Nee, klopt. Ik lees uiteraard alles. Sommige reacties neem ik serieus, anderen vind ik te kort door de bocht om iets mee te kunnen. In ieder geval iedereen bedankt voor alle reacties. Positief, negatief, kritisch, opbouwend of afkeurend. Ik kan er echt wel wat mee, maar ik moet wel zeggen dat ik zo veel reacties (en views!) niet verwacht had. Het is ook echt wel een soap, dit. Dus ik kan me goed voorstellen dat het "leuk" is om te lezen en je ongezouten mening over te geven. Toch weerhoudt dat me een beetje om nu nog mijn hele verhaal op tafel te leggen, omdat ik met veel reacties echt niets kan en veel van wat ik zeg verdraaid wordt. Het gaat soms zijn eigen leven leiden en mensen gaan elkaar antwoord geven over mijn situatie, terwijl dat dan een interpretatie is van iets wat ik geschreven heb. Toch zal ik nog maar een poging doen op een paar dingen te reageren: Ik weet niet echt of ik nu in 1 dagje ineens een beslissing kan nemen, maar al jullie reacties hebben me in ieder geval op een nieuwe manier aan het denken gezet. Ik was al met mijn vriend in gesprek over het wachten met het willen van een kindje. Dat heb ik alleen hier nog niet specifiek genoemd. We zijn al een tijd niet meer serieus mee bezig, ondanks dat ik nu nog niet opnieuw begonnen ben met de pil. Jullie harde meningen laten me wel beseffen dat ik inderdaad gewoon geen enkel risico moet nemen. Ik ben ook heel eerlijk en open met "man2" over de toekomst. Hij staat er net zo serieus in als ik en beseft zich ook heel goed dat we fout bezig zijn. Hij voelt zich ook erg schuldig tegenover mijn vriend, dit zorgt soms ook zeker wel voor ongemakkelijke situaties. Het vervelende is gewoon dat het niet zomaar een scharrel is, want nogmaals: Anders hadden we dit nooit, echt nooit gedaan! (en nee, dit praat het niet goed) Het is begonnen met een vriendschap, die heel hecht is geworden. Het moment waarop we erachter kwamen dat alles waar we jaren over gesproken hebben het liefst op elkaar projecteren, was eigenlijk een openbaring. Ja, we zijn te ver gegaan. En hier hebben we het ook vaak over gehad. Want immers: hoe nu verder? Ook hier weer: jullie harde reacties laten me wel des te meer beseffen dat het echt niet goed is, ondanks dat ik natuurlijk niet achterlijk ben en dat echt wel weet... Het stomme is: ik had echt nooit gedacht dat ik het ooit zo ver zou laten komen. Dus aan iedereen die nu stellig beweert het nooit te doen: je weet het écht niet. Er spelen zo veel meer aspecten mee dan alleen lust, dat is zo oppervlakkig en kortzichtig om te denken. Het is ook je huidige relatie, dingen die dan spelen, thuis, op je werk, tussen vrienden, in je hoofd, de omgeving, stress, twijfel, ruzie, alles... Voor ons was het een moment waar we beide wankelden in onze relaties, en toen te zwak waren om er niet aan toe te geven. Nu zitten we op de blaren, zeker. En ik ben blij dat ik het in ieder geval nu even kwijt ben en wat 'feedback' heb gekregen... De knoop doorhakken gaat nog een heel ander verhaal worden. Want inderdaad, er gaan hoe dan ook mensen teleur gesteld worden en dat vind ik verschrikkelijk.
Maar waarom ben je niet eerlijk tegen je vriend? Dat heeft niks met jou gevoel te maken,hij heeft gewoon recht op de waarheid hoe het verder ook loopt.
Ten eerste: Maken dat je terug aan de pil bent, want straks ben je zwanger en weet je niet van wie van de twee! Dat wil je echt niet meemaken! En daarnaast ... Moest ik je partner zijn (degene met wie je samenwoont), dan zou ik dit toch echt wel willen weten! Hij zal je vervloeken, hij zal razend zijn, hij zal huilen, hij zal triest zijn ... maar beter dat je nu eerlijk met hem bent, dan dat hij er zelf toevallig op uit komt. Want dat zou de boel alleen maar erger maken. Want uitkomen doet het sowieso! Hier hebben wij 1 simpele afspraak in onze relatie (die ook al 8 jaar duurt): Van zodra er "meer" gebeurt met een ander (een kus, in bed duiken, ...) is het over en uit tussen ons. Want dat is voor ons een teken dat het niet meer werkt tussen ons. En bovendien zouden we elkaar ook nooit meer vertrouwen. Als je dus nog een greintje eerlijkheid in je hebt - want je beliegt je partner al maanden - dan biecht je het zo snel mogelijk op en begin je een nieuw leven. Ofwel alleen, ofwel met die andere.
