikkeld proces en gemiddeld genomen is de ontwikkeling van een 'geweten' pas rond het achtste/negende jaar voor een groot gedeelte gevormd. Maar dat gebeurt natuurlijk niet ineens, daar is ervaring voor nodig. Uittleg, het ervaren van consequenties, oorzaak en gevolg leren, empathie leren, etc.
Het is een heel proces en dat begint al als ze zo jong zijn.
Ik denk niet dat het zin heeft j je opvoedingstechnieken ineens om te gooien als ze een jaar of vier zijn, want dan komt het naar mijn idee niet meer binnen.
Maargoed, dat is mijn bescheiden mening