Heb al vaker een topic geopend om m'n huwelijk te redden. Maar nu is het zo ver. We gaan scheiden. Hij is z'n spullen aan het pakken en vertrekt zo. En dan blijf ik achter, met m'n meisje en twee honden...in het huis waar alle herinneringen liggen. Ik snap het niet, donderdag nog gezellig Sinterklaas gevierd en ineens savonds wou hij niet meer. We hebben geen makkelijke tijd gehad, veel ruzies onder andere door mijn psychische problemen maar dat ligt nu achter ons. Ik accepteerde dat ie vaak naar vrienden ging etc. We zijn 1 x bij relatietherapie geweest maar hij wou daar niet mee verder. Hij houd niet meer zo van me als eerst.. Ben verdrietig, en schaam me. Ons dochtertje is bijna 1 en nu al haar ouders uit elkaar... Hoe kom ik hier overheen.
Ik heb het ook meegemaakt. Recent nog. En kan je enkel zeggen, het komt allemaal uiteindelijk weer goed. Al voel je je nu zo ontzetten rot. Geef het de tijd.. Sterkte!!!!!!
Sterkte, al snap ik niet dat je nu doet alsof het zo uit de lucht komt vallen. Het lijkt me beter voor jullie beide.
Dat doe ik niet maar het ging de laatste paar dagen wel goed. En zoiets komt altijd hard aan. De rest bedankt!
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen! Wees er voor je kleine meid. Het kost even tijd maar komt uiteindelijk wel goed
Sterkte meid! Rot voor je. Je had echte goede hoop in je andere topics. Vind het echt heel jammer. Voor jou meisje zal het wel mee vallen. Ik zou zslf liever 2 Gelukkige gescheiden ouderz hebben dN 2 ongelukkige die nog samen zijn. Knuffel!
Heel veel sterkte gewenst. Zorg dat jouw dochter en jij gelukkig worden samen. Dat is het mooiste dat je haar kunt geven.
Daar geef ik je ergens wel gelijk. Maar in de andere topics was het steeds ts die het over scheiden had en haar man wilde niet en dan nu ineens komt hij er zelf mee aanzetten. Uit de lucht vallen is het denk ik niet, eerder dat ts verwacht had dat zij de beslissing zou nemen? Sterkte meid, hoe rot het nu ook is het komt wel goed met je. Geef het tijd en negeer jezelf niet.
Nu is hij degene geweest en jij wilde het al die tijd. Waarschijnlijk niet wat je had verwacht maar wel wat jij steeds aangaf bij hem. Nu is het ineens een feit en dat komt hard aan. Wie weet hoe het gaat lopen. Je redt het wel! Sterkte.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst de komende tijd. Ik ga hier geen psychologisch advies geven want daar heb je niks aan. Je voelt je al ellendig genoeg. Denk aan jezelf en aan jullie kindje, hoe moeilijk het ook lijkt, ooit word je weer gelukkig in de liefde. De feestdagen worden moeilijk maar zal je ook sterker uitkomen. Als je het moeilijk hebt mag je me altijd pb'en ik zal je een luisterend oor bieden in deze donkere dagen/tijd.