Je kunt het hier nog zo mooi brengen, en excuses zoeken...het blijft gewoon een feit dat je je man al maanden besodemieterd. Ik hou niet zo van die zoetsappige praat. Je hebt een leven opgebouwd met je man, je werkt nog steeds aan de toekomst. Natuurlijk kan er een kink in de kabel komen. Of gevoelens voor een ander op je pad komen...maar het is maar net hoe je ermee omgaat en wat je ermee doet. En dat dit al maanden speelt vind ik erg voor je man....die van niets weet! Wees eens een grote meid en speel eens open kaart. En denk vooral niet alleen aan jezelf.
je kan er niks aan doen om verliefd te worden, maar wel kon je zelf beslissen om vreemd te gaan! Ook al was je relatie om dat moment niet goed, toch had je beter dat niet kunnen doen. en helaas zal er iemand (of meerdere wat ik denk ) erg gekwetst worden. Eigenlijk proef ik steeds uit wat je schrijft, je meer voelt voor nr 2 dat hij je meer een toekomstbeeld geeft als je huidige partner. in dat geval volg je hart en wees eerlijk tegen jje partner maar voor al ook tegen je zelf.
Ik heb het hele topic doorgespit en sluit me hier helemaal bij aan. het draait hier niet alleen om jou en je minnaar! Dat is vreselijk egoistisch! Stel het niet langer uit ( waarom zou je?!) en speel open kaart naar je partner. Daar heeft hij recht op. Ik zou geen dag meer samen willen zijn met iemand die mij stelselmatig bedonderd ( en dat doe je!), dus vind ik ook dat hij nu het recht heeft om de keus te maken om jou te dumpen. Je kunt het misschien proberen goed te praten voor jezelf ( t is allemaal zo ingewikkeld en moeilijk voor JOU), je bent echt heel verkeerd bezig!
Tuurlijk is het nu leuk, lekker en spannend met 'man2' omdat je nu iets doet wat eigenlijk niet mag...Als het straks allemaal wel mag is dat spannende en lekkere er ook zo vanaf. Je hebt van de verboden vrucht gegeten dus hup die tuin uit jij!
Het is toch pas erg voor haar vriend als hij het weet? En dan waarschijnlijk wel met terugwerkende kracht erger hoe langer dit zich voort sleept, dat wel. Ik wil niets goed praten (sowieso omdat ik niet zo geloof in "goed of fout", maar meer in wat werkt en wat niet), maar mijn man zou me in principe de rest van mijn leven kunnen "bedonderen", als ik het niet weet totdat ik dood ga, zal ik er dus ook geen last van hebben. Dus iedereen die zo hard zit te hameren dat het zo erg is voor haar vriend: nee dat is het NU nog niet, NU zit TS ernstig in de knoop met de situatie, waarvoor ze op een kwetsbare manier om hulp vraagt. Als je haar zo nodig af wilt branden, dan is dat naar mijn mening off-topic en kun je je beter richten op andere topics denk ik zo.. TS, ik denk wel dat het heel lastig gaat zijn om dit nog veel langer verborgen te houden voor hem, zeker omdat jullie al lang partners zijn. Je bent al met dit verhaal naar buiten aan het treden, weliswaar anoniem, maar dat is weer een stapje dichter bij het uitkomen van dit verhaal. En dan kan je vriend het denk ik beter van jezelf horen, inclusief beslissing. Jij hebt dit probleem, het zou in mijn ogen niet eerlijk zijn als je dat bij hem neerlegt en vervolgens meldt dat je ook niet weet hoe nu verder.. Maar eigenlijk... weet je al wat je wilt, maar is het gewoon heel eng om die stap te nemen, of niet?
Zelfde schuitje gezeten wel iets minder erg (alleen gezoend), ga er hier ook niet verder op in maar uiteindelijk voor mijn man gekozen en we zijn toch al mooi een huwelijk en 3 kindjes verder. Soms is de sleur iets waar je in denkt te zitten en heel makkelijk samen weer uitkomt als je maar eerlijk blijft naar elkaar toe en blijft praten. Ben nog steeds intens gelukkig met mijn keuze en die andere man zie ik nooit meer.
Dit dus... Wat ik niet begrijp aan sommige reacties: "haar man weet t niet dus t is niet erg"??? Ehmmm.... Dus als jullie vent vreemdgaat maar jullie weten het niet is het prima??? Serieus, lezen jullie wel wat jullie typen?
