Goeiemorgen meiden, Onze dochter werd vanochtend rond 0500 uur wakker, en kwam naar ons toe om vervolgens uitgebreid te kletsen tegen papa. Na een paar keer te hebben gezegd dat het nog tijd is om te slapen, kwam de aap uit de mouw. Ze had nog een muntje voor een winkelkarretje in haar jaszak zitten, maar die viel tijdens het buiten spelen op school, uit haar jas. Gevolg, jongetje pakt het, en wil het niet meer terug geven, terwijl mijn dochter had gezegd dat het van haar is. Ze heeft hier blijkbaar niks over tegen de juf gezegd, en tegen ons ook niet, tot vanochtend ineens. Ze werd er wakker van en liep dus te piekeren. Ik heb tegen haar gezegd dat we zodra we naar school gaan in de ochtend, even samen naar de juf toe gaan. Oké prima.. Voor mijn vriend was het tijd om op te staan, en terwijl hij uit bed stapt zegt ie dat "ze groep 2 straks een jaartje extra moet doen" huh..wat?! Ik legde de link even niet met waar we het zojuist over hadden, dus het eerste wat ik dacht is dat de juf iets had gezegd daarover, leek me al zo vreemd, ze zit net 2 maanden in groep 1! Nee dus, dochter zou totaal niet klaar zijn voor de 'grote wereld' en moet nodig wat harder worden. Ik kapte het af met dat hij niet moet overdrijven, dit soort dingen zullen wel meer gebeuren. We leren haar om voor zichzelf op te komen en niet over zich heen te laten lopen. Dit gaat over het algemeen eigenlijk heel erg goed. Ze bijt goed van zich af, maar nu liep het even anders. Vervolgens krijg ik de opmerking "ach, kijk je naar jezelf! Jij was ook altijd zo" dit kwetste mij zó, dat ik hem meteen heb gezegd 'op te rotten'.. Hoe durft hij?? Het klopt was hij zegt, ik was VROEGER heel onzeker, ik werd ontzettend gepest, en thuis werd ik door mijn vader extra de grond ingetrapt. Dochter heeft dit geen van beide. Maar....wat heeft dat überhaupt met dit te maken? Hij overdrijft ontzettend en trekt het akkefietje van onze dochter volledig uit context. Hij is een goede vader, maar het lijkt wel alsof hij baalt dat dochter bepaalde eigenschappen niet heeft (niet voor hem, maar voor haarzelf). Ze was tot voor kort erg verlegen, durfde geen gedag te zeggen etc etc. Terwijl ze thuis juist heel vrolijk, bijdehand en open was. Dit is sinds die 2 maanden op de basisschool volledig omgedraaid. Ze heeft veel vriendjes en vriendinnetjes, kletst tegen bekend en onbekend. Ik ken haar buitenshuis niet meer terug. Ik sta dus lijnrecht tegenover hem en benadruk altijd de positieve dingen. Ik ben al zo ontzettend blij dat ze zo goed in haar vel zit op school. Waarom moet hij deze dingen meteen tenietdoen als er een keer wat voorvalt? Dit maakt haar alleen maar onzeker... Hoe maak ik hem dit duidelijk?? Al vaker aangegeven, maar dat helpt blijkbaar niet..
Erg fijn als je dit soort dingen voor dag en dauw naar je hoofd krijgt. Maar zou het kunnen dat je man misschien bang is dat ze gepest zal worden? Alleen dat hij dit niet weet te verwoorden?
Ja dat is ook het geval. Hij wil niet dat ze gepest gaat worden, en uit dat op deze manier. Ik weet dat hij alleen maar het beste wil voor haar, maar hij is soms zo bezig met het benoemen van de 'negatieve' dingen, en hoe dochter dit wel of niet moet doen, dat het gaat overheersen en alleen maar averechts gaat werken. Zij krijgt straks het gevoel niet goed genoeg te zijn en dát zal haar uiteindelijk onzeker maken. En dan zal juist datgene gebeuren wat hij probeert te voorkomen... Het gaat nu juist zó ontzettend goed. Ze is helemaal niet meer verlegen, treedt vaak op de voorgrond, valt op school heel erg goed in de groep en weet precies was ze moet doen als een ander kindje iets doet wat ze niet leuk vindt. Maar perfect zijn lukt niemand..er zullen altijd dingen voorvallen en het niet nodig is om steeds zo te reageren..
