Mijn ogen vallen uit mijn hoofd als ik dit soort dingen lees. Lieve help zeg...dumpen???? Hoe komen moderne jonge moeders de laatste tijd toch aan dit soort opvattingen van vijftig jaar geleden?
Zoals al eerder gezegd hier: het aantal uren/dagen dat je werkt zegt niets over hoeveel je om je kind geeft en of je een goede of slechte moeder bent. Hoe zou een alleenstaande moeder het anders moeten doen???? Maar ja, ieder z'n eigen mening natuurlijk...... Ik ben zelf in de luxe positie dat ik "maar" 3 dagen hoef te werken Mijn vriend werkt er 4 en op de 2 dagen dat we allebei werken passen (schoon)ouders op. Natuurlijk wil ik niets missen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het best prettig vind om niet alleen "mama" te zijn. Maakt mij dat dan ook een slechte moeder???? Nou, dat is dan maar zo. De dagen dat ik thuis ben, gaat alle aandacht uit naar vriend en zoon en af en toe eens wat leuks met een vriendin. En dat bevalte prima!!!!
natuurlijk ben je geen slechte moeder! dat moet je jezelf ook nooit aan gaan praten! persoonlijk denk ik wel dat het niet optimaal is voor de band met je kind als je fulltime werkt. ik werk zelf maar parttime en merk hoe fijn het is om zoveel uur met je eigen kind door te brengen. maar wat je ook doet en kiest, je bent echt geen slechte moeder!!
Na de geboorte van mijn dochtertje ben ik zelfs van parttime werken naar fulltime (36 uur) werken gegaan. Een mooie kans deed zich voor en ik heb op de werkvloer toch nog best wat ambities... Mijn partner is toen wel parttime gaan werken. (daarnaast heb ik in het weekend ook nog wel eens fotografie-opdrachten als zzp'er) Om eerlijk te zijn heb ik me nog geen moment schuldig gevoeld hierover. Ik ben nog 1 dag doordeweeks en in het weekend thuis en mijn partner is ook 1 dag vrij. Daarnaast heeft ze het enorm naar haar zin op het kinderdagverblijf (2 dagen) en heeft ze ook nog eens het geluk 1 dag bij opa en oma te mogen spelen! En ik ben ondertussen een gelukkiger mama
Ik heb voordat ik met verlof ging 36 uur gewerkt en ik heb al een zoon van 2. Ik voel me niet schuldig, mijn kind ontwikkeld zich goed, mijn man (die ook fulltime werkt) voelt zich er ook goed bij. Wij zijn heel gelukkig zo. Als ik terug ga werken ga ik 27 uur werken over 3 dagen voor de aankomende periode omdat ik bv geef wil ik niet teveel werken. Misschien als ik daarmee stop ga ik weer 36 uur werken en oh ik zit er ook nog aan te denken om volgend jaar een post-hbo te doen. Ben je een slechte moeder als je fulltime werkt? Mijn inziens heeft een slechte ouder niets te maken met hoeveel je werkt maar hoe je met je minderen omgaat en ze opvoedt. Dus nee ik vind van niet maar voorwaarde is wel dat iedereen er gelukkiger van wordt (als je in die luxepositie verkeerd.)
Na al deze reacties ga ik me wel steeds minder schuldig voelen als ik deze baan wel krijg. Dit doet me deugt. Wat ben ik blij met zp.
Inderdaad! Ik moet eerlijk zijn dat ik zelf niet fulltime zou willen werken en gelukkig hoeft het ook niet. Maar er zijn genoeg vrouwen die dit wel MOETEN en dan zijn dit soort uitspraken erg kwetsend en onnadenkend. Daarnaast zijn er ook genoeg vrouwen die hun werk gewoon heel erg leuk vinden en die gek zouden worden als ze continu bij hun kinderen zouden zijn. Je bent meer dan alleen maar moeder he..
Geen slechte moeder maar ook niet goed voor de kinderen wanneer papa en mama de hele week er niet zijn. Eigenlijk komen alle reacties op hetzelfde neer, al klinkt de een subtieler dan de ander.
Volgens mij is dat niet zo en het zou prettig zijn als je gewoon voor jezelf blijft spreken, in plaats van het zo te draaien dat eigenlijk iedereen hier jou gelijk geeft. Dat is namelijk niet waar. Ik vind het wel bijzonder hoe jij 1 ervaring op een kinderdagverblijf hebt verheven tot DE waarheid over hoe er op KDV's wordt omgegaan.