Dat zeg ik helemaal niet, misschien moet jij eerst eens lezen voordat je reageert... Voor hetzelfde geldt gaat jouw vriend/man wel vreemd, of heeft hij dat gedaan, maar zolang jij en anderen dat niet weten, leidt jij gewoon je gelukkige leventje. Pas zodra je erachter komt, zul jij je waarschijnlijk bedrogen voelen, maar tot die tijd is dat niet aan de orde. Wat nu aan de orde is, is dat TS om hulp vraagt. Dat betekent dus niet, nogmaals, dat ik bedoel dat TS maar vrolijk zo verder moet gaan. Maar misschien eerst even beter lezen voor je op de verstuur-knop drukt
TS, je hoeft niet te kiezen tussen deze 2 mannen hè?! Echt, ik denk dat het beter is dat je even op jezelf gaat wonen (of desnoods 2 weken alleen op vakantie), om uit te zoeken wat je wil. Het feit dat je zo twijfelt, zegt mij dat je blijkbaar dus niet klaar bent om voor een van hen te gaan. Ben alleen bang dat je niet het lef zal hebben om even alleen te zijn. En ik vind het heel laag wat je nu je vriend aan doet. En je uitleg daarna, sorry, je zit zelf gewoon gigantisch fout en dat valt niet meer goed te praten.
Kruip uit je slachtoffer rol en ga eens eerlijk zijn tegen je man! Je heb van binnen al een besliissing genomen, teminste zo lees ik het. Man2 is helemaal geweldig en het is meer dan.. Je kan verliefd worden maar het is maar wat je er mee doet. Vreemdgaan heb jezelf voor gekozen. Dit is niet zielig voor jou maar.voor je man die je al maanden bedonderd. En je wilt nu kiezen? Je mag op je blote knieen danken als je man je nog zou willen...
Mensen maken fouten, ook hele domme fouten, kwetsende fouten, langdurige fouten. Het is menselijk en daardoor hoeven ze niet meteen op de brandstapel, vind ik... TS, ik lees dat je het ook verschrikkelijk vindt dat je je partner zoveel pijn doet/hebt gedaan maar door samenloop van omstandigheden is het zo gelopen. That's life en nu moet je aan de slag om het op te lossen. Supermoeilijk, voor iedereen, en ik hoop echt dat je voor je gevoel de juiste keuze kunt gaan maken. Want het is niet alleen de keuze van man 1 of 2 maar net zo goed jouw keuze, het is namelijk jouw leven en die krijg je maar eentje (afhankelijk van je geloofsovertuiging that is..). Verder mooi om te lezen dat je ook echt iets doet en kunt met (een aantal van) de reacties hier. Soms hard om te lezen maar je reageert er serieus op en doet er ook iets mee, vind ik knap. Succes meid!
Mijn man is ooit 1 x vreemd gegaan, waren toen nog niet getrouwd, is al lang geleden, maar ik ben er zelf achter gekomen via Hyves dat er meer speelde. Heb hem toen ermee geconfronteerd en hij ontkende het.... Binnen 1 dag heeft hij het gelukkig toch opgebiecht wat er echt was gebeurd. Natuurlijk was het een enorme klap in mijn gezicht, maar we zijn er uiteindelijk wel samen uitgekomen. Het vreemdgaan zelf heb ik hem ( misschien gek genoeg ) wel vrij snel vergeven, maar het liegen en verzwijgen heeft wel heeeeeel lang geduurd voordat ik dat kon en nog steeds heb ik soms wel is een momentje dat ik daar bang voor ben dat t liegen weer gebeurd. Gelukkig is onze relatie er nu alleen maar beter op geworden, we praten veel meer en als ik mij ergens onzeker over voel dan praten we er gelijk over. Al met al wil ik je op het hart drukken dat je het zsm moet vertellen! Liever nog vandaag als morgen. Alleen op die manier heb je misschien nog een kans bij hem als je dat überhaupt wil. Wees ook aub eerlijk over dat je niet weet wat je verder wil doen. Het zou namelijk nog veel oneerlijker zijn als je zegt met hem verder te willen en een paar maanden later alsnog naar man 2 gaat! Neem zoals meerdere hier al gezegd hebben even tijd voor jezelf en probeer op een rijtje te krijgen waarom dit allemaal gebeurd is. De allerbelangrijkste vraag van je man zal zeer waarschijnlijk ook WAAROM? zijn en ik vind dat je dat hem echt goed uit moet kunnen leggen! Sterkte ermee!
Als je wat wilt veranderen stop dan eerst met man 2, hoe moeilijk dat ook is. Je hoort bij man1 dat is je basis. Probeer te bedenken of je echt een toekomst ziet met man2 of dat het alleen leuk/spannend is en is hij serieus om een toekomst met jou op te bouwen. Over een paar jaar is het met man2 ook niet meer spannend, wat dan? Ik wens je sterkte maar zo door gaan kan niet.
Eens met Lioness. Daarbij vraag ik me ook af hoe de reacties geweest zouden zijn als haar man vreemd zou gaan en zij aan de andere kant zou staan..
Daar zou ik maar niet te zeker mee zijn,mijn ex ging vreemd,ik wist gewoon dat er wat aan de hand was,ik voelde het gewoon wat er was wist ik niet maar wel dat er iets niet goed was. En daarbij vroeg of laat komt hij er toch achter dan kun je maar beter zelf eerlijk zijn geweest,ik zou ook niet met mezelf kunnen leven hoor altijd maar liegen over mijn gevoel,maarja voor sommige mensen geeft dat blijkbaar niet zo´n probleem.