Hij slaat er dus gewoon een beetje in door. En als jij hem rustig verteld wat voor een gevoel dat jou en jullie dochter geeft, dat dringt niet tot hem door? Desnoods vraag je een gesprek aan met haar juf en jullie twee om dit te bespreken en om hem van een ander te laten horen hoe ze het doet op school? Verder zie ik dat ze pas 4 jaar is! Ze heeft nog genoeg tijd om zich te ontwikkelen op school en voor zichzelf op te leren komen
ze is pas 4! ze heeft dr eigen karaktertje en willetje wat ontwikkelt en waar ze met de jaren in groeit en jullie sturen dan kan papa nog zoveel willen maar als hij er verder in doorslaat gaat dat alleen tegen hm werken en gaat zij zich alleen ongelukkig en gekwetst voelen, hij behoort haar te suporten, dat ie blij is dat ze het zo wijs even heeft gelaten en naar jullie toekomt ipv diegene meteen een hoek te geven bij wijze van
Hij mag juist trots zijn op z'n dochter als ze zo vooruit is gegaan op school. En dat jij zo onzeker was vroeger ja thuis zat het je ook niet mee dus ook niet zo raar als je vader je de grond intrapt. Ik vind het juist goed dat je dochter er als nog mee komt. Heel veel kinderen die zouden niks tegen hun ouders zeggen.
Ik denk dat hij juist het beste wil voor zijn dochter, maar dit (op zijn zachtst gezegd) niet handig uit. Mannen kunnen wat dat betreft botte harken zijn. Ik zou op een rustig moment het gesprek met hem aan gaan en op tafel proberen te brengen wat hij nou echt bedoelt, waar zijn angst zit en wat hij denkt dat er moet veranderen (en hoe). Volgens mij kun je er dan pas iets mee, is in ieder geval constructiever dan op de vroege ochtend met dit soort opmerkingen te smijten. Misschien weet hij ook gewoon niet zo goed hoe hij dit aan moet pakken en is hij gewoon bang dat jullie dochter straks net zo gepest wordt als jij vroeger (en die angst snap ik wel, dat wil geen ouder natuurlijk).
Hier een man die graag wakker wordt met een bak koffie ipv een kletsende dochter zo vroeg in de ochtend. Tja, dan komen dingen er botter uit, wat heel kwetsend kan zijn. Leuk is het niet, zeker niet voor jou, maar ik denk dat je het moet laten rusten. Hij meent het vast niet! Mijn dochter is trouwens net zo! Heel af en toe komt dat verlegene er weer eens uit, hoort gewoon bij haar!
Ik zou nog een keer proberen rustig met je partner te praten, maar je zegt dat je dat al vaker hebt gedaan en dat het niet tot hem door lijkt te dringen. Misschien is het dan tijd om op het moment dat hij nog een keer zoiets zegt zelf ook héél kort door de bocht te gaan en iets te zeggen als: 'met jouw gedrag, dat heel sterk op dat van mijn vader lijkt, zal dat inderdaad gaan gebeuren'. Het lijkt niet goed tot hem door te dringen dat hij door dit soort uitspraken precies bewerkstelligt waar hij zo bang voor is en dat lijkt me toch niet de bedoeling.
Die is nog korter door de bocht dan die van mij. Echt hoor, ik denk dat je in dit geval een keer een shock and awe-tactiek moet toepassen.