Zolang de kinderen gelukkig zijn in de opvang waar ze verblijven (crèche, gastouder, oma en opa, ...) lijkt het mij echt wel dat je je niet schuldig moet voelen voor fulltime werken. Hier in BE werken zowat de helft van alle moeders fulltime of 4/5de (vaak is die 4/5de tijdelijk). Een contract wordt hier zelden in uren uitgedrukt, 2 dagen werken is hier bijvoorbeeld quasi onmogelijk - dat pikt geen enkele baas - en halftijds is hier niet echt veel te vinden, behalve in de zorgsector. En héél fel gegeerd als er toch een halftijdse baan beschikbaar is. Hier is het dus ook "doodnormaal" dat er een hele hoop kinderen fulltime naar de crèche of de onthaalmoeder gaan. Of 4 dagen en dan 1 dag naar oma en opa. Liever een werkende moeder die eten kan kopen voor haar kind en de huur of de lening kan betalen (en kleding en de andere vaste kosten), dan een moeder die thuisblijft en in de schulden zit of elke dag moet zitten rekenen of ze wel het einde van de maand haalt. Waarmee ik niet zeg dat elke TBM schulden heeft, hé. Mijn moeder heeft overigens al laten verstaan dat zij niet wil dienen als opvangplaats voor haar kleinkinderen. Ze heeft binnenkort - over 3 jaar - 40 jaar gewerkt en ze wil gaan genieten van haar pensioen. En niet elke week vastzitten aan kleinkinderen, waardoor ze niet kan reizen, dingen bezoeken en haar leven plannen op haar manier. Ze wil eventueel wel noodopvang doen, als de kinderen bijvoorbeeld ziek zijn, niet naar de opvang mogen en zij thuis is. Of ze es een keertje een weekend bij hen laten logeren. En ik snap haar heel goed. Haar tijd van opvoeden en opvangen is geweest en het is nu aan haar om te genieten. Overigens zou het voor mij toch te ver zijn.
Als je een kind 4 tot 5 dagen in de week naar een opvang brengt noem ik dat inderdaad dumpen. Dat heeft niets met deze tijd te maken. Maar ik kan mij niet voorstellen dat zoveel dagen opvang goed kan zijn voor een kind. Bedenk ook dat je na een dag lang werken en reistijd moe bent en dus minder energie hebt dan als je een dag thuis zou zijn. Ik had al gezegd dat ik niets tegen de opvang heb en er zelfs voordelen van zie. Maar dan wel een beperkt aantal dagen! Helaas willen veel mensen als ze kinderen hebben gekregen hetzelfde leven als daarvoor. Ook op werkgebied. Dat terwijl er ook andere keuzes zijn (zoals tijdelijk minder werken, de zorg goed verdelen met je partner, een promotie niet of later maken en wat te denken van thuiswerken of ouderschapsverlof ???).
Ik denk dat het beter voor een kind is als hij/zij lekker veel tijd met mama en/of papa door kan brengen. Maar ik begrijp ook heel goed dat er soms geen andere optie is, en vooral niet in deze tijd! Alles zo duur en weinig banen. Wat ik niet kan begrijpen is beide fulltime werken zodat er bv 2 dure auto's voor de deur staan, kaviaar gegeten kan worden etc. Dus kinderen altijd wegbrengen omdat heel veel geld verdienen belangrijker is.
Op wat voor planeet leef jij? Je veroordeelt op deze manier het overgrote merendeel van de moeders op deze aarde!
Iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt in combi met de behoeftes van zijn/haar kind(eren). Elkaar veroordelen heeft geen zin, op sommige gebieden kom je er gewoon weg niet uit. Probeer in ieder geval te onthouden dat iedereen anders is en dar veroordelen de makkelijkste manier is om te reageren. Onze situatie, ik werk drie dgn en in maart ga ik meer werken. De uren die ik extra ga werken doe ik in de avond of als zoon op bed ligt. Het geld kunnen wij gebruiken om normaal kunnen leven. Ook al werk je beiden wilt dat niet zeggen dat je zwemt in het geld. Onze situatie is zo dat wij beiden één studieschuld hebben en die moet toch echt terug betaald worden. Wij hebben gewoon 1 auto... Wil dus zeggen we leven redelijk normaal. Ik vond het prettig om zelf mijn geld te verdienen (geen aanval, dit is mijn keuze) en ik vind het leuk om te werken en eerlijk is eerlijk ik heb gestudeerd en dat wil ook gebruiken. Ik ben blij dat ik kan werken in de avond vanuit huis. Werkt hier het beste om het op deze manier te doen! Iedereen blij.
Wij werken allebei fulltime maar ik werk als gastouder bij de vraaggezinnen aan huis en kan dus soms onze dochter meenemen naar mijn werk. Ik zou het niet kunnen om haar 5 hele dagen per week niet te zien dus ik ben blij dat ik de mogelijkheid heb om haar mee te nemen. Als ik dat niet had zou ik minder gaan werken.
Bedenk ook dat er vooral in deze tijd vaak sprake is van weinig keuze hebben. Voor jou 100 anderen inmiddels. Ik ben na een dag werken wel moe, maar vooral ook heel blij om mijn kindjes weer te zien. Ik heb genoeg energie voor hun! Ik ben in maart van 3 naar 4 dagen werken gegaan, anders was ik mijn baan kwijt geweest. Ik vind het soms wel pittig, ik vond 3 dagen echt ideaal (mijn man werkt er trouwens 4). Maar goed, we zouden het net aan redden als ik geen werk zou hebben, maar ik ben ook niet het type om fulltime thuis te zitten. En het gaat heel goed zo. Ik help ook op school, ben bij alle opvoeringen en ik kan Eva elke dag naar school brengen. En Lisa vindt het geweldig op het kdv, lekker met andere kindjes en de juffen spelen, ze zijn ook echt heel lief daar. Nadeel voor haar is dat ze telkens heen en weer moet om haar grote zus te halen en brengen van school, dat vindt ze soms best vervelend. En op het kdv kan ze gewoon lekker haar gang gaan en hoeft ze niet zoveel! (straks op school wel weer en ik ben ook erg benieuwd hoe dat zal gaan! Ze heeft er veel zin in, maar houdt niet zo van 'moeten' ) En trouwens, er wordt hier gesproken over het dumpen van je kinderen.... als je kind 3 is is het dumpen en is het 4 dan gaat het 5 dagen per week naar school en dan is het wel goed? Ik zie het verschil niet zo. Als Lisa jonger was geweest had ik trouwens geweigerd om 4 dagen te gaan werken, dat had ik dan niet gewild. Maar dat betekent niet dat dat voor een ander ook zo voelt.
Maar snap jij dat dit bijna alleen in Nederland kan? In de meeste andere landen doen ze niet zo aan parttime banen. Zelfs niet bij onze omringende buren (lees de poste van een aantal Belgische moeders hier). Zoek Nederland maar op op de wereldkaart, en bedenk dat de rest van de wereld het blijkbaar helemaal fout doet. En daarnaast: Nederlanders staan juist bekend als zeer individualistisch en 'koud', vooral naar eigen familie toe. Dus al dat thuiszitten bij kinderen maakt geen hartelijkere mensen. Ik denk juist doordat men zo krampachtig vasthoudt aan het alles in 1 hand houden, ook de opvoeding van een kind, dat mensen zo beperkt blijven in het aangaan van meerdere hechte banden in hun leven. (overigens is dit puur mijn gevoel, maar ik zie wel een logisch verband). Want hoe vaak hoor je wel niet: mijn man heeft nu een gezin met mij, hij vormt geen gezin meer met zijn ouders (wtf?). Of 'it's my way or no way' in omgang tussen kinderen en hun grootouders.
Ik houd van mijn kinderen, ik geniet ontzettend van ze. Maar ze genieten ook bij de oppas en de BSO. Ik ik ben dol op mijn baan, ik heb jaren voor gestudeerd, ik voel me beter als ik werk. Ik heb die tijd voor mezelf nodig. De discussie blijft. Werk je fulltime: niet goed voor de kinderen zegt de een. Ben je thuisblijfmoeder en breng je kinderen naar oma omdat je even rustig een uurtje naar de stad wil, zegt weer een ander dat het dumpen is? Iedereen vult het moeder zijn anders in. Dat heeft toch helemaal niets met de liefde voor je kinderen te maken? Vraag aan een parttime werkende moeder, fulltime werkende mama en een thuisblijfmoeder hoeveel ze van haar kind houd. Krijg je hetzelfde antwoord. Vraag aan de kinderen hoeveel ze van hun ouder houden, is die liefde ook onvoorwaardelijk groot!