Mijn man zou precies zoiets eruit kunnen floepen als hij zo vroeg wakker gemaakt wordt. Totaal niet begripvol. En waarschijnlijk is het iets waar hij al langer over nagedacht heeft, maar het nu heel lomp uit. Gewoon vanavond eens even een goed gesprek over houden, zonder meteen verwijten te maken over wat er vanmorgen gebeurde. En waarschijnlijk brengt hij het dan meteen heel anders. En kun je daarna wel zeggen dat je zijn manier deze ochtend netjes gezegd: Niet zo fijn vond.
Ik zou het er ook nog even rustig over hebben. Juist door zo negatief te doen kan hij haar zelfbeeld onderuit halen. En dan kan het juist de oorzaak zijn van pesten/faalangst.. Liever inderdaad de dingen die goed gaan bevestigen, en de dingen die minder gaan gedoseerd aanpakken..
@PenF en Nati, wat jullie zeggen klopt helemaal. Hij heeft juist het beste met haar voor en wil voorkomen dat zij over zich heen laat lopen. Maar wat hij even vergeet, is dat ze dat op een enkele keer na ,zoals deze, ook helemaal niet doet! Hij ziet beren op de weg die er in werkelijkheid niet zijn en is gewoon iets té beschermend. Het komt er op deze manier nogal bot uit, wat onze dochter verkeerd kan opvatten. En als ze dat vaker te horen krijgt, werkt het precies de verkeerde kant op, de kant die hij juist probeert te voorkomen. @Kwebbel1984 en Musty, ik heb hem dat net ook laten weten, dat het heel goed is, dat ze naar ons toekomt hiermee, nu weet ze dat het wordt opgelost. Straks zegt ze misschien niets meer. Ik wil hem nu niet neerzetten als een pestkop, want dan heb ik dingen toch echt niet helemaal duidelijk neergezet hij is meer dan gek op zijn dochter, heeft alles voor haar over en uit veel respect naar haar. Maar inderdaad op dít soort momenten komt even die onmacht eruit, lijkt het wel. Hij schreeuwde het ook niet uit oid.. schreeuwen doen we bij voorbaat al niet tegen elkaar in huis. Hij zei het op een normale toon, maar het kwam er wel negatief uit. Niet zo tactisch dus.. Ik heb hem net al even gesproken aan de telefoon, en hij besefte dat hij fout zat. Dus dan weet ik al dat hij dit vanavond meteen zal uitleggen aan haar en excuses aan zal bieden.
Nog even over het voorval zelf met haar klasgenootje..ze is vanochtend toen ze de klas inkwam direct naar de juf toegestapt om haar verhaal te doen. Het is misschien een simpel muntje, maar voor haar is het wel háár muntje, die iemand gewoon heeft afgepakt en ook voor dat jongetje is het niet helemaal de bedoeling dat hij nu al leert dat dingen van anderen 'pikken' mag. Dus ben trots dat ze alsnog naar de juf is toegestapt. Juf heeft aangegeven dat ze het nu weet, en het straks met kinderen gaat oplossen.
Wat goed van haar! Ik vind dat het heel goed is opgelost zo en dat ze dit heel goed gedaan heeft! Hopelijk ziet je man dit ook zo en zegt hij ook tegen haar dat ze dit goed gedaan heeft. Even een boost geven voor haar zelfbewustzijn zeg maar, zeker na die onhandige opmerking van s'ochtends vroeg.
Hmmm...had hij niet gewoon een ochtendhumeur? Hij moet wel echt opletten met het zeggen van dit soort dingen. Als je je kind continu wijst op zijn/haar "tekortkomingen" is de kans op faalangst heel groot. Benadruk juist wat ze wél goed doet. Ik kan me zijn angst voor pestgedrag wel voorstellen. Geen enkele ouder wil natuurlijk dat zijn/haar kind gepest wordt. Maar kom op zeg...ze is 4 jaar! Hoeveel verwacht je dan van een kind? En sommige eigenschappen zitten nu eenmaal in de aard van het beestje. Niet alles is door opvoeding te sturen, hooguit te stimuleren.
Je dochter is levend bewijs dat papa zich onnodig zorgen maakt! Ik ken heel wat kinderen van die leeftijd die dat absoluut niet zouden durven! Je mag trots zijn op haar!